Er staan wel is van meer dames berichtjes over schoonfamilie en ik wil me graag hierbij aansluiten.. Mijn man en ik hebben nu 4 en een half jaar een relatie, zijn sinds sept 2012 getrouwd en nu 10 weken in verwachting van ons eerste kindje. Al vanaf dag 1 dat ik bij hem thuis werd geïntroduceerd als nieuwe vriendin heb ik het idee dat ik niet word geaccepteerd, alsof ik niet goed genoeg voor hem ben, ik ben 7 jaar jonger als hem ik ben 20 en hij is 27. Dit is vooral bij zijn oma zijn moeder en zijn oudste zusje zijn oudste zusje is een jaar ouder dan mij. Ik krijg eigenlijk vanaf dag 1 al stomme opmerkingen te horen en hele kwetsende opmerkingen van die 3. 2 maanden voor ons trouwen zei zijn oma dat 3 op de 5 huwelijken geen stand hielden, en dat ik zeker nog maar even moest wachten met kinderen tot ik wat verstandiger zou zijn. Dit heeft mij toen heel erg gekwetst. Voor manlief betekend zijn familie heel veel, wat ook wel heel belangrijk is, maar als zijn oma zulke opmerkingen maakt ( als hij er niet is ) en ik vertel dat aan hem dan kun je toch een beetje support verwachten? Dat krijg ik totaal niet, het enige wat hij zegt is; je weet zelf wel beter en oma is nou eenmaal zo.. Ik zag er ook heel erg tegenop om het te vertellen dat ik zwanger ben, zijn zusje die reageerde heel raar, trok d'r wenkbrauwen omhoog en zei: oh, leuk... Verder niks. Verder reageerde iedereen wel redelijk positief.. Met 6 tm 8 weken ben ik heel ziek geweest, en bijna opgenomen wegens mogelijke uitdroging. Op het moment heb ik vooral last van een te lage bloeddruk en daardoor dus heel duizelig en heel erg moe.. Het enigste wat schoonoma en schoonmoeder daarop te zeggen hebben is: ja het hoort er bij hè, in onze tijd wist je niet eens dat dat bij een zwangerschap hoorde.. En je bent natuurlijk al zo'n zwak persoon.. Hij is fijn.. Nu elke keer als onderwerp baby komt begint schoonoma te huilen ze zegt van geluk maar daar geloof ik helemaal niks van! Ze hebben wel besloten om 300 euro mee te betalen aan een kinderwagen. Bij baby-dump hebben ze nu de actie dat je een gratis maxi-cosi bij een combi wagen krijgt, dus wilden we zondag daar heen. Dus manlief beld naar z'n oma om te vragen hoe ze dat bedoeld hadden met dat geld: krijg je eerst te horen: ja jullie zijn nog maar 10 weken dat is veel te vroeg en er kan nog van alles mis gaan.. Blablabla Maar uiteindelijk is het dus zo dat heel de schoonfamilie mee gaat voor een kinderwagen dat zijn 6 mensen met 6 meningen. Nu ben ik onwijs bang dat we uiteindelijk met een wagen zitten waar ik niet 100% achter sta. Daarnaast zit ik ook met als de baby er is.. Het duurt nog even maar daar ga je toch over na denken. We willen als de kleine is geboren in ieder geval onze ouders inlichten. Manlief zei tegen me: ik denk dat mijn ma dan direct langs komt. Dat zie ik dus niet zitten, ik zei ook tegen hem stel nou dat het uren duurt je hebt na 9 maanden eindelijk je kindje, je komt uit het ziekenhuis en kom je thuis staat heel de familie voor de deur. Zegt hij: ja maar die komt gewoon hoor als ze iets in d'r kop haalt.. Dus ik zeg tegen hem: ja hallo als ze dat zegt moet jij gewoon zeggen: nee ma, we willen eerst even rusten en gewoon even met zijn drieën zijn. En als ze dat niet kan dan bel je maar niet.. Hij snapt niet dat ik als ik net bevallen ben gewoon even rust wil en even genieten van de kleine..
