Hier boterde het niet tussen mijn moeder en schoonmoeder. Eigenlijk al vanaf hun verkeringstijd niet. Uiteindelijk trok mijm moeder het niet meer en ging niet meer mee als we daar naartoe gingen. Oma was echt niet fair en ze kon nooit iets goed doem. Oma kwam wel met verjaardagen. Niet dat ze elkaar negeerden dan. Wij gingen dan wel met mijn vader en later toen ik oud genoeg was en zij in een verpleeghuis woonde ook wel alleen. Wij hebben het alle 3 nooit moeilijk gevonden en wij wisten dat het niet boterde. Het was gewoon zo.
Ik zou ervoor kiezen om de kinderen dan thuis te laten. ts moeten liegen en smoezen tegen haar kinderen verzinnen omdat schoonouders haar niet willen zien. Als je mij niet wilt zien prima, maar ik ga niet meer liegen tegen mijn kinderen. En ik ben het met joycey eens dat ts haar man eigenlijk al een keuze gemaakt heeft...
Heb hele topic gelezen, Je man heeft wel gelijk dat ook zijn kinderen zijn en hij daar ook wat over heeft te zeggen, Wat ik begrijp komen jullie kids al een tijdje met hun papa bij opa en oma opzich moet dat kunnen, als er maar goede afspraken zijn/komen Bijvoorbeeld : dat wat met kerst is gebeurd, moet niet meer voorkomen, kinderachtige acties zoals paar meters verder staan, moeten niet meer voorkomen, Gaan ze elk week mee op visite ? (Krijg die indruk wel) verander dat naar 1 of 2x per maand, Dit is puur advies Beste advies, en zeer goed gesprek met je man hebben,
Dit vind ik ook naar. Ik zou me ook zwaar gekwetst voelen als mijn man niet achter me zou staan. Ik zou zeggen tegen man en schoonouders dat de kids weet komen als er een optie is om het uit te praten en eerder niet. Dan ligt het balletje bij hun. Het kan natuurlijk niet zo zijn dat jij een fout maakt door iets verkeerds te zeggen ( wat natuurlijk altijd kan gebeuren) en hun als enige in touwtjes in handen hebben over of het uitgepraat kan worden. Ik snap je man dat hij er niet tussen wil staan maar nu keurt hij het goed dat het niet uitgepraat kan worden omdat zojn ouders dat niet willen en daarmee kiest hij in mijn ogen wel partij voor hun. Ik zou het hem Zo eens uitleggen. En wat ik uit je verhaal begrijp is hij het wel eens met wat je aangekaart hebt, alleen niet met de manier waarop. Dat maakt zijn reactie op dit geheel helemaal appart
Tak, dat is natuurlijk 1 kant van het verhaal. Stel dat het andersom was, is het dan ook alleen een kwestie van 'er kan iedereen overkomen om iets verkeerds te zeggen). Deze mensen willen haar niet eens in de buurt hebben. En iedereen gaat er van uit dat de schuld dan puur bij de schoonouders ligt??
Ik ben de laatste die zal beweren dat alleen schoonouders schuld hebben. Ik denk dat in dit soort situaties altijd beide partijen schuld hebben. Ze zijn zo boos geworden, nadat ik ze heb aangesproken op het feit dat ze zich niet aan gemaakte afspraken hielden en daarmee ons voor het blok zetten. Dit was ook niet de eerste keer. Ik heb echter enkel via anderen moeten horen dat ze daar zo boos over zijn dat ze momenteel doen alsof ik niet besta. Van hun zelf heb ik verder niets meer gehoord. Nou had ik meer rekening kunnen houden met dat mijn schoonouders niet zo heel goed tegen kritiek kunnen, maar voor mij was de maat toen vol. Ik heb meerdere pogingen gedaan om toch weer in gesprek te komen, maar dat willen ze allemaal niet. Dat kan ik gewoon niet zo goed begrijpen. Het doet mij pijn zo behandeld te worden, ik denk niet dat ik dit heb verdiend. Als ze dan graag een rol willen spelen als opa en oma, dan gaat het gevoelsmatig best ver dat ik, als moeder daar niet meer bij mag zijn. Ik vind ook zeker dat het naast mijn kinderen, ook de kinderen van mijn partner zijn. Wij zouden beide een beslissing moeten kunnen nemen in goed overleg waarbij rekening gehouden wordt met ieders belang. De