Onze dochter is vanaf het begin een lastige slaper geweest. We hebben hier met 6 maanden thuis hulp bij gehad en sindsdien heeft ze heel goed geslapen. Tot... ze 18 maanden werd. Ze heeft enorm last van verlatingsangst, even naar de wc is een enorme krijspartij. Slapen lukt haar ook niet meer zelf. Gaan we weg is het krijsen. Komen we om de vijf minuten terug krijst ze iedere keer dat je weer weg gaat nog harder. Laten huilen, werkt niet. We hebben een keer uit pure wanhoop geprobeerd. Maar na een uur (!) was ze nog aan het krijsen. Dus we zitten erbij. Wel zo dat ze ons niet ziet, want als ik te hard adem haal zit ze weer rechtop. Kortom het duurt ongeveer een uur voordat ze slaapt. Vervolgens sluipen we door het huis, want als ze wakker wordt begint het feest opnieuw. Alleen duurt het dan wat langer (lees: 3 a 4 uur) voor ze weer slaapt. Uiteindelijk leggen we haar tussen ons in om zelf nog een beetje te kunnen slapen. Maar ook dan gaat ze gewoon niet slapen. Bij het consultatiebureau geweest en die geven aan dat ze ons niet echt verder kunnen helpen, we hebben al hun adviezen geprobeerd. Dus ik zit nu te twijfelen of ik die mevrouw ga bellen die hier een jaar geleden is geweest. Want ik ben op, ten einde raad, weet echt niet meer hoe we uit deze cirkel komen die inmiddels al meer dan een maand duurt. Mijn man vind het overdreven, die denkt dat het vanzelf weer over gaat. Ik begin er een hard hoofd in te krijgen..
Je moet met patroon laten huilen en niet zomaar uur of nog meer Er zijn speciale technieken ervoor. Begin met 3minuten en elke dag verlengen +2 minuten als voorbeeld. Er zijn diverse boeken over slaap en laten huilen. Ook over verlatingsangst. Nu ze is wat ouder is lastig maar beter nu oplossen dan als ze 3-4 is Over verlatingsangst kan je doen overdag spelletjes:verstop zelf en laat haar zoeken. Andersom ook. Ook met je man etc. Gaat ze naar de kinderdagverblijf? Misschien optie 1 dag te doen dat zal zij leren dat ouders niet altijd bij zijn. Hier: ook zo'n dochter. cb mevrouw huilpoli hier bij 5weken geweest. Ze heeft ook enorm geholpen. Bij 6.5mnd was een ramp want ze 20x wakker, verkouden enorm en trok op maar kon nog niet zelf zakken. Tot 8 mnd iets meer sliep ze tot nacht maar indd 1 keer wakker kon niets stoppen bleef krijsen. Ze sliep daarna met ons in bed. Of we 20x opstaan ervoor elk 10min. slopend en we en ze geen rust. Uiteindelijk hebben we toen ze niet meer ziek was en kon zelf zakken van staan lieten huilen. Maar niet zomaar snachts. We lieten haar huilen op moment waneer ze juist vaker goed sliep-avond. Ze was op bed 19.30 en we zeiden zal ze wakker worden dan laten we haar. We gingen eerst haar 30 min laten huilen. Ze werd wakker 20.30 en lag 30 min te krijsen. Daarna viel ze zelf in slaap terug. En tja ik wil niet overdrijven maar we genieten al 3 weken bijna van onze rust ze slaapt door 19.30-09.00. Zonder wakker worden. Zelden keertje wakker omdat ze in de knoop ligt in hoekje en stoot haar hoofd. Ze is goed uitgerust en daardoor ook minder overprikkelbaar merken we. Ze slaapt ook overdag beter, wel weinig maar zonder huil 1-1.5 uur door. Ik kan mij voorstellen dat je echt klaar mee bent. Zo waren we ook. Ik heb toen boek gelezen over slaap en laten huilen gewoon eerst hoe slaap verloopt dat wakker worden even doet elk mens 5-8 keren per nacht dat het volledig normaal is en andere feiten over slaap en hoe belangrijk dat kind goed doorslaap voor zijn ontwikkeling en hersens. Ik wens je sterkte!!
