Hoi Dames, Ik weet niet zeker of hier de juiste plek is, maar jullie zijn in ieder geval wel de mensen die mij kunnen adviseren hoop ik. Binnenkort is het weer kerstfeest op het werk van mijn man, een bedrijf met veel jonge stellen waar iedereen maar babies uitpoept. Na veel frustraties en lang proberen (bewust gekozen voor geen mmm) is het ons wonder boven wonder ook gelukt en ik hoef dit jaar niet op mijn tanden te bijten tijdens het kerstfeest. Maar er is nog 1 stel die nog steeds met lege handen staat en nu begonnen is met de mmm. Nu is het niet zo dat we deur bij elkaar plat lopen, maar zo nu en dan hebben we wel contact. Eigenlijk weten we ook alleen maar dat ze met de mmm begonnen zijn omdat het zijn werk beïnvloed en daarom mijn man heeft "moeten" vertellen. Ik vroeg me nu af of ze zitten te wachten om hier over te praten. Niet tijdens dat kerstfeest natuurlijk, maar ik zou best wel een hart onder de riem willen steken door eens te bellen of wat dan ook. Hoe denken jullie hierover? Ik heb het zelf best lastig gevonden dat ik het gevoel had dat ik er alleen voor stond en dat het bij iedereen "makkelijk" gaat behalve bij ons. Dat was natuurlijk helemaal niet waar, maar omdat niemand erover praat heb je dat niet altijd door... Als dit niet op de juiste plek staat moet iemand het maar verhuizen, maar ik zou graag willen weten wat jullie ideeën hierover zijn en of jullie mmm dames wel of niet behoefte hebben/hadden om erover te praten. Zouden jullie het vervelend vinden als iemand je out-of-the-blue opbelt om te vragen hoe het met je gaat?
Ik zou denk ik wel een hart onder de riem steken. Jullie hebben ook lang moeten wachten op een wonder en weten dus hoe het is. Zij zullen het eerder van jullie willen horen zo van moed erin houden dan van een stel die de ene na de ander eruit floept! Succes!!
Je zou een kaartje kunnen sturen om te laten weten dat je aan ze denkt. Je kunt er bij zetten dat ze altijd bij jullie terecht kunnen als ze behoefte hebben om te praten. Dan steek je ze een hart onder de riem en kunnen ze zelf bepalen of ze het er met jullie over willen hebben en wanneer. Ik heb zelf binnenkort een kerstdiner van het werk van mijn man. Er zijn twee zwangere vrouwen bij en ook die net papa en mama zijn geworden. Niemand weet van onze situatie. Mijn man praat er niet over op zijn werk. Ik zou het fijn vinden als ik zou weten dat iemand het wist en me ook liet weten te snappen dat het lastig is. Als ik er dan over zou willen praten daar dan zou dat kunnen. Hoop dat je snapt wat ik bedoel.
Dat zal vast voor iedereen anders zijn. Ik vond het in het begin heel pijnlijk al die mensen die het zo makkelijk (leek) te vergaan. Nu drie jaar verder in de mmm en inmiddels met familie en vrienden ervan op de hoogte, kijk ik er anders tegenaan. Ik praat er inmiddels makkelijk over, maar heb met de meeste wel afgesproken dat ik er zelf over begin. Het is niet fijn om er altijd naar gevraagd te worden, vooral niet op momenten dat je jezelf al groot aan het houden bent. Ik vind daarom het idee van Wilma om een kaartje te sturen wel goed, als je toch graag wilt laten weten dat je aan ze denkt en er voor ze bent.
dames, dank je wel voor jullie reacties! Als ik jullie onderschriften bekijk hebben jullie allemaal ook al een hele weg bewandeld. Jullie in ieder geval heel veel succes toegewenst met alles wat nog komen gaat en ik hoop dat het jullie ook gegund is. Ik heb echt heel veel bewondering voor jullie en wens jullie al het goede toe. Ik denk inderdaad dat het voor iedereen anders is en daarom had ik ook de vraag gesteld. Ik ben echt een prater en vond het heel jammer dat ik voor mijn gevoel niks kon delen met anderen. Maar wat Zuuske zegt kan ik me ook goed indenken. Vooral bijvoorbeeld opmerkingen als: is het al gelukt? lijken me bijvoorbeeld erg vervelend, hoe goed ze ook bedoeld zijn. Ik denk dat een kaartje een goede tussenweg is en dan laat ik het verder aan hun. Dank jullie wel voor de adviezen!
Misschien kun je eens een beetje die richting op praten en als ze er over wil praten dan komt ze er zelf mee. Ik had er zelf de eerste maanden moeite mee maar inmiddels praat ik er gewoon over met iedereen die erover begint. Kan er tenslotte weinig aan doen, helaas. Het is fijn voor haar om te weten dat ze er met iemand over kan praten maar bijv. de schoonzus van een vriendin van mij heeft IVF gedaan en die wilde er met niemand over praten. Het is zo verschillend per persoon denk ik Wel heel lief dat je aan haar denkt. Succes!
Ik had mijn familie en vrienden die er vanaf wisten en daar had ik al meestal niet zo'n behoefte om met hen over de mmm te praten. Zeker niet met collega's en de meeste collega's wisten ervan af hoor en ik was ook eerlijk tegen gen dat ik geen behoefte had aan vragen en goedbedoelde berichten, opmerkingen ed. Dus ik denk dat de zwangere vrouw van een collega al helemaal niet met goedbedoelde kaartjes oid aan had moeten komen... (Maar ik had ook erg lastvan de hormonen en vond mezelf niet eens meer aardig!) Iedereen is anders, dus de een zal het wel fijn vinden de ander niet. Dus eigenlijk heb ik geen tip voor je. Alleen dat niet iedereen de goedbedoelde berichtjes en opmerkingen kan waarderen.
Ik zou het ook aan hen overlaten. Laat hooguit weten dat jullie er zijn als ze willen praten maar begin er niet zelf over.
Hier was ik dus inderdaad bang voor en daarom had ik dus nog niks gezegd. Ik ben dus een prater en leg graag alles op tafel, maar dacht dat er misschien ook mensen zijn die dit niet hebben. Ben overigens niet zwanger hoor, zou dat helpen? Ik denk er nog even over na... bedankt!
Hoi smurfejesmama, Ik heb altijd open kaart gespeeld over ons jarenproject. Ik inderdaad een prater. Om ons heen wisten mensen ervan, ze vroegen nooit of het al gelukt was maar wel hoe het met ons ging. Wij waren er 24 uur mee bezig en waren heel blij dat we erover konden praten en het geen taboe was. Dat is uiteraard voor iedereen anders. Ik zou inderdaad een kaartje sturen. Ik heb het als een enorme steun ervaren dat er aan ons gedacht werd. Liefs c