Ik ben het hier dus niet mee eens. Zit in hetzelfde schuitje als de ts. Helaas waren mijn schoonmoeder en zwager niet blij met een meisje. Dit hebben ze ons van tevoren flink kenbaar gemaakt. Er niet bij nadenkende dat het wel eens echt eens meisje zou kunnen zijn. Toen we schoonmoeder het speentje gaven met de tekst: i.m a girl, reageerde ze alleen: dat meen je niet! Viel me nog mee, had erger verwacht. De woorden van mijn zwager waren te grof om hier neer te zetten. Als wij in ons geval het geslacht niet hadden geweten hadden we de hele zwangerschap met alle opmerkingen gezeten. Dit was nl na de bekendmaking verder over. Ik weet zeker dat we dezelfde opmerkingen ook na de bevalling hadden gekregen. En dan was ons geluk weer overschaduwd door hun opmerkingen. Mijn hele zwangerschap had ik anders aan kunnen horen hoe leuk het zou worden als die kleine vent er straks zou zijn. En de opmerkingen: als het maar geen meisje is, ik ben geen meisjesmoeder, dus ook geen meisjesoma, ik zou niet weten wat we met een meisje aanmoeten. Ze hadden mijn hele zwangerschap verziekt. Nu slechts een paar weken, vooral na de bekendmaking, want de opmerkingen waren al gemaakt en die vergeet en vergeef je niet zomaar. Nu hebben we iig rust en kunnen we heerlijk van onze kleine meid genieten. Alles lijkt gezond te zijn en dat vinden we het belangrijkst. (en het geslacht maakt ons niks uit)
En ts, laat je zwangerschap niet verzieken door zulke opmerkingen. Voer een flink gesprek met een ieder die er een scheef woord over zegt. Laat het verder los. Bij mij gingen de opmerkingen nog verder. wij hebben met de zwager een pittig gesprek gevoerd en in sm steken we geen energie. Ik zeg hooguit soms iets over dat ze zich moet schamen. En geniet van je zwangerschap!
Mijn schoonvader vond het ook niet leuk dat er weer een 'lulletje' kwam (letterlijk vertaald) maar weetje. Ik ben er Ontzettend blij mee!! en nu ik een stuk verder ben in de zwangerschap intresseert het me geen ene $%$#@# meer wat de rest er van vind! toen ik het hoorde heb ik als een boer met kiespijn gelachen en het inde wind geslagen en niet meer op gereageerd, en nu zijt het zo
Wat is dat toch. Meisjes worden toch vaak leuker/ specialer gevonden. Ik hoorde ook vaak in de zwangerschaph een jongetje, dat is ook leuk. Niemand heeft iets gezegd, maar ik kreeg soms wel een gevoel alsof ik de tweede prijs had (een meisje is echt geweldig, een jongen is ook wel leuk......dat idee). Ik was vanaf het begin helemaal gelukkig. Wel was ik daarom bang dat ik, wanneer we ooit voor de tweede zouden gaan, ik wel een voorkeur zou hebben (omdat je blijkbaar een soort van zielig bent zonder dochter). En nu is mijn kleine man er en is hij zo geweldig!!! Iedereen in onze omgeving is zo verliefd op hem. Van niemand krijg ik meer het gevoel dat een meisje leuker is. En ik ben zo gek op hem, zonder piemel was ik echt niet nog verliefder. En over een tweede.......weer zo'n prachtig knulletje lijkt me heerlijk. Op de een of andere manier wordt er toch vaak op een meisje gehoopt. En het is echt rot dat jij daar nu zo'n vervelend gevoel bij krijgt. En ik kan me dat voorstellen, zeker als je man ook een voorkeur heeft/ had. Maar zodra jullie baby er is zal iedereen vast supertrots op hem zijn, of er nu wel of geen piemeltje aan hangt.
