Maar dat klopt dus niet: hoe hoger de opleiding des te hoger je salaris. Het voorbeeld van ons vriendenstel staat niet op zich hoor. Wij hebben zo 6 stellen vrienden (wij doen iets niet goed haha). Van 7 stellen is mijn man de enige die HBO gestudeerd heeft (ik alleen mn P gehaald) de rest MBO (net als ik) of lager. Maar ze hebben alle 6 meer geld om van rond te komen dan ons. Waar ik eerlijkheidshalve bij moet zeggen dat ze ook meer uren werken. Maar in verhouding harken de meesten nog meer binnen en mijn man verdiend echt niet slecht. De hoogte van je salaris is echt niet alleen afhankelijk van de hoogte van je opleiding. Dat hangt van zoooveel factoren af. (Werkgelegenheid, intern opklimmen etc) Leuk als jouw dochter straks een afgestudeerd psycholoog is die niet aan de bak kan komen (want met zoveel hoogopgeleiden komt er eens een groot probleem) maar een schilder kan wel eens veel meer verdienen dan. En jij bent echt niet de enige die er zo over denkt hoor. Dat is wel een beetje de tendens/het probleem nu.
Klopt. Is het ook. Maar je kan hobby en werk ook apart houden. Een dierenopleiding bijvoorbeeld is leuk, maar je hebt er geen snars aan. Het is echt weggegooid geld.
Ik was dan wel degene die gewoon toegaf dat ze hoopte dat haar kinderen slim zijn, maar hiermee ga ik dan weer net niet akkoord. Dierenverzorgers worden niet véél gevraagd, maar ze zijn wél nodig. Dus als het nu echt een passie is... Dan ga ik mijn kinderen zeker niet verplichten iets zinnigs te doen. Ik heb zelf twee universitaire diploma's die bezwaarlijk zinvol genoemd kunnen worden. Ben toch heel blij dat mijn ouders me gewoon laten doen hebben. Die studies hebben me gevormd en mijn wereldbeeld bepaald. En ik ben uiteindelijk toch goed terecht gekomen.
Ik zou graag een combinatie zien van IQ met daarbij EQ en sociale vaardigheden. Want dat laatste in combinatie met doorzettingsvermogen brengt je zoveel verder in het leven. Ik ken mensen met hoge opleidingen die door gebrekkige sociale vaardigheden het juist minder doen op hun werk. Maar ook in de rest van het leven. Dus moeite met relaties, gezinsleven en in de maatschappij. Wij stimuleren een opleiding zeker. En mbo is prima als dat het hoogst haalbare is. Maar ik zou mij dan wel zorgen maken over het salaris en de lichamelijke slijtage. Vaak zie je dat mensen op dit niveau goed geld verdienen (bijvoorbeeld bouw en technische functies) maar hun basissalaris is slecht. En op latere leeftijd zijn ze gewoon op en hebben lichamelijke klachten. Met een hogere opleiding kan je in minder uren meer verdienen en is het werk minder belastend. Ik zou overigens ook kritisch meekijken naar welke opleiding ze zouden gaan doen (ongeacht het niveau). Ik zie zoveel jongeren met onzinnige studies waar je niets mee kunt... Maar dat is een andere discussie
Ik heb niet alles terug gelezen, alleen de laatste 2 pagina's. Maar schrik toch echt wel heel erg van sommige reacties!! Hopen dat je kind een HBO/WO opleiding gaat doen, zodat ze verzekerd zijn van een goed salaris.. Waar blijft het geluk en welzijn van je kind?? Ik vind het belangrijker dat mijn kinderen een beroep kiezen waar ze gelukkig van worden, niet wat past bij hun IQ! Mijn eigen voorbeeld is daarin een hele mooie denk ik.. Ik was vroeger goed in rekenen en economie, mijn ouders hebben echt wel geprobeerd of ik die kant op wilde. Maar wilde de zorg in. Eerst SPW, daarna nog SPH gedaan. Allemaal gesteund en ook een beetje gepusht om HBO te gaan doen.. En nu?? Werk ik als begeleider wonen in de gehandicaptenzorg (niv 3 functie), dus die HBO, is gedeelte weg gegooid geld.. gedeeltelijk omdat ik in mijn opleiding echt wel dingen heb geleerd waar ik nu iets aan heb. Maar was het perse noodzakelijk, NEE! En qua salaris, verdien ik meer als mijn collega's met functie hoger, enkel omdat ik meer werkervaring heb.. Opleiding zegt dus echt niks!
Poeh...op basis van salaris, lichamelijke belasting en werkdruk zou ik eerder zeggen: ga de zorg niet in ipv doe minimaal hbo. Ik heb het tegenovergestelde gedaan (hbo en zorg) en heb een salaris om te lachen. Maar... Ik houd zo enorm nu van mijn werk. Dat is toch zoveel meer waard? Ik zou wel een beetje gek opkijken als mijn kinderen vmbo-k gaan doen ofzo. Omdat het niet in de lijn der verwachting ligt. Maar hey . Dat zien we dan wel weer. Ervaring leert hier dat sfeer op school echt per school anders is. Zo is de horecaschool hier belachelijk streng en zit bij een andere vmbo school een politiepost intern. Ik zou wel weten waar ik voor koos.
