Maar HBO of WO is niet per definitie de beste opleiding. Dus het beste voor je kind willen heeft niks te maken met welk soort opleiding ze gaan doen.
Universiteit of hbo hoeft imo dus niet de beste opleiding te zijn. Mijn oudste dochter deed vorig jaar nog pre-havo (onderwijs op havo niveau) en had een zwaar jaar. Geen intrinsieke motivatie, geen enthousiasme voor school en veel slechte cijfers. Nu zit ze op de mavo en zit helemaal op haar plek. Ze leert weer uit zichzelf en haalt goede cijfers. Ze is tot nu toe geen kind voor een hbo opleiding gebleken. Daar zou ze doodongelukkig van worden. Dus dat wil ik dan ook niet voor haar. De ‘beste opleiding’ is de opleiding die ze met plezier gaat doen en daardoor ook gaat afronden. Ik denk ook dat ‘het beste’ volledig kindafhankelijk is en juist niet afhankelijk is van een hoog opleidingsniveau.
Bij ons aan 1 kant van de familie was het andersom en werd weer neergekeken op mij en mijn neef. Mijn neef studeert nu rechten en heeft op z'n 22e een master afgerond. Ik was een HBO-opleiding gestart. Wij hebben vaak via via gehoord dat we het wel hoog in de bol hadden en dat soort dingen. Ook niet leuk om te horen. OT: de enige verwachting die ik heb, is dat ze d'r best doet en eruit haalt wat erin zit. Of in elk geval iets doet waar d'r hart ligt, op welk niveau dat dan ook mag zijn. Ik heb zelf uiteindelijk geen reet gedaan met m'n HBO/WO denkniveau en werk als doktersassistente. Mijn moeder werd ziek toen ik 14 was, echt een kutleeftijd wat dat betreft. Ze ging naar een verpleeghuis toen ik 18 was. Ik heb echt een potje van m'n leven gemaakt destijds. En ik heb zo'n spijt nu, heb echt het idee dat ik m'n kansen niet heb gegrepen. Dus grote kans dat ik toch weer ga studeren over een paar jaar. Dat gevoel wat ik nu heb, is wel wat ik mijn dochter zou willen besparen.
Hoe zou het komen dat vmbo'ers over het algemeen gevoeliger zijn voor groepsdruk? Dat hangt toch echt af van hoe zo'n jongere in zijn/haar vel zit. Ik denk dat er procentueel meer jongeren met problemen thuis op een vmbo zitten dan op een vwo. Hier komt dus het hogere cijfer vandaan, jongeren met problemen zijn geneigd sneller te vluchten in roken/drinken of ergens aan mee te doen (ze zoeken bij vrienden wat ze thuis niet krijgen). Dat is heel normaal en komt niet door het schooltype. De thuissituatie is hier voor een groot deel bepalend. En zo te lezen zit die bij jullie gewoon goed. Ik zou het veralgemeniseren dus laten en de focus leggen op het individu en zijn talenten. En roken tijdens je studietijd hoeft natuurlijk niet een levenslange verslaving te betekenen. Het begint vaak zo, maar of je ermee doorgaat hangt ook van andere zaken af. Ik zat zelf op de mavo, heb vrienden voor mijn ogen drugs zien gebruiken (niet alleen blowen, maar ook echt pillen slikken) en heb nooit de behoefte gevoeld hieraan mee te doen. En niet omdat ik zo'n fijne thuissituatie had, die was tijdens mijn puberteit meer dramatisch. Meer omdat ik redelijk sterk in mijn schoenen stond op dat gebied. Dat wijt ik wel aan 'niet verslavingsgevoelig' zijn.
Ik verbaas me over hoeveel mensen hier er problemen mee zouden hebben. Mij maakt t echt niks uit. Als hij en straks zn broertje maar gelukkig zijn. Of ze nou chirurg worden of vuilnisman of glazenwasser of achter de kassa staan, wat maakt mij dat nou uit... Als mn kinderen larer zelf t idee hebben te dom te zijn, dat zou ik heel erg voor zr vinden. Maar voor mij hoeven ze nooit aan een eis te voldoen ofzo. Zolang t maar fijne mensen worden!
Het gaat altijd om wat je kind kan, wil en waar het goed in is. Vuilnisman, kapster, tomatenplukker, leraar of dokter. Maar ik zou graag voor haar willen dat ze goed voor zichzelf kan zorgen, genoeg verdient voor een leuk leven. Zodat ze haar hypotheek kan betalen, op vakantie kan gaan, uit eten kan en ook nog een lego-hotel kan kopen voor haar kind. Tuurlijk, alles is relatief en ik heb een goede jeugd gehad, maar ik kom uit een ‘arm’ gezin en mijn moeder had het zwaar! Wij hebben het goed, beiden HBO/WO en je gunt je kind toch altijd het beste? Mijn nichtje, mbo niveau 3, werkt fulltime voor hetzelfde salaris waar ik 20 uur voor werk. Alleenstaande moeder van 26. Ze heeft het niet makkelijk.
Waar ik me erg over verbaas is dat veel moeders het hier niet uitmaalt hoe hun kind terecht komt. Je wilt toch dat je kind later een leuk leven heeft en niet ieder dubbeltje moet omdraaien om het hoofd boven water te houden? Wij (mijn broer en zussen) zijn echt opgevoed met dat je voor jezelf moet kunnen zorgen. Nooit afhankelijk hoeft te zijn en dat dat nu eenmasl makkelijker gaat met een goed diploma. Ik ben mijn moeder hier erg dankbaar voor. Ik heb hard gestudeerd en mijn best gedaan om hier te komen en nu pluk ik (wij alle 5) hier de vruchten van. Als het er niet inzit en ik zou ook kapster geworden zijn zou mijn moeder net zo trots op mij zijn als dat ze nu is. En dat zou ik ook zijn!
