moet het even kwijt.... Op dit moment wordt mijn moeder geopereerd aan een goedaardige tumor en cyste in haar nek. Mijn ouders zijn 2,5 jaar terug uit elkaar gegaan dus mijn moeder moet het alleen doen. Nu heeft mijn vrijgezelle zusje vrijgenomen om mee te kunnen, omdat mijn man deze dag niet vrij kon krijgen ivm onderhoud op zijn werk. Dit was al een teleurstelling omdat ik had beloofd mee te gaan als ze naar het ziekenhuis zou gaan en er voor haar wilde zijn als ze wakker zou worden, maar nu heeft mijn zusje het overgenomen, wat niet erg is, want ze is in ieder geval niet alleen. Nu heb ik een aantal dagen terug al aangegeven bij mijn man dat wat er ook gebeurde hij deze dag niet over kan werken omdat ik naar mijn moeder toe wil. Ze zijn nu nog met haar bezig dus tegen de tijd dat we bij haar kunnen zou hij bijna thuis zijn. Nu belt hij net op, dat hij later thuis komt omdat hij over moet werken. Ik snap dat hij er niets aan kan doen, maar ik ben zo teleurgesteld. Ik wil zo graag naar mijn moeder toe en heb nog zo gevraagd en aangegeven dat hij niet over kan werken en nu juist vandaag moet hij overwerken (moet eerlijk zeggen hij werkt weinig over, maar het lijkt wel altijd zo te wezen dat als er iets is hij altijd maar over moet werken). Ik werd dus boos op mijn man terwijl hij er niets aan kan doen en voel me hier schuldig over, tegelijkertijd denk ik er lopen nog meer collega's rond die kunnen toch ook langer blijven. het is niet fair want gisteren is hij eerder van zijn werk gekomen omdat een vriendje van mijn zoontje flipte en ik hem niet kon houden en ik hier met 5 eigen kinderen zat en een vriendje wat helemaal door het lint ging en dan komt hij ook gelijk. Als ik werken moet en ik heb geen oppas dan komt hij ook een half uur eerder naar huis, zodat ik naar mijn werk kan. Het gevoel is niet eerlijk maar tegelijkertijd ben ik dus boos, teleurgesteld en verdrietig tegelijk, want nu kan ik er nog niet voor mijn moeder zijn. Al ga ik vanavond wel even naar haar toe om te kijken hoe het met haar gaat. Sorry voor het warrige verhaal....
Ik snap je wel. Ook al is het niet helemaal terecht, maar dat zeg jezelf ook. Maar je wilt gewoon graag bij je moeder zijn en er voor haar zijn. Ik hoop dat je je boosheid kunt laten varen tegenover je man en dat je snel (na het overwerk van je man misschien) toch nog even lekker naar je moeder kunt. Sterkte voor je moeder en niks mis mee hoor, teleurgesteld zijn als iets niet gaat zoals jij gehoopt of gepland had. Liefs,
Ik zou ook boos zijn hoor. Hoezo kan hij er niks aan doen eigenlijk, is hij verplicht over te werken? Hopelijk kun je zo toch snel naar je moeder. Heel veel sterkte voor haar!
Ik begrijp je frustratie wel hoor! Is voornamelijk denk ik de machteloosheid dat je iets zo graag wilt en alles tegen werkt. Je probeert soms nog zo goed dingen te regelen en als dit dan in de soep loopt baal je er gewoon van. En dat je man dan de volle laag krijgt... Dat gebeurd hier ook wel eens hoor haha! Ik hoop dat alles goed is gegaan met je moeder en dat ze snel opknapt! En misschien kun je er wat later op de avond nog even langs?
mag ik je de hand schudden mijn vader heb een operatie gehad tumor in zijn hoofd..zaterdags zou ik er naar toe gaan en wat denk je geen bezine dus met de trein en de kindjes naar ziekenhuis...hopelijk is alles goed gegaan met de operatie sterkte!!