Hallo iedereen, Ik heb even een steuntje in de rug nodig & even mn verhaal kwijt. Zelf ben ik al meer dan 2jaar ontpilt, en sinds die tijd vrijen mijn vriend en ik al onveilig. Maar nog nooit is het raak geweest en we waren er nog niet echt mee bezig. Nu sinds 2 maanden zijn we er wel echt mee bezig, en is onze eerste echt poging mislukt. En gaan we nu voor een 2 de poging. Doordat mijn ene schoonzus al 2 kleintjes heeft en mijn andere schoonzus nu 15 weken zwanger is heb ik het er natuurlijk moeilijk mee. Hoe gingen jullie hiermee om?en na hoeveel pogingen waren jullie zwanger? voelt voor mij alsof mijn eigen lichaam me in de steek laat...
Ja herkenbaar hoor, hoewel het bij mij geen 2 jaar heeft geduurd. Ik was gestopt me de pil in mei, want wilde 3 maand ontpillen voordat ik het onveilig deed. Ik trouwde in augustus, dus wilde op huwelijksreis beginnen voor het 1ste kindje. Van mei tot augustus kreeg ik mooi op tijd mijn regels. Ik kon de dag zo voorspellen. Maar plots sinds de huwelijksreis was het compleet ontregelt. Het was zo onregelmatig, dat mijn eisprong ook moeilijk te bepalen was. Ik ging ervan uit dat ik wel meteen zwanger zou zijn, maar het duurde en duurde. Elke maand weer een teleurstelling. En iedereen rondom mij was plots precies zwanger! De ene na de andere. Mijn schoonzus probeerde ook een kindje te krijgen. Ze is 1 maand na mij zwanger geworden. Ik heb ook de fout gemaakt om mijn ouders op de hoogte te stellen dat we voor een kindje gingen. Elke keer de vraag krijgen of het al raak was en altijd negatief moeten antwoorden. Het was elke keer een slag in mijn gezicht, of mijn lichaam het niet kon! Uiteindelijk was het in januari (na poging 6) nog niet gelukt en wilde ik er een maand niet mee bezig zijn. Want het sloeg echt op mijn gemoed... En toen is het gelukt! Ons dochtertje is verwekt op Valentijn! 1 maart ontdekt dat ik zwanger was. Ondertussen is ze al 14,5 week! Mijn broer en andere schoonzus zijn nu ook al 1 jaar aan het proberen, maar zonder resultaat. Ik hoop dat het voor hen nu ook niet lang meer duurt. Ik wil je een groot hart onder de riem steken! Blijven 'oefenen' zal ik het maar noemen het komt zeker in orde! Wacht maar tot je die positieve test in handen hebt! Dan ben je al deze zorgen zo vergeten!
Bedankt voor je reactie...ik ben al 2 jaar ontpilt en heb een sterk wisselende cyclus...aan de ene kant komt het wanneer m'n lichaam er klaar voor is maar aan de andere kant voelt het alsof m'n lichaam me in de steek laat...
Tja dat is vervelend, ik kan je helaas niet adiseren. Ik ben beide keren 3e ronde zwanger geraakt. Maar ik heb dan ook een super regelmatige cyclus.bij mijn zoon 28, nu 27 dus ik kon precies mijn vruchtbare periode uitrekenen
Wat vervelend zeg! Begrijp ik nou goed dat jullie al 2 jaar vrijen en de natuur hun gang laten gaan zonder pil of condoom? Heb je een idee van je vruchtbare dagen, zijn die ook steeds benut? Of de eerste 2 jaar nooit op gelet en nu pas? Heb je een eisprong, als je een ovulatie test gebruikt? Ik zou inderdaad bij jullie geval eerder als de 12 maanden naar de dokter stappen gezien het in die 2 jaar ook niet lukte. Sterkte!
Hier hetzelfde, wij gaan dan voor een derde kindje. Maar ook geen regelmaat, ik heb tussendoor geen pil gebruikt. Ik kan me voorstellen hoe frustrerend het is om om je heen allerlei zwangerschaps aankondigingen te zien.
Zou je na 2 jaar geen voorbehoedsmiddelen te gebruiken adviseren naar een gyn te gaan. Ik hoop voor jullie dat het snel raak mag zijn daarna.
In principe ben je al 2 jaar bezig dus ik zou zeker naar de huisarts gaan. Voor hetzelfde geld ligt t aan je vriend.
Ik kan je teleurstelling begrijpen en vooral de moeite die je hebt met de kindjes en zwangere dames om je heen. (Ik zit in een vriendengroep met 5 kleintjes en 2 zwangere vriendinnen) Mijn verhaal lijkt wel wat op dat van jou en ondertussen zitten wij in onze 11de 'echte' ronde waarin we gericht bezig zijn in de vruchtbare dagen. Helaas ben ik nog niet zwanger. Wij zijn toen wel naar de huisarts gegaan. Of nja, ik ben naar de huisarts gegaan omdat ik alle vertrouwen in mijn lijf kwijt begon te raken en ik ook nog eens geen super regelmatige cyclus heb. Het bleek helemaal niet aan mij te liggen. Mijn lijf werkt prima ondanks de onregelmatige cyclus! Maar het lijf van mijn man helaas niet. Wat ik echt nooit verwacht had! Ik weet niet of jullie al een bezoekje aan de huisarts hebben gedaan? Om te checken of alles in orde is? Anders misschien een idee om dat toch te doen aangezien jullie nu ook al een tijdje bezig zijn? Wij weten daarom nu wel waar het bij ons aan ligt en wat we wel of niet kunnen doen om de kansen iedere maand te vergroten. In ieder geval heel veel sterkte en niet opgeven! Iedere cyclus de kansen benutten die er zijn en hopen dat het een keertje raak is.
Nou we hebben mijn vriend dus getest...en die had echt zo snel een positieve test...dus dat hij heel veel zwemmertjes heeft...maar we zijn nog niet echt sinds 2 jaar bezig...geen voorbehoedmiddelen gebruikt...maar ik wist mijn cyclus nooit...nu dus wel en tja de huisarts zegt dus dat na een jaar echt serieus proberen dan pas stuurt hij me door...