Ik vind het op zich niet heel erg gek dat hij af en toe met de kinderen bij zijn ouders koffer gaat drinken. Maar niet elke week en ook niet met kerstmis, pasen en dat soort dagen. Dat vond ik ook echt schokkend om te lezen dat je man jou alleen thuis laat met kerstmis. Dan zou ik ook me ook af vragen waar zijn prioriteiten liggen. Dat je schoonouders zo kinderachtig doen, ik zou proberen me daar over heen te zetten. Zorg dat je met je man duidelijke afspraken maakt van wat wel en wat niet. Bijv 1x per maand uurtje op de koffie met de kinderen om het contact te onderhouden en ook te laten zien dat jullie het contact niet in de weg staan. Maar dat is het dan ook, geen flauwekul met uitstapjes etc. Hij mag best laten zien dat hij achter jou staat. Je bent de moeder van zijn kinderen kom op zeg!
Gelukkig heb jij t zo ervaren. Maar ik vind t wel verschil of moeder zelf t contact niet wil of dat schoonouders dat doen. In eerste geval is t haar keus en dan kan je kinderen daar niet in mee nemen. Echter in dit geval wil TS contact verbeteren dus schoonouders kiezen zelf voor om moeilijk te doen. Kunnen ze niet opeens kleinkinderen wel op gaan eisen.
Hoi Leike, Ik ken je niet, ben net nieuw op dit forum. ( volg het al jaren maar heb me nog nooit ingeschreven) Maar toen ik jou berichtje las... schrok ik erg wat je mee moet maken. ( en heb me daarvoor aangemeld, om je te helpen ) Ik herken veel van wat je schrijft wat ik zelf in mijn privé leven hebt meegemaakt. Wat jij meemaakt is niet normaal... Het is niet zomaar een pesterij of onenigheid... Ik denk echt en ik probeer het respectvol te schrijven aan jou dat je schoonouders een persoonlijkheidsstoornis hebben. Dat is heel erg, zowel voor hen als voor degenen die er mee moeten leven. "normale" mensen geven je de kans om iets uit te spreken.. "normale" mensen sluiten je niet buiten de familie dat wil iemand niet. Voel je je altijd schuldig? Manipuleren ze ook? Vinden ze zichzelf helemaal goed en geweldig? Ben jij een "nul" in hun ogen? en vele andere? Kunnen ze niet tegen kritiek? verdraaien ze je woorden in hun voordeel? Leike, ik schrijf dit om je te helpen... als je hier ja op kan antwoorden en als je meer wilt weten dan hoor ik het graag. Ik heb ook zoiets meegemaakt. totdat ik wist wat er nu echt aan de hand was... dan gaan je ogen zo open en valt alles op zijn plek. En dan volgt er ook een moeilijke tijd. W.s. is je man bang om niet goed te doen in de ogen van zijn ouders?! Durft hij geen nee tegen hun te zeggen.... zijn ze super dominant?
Gelukkig ziet ts zelf dat ook anders. Voor het kind maakt het geen moer uit vanuit wie een ruzie komt, als het goed is woedt het kind buiten het hele gedoe gehouden en mag het gewoon een normale relatie hebben met zijn hele familie. Daarnaast vind Ik het raar dat een kind iets is dat je kunt opeisen. Het is geen eigendom namelijk.
Denk wel dat er wat in het verhaal van Karina zit. Het is ook eigenlijk allemaal best heftig en ik wil heel graag een oplossing voor ons allemaal. Waar iedereen zich in kan vinden. Ze willen nu mij wel weer eens zien, maar met de kinderen erbij. Dit hebben we eerder geprobeerd en verliep dramatisch. Ik ben geneigd te zeggen dat mijn kinderen niet als 'middel' gebruikt moeten worden, voelt niet helemaal goed. Maar. Het is dit of niks (er zit een jubileum aan te komen.....)
Mocht je er voor kiezen om met man en kids mee te gaan probeer je niet uit de tent te laten lokken, en laat het allemaal op zijn beloop. Willen ze iets uitpraten waar de kinderen bij zijn dan geef je aan dat je dat niet verstandig lijkt als de kinderen er bij zijn, en maak je gelijk een nieuwe afspraak met hun wanneer het wel uitgesproken kan worden.
Ik vind dat je man een punt heeft dat het net zo goed zijn kinderen zijn en ze dus meeneemt naar zijn ouders. Ik denk dat het voor de kinderen goed is om een band te hebben met opa en oma. Dat hij je tijdens feestdagen alleen thuis laat, is natuurlijk wel belachelijk. Daar zou ik een stevig woordje met hem over spreken! Tegelijk vind ik jouw man ook de aangewezen persoon om te blijven proberen om de relatie tussen jou en zijn ouders weer goed te krijgen en niet te berusten in de situatie hoe die nu is! Ik kom elke week bij een oude dame hier in het dorp die 1 van haar kleinkinderen(5) nog nooit heeft gezien. Haar zoon komt af en toe wel langs, maar schoondochter mag haar niet en wil geen contact en dus ook geen contact tussen grootouders en dochter. Ik zie wekelijks het verdriet van deze oude mevrouw en dat doet me echt wat. Daarom zou ik tegen de dames willen zeggen die geen goede band hebben met hun (schoon)ouders: zolang het om volwassenenproblemen gaat en de (schoon)ouders wel lieve opa's en oma's zijn, ontzeg ze dat contact niet. zet je kinderen nooi in als (machtig) wapen!
