Herkenbaar. Jongste is net vijf en af en toe echt een draak. Vooral nu overal over zijn zin willen hebben of als iets net iets anders gaat dan wat hij heeft bedacht...poeh
Lastige leeftijd hè.. Je hoort zo vaak ouders over de peuterpubertijd, maar deze leeftijd vind ik zo veel moeilijker. Tips heb je al genoeg gehad, ik wil alleen maar even zeggen dat het een fase is. Onze oudste is 6,5 en inmiddels alweer een tijdje ontzettend gezellig, lief en vrolijk. En ze maakt het zichzelf en ons een stuk minder lastig. Komt goed!
Zo doe ik het nu ook. Ze is oud genoeg om dingen zelf te doen. Maar het is lastig als ze daarna blijft huilen vind ik. Moet zeggen dat ik haar wel lang laat huilen dan en als ik dan wel kom is het ook snel klaar en gaat ze slapen.
Nu even tijd om er op terug te komen. De afgelopen weken is het hier ook geen pretje met dochterlief. En belande in een fysuele ( weet niet hoe je het schrijft) cirkel begon met de dag meer op haar te mopperen. Gisteren avond heeft ze ook weer een mega ontploffing gehad. Hadden buurtfeest en was al de halve middag daar met haar geweest spelen water kinderen suikerspinnen pannenkoeken ijsje, Leuke middag en ze heeft zich super vermaakt. Avond neef komt langs en gaat met mijn oudste nog even naar buiten voetballen. Het was 21 uur!! En ze brak zo wat de tent af. Ze wilde natuurlijk ook mee naar beneden. Gillen krijsen ect ect het was zeer lastig om haar tot bedaren te brengen. Had de makkelijkste weg kunnen kiezen en dat ze ook nog naar beneden mee kon maar. De link broer is groot kon ze even niet hebben. Ze stond te gillen op het balkon ik stond er naast ik zeg niet zo gillen en rustig worden anders ga je naar binnen en mag je niet meer kijken. Ze bleef aan de gang dus naar binnen daar nog boos en daar van uit naar haar kamer ze was nog steeds woest daarna. Heb ik haar mee genomen naar mijn bed en via lol en pret geprobeerd haar weer rustig te krijgen en ook een kort gesprekje gehad over klein groot ect ect Zeg we gaan zo zwemmen in mijn bed van de tranen ( toen moest ze gelukkig weer lachen) maar ze was echt over haar toeren. Afgelopen vrijdag heb ik besloten om zelf ook beter naar mijn handelen te kijken( het mopperen en op die momenten even positief aan dacht geven als ze zo stout doet) Dus ik let nu zelf ook op dat ik niet negatief blijft hangen naar haar moet weer stoppen straks verder. Maar pff ze is een pittig kleuter af en toe.
Herkenbaar, maar dan bij die van drie hier.... Ik zou heel duidelijk en consequent zijn. Je plannen en verwachtingen vooraf goed duidelijk maken. Dus ook het ritueel van naar bed gaan. Dan maar even heel streng. Huilen om nog een kus? Nee zeggen, waarschuwen en consequentie aan verbinden (op de trap/gang/oid). Hier werkt dat tot nu toe het beste. Klinkt sommeer ongezellig om vooraf al de grenzen aan te geven, maar het is wel duidelijk en minder gezeur. Zelf gaan aanleren hoe ze moet lezen zou ik niet doen. Ik vind dat die dingen op school horen. Straks leer je het verkeerd aan, dat zou in haar nadeel zijn. Want na dit, zal ze wel iets anders zoeken om strijd over te voeren... Wat betreft het boos worden van je man op jou.. Dat ken ik wel. Ik vind dat mijn man ook te mild en soft is soms. Hoj denkt gewoon niet echt na, waardoor de kinderen bij hem makkelijk een loopje nemen. Dus ja..... Dan wordt ik ook wel eens boos op hem en probeer ik hem uit te leggen wat hij eigenlijk aan het doen is (op langere termijn).