heel eerlijk ik denk dat je man gelijk heeft. Wij hebben ook echt geen makkelijke slaper maar het zijn echt fases. Hier zo vaak al een fase van slecht slapen gehad en nu (de afgelopen vier weken) ook weer zo'n gezellige gehad. 's middags prima, niks aan de hand, 's avonds gaf hij snel en duidelijk te kennen niet te willen slapen en ging weer mee terug naar beneden uiteindelijk tot een uurtje of 22:00. Toen viel hij beneden in slaap in de wipper, wij leggen hem dan in bed en dan 's ochtends rond 4 uur was het goedemorgen. Stront vervelend natuurlijk de hele dag. Dit ritueel heeft 4 weken geduurd. Nu is het weer gewoon liggen slapen. Ik ben er van overtuigd dat kinderen voelen wat hun ouders voelen. Ik denk hoe meer jij je op de kast laat jagen hoe langer zij doorgaan. Ik ben altijd simpel na 20:00 uur is het papa en mama tijd, wil jij niet slapen, prima kom je gezellig beneden, je gaat in je wipper krijgt nog wat te drinken maar er wordt niet gespeeld etc. de tv blijft op een zender dat wij aan het kijken zijn etc.. En 's nachts ging dat wel babytv op kleine in de box en mama nog een beetje doezelen op de bank. Maar ik werd eigenlijk nooit boos of voelde me er nooit vervelend over. Je moet maar zo denken, het wordt vanzelf weer morgen en je kunt er toch niks tegen doen, je kunt ze niet dwingen om te slapen. En nu hij weer een slaap als een engel geniet ik daar weer van! Succes!
Ik kan me zo voorstellen dat je niet zoveel hebt aan opmerkingen als: het gaat vanzelf weer over. Als je kind niet slaapt, slaap jij ook niet. Je komt niet aan je rust toe, waardoor je niet de ontspannen moeder kunt zijn die je wilt zijn, en dat voelt je dochter weer aan, waardoor zij weer moeilijker slaapt en zo zit je in een cirkeltje. Hier ook een meisje dat opeens al dik 3,5 week niet meer doorslaapt 's nachts, en ik loop al op mijn laatste benen, dus ik weet een beetje hoe het is Ik zie dat je ook nog zwanger bent, dus jij hebt je rust echt nodig! Je moet dus op de een of andere manier uit dat cirkeltje komen. Wachten tot het betert kun je altijd nog doen; eerst maar eens zien of je actief dingen kunt ondernemen om de situatie te verbeteren. Zijn er dingen veranderd in de situatie, waar je de vinger op kunt leggen? Is ze ziek geweest, iets 'groots' in haar leven gebeurd waardoor ze dit gedrag opeens vertoont? Wat zegt je gevoel dat er aan de hand is? Alle medische oorzaken uitgesloten?
Nou ik denk dat er geen boek over slapen is dat ik niet heb gelezen. Wij hebben hier een vast ritme en bedritueel. Ze viel altijd zelf in slaap, in haar eigen bed. Dat heeft een jaar gewerkt, nu niet meer. Toch proberen we het zoveel mogelijk vast te houden. Ik weet alles over laten huilen, en gecontroleerd huilen. Gelukkig nooit nodig gehad, ik ben er geen voorstander van, maar we zijn nu zo wanhopig dat we alles proberen. Je moet wat na de zoveelste slapeloze nacht. Ik zit er op het moment helemaal doorheen. Het duurt nu zes weken en het wordt alleen maar erger. Misschien komt het omdat ze een broertje of zusje komt of is ze gefrustreerd omdat ze heel graag wil lopen. Ik weethet niet. Maar ik heb echt iets nodig dat ons uit deze cirkel haalt.