Natuurlijk zijn het ook de kinderen van mijn man, maar wat voor signaal geef je ook af als je kinderen wel naar opa en oma gaan, maar mama niet in de buurt mag komen? Ik wil dus graag in gesprek, maar schoonouders willen het gesprek niet aan. Zijn bang voor de confrontatie o.i.d. Omdat ze nu dus al een tijd onze kinderen weinig zien, en er een jubileum aan zit te komen in de familie willen ze de kinderen graag zien. Nu hebben ze voorgesteld dat ik daar dan bij mag zijn (onder bepaalde voorwaarden), ik vind dit lastig. Ik ben wel de mama van hun kleinkinderen, wie zijn zij om in alles zo bepalend te zijn? Een dergelijk contact met kinderen erbij is eerder geprobeerd, ik ben tot op heden volledig genegeerd. Niet groeten, niet aankijken, laat staan verder iets zeggen. Dat doet simpelweg mij zo'n pijn, dat ik een dergelijke situatie niet weer wil.
Jeetje wat een moeilijke situatie. Ik heb zelf ook bijna geen contact meer met mijn schoonouders en ga er zeker ook niet meer heen (echter dit wel op mijn initiatief). Mijn kinderen gaan wel af en toe met hun vader heen, maar mijn man is wel heel duidelijk naar hun, dat hij hoe dan ook achter mij staat. Ik denk eerlijk gezegd dat daar al een heel groot probleem zit, niet je schoonouders, maar je man. Laat hem eens goed voor je opkomen, jij bent de moeder van zijn kinderen. Ben zelf een voorstander om geen kinderen erbij te betrekken, maar dit gaat wel ver hoor. Zij gaan daarheen met kerst en jij zit alleen thuis?? En nu mag je alleen komen onder bepaalde voorwaarden die zij stellen? Dat gaat mij te ver en ik zou dan misschien ook wel gaan neigen naar "mij niet zien, dan de kids ook niet".
Dat klopt, mijn man en ik moeten ook meer op 1 lijn komen. Laatst een hele avond gepraat, maar nog steeds komen we niet tot een concreet 'plan'. Zo is er inmiddels een weer een week voorbij en blijft de situatie nog voortduren. Het heeft me redelijk gesloopt de afgelopen week..... Iedereen bedankt voor de reacties en verschillende inzichten. Soms echt fijn dat een forum als dit bestaat!
Is misschien wel een eerste opening? Zou je man kunnen afspreken met hen dat als ze komen zowel zij als jij normale beleefdheidsvormen in acht nemen? Groeten, koetjes en kalfjes etc.? En dat bezoeken over en weer ook moet kunnen onder zelfde voorwaarden (bezoek, jubilea etc.). Sterkte!
Mijn ouders hebben mij ooit voor een dergelijke 'keuze' gesteld. Ze zeiden ook letterlijk dat ik welkom was, maar mijn man die kwam de drempel niet meer over, want... (en een zooi beschuldigingen die ik ver van de werkelijkheid verwijderd vond). Het idee dat ik daar in mijn eentje gezellig zat te doen, over koetjes en kalfjes, terwijl mijn wederhelft, de man waar ik voor gekozen had, de liefde van mijn leven niet welkom was en van alles en nog wat werd beschuldigd?? Echt, dat kon ik niet hoor. Samen uit, samen thuis. Ik ben toen na allerlei lijmpogingen, gesprekken e.d. op het punt gekomen dat het contact dan maar verbroken moest worden. Ik heb ze dus de keuze gegeven: of we zijn allemaal welkom en vinden manier om door 1 deur te gaan, of onze wegen scheiden hier. Mijn ouders zijn hier erg van geschrokken en zijn toen ook bijgedraaid. Met gesprekken en ook tijd (in begin was vaak ongemakkelijk) hebben we inmiddels een redelijk goede relatie met hun, ook mijn man. En dus ook mijn kinderen. Dus tja... ik zou verwachten dat mijn man het voor mij zou opnemen. Ik begrijp dat er inmiddels wel een kleine opening lijkt te zijn, ik hoop dat jullie er samen uitkomen! Veel succes!
@ijsbeer, een dergelijk contact is al eens geprobeerd en daarin ben ik volledig genegeerd, alsof ik er uberhaupt niet was. Ik zie erg op tegen weer zo'n bijeenkomst. Elkaar enigzins fatsoenlijk benaderen bleek niet mogelijk helaas. De situatie is er nu nog niet makkelijker op, dus ik verwacht hierin eigenlijk niet veel anders. Wat fijn Kache dat jullie inmiddels weer een redelijk normale relatie hebben. Denk dat mijn man inderdaad zijn ouders voor een zelfde keuze moe stellen als dat jij hebt gedaan, wil je hier iets in veranderen. Dit gaat al zo lang en zo en eigenlijk alleen van kwaad tot erger, helaas.