Ik denk dat je over 10 jaar veel mensen die " omdat het zo hoort" een hbo zijn gaan doen zich laten omscholen om voor iemand met mbo3/4 en een berg technisch inzicht te gaan werken, aangezien er dan geen hooggeschoolde banen meer over zijn ( of er niet nog een baan voor een manager wc papier /manager personeelsbenodigheden gecreëerd kan worden ) en iedereen die een vak met zijn of haar handen geleerd heeft en zeker diegene die het van nature kunnen zoveel werk hebben dat de volledige marktwerking hierin veranderd .
Klopt, ze zijn zeker nodig. Maar het is vrijwilligerswerk. Dus dan is een studie in die richting wel leuk, maar ja...
Mwah valt mee toch? Kan me er ergens wek beetje in vinden. Je ziet nu dat er vaak wordt gekozen voor “Fun opleidingen” (onderwijsassistent vd assistent kwam ik pasgeleden bijv tegen, geen banen in te vinden..) waar vervolgens geen droog brood te verdienen is. Ik vind dat mijn kinderen zelf mogen kiezen maar ik zal ze wel wat sturen. Ik heb liever dat ze dan een mbo in de zorg of iets voor monteur, elektrotechniek etc gaan doen. Ik zou het zonde vinden als ze vervolgens geen baan zouden vinden. Dus ik zou er wel over in gesprek gaan. Maar goed als het goed overwogen is hebben ze ook dan mijn zegen hoor. Ze moeten ook zelf het leven door met vallen en opstaan.. Mijn hotelmanagent studie was ook niet heel nuttig immers Weggegooid geld dan weer niet. Voor mijn huidige functie moest ik wel afgerond HBO hebben en dat heb ik, 2 studies zelfs. Ik heb een hartstikke toffe baan waar ook nog eens veel vraag naar is dus ik ben tevreden. En dat is wat telt uiteindelijk. Dat ik er plezier in heb!
Ik denk dat bijna alle ouders hun kinderen gewoon een 'makkelijk' leven gunnen. Natuurlijk wil je wel dat ze wat uitdagingen op hun pad vinden en leren doorzetten. Ze moeten ook leren omgaan met tegenslag. Maar we zien voor onze kinderen natuurlijk het liefst geen groot verdriet of langdurige / terugkerende grote teleurstellingen. Ik denk dat veel mensen het idee hebben dat je leven makkelijker is, als je redelijk slim bent. Zeker voor je schoolperiode is dat in zekere zin ook wel waar. Dan heb ik het niet over hoogbegaafd maar 'gewoon' slim. Slim genoeg om lekker mee te kunnen komen. Ik denk dat -over het algemeen genomen- je leven het 'makkelijkst' is als je een beetje past binnen 'de norm'. Zowel qua intelligentie als op andere terreinen. Ik ben juf en ik zie hoe lastig het kan zijn voor een kind als die buiten de boot valt, om wat voor reden dan ook. Als je minder begaafd bent en constant op de toppen van je kunnen moet presteren... en dan nòg niet mee kunt komen. Als je altijd ziet dat jouw klasgenoten het wel kunnen, maar jij niet of pas veel later. Dat je altijd extra hulp nodig hebt, terwijl je eigenlijk liever 'gewoon' net als je klasgenootjes wilt zijn. Ik denk dat de meeste ouders dan niet teleurgesteld zijn in hun kind, maar soms wel verdrietig zijn òm hun kind. Omdat ze graag hadden gezien dat die het net iets makkelijker had gehad. En natuurlijk horen daar ook zorgen bij. Vanwege het beeld dat veel mensen hebben dat ook in je latere leven, het leven makkelijker is als je goed kunt leren en een 'goede' opleiding kunt gaan volgen. In de hoofden van veel mensen staat universiteit / HBO toch nog gelijk aan werkgelegenheid en een goed salaris. In de praktijk is dat niet zo. Maar omdat mensen dat vaak nog wel denken, wensen ze hun kind wel de nodige intelligentie toe. Ik hoop inderdaad ook dat mijn kinderen makkelijk mee kunnen komen op school. En dus 'slim genoeg' zijn. Vanuit het gevoel dat ik ze een fijne jeugd gun en school speelt daarin een grote rol. Het is dan prettig als je goed kunt meekomen. Overigens zie ik bij onze school iedere dag dat 'goed mee kunnen komen' absoluut geen garantie is voor geluk. Ik denk trouwens dat dit geldt voor alle wensen / toekomstbeelden die ouders hebben voor hun kind. Niet alleen intelligentie. Maar denk ook aan seksualiteit. Ik zou er voor mezelf geen enkele moeite mee hebben als onze zoons op hetzelfde geslacht vallen. Van teleurstelling of verdriet zou zeker geen sprake zijn. Maar wel van zorg. Ik kan dan wel zeggen dat ik er geen moeite mee heb, andere mensen hebben dat helaas wel. Discriminatie, pesten, buitensluiten, geweld liggen op de loer. Ik zou er geen moeite mee hebben als een zoon later een man heeft. Maar ik zou wel moeite hebben met het idee dat ze op straat worden belaagd.