Het spijt me om te zeggen ik ben wat dat betreft redelijk resoluut. Mijn theorie is, als je ten eerste het medische hebt uitgesloten, ten tweede alles geprobeerd hebt dan volgt bij mij gecontroleerd huilen. De 5 min. methode. En haar vooral zelf in slaap proberen te laten vallen. Het is echt even een paar dagen hel maar daar pluk je wellicht later de vruchten van (ik wil niet generaliseren, elk kindje is anders) hier heeft het wel gewerkt. Nu moet ik er heel eerlijk bij zeggen dat ik er ook vaak naast lig totdat ze slaapt maar dan gaat ze ook binnen een half uur slapen. Als ze dat niet doet loop ik weg. Inmiddels weet ze dat ze dan moet slapen. Ze moppert/huilt dan wel vaak even maar dit stopt binnen 10 min. Ik zeg dan toch de resolute methode maar dat is aan jezelf of je dat kunt/wilt etc.
Anderhalf jaar is wel een bekende periode van verlatingsangst die zich nog eens even kan herhalen. Dus ik denk dat je man gelijk heeft en het ook weer gewoon overgaat. Een broertje of zusje op komst zal het niet veel gemakkelijker maken mogelijk ook nog eens, dus dat zou dubbelop kunnen spelen. Ik weet wat slaapgebrek met je doet, hier wisselen we de nachten af om die reden, zodat een van ons af en toe eens bij kan slapen. En vroeg ons bed in, zeer regelmatig al om 8 uur.
Hier een beetje hetzefde verhaal. Onze zoon is 15,5 maand en heeft eigenlijk nooit echt super goed geslapen. S' middags sliep hij altijd goed s' avonds ging hij lekker slapen en werd meerdere malen per nacht wakker. Toen was het speen geven en lekker slapen. Nu sinds 2 weken niet willen slapen, zowel overdag als s' avonds. Als jij de kamer uitloopt gaat hij zitten en flink huilen. Kom je bij hem in de kamer gaat hij lachen. Heel frustrerend. 5 min. methode doet niks, bij ons in bed slaapt hij haast direct, alleen willen wij dit liever niet omdat hij hieraan gaat wennen. Ik heb het idee dat het misschien een sprongetje is of dat hij oververmoeid is. Ik kreeg de tip Kindival van VSM te gebruiken. Hier schijnt hij rustiger van te worden. Ik ben het vanavond gelijk gaan halen. Ben benieuwd. Baat het niet, schaat het niet. Misschien ook een idee voor jou. Heel veel sterkte, hoop dat je een beetje aan je nachtrust toe komt.
Het is ook niet echt de 5 min. methode die ik doe. Ik vind die tijd wat mechanisch. Ik luister naar het soort huilen. Ben wel begonnen met om de 5 min. terugkomen en dit steeds verder uitgebreid naar langere intervallen. Mijn stelregel werd eerst, 10 min./een kwartier huilen is te lang, vervolgens vond ik een half uur te lang. Daar ligt nu ongeveer mijn limiet. Als ik weet dat er niks aan de hand is (ik heb alles cruciale dingen gecontroleerd, luier, oortjes bij verkoudheid, koorts, etc.) en het soort huilen klinkt jengelend dan laat ik haar even huilen. Hier vallen mensen over op dit forum daarom zeg ik, dit is mijn manier en het moet je liggen of niet. Ik ken m'n kindje en doe het binnen grenzen omdat ik weet als ik haar laat huilen dat ze vaak binnen een kwartier in slaap valt. Dit is wel eens anders geweest maar ik heb het gevoel dat ze nu redelijk begrijpt wat de bedoeling is. Ze wordt 's ochtends gewoon vrolijk wakker, hangt de hele dag aan m'n been en geeft me kusjes dus ze is wel goed gehecht ondanks dat ik haar ook wel eens laat huilen. Dat laten huilen hoef ik nu niet zo vaak meer te doen overigens.