Ik vind dat je kinderen hun eigen opa/oma niet mag ontnemen doordat jullie een conflict hebben.... Tenzij er ernstige situaties zijn voorgekomen oid, maar zoals dit zou ik dat mijn kinderen iig niet aan willen doen.
@mamavanjenY, zelfs niet als ze de mama van hun kleinkinderen niet accepteren en niet willen zien? Het is ook niet zomaar een conflict. Eigenlijk ontneem ik hen ook niks. Ze hebben de keuze, ze mogen best een band opbouwen met mijn kinderen, maar niet zonder dat ik als moeder daar nog deel uit van mag maken. Ze zijn welkom, maar ze zullen echt mij als moeder van hun kleinkinderen (en als partner van hun zoon) moeten accepteren. Net zoals ik hu accepteer als schoonouders en opa en oma van mijn kinderen. Anyway, dankzij alle reacties heb ik e.e.a. voor mezelf helder gekregen en weet ik nu goed waar mijn grenzen liggen. Ik wil mezelf beschermen, want emotioneel ben ik er de laatste maanden eigenlijk aardig aan onderdoor gegaan. Voor nu betekent dat voor mij dat ik mijn schoonouders niet meer laat bepalen en over mij en mijn gevoelens heen laat walsen om hun belang om een opa en oma te kunnen zijn. Er is wat mij betreft nog steeds veel mogelijk, maar er zijn grenzen. Ik doe mijn kinderen ook geen goed als ik alles zo door laat gaan en zelf er een emotioneel wrak onder ben. Daar hebben de kinderen ook geen leukere moeder aan. Rust en stabiliteit in mijn eigen gezin zijn nu absoluut mijn prioriteit. Van daaruit zien we verder. Alle deuren staan open en zullen open blijven staan. Mijn uiteindelijke streven is harmonie met de gehele familie en daarbij dus twee opa's en oma's voor mijn kinderen.
Ik denk dat je het jezelf moeilijk maakt, door er vanuit te gaan dat je meteen voor altijd een keuze maakt en er wekelijks contact moet zijn, etc. Laat je man gewoon een keertje met de kids bij zijn ouders op bezoek gaan. En dan ga jij gewoon niet mee, want je moet iets anders doen. Zo vertel je het aan de kinderen. En daarna kijk je gewoon hoe het loopt. Jullie leggen jezelf echt een enorme druk op. Misschien zien schoonouders zo'n eerste bezoek wel als een eerste vorm van goodwill van jullie kant uit en zijn ze dan meer bereid om met jou in contact te gaan. Je weet het niet en kunt het niet nu al invullen. Gewoon stapje voor stapje.
Ik zou met je man naar je schoonouders gaan en je man hen voor het blok laten zetten; nú uitpraten en in vervolg dus jou ook niet negeren, óf geen contact meer. Moet jouw man wel achter jou staan en dus niet met de kinderen alsnog naar hun gaan. Ze vinden het zo wel best blijkbaar en dan verandert er niks zonder consequenties van jouw mans kant
Moeilijk, ik vind niet dat je je kinderen een opa en oma mag ontnemen. Het zijn jou kinderen maar ook je man zijn kinderen en ja zijn ouders dus. Is een brief schrijven niet een optie, kun je je goed verwoorden en jou kant uitleggen van het verhaal en hoe jij je er bij voelt. Wij weten natuurlijk niet wat er precies is gezegd en gedaan, maar wellicht zijn je schoonouders toch enorm gekwetst door een actie van jou kant. Wij hebben ook zoiets gehad, wij kregen destijds knallende ruzie met de stiefmoeder van mijn inmiddels ex man, om zoiets doms. Mijn man was er helemaal klaar mee en wij zijn weg gaan. Jaar geen contact gehad, zelfs niet met schoonvader. Toch vonden wij het belangrijk dat onze zoontjes een band zouden krijgen met hun opa en oma. Hier werd in het begin niet op in gegaan. Op een gegeven moment kwam schoonvader langs te praten, maar wij wouden daar absoluut niet meer komen. Schoonvader koos dus voor zijn vrouw ( snap ik wel hoor). Ik zei toen ook tegen hem haal de kinderen dan een keer op voor een leuke middag. Zegt hij ja maar ik weet wel dat jullie goed voor de kinderen zijn. Dus ik zei behoorlijk bot: prima als jij de kinderen niet mee wilt voor een leuke middag lopen ze je over een jaar ook straal voorbij, en weten ze niet eens dat jij hun opa bent. Hij schrok daarvan maar er veranderde niks. Sinds mijn ex man en ik gescheiden zijn komt hij sporadisch bij mijn ex en kijkt af en toe voetbal bij de jongens. Ex man komt nog steeds niet bij hun thuis