@ mollyvg: ik ga hard voor je duimen dat het goed gaat! hier niet zoveel schokkends. Had vanochtend een temp die niet helemaal in lijn ligt met mijn vorige cyclus (omhoog ipv naar beneden), maar dat kan ook liggen aan het feit dat ik vannacht ontzettend slecht heb geslapen. Hooguit 3 uurtjes max. Ik heb vandaag dan ook meer weg van vaatdoek dan van een mens. En zo rond 3 uur heb ik altijd een dip, dus ik ben benieuwd hoe dat vandaag gaat. Ik heb vandaag wel wat krampjes en rugpijn, en mijn slijm was gisteren waterig en vandaag zit het tussen watery en eggwhite in, dus ik denk dat mijn ei zich klaarmaakt voor de start. Gisteren nog wel een nega ovu-test, maar misschien dat er vanavond wel iets te zien is. Was mijn voorgevoel dat ie vroeg zou zijn deze cyclus toch terecht.
Misschien een overdreven reactie van mij, gelijk denken dat het over is, maar ik schrok me rot van het drupje bloed wat ik afveegde, en daarna caramel/bruinig. Ben gewoon zo onzeker na de megakrampen van zaterdag in de supermarkt (hoewel het waarschijnlijk mijn darmen zijn geweest, was erna erg winderig, maar viel zowat flauw van de pijn). ja, temp nog steeds, ben eigenlijk vergeten ermee te stoppen, doe dat al sinds 1 november <bloos>. Heb wel gyn gebeld en is onbereikbaar, 1e plek die ze heeft is pas 17 juni 9.30 uur. Heb die afspraak maar gemaakt, mocht het blijven zitten dan ben ik tegen die tijd ruim 9 weken en kunnen we al heel veel zien. Ben ik tegen die tijd niet meer zwanger dan kan ze 't mooi controleren van binnen. Sorry niet bijgelezen verder, zit op mijn werk...
Hier zeker nog een vet nega test hoor, steepje bijna niet zichtbaar. Wilde het toch maar vandaag doen ivm vakantie en vliegtuig morgen, weet ik iig zeker dat ie er nog niet aan zit te komen!
Wat lees ik nu molly... nee toch... Ook ik herken dit heel erg. Mijn zus is de eerste keer door de pil heen zwanger geraakt (had veel overgegeven en hoppa: zwanger - ik vergat express wel eens de pil, maar helemaal niets...). De 2e keer was ze 'veel sneller dan gepland' zwanger, de 4e en 5e keer weer 'per ongeluk'. 5e keer werd een miskraam, maar binnen no-time daarna was ze alweer zwanger (en is alles goed gegaan ). Bij de 1e is ze i.v.m. te hoge bloeddruk en vocht vasthouden in week 38 ingeleid, verder alles prima. De andere 4 zijn allemaal thuis en zonder problemen geboren en BV liep bij alle vanaf dag 1 super. Ik ben bewust met de pil gestopt en foliumzuur gaan slikken. Na 5 maanden was ik dan zwanger (op zich natuurlijk nog steeds relatief snel ). Vervolgens braken bij mij eind week 34 al m'n vliezen en bleek ons zoontje ook een open zacht gehemelte te hebben, waardoor hij dus niet kon zuigen (wat zeker borstvoeding nu niet bepaald makkelijk maakt). Voor nr. 2 hebben wij nu 8 maanden nodig gehad. Heb er wel vertrouwen in dat het goed zit, maar toch hè, tot die eerste echo... (28 mei ). Hoewel ik stapelgek ben op zowel m'n neefjes en nichtje, als op m'n eigen zoontje, vraag ik me ook wel eens af, waarom mijn zus - wat dit betreft - alles 'in de schoot geworpen' gekregen heeft, terwijl het bij mij allemaal veel moeilijker en gecompliceerder gaat... Maar denk ook dat je je niet al teveel met dit soort gedachtes bezig moet houden: een antwoord krijg je toch nooit. Je kunt alleen genieten van wat je hebt - en dan niet alleen wat betreft kinderen! Zo heb ik b.v. wèl weer m'n studie afgemaakt en m'n rijbewijs gehaald, 2 dingen die m'n zus weer nièt heeft.
