@Namya:ja denk ook dat ik er tegenop zit tegen die periode van verdriet en zwakheid, ik ken mezelf: ben dan zo intens verdrietig dat ik dagen hikkend hele dag kan huilen en niet eten, enmaar blijven malen of ik er wel goed aan heb gedaan en vooral na korte tijd toch weer opzoeken door te smsen of bellen... @Gwen81: ow meid al 11jr en nog samen?? Fijn dat jij je t lichamelijk niet meer laat raken. Je bent wel weer zwnager zie ik, brengt t jullie wat meer tot elkaar of? Jah ik weet dondersgoed dat ik beter verdien en gelukkiger kan zijn zonder hem, en toch blijven hangen en hopen dat t toch een keer beter word of vooruit gaat. @Fiene: het gaat niet om zomaar alleen contacten hebben..Zodra je elkaar begint te bellen, msnen, cammen vind ik dit respectloos tegenover je partner! Wees dan een vent om te te zeggen waar je mee bezig bent en niet betrapt worden. Dan vind ik je pas een puber. jaloezie vind ik op zich niet erg als t met mate is, maar als je geen vertrouwen in iemand hebt door zijn daden die je keer op keer raken dan komt de jaloezie vanzelf. En dat is dan negatieve jaloezie!! We zijn geen pubers, 2 mensen midden in een hele slechte relatie en toch willen we er beide steed wat van maken maar begin zwaar de indruk te krijgen dat dit meer word gedaan voor onze kleine dan dat we samen iets willen opbouwen. Weet niet of je bericht aanvallend, kleinerend of dergelijk bedoeld was...maar zo kwam t wel beetje over alsof je t niets ernstigs vind wat zich hier afspeelt wat ik heb benoemd. Beetje jmmr als jij t niet als een ernstig prob ziet dat je vent met jan en alleman kan gaan en lullen , want ja jij vertrouwd m toch??? Ik laat t hier maar bij..ieder zijn mening!
Onze relatie is gebouwd op vertrouwen, is dat er niet, wat is er dan nog wel? Dan zou ik er direct een punt achter zetten, want zo wil ik niet met iemand samen leven. Als jij dus vindt dat je hem niet kan vertrouwen omdat hij belt/camt/sms/msnt/pingt of weet ik wat, dan moet je jezelf een schop onder je kont geven en alleen verder gaan want dit vreet alleen maar energie.
@Snoopy, hij moet voor eens en altijd nu een keuze maken. Of hij blijft zich bezig houden met zijn hyves/msn/partyflock netwerk, of hij richt zijn aandacht op zijn gezin. Waar het echt om draait in het leven. Ik zou ook een keer praten met iemand erbij. Jullie komen hier met zijn tweeen niet uit, als ik het zo lees. Zoals ik uit je verhaal begrijp hadden jullie, toen het even uit was en dat voorval met dat grietje was, nog geen kind samen. Is hij daardoor niet meer van je gaan houden? Of heeft hij nog steeds schijt aan je en houd hij zich nog bezig met het mailen en bellen van andere vrouwen? Dit kan gewoon niet door de beugel. Ik zou zeggen, het aller laatste gesprek, zijn laatste kans. praten met je ouders of een onafhankelijk persoon erbij. Hij moet zijn leven drastisch beteren. zo niet, dan ben je alleen beter af.
Ga bij hem weg. Hij wil er blijkbaar niets voor doen, hij wil niet in relatietherapie en jullie blijven in hetzelfde cirkeltje hangen. Als hij niet wil, komen jullie er niet uit. Je hebt misschien al die tijd een perfect plaatje in je hoofd gehad van papa, mama en kindje en als je bij hem weggaat, is dat er niet meer. Maar je kindje gaat ook gelukkig zijn zonder een papa, veel gelukkiger waarschijnlijk, want geloof me, nu voelt je kindje de spanningen ook. En daar wordt hij echt niet gelukkig van. Ga, nu het nog kan.
soms kun je iets niet meer goed maken en fiksen meid. dit is gedoemd te mislukken dat is het eigenlijk al. de enige reden dat je er nog bent is omdat je de daadwerkelijke definiteve stap niet neemt of niet durft te nemen. in je hart heb je die al genomen. kies voor jou kies voor je kind die hier straks ook steeds meer van mee gaat krijgen. wil je zo'n rolmodel voor je kleintje? wil je deze spanning voor je kleintje? jij bent meer waard dan dit en voor je kindje moet je sterk zijn. die wordt ook alleen maar slechter op de lange duur van deze situatie. hij zal niet veranderen daar heeft ie tijd genoeg voor gehad en je hebt meerdere keren zelf ondervonden en gezien waar dat op de lange duur toe lijdt. het is zo duidelijk als wat en je weet dat zelf ook allang meis. je hebt in feite van binnen je keuze al gemaakt. wil je eerst ziek worden dat je uiteindelijk opgenomen moet worden je weegt nog maar 40 kilo meis daar kan echt niet veel meer vanaf. denk aan je kleintje en vecht voor jullie 2. je kunt het, echt waar! je kan hier altijd je ei kwijt er zijn meiden zat die je erdoorheen willen slepen. veel sterkte
Volgens mij weet jij eigenlijk al heel goed wat jij moet doen, maar je vindt het eng om daadwerkelijk de beslissing te nemen want dan is het zo definief. Ik weet uit ervaring dat het ook heel eng is en dat het heel moeilijk gaat worden de komende tijd. Maar uiteindelijk word je het ongelukkigst als je blijft hangen in het niet maken van een keuze. Dus ik zou zeggen kies voor jezelf en je zoontje.