Wat raar toch allemaal hé. Ik was al van voor ik zwanger was aan het fantaseren over een jongetje. Toch zo leuk, een klein manneke! Een miniatuurtje van mijn ventje, tof! Toen ik zwanger was, zei ik meteen "hij" ipv "zij", ik voelde het gewoon dat het een jongetje ging zijn. Bij de bekendmaking van het geslacht had mijn vriend zo iets van "oh, een jongetje?". Hij zei daarna dat hij eigenlijk wel graag een meisje had gehad, omdat dat toch een ander geslacht is dan hijzelf en hij dat nog niet kent maar dat hij wel ook heel blij is met een jongetje. Bij mijn schoonfamilie merkte ik ook wel dat ze liever een meisje hadden gehad. Ze hebben zelf eerst een meisje gehad en daarna 2 jongens en mijn sm zei dat er een gezegde is in Spanje dat "God eerst de huizen met een meisje als eerstgeborene zegent", maar dat ze blij is dat het kindje gezond is e.d., ... Tja, wat zeg je daarop. Pffft, over me heen laten gaan. Mijn schoonvader had ook graag een meisje gehad zei hij. Maar dat is gewoon omdat zijn dochter zijn oogappel is. Volgens mijn schoonouders zorgen dochters ook later voor hun eigen ouders, zonen niet. Nu moet je wel weten dat zijn dochter nog bij hen inwoont (ze is 36 jaar en heeft nog nooit een vriend gehad) en dat mijn schoonbroer homo is en in het buitenland woont. Dus de enige zoon die hen kleinkinderen kan geven is mijn vriend. Mijn moeder was wel blij. Al denk ik dat ze misschien toch graag een meisje gehad had (ik ben enig kind) maar dat zegt ze helemaal niet, ze is blij met haar eerste kleinzoon.
dat is natuurlijk ook heel erg, maar ik vind dat we in nl doorslaan. Hoevaak ik hier op zp wel niet gelezen heb dat mensen toch teleurgesteld zijn dat het een jongetje bleek...en dan zeggen, ik hou van al mijn kinderen evenveel..yeah right, dan zeg je zoiets niet. Ik vind het zo erg dat er uberhaupt mensen met een voorkeur zijn. Ik ben blij dat ik weer een kindje op de wereld mag zetten. Ik weet nu wat we krijgen, maar nog met niemand gedeeld omdat mijn man verrast wil worden met de bevalling, ons maakt het geen moer uit wat we krijgen, maar ik vond het gewoon heel speciaal om te weten of er een jongen of meisje in mn buik zit. Krijg nu al opmerkingen: ja maar het maakt voor jullie toch ook niet uit, want je hebt toch al een meisje Nou ik kan serieus wel janken als ik zoiets hoor. Als onze oudste een zoon was geweest had ik nu dus op een meisje moeten hopen?? Ik vind dit werkelijk zo triest he. Dit is overigens natuurlijk geen aanval op jou he gewoon mijn mening.
ach, mensen reageren zo ook omdat ze denken dat het leuker is om van alles wat te hebben. Dat zit er een beetje ingebakken. Misschien reageren ze zelfs ook wel zo om jou/jullie de ruimte te geven om eventuele teleurstelling (te zwaar woord misschien, maar je begrijpt wat ik bedoel), te kunnen uiten. En sommige mensen vinden het inderdaad jammer, terwijl andere mensen er totaal geen problemen mee hebben. Such is life, zo werkt dat nou eenmaal. Je hebt ook mensen met een lievelingskleur en mensen die dat niet kan boeien. Of mensen die elke dag precies weten wat ze willen eten, terwijl anderen echt serieus niet kunnen bedenken wat ze het liefst zouden willen hebben. Kortom: gaat wel over.
Wij zijn ontzettend lang bezig geweest om zwanger te raken en ik stoorde me altijd ontzettend aan mensn die een duidelijke voorkeur hebben. Nu ik zelf zwanger ben merk ik toch stiekem dat een meisje iets meer 'trekt'. Niet omdat jongetjes minder leuk zijn, maar omdat ik zelf ook een klein meisje geweest ben. Het voelt iets vertrouwder, een jongetje is zoiets onbekends haha. Maarrrrrr ik heb heel sterk het gevoel dat ik een jongetje bij me draag en kan niet wachten om kennis te maken. ( ik heb zelfs een muur in de babykamer lichtblauw geverfd haha, maar ook omdat ik het een mooie kleur vind hoor)Ik denk dat ik erg raar opkijk bij de bevalling als er een meisje uitkomt. Het gevoel dat het een knulletje is is zo sterk! En ondanks dat meisjes bekender terrein zijn zou ik met een jongetje even blij zijn, alles is welkom! Ik denk dat het heel normaal is als het ene geslacht iets meer trekt, 't wordt gevaarlijk als je echt diep teleurgesteld zou zijn.