Maar jij koppelt "het beste voor je kind willen" aan HBO of WO opleiding. Nou dat zegt echt helemaal niks. Vrienden van ons hebben MBO en timmerschool en die hebben echt veel meer te besteden dan wij. Beetje bijklussen e.d. Die hebben echt een mooi groot huis en zeker meer te besteden dan wij. Ik gun mijn kinderen het allerbeste maar voor mij staat dat volledig los van opleiding. Ik weet niet wat hun interesses later zijn. Ik ken een stel die super goed verdienen maar een hekel hebben aan op vakantie gaan. Die blijven het liefst altijd thuis, dus daar hebben ze geen geld voor nodig. En ja geld hebben is handig, maar het beste hebben is voor mij niet in geld uit te drukken.
Tuurlijk bestaan ze altijd. Mijn oom is multimiljonair, heeft alleen de basisschool afgemaakt. 3 goedlopende bedrijven opgezet en ip het juiste moment verkocht. Maar helaas zijn dit soort mensen in de minderheid... De meeste mensen met een HBO diploma verdienen nu eenmasl meer dan mensen met een MBO diploma. En er zijn veel aspecten van geluk daar heb je helemaal gelijk in. Maar niet op elk dubbeltje te hoeven letten, maakt je leven toch wel makkelijker.
HBO verdiend vaak meer (ook niet altijd trouwens) maar dat betekend niet dat MBO te weinig verdiend? Met 2 MBO opleidingen kun je samen voor een prima inkomen voor je gezin zorgen hoor. Jij hebt het over arme gezinnen en elk dubbeltje om moeten draaien maar dat is niet standaard het geval bij een MBO functie hoor. De meeste verdienen genoeg om naast de vaste lasten wat extra's te kunnen doen. Zoals jij het schrijft lijkt het alsof je denkt dat MBO mensen arme mensen zijn. Want "je hoop HBO of WO" voor je kind.
Nou dat maakte ik niet op uit je post. Je relateert het aan het hebben van een hbo-opleiding en een goed inkomen. En in een latere post zeg je dat je je verbaast dat het moeders niet uitmaakt hoe hun kinderen terecht komen. Waarom, omdat ze niet per sé hbo of wo voor hun kind willen? Dat wil toch niet zeggen dat het ze niet uitmaakt hoe hun kinderen terecht komen, maar meer een verschil in mening wat goed terechtkomen dan blijkbaar is. In mijn ogen duiden jouw posts duidelijk op het hebben van een hoge opleiding als ‘het beste’ in mijn ogen is ‘het beste’ niet op opleidingsafhankelijk. Dus nee, we zeggen niet hetzelfde.
Ik zou het fijn vinden als ze het net zo makkelijk heeft ‘als ze later groot is’ als dat wij het hebben.
MBO is gewoon een degelijke opleiding. Een mbo'er kan in bepaalde richtingen echt meer verdienen dan sommige bijna fictieve hbo-studies. Ik vind ook dat het soort diploma dus niet uit moet maken. Geen diploma zou ik pas zorgelijk vinden.
Wie niet? Maar onze kinderen leven in een andere tijd. Wie weet is werken straks lang niet zo'n issue als het nu is. Dan hoop je dat je kind ook andere vaardigheden heeft en zo breed mogelijk ontwikkeld is (en daar waar ze goed in zijn, in de diepte).
Ik wil niet perse HBO of WO, ik wil graag het beste voor mijn dochter. Dat ze het net zo makkelijk heeft als dat wij het hebben. Is dat erg dat ik mijn dochter graag een goed leven gun?
Ik zal alleen teleurgesteld zijn als ze niet haar best doet. Het maakt mij niet uit of ze orderpicker, supermarktmedewerker of hoogleraar kan worden, als ze maar mee kan draaien in de wereld en op haar eigen niveau mag werken. Daar voel je je uiteindelijk het best bij.
Maar wat het beste is, verschilt per persoon. Je kan tegenwoordig niet meer ontkomen aan een opleiding, maar staar je er ook niet blind op. De generaties voor ons gingen helemaal niet allemaal studeren. En er zijn dus ook genoeg succesvolle mensen, ondernemers, politici, bijzonder hoogleraren, die het zelf hebben gemaakt, zonder (afgeronde) studie. Of met wat bijscholing achteraf .
Misschien komt het omdat wij beiden twee opleidingen hebben afgerond en allebei in het onderwijs zitten (ik in het VMBO en mijn man in het MBO) dat wij een opleiding, juist in deze tijd, erg belangrijk vinden. Zonder diploma zijn je kansen niet zo groot (meer). Ze vragen overal een diploma voor. (Hier bij de AH willen ze zelfs min HAVO om vakken tw vullen) En ik staar me niet blind, alleen vind ik een opleiding wel belangrijk. Ik ken ook echt weinig mensen die dit niet belangrijk vinden. Dus, ja, ik verbaas me wel hier op het forum?!
Een diploma is inderdaad wel belangrijk. Ik zal mijn dochter ook altijd proberen te motiveren een vakdiploma te halen. Maar welke is aan haar.