Mijn oudste van 8 is hb. Hij zit in groep 5. (en gaat geen klassen overslaan, ander verhaal) Hij is nu bezig met een game programmeren en wil een focusgroep organiseren met een aantal klasgenoten om eea te testen en ideeen op te doen. Zijn klasgenoten hebben géén idee waar dit over gaat en zijn helemaal niet in staat om mijn zoon de gewenste input te geven, wat mijn zoon heel verdrietig maakt. Bovengemiddeld slim draagt wellicht bij aan geluk, maar zoals hier al werd gezegd, hb zijn denk ik niet. Overigens interesseert het ons niet welke opleiding hij gaat doen. Wij hebben twee eisen: hij moet er blij van worden en in zijn eigen onderhoud kunnen voorzien. Verder zal het me een worst wezen.
Wat een reacties! Die heb ik echt niet allemaal gelezen. Wat ik begrijp uit het verhaal van TS is dat dochter het goed doet, maar niet bij de besten van de klas hoort. Nou en? Geen probleem toch? Ik vind het vooral belangrijk dat ze met plezier naar school gaan en hun best doen. De resultaten vind ik dan minder belangrijk. Oudste zit in vwo-6 en hoopt volgend jaar naar de universiteit te gaan. Zo ver heb ik het niet geschopt hoor. Ik heb een MBO diploma op zak. Onze tweede zit op het MBO. Wij zeggen alleen tegen de kinderen dat ze hun best moeten doen op hun niveau. Meer niet. Na 3 kinderen op een scholengemeenschap met mavo en hoger, zit nummer 4 op het vmbo. Hij kan wel leren, maar wil het niet. Hij wil liever praktijkvakken, prima dan vmbo. Ik geloof zeker dat er op het vmbo meer leerlingen zitten met problemen ed, maar er is niks mis met iemand die een vak leert en met de handen werkt. Het lijkt mij wel erg als je merkt dat je kind echt moeite heeft met leren en daardoor problemen heeft. Maar teleurgesteld? nee daar kan ik me niets bij voorstellen.
Natuurlijk zou het een leuke bijkomstigheid zijn als mijn dochter erg intelligent blijkt te zijn. Maar datzelfde vind ik ook van een mooi uiterlijk of goede sociale vaardigheden. Mijn grootste angst is niet dat ze dom blijkt te maar dat ze als kind/puber gepest zal worden of ongelukkig is. Mijn grootste droom voor mijn dochter is dat ze iets gaat doen met haar leven waar zij gelukkig van wordt, of dat nou een doktersopleiding is of schoonmaakster.
Oja, een mooi uiterlijk is ontzettend handig! Heb ik meer aan gehad dan aan mijn intellect (dat viel me opeens op toen ik ouder werd, en blijkbaar minder mooi...). Mooie mensen krijgen ook meer salaris, voor de geinteresseerden...
Teleurgesteld vind ik een te groot woord. Desondanks begrijp ik het wel. Dankzij mijn intelligentie heb ik mij kunnen ontworstelen aan het gezin waar ik uit kom. Het was mijn ontsnappingsroute uit een destructief milieu. Mijn opleidingsniveau heeft mij een leuke en goed betaalbare baan opgeleverd. Een baan waar ik blij van wordt en waarmee ik, mocht het nodig zijn, mezelf en ons gezin goed van kan onderhouden. Ik ben oprecht gelukkig met het feit dat ik altijd goed heb kunnen leren en voor mijn gevoel de wereld aan mijn voeten lag. Ik kon alles worden wat ik wilde en mede door mijn achtergrond heb ik altijd beseft hoe bijzonder dit is. Ik gun mijn kinderen een soortgelijke toekomst als dat van mijzelf en een goede opleiding is een manier om dit te bereiken. Daarnaast besef ik ook dat er meer wegen naar Rome leiden en enkel een hoge opleiding geeft geen garantie voor geluk. Een hoog opleidingsniveau is EEN manier en niet DE manier voor een goed leven. Als ze op een andere manier een mooie toekomst weten te krijgen, is dat ook hartstikke fijn!
Nee precies niet veel. Zoals ik al zei, van mijn klas met 30 leerlingen heeft er maar 1 (!) Een betaalde baan in die richting kunnen vinden. En dan betaald het ook nog eens slecht en er is geen cao