dat vind ik ook niet zo gek, hier was ik er bij de 1e ook van overtuigd dat ik een zoon zou krijgen, niet omdat ik dat graag wilde, maar dat zei mn gevoel gewoon...en toen kwam er ineens een meisje uit Heb na de bevalling wel 10 keer gezegd: het is een meisje, het is een meisje! Verrast zijn is niet erg, maar wat jij zegt, teleurgesteld zijn wel. En geloof mij, die zijn er nog best veel. Dat vind ik wel heel erg.
Ik weet nog dat er tegen mij werd gezegd toen ik zwanger bleek te zijn: misschien zijn het er wel 2, ben je meteen klaar. (er waren 2 embryo's teruggeplaatst) Pardon? Misschien wil ik wel een elftal??! Het zit er zo ingebakken dat je 2 kinderen moet hebben, dat al het andere ondenkbaar is ofzo... Ik zet me nu al schrap als over een tijdje de vraag komt: Wanneer gaan jullie weer voor een tweede, want 'maar' 1 kind is zooooo zielig!!!
Indeed, het eerste wat hier werd gezegd na bekendmaking van het geslacht was o, dan kan de volgende mooi een meisje zijn. Nou ik ben dan nog wel niet bevallen, maar ik zou nu al een leger van jongens willen hebben hoor! Ik vind het juist uniek dat er een "jongen" in mij groeit ! Het is iets onbekends, maar dat is in principe altijd zo, niet alle jongens en alle meiden zijn over 1 kam te scheren en niet alle meiden lijken op hun moeder.. Ik hier lijk in zowel uiterlijk als innerlijk ernstig op mijn vader mijn broertje lijkt in opzichte juist meer op mijn moeder .
Wat een belachelijke reactie zeg... Ik kan het me niet voorstellen dat iemand als toekomstige opa/oma zo reageert, je bent toch blij dat er een kleinkind komt, het geslacht maakt dan toch niet uit! Al ben je 'teleurgesteld' hou het dan lekker voor je en ga niet iemand anders plezier bederven. Hier heb ik ook om me heen al zooo vaak gehoord "oh jullie hopen nu vast op een jongen??" (we hebben al twee dochters) maar nee hoor ik ben net zo gelukkig met drie meiden!! Ik kan nu al iets te fel reageren als men weer vraagt of ik hoop op een jochie..
toen ik nog zwanger was van mn 3e( had al 2 dochters) zeiden mensen vaak : je man hoopt nu zeker wel op een jongen? dan werd ik echt pissig! ik zei dan: wij hopen op een gezond kind! net of een meisje minder gewenst zou zijn!! ik heb er nu weer een meid bij en we zijn er superblij mee! alleen krijgt mn man vaak veel reacties van aaaach wat zielig. jij krijgt het moeilijk enz enz. vind ik ook heel irritant!
helemaal mee eens.. vind dat zo erg als mensen dat zeggen!! Inderdaad het lijkt wel of mensen een meisje leuker vinden.. Zelf heeft mijn schoonmoeder twee zoons, drie kleinzoons en het maakt haar helemaal niets uit als het maar goed gaat en gezond is. Ik vind dit werkelijk zo triest he.
