Hoi... Ik heb een nogal uitgebreide vraag, waarbij ik eerst zal vertellen hoe het bij mijn dochter is gegaan Ik ben van Kaylee bevallen met 34 weken, ingeleid, omdat ik HELLP had. Ik ben 6 weken echt heel erg ziek geweest voor ik doorgestuurd ben naar de gyn. Ik heb een maand s nachts max 3 uur geslapen (en dit is echt niet overdreven) om vervolgens overdag de bank niet af te kunnen van vermoeidheid en ziekte. Toen ik uiteindelijk bevallen was moest Kaylee meteen naar de couveuse, ik heb haar daar de eerste keer gezien na 3 uur ongeveer. Meteen aangelegd maar iets meer dan "snuffelen" aan de borst heeft ze niet gedaan, want ze kon nog niet hebben. Ze kreeg kunstvoeding via de sonde. Ik heb toen om een kolf gevraagd, meerdere keren, maar het was die dag erg druk op de kraamafdeling en ze hebben me pas een kolf gebracht 9 uur na mijn bevalling. Ik ben toen meteen beginnen kolven, maar er kwam niets. En zo is het ook gebleven... Elke keer als ik bij Kaylee kwam op de neonatologie heb ik haar aangelegd en daarna gekolfd. Als ik niet bij haar was, kolfde ik met een foto van haar bij me en een doekje van haar bij me. Geen melk... Ondertussen bleef mijn bloeddruk hoog en mijn lever-en nierfuncties werden niet stabiel. Ook werd ik steeds verdrietiger omdat ik mijn kleine meid niet kon geven wat ze nodig had: mijn melk. Uiteindleijk is de LK van het ziekenhuis erbij gekomen met tips. Het hielp niet, er kwam niets. Uiteindelijk heeft ze mij gebeld 7 dagen na de geboorte van Kaylee om te vragen hoe het ging en toen heb ik huilend tegen haar gezegd dat ik op was, dat ik niet meer kon, dat ik niet meer wist waar ik t voor deed want er kwam toch niets. Mijn herstel vlotte helemaal niet, ik liep supernerveus rond... De LK zei dat de kans groot was dat mijn lichaam zo verzwakt was door HELLP en het een maand niet slapen, dat het kon zijn dat ik gewoon geen melk aanmaakte. Plus de zorgen over Kaylee in de couveuse, over mijn eigen herstel... Droeg er allemaal niet toe bij dat ik opeens een superproductie zou krijgen zeg maar Toen ben ik ook gestopt, voor mijn gevoel was ik er helemaal klaar mee en na het gesprek met de LK vonden zowel zij als ik het gewoon de beste beslissing. Het was immers niet gegarandeerd dat ik nog melk zou krijgen na 7 dagen en ik kon de moed en de energie niet meer opbrengen om door te gaan --------- Nou dan was het verhaal dus Nu ben ik weer zwanger... Ik loop bij de gyn en ik ga er van uit dat ik deze keer gewoon netjes de 38 weken of meer haal... Maar ook bij deze mup wil ik heel graag weer proberen om bv te geven en dus zit ik nu met een hoop vragen. * Wat als het weer niet lukt? Hoe weet ik wanneer het tijd is om te stoppen? Ik wil niet na 4 dagen stoppen en dan te horen krijgen dat ik nog minstens een week door had moeten gaan om zeker te zijn... Net zoals ik niet twee weken wil gaan proberen om dan te horen te krijgen dat ik had na 4 dagen ook al had kunnen weten zeg maar... * Wanneer begin je met kv? Stel dat het niet lukt... Wanneer begin je dan met kv... en hoe geef je het dan? Kaylee kreeg een sonde en daarna hebben ze eigenlijk meteen haar aan de fles gebracht. Ik weet dat dat i.p. niet goed is, maar ik was toen echt te ziek en niet assertief genoeg om er wat van te zeggen. * Wat als het er naar uit ziet dat het weer niet gaat lukken? Wat kan ik dan doen om alles geprobeerd te hebben? Ik heb vast nog een hoop dingen die ik wil weten, maar dit is zo even wat me nu te binnen schiet. Ik heb het telefoonnr van een LK hier in de buurt, haar ga ik deze zwangerschap in ieder geval nog een keer bellen. Een borstvoedingscursus heb ik toen bij Kaylee ook gedaan en ben ik ook deze keer weer van plan. Ook wil ik deze keer na de bevalling een LK laten komen om me te begeleiden. Ik wil zo graag dat het deze keer wel lukt, ik weet dat de kans er is dat het niet gaat lukken... Maar ik hoop eigenlijk meer dat het de vorige keer niet gelukt is omdat ik te ziek en te zwak was en het deze keer er gewoon uit stroomt Nou ja een heel verhaal... ik hoor het wel als je antwoorden voor me zou hebben
Het is inderdaad een heel verhaal. maar ik maak eruit op dat je erg bezig bent met het slagen van de borstvoeding. als eerste zal ik je vertellen dat er maar een heel klein persentage vrouwen bestaat dat het niet lukt om zelf hun kind te voeden. Wanneer het niet lukt bij andere vrouwen heeft dit vaak een reden. In uw geval lijkt het mij zeer waarschijnlijk dat het niet gelukt is door je zwakke, oververmoeide lichaam. de kans dat het de volgende keer wel gaat lukken is dus erg groot. je inzet is in ieder geval prima. natuurlijk is alles helemaal afhankelijk van de situatie waarin je terecht komt. echter wat heel belangrijk is dat: - wanneer je bent bevallen je zo snel mogelijk probeert om je kind aan de borst te leggen. ( het liefst binnen 1 uur na de bevalling). vraag hier hulp bij. ( maak tijdens de bevalling ook kenbaar aan de verpleegkundige die bij je bevalling is of ze extra aandacht kan besteden aan de borstvoeding wanneer het kind is geboren). - wanneer je door wat voor reden na de bevalling meteen gescheiden wordt van je kind is het belangrijk dat je zo snel mogelijk start met kolven. het liefst binnen een paar uur na de geboorte. - wanneer je baby aan de borst drinkt. leg hem dan ongeveer 8 tot 12 keer per 24 uur aan in het begin. vaak voeden stimuleerd het lichaam om melk aan te gaan maken, en is erg belangrijk om ook later je voeding op peil te houden. - vraag zoveel mogelijk hulp bij het aanleggen. in het ziekenhuis van een verpleegkundige en anders thuis van de kraamhulp. zolang je iemand in de buurt hebt moet je daar gebruik van maken. goed aan de borst happen en de tepel goed in de mond hebben is erg belangrijk voor de aanmaak van voeding. Op de vraag wanneer je alles hebt geprobeert en het lukt niet? wanneer weet je dat is moeilijk een antwoordt te geven omdat dit natuurlijk van vele factoren afhankelijk is. echter wanneer je er zelf helemaal klaar mee bent, en naar u idee alles hebt gedaan dan is dat zo. daar moet je dan proberen vrede mee te hebben. Je schrijft dat je een lactatiekundige wilt laten komen na de bevalling. wat ik je dan aan wil raden is om nu in je zwangerschap al een keer een afspraak met haar te maken. zei is dan al helemaal op de hoogte van uw voorgeschiedenis en staat ook meteen na de geboorte voor u klaar. Hopelijk geeft een gesprek vooraf u al wat rust en vertrouwen. want de kans dat het deze keer gaat lukken is erg groot.