een zin DUMPEN SCHAT JE BENT MEER WAARD zo en nu luisteren he weg met die man er komt een man ooit in je leven die jou neemt zoals je bent, je liefde zal geven waar je van dacht dat bestaat nooit dat kan niet een man die zoveel om mij geeft en zoveel voor mij doet.. echt waar ze bestaan.. zoek niet maar de liefde zal jou vinden. wees trots op jezelf dump hem en ga verder en blijf niet vast zitten in deze relatie . xxxxxxxxxxxxxxx
Sorry hoor.makkelijk praten maar oprotten met hem! steek die energie die je nog heb in je eigen en aan je kindje. Zulke gasten kunnen je alleen maar afmaken en uiteindelijk veranderd er toch niks..jij zal er moeite voor doen misschien..en hij dan?? Misschien juist dat je sms en belt denkt ie zo jaa ze belt toch wel daarom doet hij het misschien ook?probeer gewoon ff niet te bellen en te smsen als het zo ver komt weer..
Heb je verhaal zonet gelezen, is relatietherapie niet misscien wat...kunnen jullie alle2 je verhaal kwijt aan de therapeut en dan kan ieder ook zeggen wat ie echt wilt?
Sorry maar ik denk dat hij vreemdgaat! De verhaal die je nu geeft lijkt wel mijn leven anderhalf jaar geleden. Heb het met mijn ex negen jaar volgehouden en eindelijk vorige jaar durfde ik het aan.Definitief uit! Kies voor jouw en je kind,een man is (vind ik) op dit moment maar een bijzaak.
Jeetje wat een nare situatie meid!! Ik zou voor het geluk van je zoontje en jezelf kiezen! En ergens hou je het zelf in stand (tuurlijk wil je dit niet) maar doordat je het al vaker uit hebt gemaakt en hem na korte tijd weer terug neemt, zit er voor hem dus eigenlijk geen enkele consequentie aan zijn gedrag, hij weet blijkbaar heel goed wat het patroon inmiddels is: ruzie om andere meiden, jij heel boos, even uitmaken en daarna kan hij weer terug komen met mooie praatjes en gaat het weer even goed. Ik zou als ik jou was echt de knoop doorhakken. Betrek hier iemand bij (goede vriendin, moeder, zus) die jou in de periode die gaat volgen kan steunen, die jou 'helpt' om in een zwak moment niet terug naar hem te gaan. Maak voor jezelf eens 2 lijstjes, de een met voors en de ander met tegens om van hem af te gaan. Wees realistisch, kijk ook naar de lange termijn, zou je ooit nog echt/oprecht gelukkig kunnen worden met deze man? Heel veel sterkte voor jou! Knuffels Snoozie
Denk dat het ook meer gewenning is van jou kant uit , je bent gewend aan het leven dat je nu hebt en bent misschien bang om een heel nieuw leven te beginnen alleen met je zoontje maar ik weet 100% zeker dat als jij bij hem weggaat je na een tijdje zo blij bent met de rust die je krijgt dat je gaat denken ; waarom heb ik dit niet eerder gedaan ... Ik ben er heel eerlijk in , de relatie die jij hebt is gewoon slopend , je wil niet weg maar je verdient toch echt wel iemand die respect voor je heeft en niet zo'n onverantwoordelijk kereltje dat de hele dag z'n lul na loopt en waarschijnlijk ben jij niet meer voor hem dan iemand die z'n zaakjes regelt en voor z'n kind zorgt , deze jongen vind het wel allemaal goed zo en zal toch nooit veranderen voor jou dus je doet het er mee of je moet een andere weg inslaan met je kindje .. succes met je keuze ..
Jeetje meis, wat een verhaal Ik snap dat dit voor jou heel moeilijk is. Dit was je droom, een huisje boompje beestje. Maar zeg eens eerlijk, vertrouw je hem? ik denk dat je bang bent om alleen te zijn. En misschien ook wel bang dat hij "gelukkig" wordt met iemand anders dan met jou? (als je t definitief uitmaakt) Ik ga niet zeggen wat ik denk dat je moet doen. Ik denk dat je zelf wel weet wat je wilt en moet doen. Zorg dat JIJ gelukkig bent, en dat je kleine dat ook is. Want zoals je zelf al zegt, die krijgt dat wel degelijk mee, iig voelt de kleine dat jullie niet gelukkig zijn. Heel veel sterkte, wat je ook doet, je kan het!