kinderen komen nu verder niet bij schoonouders overigens. Ze proberen steeds 'stiekem' als ik er niet ben af te spreken met mijn man en kinderen. Maar goed, mijn man wil dat dan wel vooraf tegen mij gezegd hebben en ze stellen mijn partner nu vaak voor het blok, dus houdt hij de boot nog wel wat af. Ik zou gewoon zo graag een oplossing willen voor alle partijen. Het is alleen zo lastig als de andere partij er een oplossing in ziet mij volkomen buiten te sluiten en vervolgens wel willen dat de kinderen daar komen, zij kunnen oppassen etc. Tussen mij en mijn schoonouders is het grootste probleem dat we anders over dingen denken, op veel verschillende vlakken. Op zich vind ik dat geen probleem, echter mag wat hun vinden en willen geen verplichte doorslag hebben in mijn gezin. Wij doen gewoon niet alles zoals hun dat zouden willen of zouden doen, maar die keuze is aan ons als gezin denk ik. Het rare is dat mijn partner er eigenlijk op die vlakken van discussie hetzelfde in staat als ik, maar van hem wordt dat wel geaccepteerd, of nou ja, soort van, maar bij mij is dat een ander verhaal. Mijn partner is overigens een ster in dingen 'lief verpakken', maar dat komt niet altijd over. Ik ben op een gegeven moment klaar met iets 'lief verpakken' en wordt dan duidelijker. Dat komt uiteraard minder vriendelijk over.
@adi, eigenlijk heb ik niet zozeer ruzie gemaakt. Ik heb iets gezegd, op dat moment geen reactie gekregen en achteraf via allerlei andere wegen gehoord dat ze zo boos zijn. Ik wil juist niet een levenslange relatie verpesten, daarom ook al meerdere voorstellen om verbetering in de situatie te brengen. Schoonouders zouden misschien na een jaar ofzo weer eens contact willen met mij. Echter weet ik niet waarom dat zo lang zou moeten duren. Ik vraag me af of dat de situatie goed zal doen. Waarbij het dan nog de vraag is of ze willen. Ik denk dat iedereen erbij gebaat zou zijn als contact met elkaar mogelijk zou zijn. Al is het enkel voor verjaardagen, kerst etc. We hoeven geen beste vrienden te worden, maar elkaar accepteren lijkt me wel iets wat mogelijk zou moeten zijn. Dat mijn partner dan eens vaker die kant op gaat met kinderen en zonder mij, dat vind ik prima. Dat lijkt me ook goed uit te leggen aan de kinderen. Zo hoeft het een het ander dan niet in de weg te staan, lijkt me.
Ik denk dat het ook de enige juiste manier is om erin te staan. Je ziet tegenwoordig zovaak uit elkaar gerukte families, soms door ruzies van 10jaar geleden waar niemand meer om geeft, maar elkaar blijft negeren uit koppigheid. Praat uitgebreid over met je partner en schrijft maar een brief aan je schoonouders. Jullie hoeven geen vrienden te worden, elkaar verdragen is vaak voldoende. Al doe je het niet voor jullie zelf, doe het voor jouw man en hun zoon. En voor jullie kinderen. Het is verschrikkelijk om gedwongen te worden om te kiezen tussen mensen waarvan je veel houdt.
Daar heb je helemaal gelijk in adi. Niemand zou moeten hoeven kiezen tussen mensen waar je van houdt. Het een zou het ander niet uit moeten sluiten en een vorm van harmonie zou mogelijk moeten zijn. Hik nu nog gewoon aan tegen schoonouders die daar (nog) niet open voor staan. Deze (gedwongen) tussenfase vind ik heel moeilijk. Daarin weet ik gewoon niet waar ik redelijkerwijs de grens kan leggen.
Ik heb niet alles gelezen maar vind ook dat je man heus wel mag gaan, mét de kinderen. Het zijn idd ook zíjn kinderen. Je s.ouders zijn boos over iets wat jij gezegd hebt, dus het is iets tussen jou en je s.ouders.
@nikton, het is iets gecompliceerder dan dat. Dat is in de rest van dit topic wel te lezen. Iedereen bedankt voor de reacties. Altijd goed om verschillende meningen te lezen. Helpt om é.é.a. helder te krijgen en een beetje tot de kern te komen zonder alle emoties die meespelen.
