Een slechte moeder ben je zeker niet, tenzij je je kindje gaat verwaarlozen omdat 't geslacht je niet aan staat. Geloof me, ken zo'n iemand in mijn omgeving.. :x Ik hoopte zelf heel hard op n meisje, aan de ene kant, omdat ik een neefje heb, die we vanaf zijn 5e week al regelmatig op bezoek hadden en half hebben opgevoed. Daardoor leek mij een meisje net de uitdaging, het onbekende, en mijn neefje is voor mij gevoelsmatig mijn eigen zoontje.. Aan de andere kant hoopte ik op een meisje wegens medische redenen. Mijn man hoopte puur wegens de medische reden op een meisje, en omgeving vooral mijn moeder zei vanaf het begin dat we een dochter zouden krijgen. Nou, als deze geboren is, willen we heel graag een jongetje erbij 2 geslachten is wel zo mooi..
Ik had bij mijn dochter vanaf een week of 8 zoooo sterk het gevoel dat het een meisje was... Voor die tijd had ik oprecht geen voorkeur, maar omdat dat gevoel toen ontstond kreeg ik als het ware ook een voorkeur voor een meisje. Dat bleek het ook te zijn, dus schakelen was niet nodig, maar had het nu een jongen gebleken had ik ook wel even moeten schakelen! Om er daarna net zoveel van te houden, natuurlijk. Je bent pas een slechte moeder als je ermee blijft zitten en het later je kind 'verwijt' dat het geen jongen/meisje is. Als je gewoon even moet schakelen en je beeld moet bijstellen ben je geen slechte moeder. En in alle eerlijkheid? Wij zijn nu bezig voor een 2e, en alhoewel geslacht ergens zwaar achteraan mijn prioriteitenlijstje staat natuurlijk (wil gewoon graag een gezond kindje! en een goede zwangerschap, die ik kan uitdragen tot het eind!) heb ik een heeeeel lichte voorkeur voor een 2e meisje . Maar als het een jongen gaat worden dan hou ik daar evenveel van en weet ik zeker dat ik in een dag tijd naar dat beeld ben omgeschakeld .
Ik had vroeger een jongen op de basisschool die zich apart gedroeg.beetje meisjesachtig. Toen wist hij te vertellen dat zijn moeder hem meisjeskleding thuis aandeed.. En wij vroegen waarom. Hij zei: mama had liever dat ik een meisje was. Ik vind het echt heel erg dat in dit geval de moeder hem op heeft gezadeld met deze teleurstelling. Je mag een kind dit nooit verwijten.
Al vanaf kind zijnde zat het in mijn kop dat ik alleen jongens zou krijgen. (mijn oma had alleen maar zonen gekregen en die zonen weer alleen maar dochters). Nr is was dus een zoon en bij nr 2 wist ik gewoon zeker dat we weer een zoon zouden krijgen. Ik moest dus even heel erg omschakelen toen bleek dat het een meisje bleek te zijn bij de 20 weken echo Dus je niet schuldig voelen hoor, heel normaal
Jeetje nou dat vind ik wel heel erg hoor.. dat doe je toch niet. Inderdaad het kind kan er niets aan doen. Moest ze papa maar een jurkje aandoen in het weekend, uiteindelijk zijn schuld Nee hoor, komt wel goed met onze knul!
Ik had ook een voorkeur hoor .. had graag een knul willen krijgen, maar het is een meid geworden. niet minder welkom hoor ! Zolang het maar gezond is
Ik begrijp het wel hoor. Ik ging er 100% vanuit dat we een jongetje krijgen. Helemaal op ingesteld. Toch hoor ik steeds vaker mensen om me heen die denken dat het een meisje is en ook bij het NUB-topic waren de meiden unaniem: een meisje! Daarom ben ik me nu volledig gaan richten op een meisje. Blijkt het dan toch een jongetje te zijn dan schakel ik makkelijk weer om. Ik voel me ook een beetje schuldig maar we zullen echt net zo gek op een meisje zijn als op een jongen. Het is meer dat ik me altijd een jongetje had voorgesteld. Niet te hard voor jezelf zijn en gefeliciteerd!
Ik heb/had ook geen voorkeur, dus niet iedereen heeft het Ik heb een jongen en een meisje maar 2 jongens of 2 meiden had net zo leuk geweest.Het zijn namelijk 2 verschillende karakters, unieke personen. Dat maakt verschil, niet of er een piemeltje aan hangt of niet. Wat ik nog wel leuker had gevonden....3 kindjes helaas gaat dat niet gebeuren, maar goed, ik geniet daardoor niet minder van deze 2.
Ik had geen voorkeur en ben zielsgelukkig met ons jochie! Je moet vast aan het idee wennen en die naam komt heus wel, als t goed is heb je nog even de tijd voor een naam
ik had niet echt een voorkeur bij de eerste. we wisten pas bij de geboorte wat het was en heb me er heel open op ingesteld want het kon beide kanten op. stiekem hoopte ik ergens wel dat het een meisje zou zijn maar had al het gevoel dat het een jongetje was op het einde. het bleek bij de geboorte dan ook een jongen. ik dacht even ok! een jongen geen meisje. en toen was het ook meteen klaar. ik zou die jongen nu echt willen omruilen voor een meid. haha het is zo'n lieverd! bij nummer 2 wist ik nog voordat ik een test had gedaan dat ik zwanger was en dat het een meid was. had voordat de test gedaan was al een naam. bij de 20 weken echo bleek het idd een meid. en ik was in de 7e hemel. nu zwanger van de derde. en het maakte me echt niets uit of het nou een jongen of een meisje zou zijn. met beide ben ik even blij. een jongen zou ik heel erg leuk vinden maar een meid ook dat zou vooral ook praktisch zijn omdat ik daar nog veel spulletjes van heb. bij de echo bleek het een meid! en ondanks dat ik geen voorkeur had. want het maakte me echt niks uit maar het was toch wel heel bijzonder nog een meisje erbij. meisjes zijn bij ons erg schaars het zijn allemaal jongens. en straks hebben wij er gewoon 2!
Haha maf mens! Ik moet zeggen dat ik niet echt een voorkeur had/heb. Stom genoeg geloven de meeste mensen dat niet.
Bij mijn eerste zwangerschap geen voorkeur, bleek een meisje te zijn. 2e zwangerschap ook geen voorkeur, bleek weer een meisje. Deze zwangerschap geen voorkeur, maar een enorm sterk gevoel dat dit een jongen zou worden, bij de 20wk echo was duidelijk een meid te zien. Toch moest de knop in mijn hoofd even om, gewoon omdat ik dacht dat het een jongen zou zijn.
Zowel mijn man als ik hadden toch een voorkeur voor een meisje. Omdat ik die voorkeur had, dacht ik wel gelijk: dus dan wordt het vast een jongen! En ik kreeg gelijk. Was twee tellen 'wennen', maar we zijn natuurlijk hartstikke blij met onze zoon in aantocht. Ik denk dat mijn voorkeur ook vooral ontstaan is doordat we 1) Al jaren een meisjesnaam wisten die we heel erg mooi vinden en 2) een meisje leek me makkelijker omdat als vrouw zijnde het 'meisje zijn' geen verrassingen zou geven. Enige nadeel nu is dat we het nog steeds niet eens zijn over een naam...