Hier in België nog niet echt gemerkt dat er beter op een meisje wordt gereageerd dan op een jongetje. Hier wordt een zoon toch nog altijd gezien als de voortzetting van het geslacht en de familienaam van de vader Mijn man al heel erg trots dat hij nu een tweede zoon krijgt en dat zijn naam nog eens zal doorgegeven worden Zou zelfs durven zeggen dat een zoon krijgen toch nog altijd wat meer aanzien krijgt dan een meisje hier. hier van de familie geen slechte opmerkingen gehad door de familieleden die het geslacht weten. Mijn pa alvast apetrots dat hij nu na twee kleindochters (van mijn zus) ook nog twee kleinzoons zal hebben. Ik heb wel wat moeten wennen aan het idee terug een zoon te krijgen. Gewoon omdat we waarschijnlijk (door mij zware zwangerschappen telkens) niet voor een derde kindje gaan en ik dus nooit zal weten wat het is om moeder van een dochter te zijn. Vind meisjeskleedjes ook zo ongelooflijk schattig! Maar flauw uiteraard dat familie zo reageert! Hier kwamen er maar flauwe reacties toen we lieten weten dat we een tweede kindje verwachten. Het was wel een ongelukje en ook voor ons een totale verrassing Dus niemand had al verwacht dat er een tweede ging komen
Ik kan wel begrijpen dat ze gehoopt hebben voor een meisje maar om dan jou sfeer te verpesten en jou mood te veranderen in hun drama vindt ik echt belachelijk! Hou het gewoon voor jezelf! Een reactie van : ''Ohh had gehoopt voor een meijse '' vindt ik niet zo erg maar om naar een andere level te gaan ........*grr* Wel heb ik gehoord dat er vrouwen zijn die teleurgesteld raken wanneer ze achterkomen dat het een andere geslacht is , vanwege waarschijnelijk laatste zwschap of al 3 jongens of 3 meiden hebben.
Ik vind sowieso dat je best een voorkeur mag hebben, maar het is toch vreselijk als je echt teleurgesteld bent. Daarnaast heb je gewoon ook niets te kiezen en mag je blij zijn dat je uberhaupt een kind krijgt. Wij zijn ons er maar al te bewust van dat dit niet vanzelfsprekend is. Bij ons werd ook gevraagd of we nu op een meisje hoopte, maar ik was echt gewoon al erg blij dat er eentje was blijven plakken. Het is namelijk een tijdje een tweeling geweest en het was allesbehalve zeker dat het goed zou gaan. Daarnaast had het ruim 2 jaar geduurd om opnieuw zwanger te worden. Daar ben ik ook heel duidelijk in geweest naar iedereen. Doet niet af aan het feit dat ik er van overtuigd was dat het een meisje zou zijn en dus wel even moest omschakelen. Uiteindelijk is elk mens waardevol van zichzelf, ongeacht welk geslacht je hebt. Het zou fijn zijn als mensen zich daar meer bewust van zouden zijn. Je zou mogen verwachten van mensen dat zij blij zijn dat er een kind geboren wordt ongeacht welke geslachtsdelen deze heeft.
Mijn schoonouders en mijn man hebben ook een voorkeur aan een jongetje. Het zit gewoon in ons cultuur. Het is ons eerste kindje en we hebben zeker 2jaar geprobeerd om zwanger te worden. Eenmaal zwanger waren we hardstikke blij. Mijn schoonouders keken vaak voor jongenskleding en mijn man praat ook steeds over dat het een jongen zal zijn. Ik heb laatst echo gehad en blijkt echt een meisje te zijn. Ik vind het zelf hartstikke leuk en verwacht ook dat het een meisje zal zijn. Ik heb tot nu toe helemaal fit gevoeld, nergens last behalve soms wat hoofdpijn. Ik merk dat mijn schoonmoeder vooral heel teleurgesteld is. Ze zegt; oww een meisje is ook wel goed...Ook wel goed? Beter als niks ofzo? Vond het niet leuk om te horen. Mijn man wilt nog niet geloven en wilt over paar weken nog een echo laten maken om het te bevestigen. Hij zegt wel als het een meisje is, vindt hij ook wel leuk, maar toch heeft hij een jongetje liever gewild. Ik zeg vaak, als ons kindje maar gezond is, en het is toch ons eerste, wat maak het uit wat het wordt?!
Hier ben ik nu zwanger van onze vierde zoon! En ik heb in mijn familie nog nooit gehoord dat ze teleurgesteld waren weer een jongen.natuurlijk zou een meisje mega gaaf zijn geweest,maar idd gezondheid is het belangrijkste