Moet TS dat kunnen ruiken ofzo? Dan bel je je vriendin en dan zeg je: ik kom niet omdat *reden*, dan laat je niet gewoon niets van je horen. Dat is onfatsoenlijk als je normaal elkaars leven deelt. Maar het zal wel mijn ouderwetse opvattingen zijn - maar ik zou geen stommetje gaan zitten spelen en zelf bellen omdat zij iets verzaakt.
Ik vind van beide kanten dat het mis gaat. Van die vriendin, dat ze helemaal niets laat horen. Echter je weet niet wat er speelt misschien in haar leven. Maar ook bij TS. Als ik in deze situatie had gezeten, had ik niet zeven weken lang op antwoord gewacht. Maar een berichtje gestuurd dat ik me rot voel en mijn vriendin nodig heb. Beiden moeten toch gewoon met elkaar kunnen praten? En wie weet is die vriendin misschien gekwetst hoe ts op haar gereageerd heeft naar aanleiding van het niet op kraamvisite komen. Praat met elkaar!
Weet je vriendin uberhaupt dat je dochter PKU heeft? Het klinkt niet alsof jullie elkaar veel gesproken hebben na de bevalling, wederzijds zeg maar. Ik zou haar gewoon bellen en vragen wat er aan de hand is. En ja het is van haar raar dat ze niets van zich laat horen, maar ik vind het van jou net zo goed raar dat je het er zo lang bij laat zitten.
TS vervelend dat ze nog niet is geweest. Bel haar op en vraag of ze eventueel morgen ofzo langs komt. Kun je het gewoon bespreken. Vriendschap moet van beide kanten komen. Niet alleen van je vriendin of alleen van jou. Maar om 17jaar vriendschap te vergooien omdat je haar 7 weken niet of weinig gesproken heb is bizar. Dan stelt de hele vriendschap niet veel voor.
niet voor het een of ander maar ik snap dat er iets kan zijn waardoor zij niet goed in haar vel zit, maar ik op dit moment ook niet! ik heb veel meegemaakt de afgelopen 2 maanden en is het dan zoveel gevraagd dat ze me op zijn minst belt? ik heb niet gezegt dat ik de vriendschap erbij laat zitten maar ik stelde de vraag of ik het initiatief bij haar moet laten liggen of ik dit zelf moet pakken met het risico dat ik me aan de telefoon niet goed kan houden omdat het voor mij echt heel emotioneel is. ik vind het not done dat je niet belt als je weet dat een vriendin het moeilijk heeft omdat er een stofwisselingsziekte bij haar kindje is geconstateerd. je kunt dan op zijn minst bellen en vragen hoe het gaat of is dat te veel gevraagd?
ja ze weet dat ze pku heeft ik heb doormiddel van de app geprobeerd contact te zoeken (in het begin) en daar heeft ze niet op gereageerd.
dan zou ik vragen waarom ze niks laat horen... Misschien weet ze (hoe gek dat ook klinkt) niet goed wat te doen of zeggen... Niet dat dat een excuus mag zijn maar het kan wel een reden zijn.
vriendschap moet toch van twee kanten komen ..... ik zou ook teleurgesteld zijn als mijn beste vriendin niet eens op kraamvisite zou komen. Je kind waterpokken dat kan ... dan kom je alleen of als de kleine beter is ... Je kan wel 100 apjes sturen ik neem aan dat ze ze leest dan is het toch een kleine moeite om iets terug te sturen. kijk als ze niet lekker in dr4 vel zit dat kan maar dat kan ze toch even zeggen ... dan heb je er " vrede " mee dat het contact op een laag pitje staat maar niet niets laten weten
Dan app je nogmaals, spreek je de voicemail in, bel gewoon en vraag luchtig hoe het gaat(zonder dat je vraagt waarom ze niet reageerd). Nee het is niet te veel gevraagd, maar blijkbaar denkt ze er of anders over, is het het glad vergeten, durft ze niet. Dus moet jij het nogmaals doen.
Je hebt groot gelijk! Je mag zeker teleurgesteld en boos zijn en dat absoluut duidelijk maken aan je vriendin. Ik reageerde ook niet op jou, maar op iemand anders die zei dat de vriendschap wat haar betreft over zou zijn.
Ik heb precies hetzelfde meegemaakt met mijn vriendinnen. Ik was teleurgesteld dat ik niks van hen hoorde en heb er heel lang niks van gezegd. Met als gevolg dat ik mezelf onwijs ging zitten opvreten. Als ik wat zei in de groepsapp kreeg ik ook amper reactie. Tot op een gegeven moment bleek dat die teleurstelling wederzijds was; ik was tenslotte ook niet op feestjes geweest (was net bevallen en had niet de makkelijkste start met de kleine maar goed....) en had hen ook nooit meer gebeld of wat dan ook. Zij hebben er ook niks over gezegd tegen mij maar ondertussen hebben zij natuurlijk onderling heel vaak besproken dat ik wéér ergens niet bij was etc. etc. Ik zou zeggen, maak niet dezelfde fout, bel haar op en vraag of alles goed gaat en of ze zin heeft om binnenkort langs te komen. Face to face is volgens mij het beste om zoiets te bespreken (als het al nodig is). Voor hetzelfde geld maakt zij nu ook iets moeilijks mee.. Grote kans dat ze het niet zo bedoelt!!
