Daar zijn mensen vaak bang voor, maar op een gegeven moment zijn kinderen wel toe aan zelf in hun bedje slapen. Heel kleine kindjes hebben gewoon erg veel behoefte aan die geborgenheid bij hun ouders. Dat slaapt voor hun prettiger, maar voor jou ook. Hoef je ook die keuze niet te maken, om ze te laten huilen: je kan ze koesteren, knuffelen, maar zelf ook lekker slapen. Win-win toch? (Ik ben zelf fan van mijn co-sleeper, vandaar, en ik maak mij geen moment druk of mijn zoontje zelf leert slapen. Slapen is niet iets wat je moet leren, het is iets wat goed gaat, als je je veilig voelt).
Helemaal eens met Danielle86! Die rare Westerse gedachte ook dat kindjes "moeten wennen aan alleen slapen in een bedje"...
Bij mijn 2 kinderen gaf ik in zo'n geval weleens preventief een paracetamol om te kijken of het misschien toch kwam door een medische oorzaak. Rond de 6 maanden hebben ze een sprongetje en hier werden ze toen ook regelmatig wakker s nachts. Ik ging dan na 1 of 2 nachten van alles proberen toch over op het in het eigen bedje troosten en welterusten zeggen en dan na 5 minuten weer... Steeds dezelfde handeling en steeds alleen "welterusten" zeggen, dat geeft een soort veiligheid. Mijn man en ik wisselden de nachten af en eigenlijk was het dan steeds wel weer over na een paar nachten. (tot het volgende sprongetje )
Ik heb overigens ook een co-sleeper gehad de eerste maanden, maar op een gegeven moment merkte ik dat ze steeds wakker werd van mijn man zijn gesnurk en toen is ze naar haar eigen kamertje gegaan. Niet alle kindjes slapen even goed bij hun ouders.
Bedankt voor jullie tips! De nachten gaan nu iets beter. Maar. .. enhij is nu al een dag of 4 erg schor! Je hoort het alleen als hij huilt. Ook spuugt hij ineens weer. Dat deed hij al weken niet meer. Maar komt na iedere fles een mondje eruit. Ben gisteren weer naar de dokter geweest. Ze kunnen niks vinden: oren goed, niet verkouden, keel goed, geen schimmel op de tong, longen klinken ook goed. Pff toch is hij erg jammerig. Ook overdag. Het zit me niet lekker maar ze zien niks. Vanmorgen wel Veel geniest en een traan oogje. Af en toe en snotje maar echt verkouden is hij niet.... Wat moet ik nou? Ik weet het echt niet meer. Zal er een griepje aan komen? Koorts heeft ie niet. Dat check ik elke dag nu.
Kan het geen reflux zijn? Hebben ze daar al naar gekeken? Hier ging het even goed en moesten toen stoppen met medicatie, met als gevolg een baby'tje die alleen nog maar kon huilen en ook niet meer wilde slapen. Wat bleek, een geïrriteerde slokdarm door het omhoog komende zuur, waardoor hij dus constant pijn had. Misschien toch nog even terug naar de arts morgen?
Kunnen ze dat onderzoeken dan? maar dan heeft ie daar toch niet ineens nu pas last van? pff ga morgen maar weer ff terug inderdaad. Vind het zo sneu voor dat mannetje
Je benoemde in je eerdere reactie van eerder vandaag dat hij ineens weer spuugt, terwijl hij dat al weken niet meer deed. Aan de hand van de klachten die hij heeft, kan een arts beoordelen of er eventueel sprake is van reflux. Maar ik zou het gewoon eens met je arts overleggen.
nou.. ik wil niet lastig zijn en een topic vervuilen, maar zo snel wennen ze daar niet aan hoor. ik slaap met vlagen samen met mn dochter en dat werkt echt prima.. beter als huilen, want dan slaap je zelf ook niet. ts, mijn advies is, troosten, eventueel in bed, en weer weg. als het naar jou idee te lang duurt zou ik hem in bed nemen. dan hoef jij iig je bed niet uit!