Even kort Hier hetzelfde probleem gehad, 6 maanden lang geduurd Uiteindelijk snachts in ons bed genomen, maar dit werd steeds erger Uiteindelijk ging hij meteen al ons bed in... Pfff Maar dit werden we ook zat Want ook dan uren wakker in de nacht Wij zijn toen naar een osteopaat gegaan 2 x behandeling en gestopt met melkproduct en meneertje slaap weer goed en in zijn eigen bed!! (In 3 weken tijd) Je mag me pb-en voor uitgebreid verhaal hoor
Onze dochter heeft een pittige start gehad als baby. In het kort: couveusekindje, voorkeurshouding, reflux, prikkelbaar. We zijn inderdaad met haar bij de osteopaat geweest, dat heeft veel onrust weggenomen. Verder is rust en regelmaat bij haar nog steeds heel belangrijk, het blijft een gevoelig meisje. De laatste dagen lijkt het of ze nog meer dan eerst aan mij hangt. Ze gaat echt in een soort paniekstand als ze me niet ziet. En klampt zich nu ook echt letterlijk vast aan mij. Afgelopen twee nachten heeft ze vanaf wij naar bed gingen, bij ons in bed geslapen. Dan slaapt ze dus wel gewoon de nacht door. We zitten nu dus in dubio of we haar biet gewoon even tijdelijk bij ons in bed moeten leggen. Zodat we alledrie kunnen bijslapen. Maar we zijn een beetje bang dat ze dan niet meer terug in haar eigen bed wil. Of zou dat wel meevallen? Ik heb stiekem de hoop dat het vanzelf goedkope als we in een rustigere fase zitten. Of kies ik nu wel heel erg voor de makkelijke weg?
Ik lees mee! Hier hetzelfde drama....ben zelf oververmoeid aan het raken hierdoor. Zoontje is (gecorrigeerd) 16 maanden. Hij is drie maanden te vroeg geboren. Slapen sinds een tijd drama. Naar bed s avonds gaat de ene dag goed, de andere dag drama en zijn we uren bezig. Maar als hij slaapt wordt hij na een paar uur wakker en weigert in zijn eigen bed. Bij ons in bed slaapt hij meteen. Dus een makkelijke oplossing. Maar niet oké natuurlijk en ik slaap dus ook niet. Elk geluidje, beweging ben ik wakker. Overdag ook hangeriger. Wil veel op schoot (voorheen nooit...), steeds opgetild worden. Maar dat kan allemaal soms wel maar soms niet. Krijsen van woede. Overdag slapen ging altijd probleemloos. Nu ook minder, weigert vaak. ik denk ook dat hij van twee naar een slaapje moet, gezien zijn leeftijd. Vanwege de vroeggeboorte erg snel overprikkeld. Hier houden we rekening mee door vaste bedtijden, rituelen, e.d. Wel bouwen we het ook een beetje op natuurlijk, dus we gaan regelmatig naar Ballorig en bv een verjaardag. Wat is een goed aan te raden boek over de slaapproblemen?
Ik wil iedereen met moeilijke slapers adviseren eens bij een homeopaat langs te gaan. Dit heeft bij onze kleine (ondanks dat ik heel sceptisch was) wonderen verricht. Je mag pb'en voor een uitgebreid verhaal!
Ik zou gewoon bij dezelfde mevrouw aankloppen doe jullie eerder geholpen heeft. Je hebt je rust hard nodig en hoe verder hoe meer, dus als die mevrouw kan helpen, zou ik het gewoon doen. Soms heb je even een reset nodig om de sitatie te veranderen. Als zij jullie weer meer vertrouwen kan geven dan zou je misschien ook wat rustiger worden en dat heeft altijd positive werking op kinderen. Heel veel sterkte!