Misschien is er bij haar wat gebeurt waar ze jou niet mee wil confronteren of zichzelf niet? Misschien lukt t zwanger worden bij haar bijv nu niet? Zou niet meteen oordelen en even bellen dat je je zorgen om haar maakt
Misschien dat je door de geboorte van je kind en alles erom heen wel gevoeliger reageert dan anders. Zij wil je misschien juist ruimte geven, of ze heeft zelf iets. Hoe dan ook een echt vriendschap eindigt niet zo maar. Ik heb jaren geen contact gehad met een vriendin door zo'n misverstand. Ze was boos op mij net als jij, maar heeft dit niet uit gesproken. Ik had zelf van alles aan mijn hoofd, waar zij weer niets van wist. Uiteindelijk hebben we gelukkig gepraat en is het weer goed, maar het is zo'n zonde van de verloren tijd en onnodige vervelende gevoelens. Dus pak je telefoon op, bel haar en vraag waarom je niet van haar hoort.
Lekkere vriendin ben jij dan zeg. Jij weet toch ook niet waarom die vriendin dit doet? Misschien heeft zij hier wel een goede reden voor. Als jij een echte vriendin bent dan sta jij er ook open voor om haar kant van het verhaal aan te horen waarom zij niets van zich heeft laten horen.
Als ik het zo lees vind jij jezelf op dit moment dus zieliger dan dat zij is. Je weet niet eens waarom zij niets van zich laat horen. Ipv je allemaal dingen in je hoofd te halen kan je haar ook gewoon bellen en vragen waarom ze zo doet. Jij kan dan meteen aangeven dat jij het niet leuk vind dat zij nog steeds niets van zich heeft laten horen. Waar ben je zo bang voor? Bel gewoon op en praat het uit met elkaar.
Dank je, dat vind ik zelf gelukkig ook. En die vriendin mag dat gerust zelf komen vertellen. Maar ik zou niet bellen. TS geeft al aan er zelf een aantal keer achteraan te zijn gegaan zonder response. Nou, dan ligt de bal dus bij de ander. Waarom trekken aan een dood paard? Daar is een Engels gezegde voor; never cross oceans for people who wouldn't even jump over a puddle for you. Ze is gebeld, ze weet van de bevalling, ze weet van de pku, ze weet dat TS er doorheen zit en op haar kraamvisite wacht - en toch blijft ze weg zonder opgaaf van reden... En dan zou TS er nóg een keer achteraan moeten gaan? Nou nee. Ik vind dus van niet.
Misschien is er in haar leven wel iets ergs gebeurd, waar ze jou niet mee wil belasten. Of misschien heeft ze zelf een miskraam gehad en kan ze het even niet aan om jou te bezoeken. Ik kan me dat zelf niet goed voorstellen, maar heb het vaak genoeg hier op het forum gelezen. Ook van vrouwen, die het maar niet lukt om zwanger te worden.
Ik snap dat je d'r mist, maar ik zou haar gewoon bellen en aangeven dat je haar graag ziet en geprobeert hebt via de app te bereiken maar geen reactie kreeg. Ik zou niet boos worden, maar het gewoon als feiten voorleggen en haar reactie afwachten. Er kunnen genoeg redenen zijn waarom ze niet langskomt en zelfs waarom ze niet reageert. Zo heeft 1 vriendin (ex vriendin inmiddels door andere omstandigheden) van mij op een bepaald moment geen contact opgenomen omdat ze net een miskraam had gehad de dag nadat ik vertelde zwanger te zijn. Ze kon me gewoon even niet zien of spreken daardoor. En met m'n beste vriendin.... Die zou 3 weken geleden wat data doorgeven om af te spreken, ik heb nog steeds niks gehoord, maar weet dat ze soms gewoon echt te druk is en daardoor dit soort dingen op de lange baan schuift. Scheelt wel dat ik ook zo kan zijn, dus daarom werkt onze vriendschap ook zo goed. Maar ook wij hebben dieptepunten in onze vriendschap gekend en de enige manier om er door te komen was door te praten en er begrip voor te hebben dat je soms niet op de eerste plaats komt. Dus bel d'r en praat met elkaar! Succes.
Een aantal keer er achter aan gegaan? Zover ik begrijp heeft TS 1 apje gestuurd en daar verder geen response op gehad. Sorry hoor maar als echte vriendin dan bel je toch gewoon even? En ik zou als ik TS er dus nog wel 1x achter aan gaan, we hebben het over een vriendschap van 17 jaar, als die echt zo sterk is dan ga je er juist voor om het goed te krijgen. Ik vraag mij alleen af waarom TS zo moeilijk er over doet, ze geeft zelf aan haar zo te missen en haar nodig te hebben, en ik kan begrijpen dat je dat in die moeilijke situatie ook nodig hebt maar waarom bel je dan niet gewoon dan dat je jezelf helemaal gek en boos gaat zitten maken? Pak die telefoon en praat het uit. Ieder verhaal heeft twee kanten, geef haar ( die vriendin ) dan ook de kans om haar kant te vertellen.