@Iuno, bedankt voor je verhaal. Soms komt zo`n gedachte binnenwaaien en kan ik er op dat moment jaloers op worden. Ik vind het vreselijk, maar het is gewoon niet anders. Aan de andere kant vind ik het vet gaaf dat ik weer peettante wordt en dat het bij hen wel gewoon lukt, zonder alle toeters en bellen, maar oneerlijk vind ik het wel af en toe. Ik heb weleens geroepen, ik ga gewoon elke dag drinken/drugs gebruiken,roken, ongezond leven, geen foliumzuur meer gebruiken, en alles wat slecht is, want het lijkt ooit wel of dat deze mensen eerder zwanger worden als mensen die er bewuster mee bezig zijn. Maar ja, dan denk ik weer dat ook ik niet kan en mag beslissen wie het in mijn ogen wel of niet verdient om vader/moeder te worden. Dit is een beslissing die de natuur maakt en die heb ik te accepteren of ik wil of niet. Ik ben niet de persoon om te oordelen over iemand anders, dus dat doe ik ook niet. Ik heb de gedachtes ooit, maar zal dit nooit hardop tegen iemand zeggen, want ik mag aannemen dat bijna iedereen die zwanger is hier blij mee is, ongeacht zijn/haar levenswijze of situatie en ik mag niet (ver) oordelen. Als ik op ga sommen wat ik wel heb en mijn zus niet, ja, onze levens zijn wat dat betreft een wereld van verschil. Ik loop bijv. al mijn hele leven lang ziekenhuis is en uit vanwege die verrekte migraine, pds en reuma, vergroeïng aan mijn nekwervels, ,hidradenitis suppurativa ( van die heerlijke grote ontstekingen in liesstreek waar ik al 4 keer aan geopereerd ben, en een deeroofing heb gehad, auw) Zij bijv. heeft nooit niets, nog geen verkoudheidje, dus ja, dit was dan te verwachten. Mss heeft mijn lichaam al haar energie wel nodig om steeds te kunnen herstellen van alle kwaaltjes. Dus qua gezondheid ben ik een kneusje. De rest van onze levens zijn te verschillend om te vergelijken. Zij doet altijd maar wat in haar opkomt, ik ben meer het zekere type en zo kan ik nog wel doorgaan. Het vloeien is hier opgehouden, de buikpijn is ook zo goed als verdwenen, dus ik denk toch spotting, maar wacht woensdag maar af. @Molly, gelukkig dat de paniek nu iets verdwenen is, hopelijk helpt het duimen, want ik duim me suf meid. @wies, veel succes met poging 4! ook voor jou ga ik duimen.
@Molly: ik kan me je schrik voorstellen, vooral omdat je al een miskraam gehad hebt. Die steken kunnen ook bandenpijn zijn; je baarmoeder rekt vast wat op. Dat had ik ook toen ik zwanger was van Sterre (en het maakte me nooit bang, nu zou ik me doodschrikken als ik weer zwanger zou zijn, alles verandert dus...)
Die ken ik - hubbie heeft ze onder z'n oksels en die zijn vorig jaar bij allebei z'n oksels eruit gesneden. Hubbie heeft geen oksels meer ... maar ook geen pijn gelukkig. Ze zijn nog niet terug gekomen. maar ff on topic - persoonlijk vind ik dat je er sterk mee omgaat. Je relativatie vermogen vind ik noemenswaardig hoor. Heel moedig en goed. *een hele grote digiknuf*
Thanks Strijkkraal voor het compliment, maar het is ook een beetje zelfbescherming hoor. Op het moment kan ik het me simpelweg niet veroorloven om bij de pakken neer te gaan zitten. Als het nou straks blijkt dat het echt over en uit is, dan heb ik tijd om in te storten, zeg maar. Nu heb ik hier simpelweg geen tijd voor. En ik moet zeggen dat ik ook wel makkelijk praat over één en ander, dus ik praat en schrijf ook veel van me af. Ik heb al wat afgeschreven, maar het helpt wel, dus dat blijf ik lekker doen.
Maarre... dat gaat dus ècht NIET gebeuren hè, kom nou [-X , iig niet zolang ik ook nog een woordje mee te praten heb! 8) Maar je hebt helemaal gelijk en ik denk dat dat voor heel veel situaties in het leven geldt, dat je doorgaat/positief blijft, omdat je het je gewoon niet anders permitteren kàn (iig niet in dat ogenblik). Neemt niet weg dat we ons petje voor je af blijven nemen, hoor! Overigens hebben zowel mijn zus als ik medisch pech (gehad): zij is een half jaar eenzijdig verlamd geweest door een 'sport ongelukje' en heeft daardoor nu nog vaak last van hoofpijn/nekklachten. Ikzelf lijd aan een chronische darmziekte.
@ havefun. Ik moet zo vroeg op. Ik ga om half 7 de deur uit om te werken. Ik heb vanacht geslapen als een roos. @ wies31. Ik heb 4 juni de 1e echo.
Ik ben vandaag ook weer begonnen met ovutesten. Ondanks de krampjes en de soms nog wat spotting. Maar mijn test was duidelijk dan ik dacht
Marloes, is het echt waar. Nou je bent dan echt voor de gek gehouden, of er was misschien toch iets gaande in je lichaam? Meiden, ik ga voor deze week afscheid van jullie nemen. We vertrekken morgenochtend vroeg naar Athene en daar gaan we lekker een weekje allemaal leuke dingen zien, doen en lekker genieten. Misschien spiek ik een keertje maar daar ga ik niet vanuit. Toedels en tot volgende week.