Bedankt voor jullie reacties. Even een update: Ik heb gisteren met haar pictogrammen op goede volgorde geplakt van hoe het "naar bed gaan" verloopt. Uitkleden, wc gaan, tanden poetsen, boekje lezen en naar bed = slapen. Dit vond ze erg leuk om te doen. Vervolgens een beloningsvel gemaakt waar ze een sticker mag plakken als ze niet zeurt en huilt als ze naar bed moet. Gisterenavond de proef op de som. Ze begon met het boekje lezen weer een strijd aan over het zelf willen lezen van het boekje, terwijl we duidelijk afgesproken hadden dat papa of mama voorleest en zij naar het verhaaltje kan luisteren. Dus uiteindelijk gezegd: óf je gaat er nu mee stoppen dan lees ik nog een verhaal voor, óf je gaat hiermee door, dan ga ik zonder voorlezen weg en mag je ook geen sticker plakken. Toen was het weliswaar snel afgelopen! En ik heb haar 1 kus en een kroel gegeven, deur dichtgedaan en haar niet meer gehoord! Vanochtend zei ze: ik ging niet huilen hè! Ze weet het dus dondersgoed en ze vond het leuk om een sticker te kunnen plakken. Ook overdags hebben we de touwtjes wat strakker gespannen, 2x waarschuwen we en bij de 3e waarschuwing moet ze naar de gang. Even de regels dus duidelijk weer gesteld en ik heb het idee dat dat wel helpt. T is niet leuk om zo "streng" te moeten zijn, maar t gaat me niet gebeuren dat m'n kind over me heen gaat lopen. Respect tonen voor je ouders is ook een onderdeel van de opvoeding tenslotte
Heel goed aangepakt! Alleen zou ik haar persoonlijk wel zelf laten lezen of jou voorlezen. Waarom mag ze dat niet? Mijn kinderen vertoonden deze interesse rond die leeftijd, en 3 maanden later konden mijn zoon en dochter vloeiend boekjes lezen. In het begin kun je haar op basis van plaatjes het verhaal in haar woorden laten vertellen en dan zelf aanvullen/stukken voorlezen. Daarna kan ze, naar gelang ze de letters en hakken/plakken leert, zelf korte zinnen uit het boek lezen, en jij de rest. Zo bouw je het langzaam op. Samen lezen is een gezonde ontwikkeling op deze leeftijd, en die zou ik niet ontmoedigen. S avonds voorlezen kan ook een gezellig interactief moment zijn en hoeft niet perse te bestaan uit lezende ouder en stil kind.
Volgens mij kan het kindje van ts nog niet lezen (of in ieder geval niet goed genoeg), dan is het alleen maar frustrerend en niet een lekker momentje voor het slapen gaan. Mijn oudste leest vaak voor voor de jongste, ideaal Zo'n pictogrammenbord of stickerlijstje is ook wel een idee voor hier trouwens. Ga even kijken of ik iets in elkaar kan flansen
Daar dacht ik ook meteen aan. Mijn dames zijn ook niet te harden de afgelopen weken, ik hoop dat ze een beetje kunnen uitrusten nu het vakantie is. En ik hoor het ook overal om me heen.
Dat hoeft in het begin helemaal niet. Kleuters beginnen met 'voorlezen' door zelf obv plaatjes in het boek het verhaal te vertellen. Dat is een belangrijke fase in de ontwikkeling van taalbesef en zou juist aangemoedigd moeten worden. Doel van voorlezen aan een kleuter is veel meer dan alleen een rustig moment km het kind stil en slaperig te krijgen. En zo te lezen heeft de dochter van ts hier behoefte aan.
Ts had geschreven dat haar dochter zelf wilde lezen en vervolgens verdrietig was omdat het niet lukte. Lijkt me niet het goede moment om het te gaan proberen, vlak voor het naar bed gaan, als dat sowieso al zo'n drama is. Mijn oudste heeft nooit voorgelezen obv plaatjes in boeken. Wel op een gegeven moment letters aan gaan wijzen die ze kende of woorden voorlezen die ze kenden (van, de, dat soort woorden in het begin). Denk dat iedere kleuter het op zijn/haar manier oppakt. Maar moet wel goed uitkomen op het moment zeg maar. Voorlezen is inderdaad veel meer dan een kind slaperig krijgen, maar het moet wel een ontspannen moment zijn voor het naar bed gaan en dat is zelf lezen op het moment bij ts niet.
Even een reactie op het voorlezen. Mijn dochter gaat na de zomervakantie naar groep 2 en is erg bezig met letters en cijfers. Dit stimuleer ik alleen maar door als ze vraagt welke letter iets is, dit te benoemen. Maar de laatste keer ( wat uitliep op strijd) wilde ze een compleet nijntjeboekje samen met mij lezen door letter voor letter te kijken wat er stond. Vervolgens zei ze dan: nu kan ik het zelf! En uiteraard kon ze de woorden nog niet zelf lezen wat veel frustraties met zich meebracht. Vandaar dat ik gezegd heb dat voor het slapen gaan papa of mama een verhaaltje voor lezen. En ze mág van mij zelf ook een boekje lezen, maar dan wel idd op de manier van plaatjes kijken en een verhaal erbij vertellen en niet letter voor letter willen weten wat er staat, want dat duurt gewoon te lang net voor het slapen