Hoi ik zit al een tijdje met iets ik ben 11 weken zwanger en heb totaal geen zin meer in het werk. Ik stoor me aan alles en vraag me af op dit wel mijn plaats is. me vriend heeft waarschijnlijk binnenkort werk ik denk er sterk aan om ontslag te nemen aangezien ik me steeds meer irriteer aan me werk en steeds meer stress heb hierdoor. maar weet niet goed hoe ik dit moet aanpakken zijn er meer mensen die ontslag hebben genomen. Hoe hebben jullie dit gedaan?
Kun je het je financieel veroorloven om te stoppen? Vind je vriend het ook goed? Ben je van plan tijdens je zwangerschap alweer een nieuwe baan te nemen of wil je thuis blijven? Het ontslag nemen zelf is gewoon een kwestie van in gesprek met je baas of evt een ontslagbrief inleveren..
Vond je je werk eerder ook al vervelend? Het zou kunnen dat je hormonen je humeur beïnvloeden (cliché maar het kan echt). Daarnaast heb je nu iets heel anders dat je gedachten beheerst en dat veel leuker en interessanter is dan je werk (je bent zwanger! Nog gefeliciteerd). Mijn advies is om even af te wachten of je er zo over blijft denken of dat het weer wat beter wordt. Ik weet niet of jullie van het inkomen van je vriend kunnen leven maar als je zelf ontslag neemt krijg je geen uitkering en als je vriend net een nieuwe baan heeft heeft hij ook nog niet veel zekerheid. Het is vervelend als je je werk niet leuk vindt maar probeer het nog even vol te houden.
Ik zou eerlijk gezegd niet zomaar stoppen met werken omdat ik er geen zin meer in heb.. Zowiezo vind ik dat je zoveel mogelijk inkomen moet proberen te hebben zodat je goed voor de kleine kunt zorgen en wat kunt sparen voor de toekomst. (maar dit is ieder voor zich natuurlijk) Het zou heel goed kunnen door je hormonen ik had ook minder zin in me werk omdat ik in me hoofd met heel andere dingen bezig was. Maar je zegt dat je vriend waarschijnlijk een baan krijgt? hij heeft er dus nog geen? Stel dat dit niet door gaat? of hij komt niet door zijn proeftijd?? In de meeste gevallen krijg je ook niet direct een vast contract als je ergens start dus wat nou als hij over een halfjaar weer ontslagen word? Dan hebben jullie niks? En als je zelf ontslag neemt heb je ook geen recht op een uitkering ofzo ... Wil niet aanvallend overkomen en je niet kwetsen hoor! Maar ik schrik er een beetje van aangezien je tegenwoordig blij mag zijn dat je werk hebt en jij er zo makkelijk over lijkt te denken...
Waarschijnlijk zijn dit gewoon je hormonen, rond diezelfde tijd had ik er ook zo geen in in! Maar nu blij dat ik gewoon ben blijven werken. In je zwangerschap staat je hoofd gericht op zwangerzijn en soms kun je dan je werk er even niet bij hebben. Zou geen overhaaste beslissingen nemen! Liefs
Ik zou eerst enorm goed nadenken of je het wel kan missen en of het niet een dipje is vanwege de zwangerschap. Persoonlijk zou ik tijdens mijn zwangerschap mijn baan echt niet opzeggen, zou als de dood zijn nergens meer aan de bak te komen (vooral met een zwangere buik)... Misschien zou het anders zijn als we het ons konden veroorloven financieel gezien maar zo lang dat geen mogelijkheid is zou ik persoonlijk niet stoppen.
Als je zelf ontslag neemt, krijg je geen uitkering, ook geen zwangerschapsuitkering en in die perioden kun je hoe dan ook niet werken. Ik zou eens ff een pas op de plaats maken, over 23 weken kun je met verlof, bevallen en daarna altijd nog kijken of je wel of niet bij je baas blijft. Ben wel beniwued naar wat voor een werk je doet? En of je al ontevreden was voor je zwangerschap?
Ik heb dit ook. Ik denk dat het door de hormonen komt. Ik werk nu nog steeds. Het enige wat ik wel doe is dat ik met 36 weken met verlof ga ipv met 34 weken. Ik zou gewoon doorzetten hoor. Anders krijg je inderdaad geen zw en ww uitkering.