Mijn oudste kon zich zo af en toe wel eens dramatisch op de grond laten vallen en wat haar armpjes heen en beentjes in de rondte maaien, maar alles wat zij deed op het gebied van woedeaanvallen verbleekt bij de kunsten van haar zusje. Voor zij zich laat vallen gaat ze namelijk als een doldrieste stier meets zombie on speed heen en weer rennen. Ze gooit haar hoofd dan een soort van naar achteren, waardoor ze sowieso uit balans raakt en houdt vaak haar oogjes dicht van het krijsen. Vrijwel elke keer dat ze dit doet rent ze vooruit of achteruit keihard tegen een kastje/deur/stoel/tafel of wat dan ook. Vervolgens laat ze zich vallen en helaas heeft ze dan meestal ook echt pijn, getuige van grote blauwe plekken of soms zelfs een tand door haar lip of een wondje of iets dergelijks. Meestal zie ik de aanvallen wel aankomen. Vaak ben ik zelf de aanstichter als ik weer eens met haar jas of schoenen aan kom, terwijl ze niet naar buiten wil of het vuile lef heb om iets af te pakken wat ze eerder kundig uit de handen van haar zus heeft gegritst. Maar zo af en toe gebeurt het waar ik niet direct naast sta als ze met haar zus aan het spelen is bijvoorbeeld en dan is het elke keer maar hopen dat ze niet te hard botst of valt. De oorzaken van haar woedeaanvallen en de frequentie zijn op zich het probleem niet- hierin is ze vrij gemiddeld zo niet makkelijk, maar dat heftige... pffff ik vind het best moeilijk. Ik ben elke keer bang dat er eens iets echt ernstigs gebeurt. Laatst kreeg ze een woedeaanval bij mij in het toilet toen ze wilde dat ik haar op schoot nam en ik ging voorlezen uit een boek dat ze had meegesleept en ik dat niet wilde (zat leterlijk met mn broek naar beneden op het toilet ). Ik kon toen nog maar nét haar achterhoofdje opvangen anders had ze zich met een ruk vanuit stand achteruit tegen de harde tegels aan gegooid en had ze misschien wel een serieuze verwonding opgelopen. Ik ben zo bang het dat eens goed misgaat. Ze gaat ook nog eens 3 dagen per week naar de opvang. Herkent iemand dit? Zijn er ooit serieuze dingen gebeurt bij jullie bij een woedeaanval. Ik hoop dat deze fase gauw overgaat en ze iets redelijker wordt.
Mijn jongste dochter heeft met regelmaat heftige woedebuien. Ze gooit zichzelf gewoon op de grond, gaat met haar hoofd op de vloer bonken of tegen tafelpoten of deuren.Vaak is ze dan zo boos of woest dat ze een beetje bang van zichzelf is. Om haar te kalmeren heeft het geen zin om haar te laten gaan, want ze gaat gewoon door ook al doet dat echt zeer. Soms ook zichtbaar blauw plekken. Ik pak haar meestal stevig op, anders valt ze gewoon uit je armen zo sterk is dan ook. En ik hou haar net zo lang vast, praat rustig tegen haar tot het weer overwaait. Pikant meisje. Waarschijnlijk stopt dit gedrag rond de 2,5 /3 hoop ik. Ze is de jongste dus je merkt aan haar dat ze erg tegen haar zus op bokst. Ze wil alles precies hetzelfde doen, soms is dat gewoon boven haar macht.
Herkenbaar allemaal. Mijn zoontje was soms ook zo heftig. Heel makkelijk kind maar als hij boos werd dan gooide hij zich tegen deuren, de grond en. Bonkte ook met zijn hoofd op de grond of muur of wat er ook in de buurt was. Heeft denk ik een half jaartje geduurd. Op het kinderdagverblijf deed hij het helemaal niet (ze keken ons vreemd aan toen we het vroegen want hij huilt daar zelfs zelden). Eerste advies wat we kregen wad negeren, maar dit konden wij niet . Na het bonken had hij ook serieus pijn. Blauwe plekken op zijn voorhoofd waren niet vreemd. Het is overgegaan toen ik begon met een strafhoekje op de bank (ik durfde dit niet op de gang te doen omdat ik bang was dat hij zich van de trap af zou gooien ofzo). Door dit te doen kwam hij niet in die extreme fase en kreeg ik hem daarvoor uit zijn boosheid. Gelukkig is het hier nu over. Want ik vond het ook heel akelig. Ik hoop dat zijn kleine broer wat minder heftig is!