Jeetje meid!wat een klootzak! ik heb het ook met mijn vriend een aantal keer meegemaakt,maar iedere kwam ik erachter..Hij heeft nu echt zijn leven gebeterd,en ik weet ook zeker dat hij het niet meer doet! Dikke knuffel,en misschien is het voor jou wel fijn om een keertje met iemand te gaan praten die er buiten staat,of een 3e persoon ertussen die neutraal is!!
Ik wil nog wel even zeggen,dat er toen wel veel ruzie was,en ik zelf ook 1 keer niet eerlijk ben geweest! heel veel sterkte in de beslissingen die je moet gaan maken!
Onze relatie begon natuurlijk ook op basis van vertrouwen, maar achteraf is t alles behalve waar...Na alle ellende die ik had meegemaakt kwam ik hem tegen en leek t net een zonneschijn door de donkere wolken.Toen ik m leerde kennen d8 ik: ow dus t bestaat toch zo een goede vent die dingen onderneemt met je, lief voor je is, zijn handen niet gebruikt, aardig is, je warmte geeft zoals je t verdiend. Maar dit duurde gewoon niet lang en bleven we hangen in dezelfde cirkel. Ons ergste prob is naat de meisjes ook dus communicatiegebrek, kunnen totaaaal niet praten met elkaar,iig hij niet met mij!!! Ik ben echt een prater. Therapie wilt hij niet, zo je prob voorleggen aan iemand die je dingen moet leren. Is meneer te trots voor, want ja zo groot zijn onze problemen toch niet?? Hij was weg en komt net thuis en vraagt: waarom huil je?? Ik zeg om niets, je huilt toxh wel om iets?? vertel waarom je huilt...Dan denk ik damn hoe dom kun je zijn zo een vraag te stellen terwijl je weet wat me dwarszit en we hebben ruzie gehad!!! Maar dan wel verwachten dat ik wel tegen hem praat, maar andersom word ik wel genegeerd. Ik zeg net ja weet nou wel dat je het zat bent hier en ik de boosdoener ben..Hij gaf de kleine aan mij want zou gaan koken, ik leg kleine ff op de grond en moet wat doen gelijk: ja kon ik toch ook doen, geef toch niets voor niks de kleine aan je??!! Ik durf geen stap te verzetten zonder iets te horen te krijgen, voel me net zijn kindje. Heb gewoon koppijn van t huilen!!! Trek t gejammer en drukte vd kleine niet, verdraag zijn aanwezigheid niet, wil de deur uitlopen en schreeuwen, slaan, schoppen, dingen kapot maken. Voel zo die adrenaline om helemaal los te gaan en dan dood neer te vallen Ik weet dat t einde verhaal is meiden, weet dat ie mij als niets ziet, dat ie misbruik maakt van mijn goedheid, dat ie blijft hangen omdat ik toch elke keer terugneem, ik weet ook dat t niet lang zal duren als t zo doorgaat en dat ik beter ermee kan stoppen en echt wel gelukkiger word met me kleine maar dat is t m nou juist wrm ik dit topic ook onder andere opende: T LUKT MIJ GEWOONWEG NIET DIE STAP TE DURVEN NEMEN AL ZEGT HEEL DE WERELD HET EN WEET IK DIEP VAN BINNEN DAT IK T AANKAN EN GELUKKIG WORD UITEINDELIJK. WAT HOUD MIJ NOU IN GODSNAAM TEGEN???!!! Word gewoon gek van mezelf en onzekerheid, twijfelen...T kon zo mooi zijn, ik vraag echt niet veel
Lieve Snoopie, Je weet zelf al wat het beste is, maar die stap kan je nog niet aan... Ik wil je het advies geven om met je huisarts te gaan praten. Misschien kan je arts meteen je lichamelijke conditie nakijken, maar ze zijn er ook echt om je verhaal aan te horen en om je misschien zelfs te kunnen helpen/doorverwijzen. Je hoeft niet samen met je vriend in gesprek te gaan met een therapeut, je kan ook individueel een gesprek aanvragen. En volgens mij is dat wel heel goed om te doen. Ze maken het dagelijks mee en kunnen je nieuwe inzichten geven, of handvaten om mee te werken - om jezelf eerst sterker te voelen voordat je dé stap neemt. Echt meid, doe het voor jezelf: begin bij je huisarts en ga praten! Hoeft je vriend ook echt niks van te weten!
@Snoopy82, dikke knuffel van mij hoor! Wat moeilijk voor je. Ik krijg er gewoon tranen van in mijn ogen, want je wanhoop is voelbaar uit je woorden.
wat vreselijk voor je dat je zo moet vechten in je relatie Ik heb ooit ook zo een relatie gehad waarbij ik veel te veel accepteerde en er echt gewoon gebruik werd gemaakt van mijn liefde voor hem. Wat mij er toen heeft doen uit te stappen was dat ik steeds vaker dacht: Dit is niet mijn leven, dit is niet het leven zoals ik het wil leiden