Gelukkig heb ik een man die zelf al zegt "als mijn vrouw niet welkom is, dan kom ik (en kind) ook niet" Nu hebben wij dit niet aan de hand maar in het verleden met een ex vriendin wilde een van zijn broers niet dat zij over de vloer kwam. Manlief kwam toen ook niet. En ook nu blijft hij erbij zou zoiets ooit weer gebeuren. Vind het ook erg laf van je man dat hij er niets van zegt. Ik zou gewoon op m'n strepen blijven staan. Dit is enorm respectloos naar jou toe. Jullie moeten met elkaar leven en niet met zijn ouders erbij. Ik snap dat je je kinderen hun grootouders gunt maar dat heeft wel een grens.
Als het andersom was dacht ik er precies hetzelfde over . De schuld ligt ook zeker bij ts maar vind hoe schoonouders niet openstaan om het uit te praten niet normaal nee. En ja heb het andersom meegemaakt dat schoonouders iets verkeerds deden wat echt niet kon, en toen ze het wilde uitpraten stond ik daar gewoon voor open omdat we uiteindelijk allemaal mensen zijn en fouten maken. Ik heb zelfs een hele goede band met mijn schoonouders juist omdat we elkaar respecteren en accepteren hoe we zijn en openstaan om als er eens iets is of voorgevallen is dit uit te praten.
Zeker gesproken met partner, blijft lastig. We hebben nog geen echte oplossing, behalve wederom proberen in gesprek te komen. Partner blijft van mening dat hij daar wel met de kinderen heen zou moeten kunnen, maar begrijpt ook mijn bezwaar op dit moment. Schoonouders zullen in beweging moeten komen. De reden waarom de bom is gebarsten gaat over mijn kritiek op een afspraak die zij niet na zijn gekomen, waarmee ze ons in een lastig pakket brachten. Er moet dus veel meer achter zitten. Wij weten niet waar de angel zit. Zijn genoeg dingen gebeurd, waarbij ook schoonouders absoluut de schoonheidsprijs niet verdienen, maar als je allemaal verbetering in de situatie wil hebben, dan zal iedereen daar iets voor moeten doen.
geen smoesjes meer en 1x per maand naar schoonouders met de kinderen. de oudere kinderen een keuze geven wel niet. Jij mag niet komen dus gewoon ook tegen de kinderen zeggen dat jij niet welkom bent en dus niet mag komen. Wat ze daar mee doen is hun keus. En belangrijke dagen samen (pasen kerst etc) Ik niet mee niemand daar heen. Partner kan gewoon gaan wanneer hij wild. Ik mag ook naar mijn ouders maar ik wil niet kom er gebroken vandaag. Negatieve sfeer
Ik vind niet dat jouw schoonouders kunnen zeggen dat de kinderen hen onthouden worden...neem aan dat zij wel gewoon welkom zijn bij jullie thuis? Want dan zijn zíj het die ervoor kiezen om niet langs te komen omdat ze zich gekrenkt voelen. Ik vind niet dat je man verplicht is om zonder jou met de kinderen steeds die kant op de te gaan om het hen naar de zin te maken. Als ze zo graag een band met hun kleinkinderen willen, kunnen ze ook wel over hun eigen gevoelens heen stappen is mijn mening. Anders is voor hen het principe blijkbaar belangrijker dan de kinderen in kwestie, zo zou ik het voelen. Maar goed, dat vroeg je niet...sorry. W.b. de oudste: ik zou denk ik gewoon de waarheid vertellen. Als ik kijk naar mijn eigen kinderen dan voelen ze het haarfijn aan als ik ergens omheen draai en dan blijven ze idd steeds vragen waarom je niet meegaat en je smeken om toch mee te komen. Je hoeft niet in details te treden, maar ik denk dat ik wel gewoon zou zeggen dat opa en oma het niet zo leuk vinden als mama meekomt, maar dat mama het wel fijn vindt als ...(naam zoon) het leuk heeft bij opa en oma en dat híj daarom gezellig met papa op stap gaat en dat mama dan gewoon lekker ... gaat doen.
Ze zijn zeker welkom hier, maar komen niet. Ze hebben dat nog 1 keer gedaan (maanden geleden) maar mij niet gegroet, geen woord tegen me gezegd en schoonvader heeft me überhaupt niet aangekeken. Zoals iemand het bekeek, dat het in feite nu hun keuze is om geen deel uit te maken van het leven van de kinderen, klopt misschien wel een beetje. Mogelijkheden zijn er zeker.......