Oei, vervelende situatie inderdaad.....! Het is super jammer dat het niet goed klikt met zijn familie, maar je zult het er toch mee moeten doen. Zij worden tenslotte toch de opa, oma, tante enz. van jouw kindje. Probeer je niet te veel aan te trekken van die vervelende opmerkingen (makkelijker gezegd dan gedaan, dat begrijp ik!). En wat dat bezoek na de bavalling betreft: voor jezelf blijven opkomen hoor! Zo'n bevalling is al heftig genoeg dus het is helemaal niet gek dat je even rust wilt. Natuurlijk willen zij de kleine ook meteen bewonderen, maar ze moeten jou ook je rust en privacy gunnen. Probeer te bedenken hoe je deze situatie met je eigen ouders had voorgesteld. Wil je hen wel meteen bellen of ook even wachten tot na de bevalling? Ik kan me voorstellen dat het niet leuk is als je je eigen ouders wel meteen belt en je schoonfamilie bijvoorbeeld pas een dag later laat komen. Maar dat is mijn idee. Gewoon je eigen gevoel volgen en samen met je man proberen tot een oplossing te komen waarmee iedereen gelukkig is (en met iedereen bedoel ik dan jij en je man ) Succes ermee !
We wilden als de kleine er is vanuit het ziekenhuis al bellen naar zijn ouders en ook mijn ouders. Allebei mogen ze ook heus wel dezelfde dag langskomen maar ik zie het absoluut niet zitten dat als ik net thuis ben dat iedereen al op de bank zit zegmaar
Hey meid, Tip die ik je kan geven is praat goed met je man..ga naar je schoonfam met je man samen..nooit alleen..en babyspullen lekker zelf kopen..300 kunnen ze kado geven als kindje er is.. Krijg je te horen die kinderwagen heb ik voor der gekocht.. Negeren..ja ja ja what ever..doe je ding onder tussen.. Gr bambe
Wat een vreemde familie ben je in getrouwd! Je hebt alle recht om ze niet om je heen te hebben als je net bent bevallen. En dat je je jouw ouders wel wil kan ik me goed voorstellen. Ik heb ook geen zin in mijn Sm direct na mijn bevalling. Maar ik denk dat je het niet kan maken om die mensen achter te stellen. Maar geef duidelijk aan dat je ze niet allemaal tegelijk wil maar eerst de opa's en oma's en niet langer dan een half uurtje.
Niet veel tips maar succes! Niet te druk om maken.... En geloof me je kan nu echt nog niet bedenken wat je met en na de bevalling wel of niet wil...je zit in zo'n roes en overvol met hormonen dat je dan opeens heel anders tegen dingen aan kijkt
Ik vind het altijd vervelend om te lezen dat andere zulke problemen hebben met hun schoonfamilie. Het is namelijk zo fijn als je er naast jou familie gewoon nóg een familie bij krijgt. Ben je open en eerlijk tegen jou schoonfamilie? En dan bedoel ik niet je vriend die het op moet lossen, maar spreek jij jezelf ook naar ze uit? Ik denk dat het heel belangrijk is voor jezelf om je eigen keuzes te kunnen maken tijdens je zwangerschap. En dus ook wat de kinderwagen betreft, als je geen zin hebt in andere meningen, geef dan aan dat jullie samen gaan. Dan kunnen jullie eerst lekker samen oriënteren en later terugkomen om de wagen af te rekenen . (De babydump heeft vrijwel elke maand de kinderwagen actie, laat je dus niet verplichten nu al een kinderwagen te kopen .)
De tweede keer dat die oma een opmerking naar me maakte heb ik gezegt dat ik het niet gepast vond dat ze dat zei omdat ze me totaal niet kent. Een keer vertelde ze me dat ik een rotjeugd had gehad omdat mijn opa en oma aan de andere kant van nl wonen ( ik kom oorspronkelijk uit Groningen en ben toen ik 2 was met m'n ouders en zus naar Zeeland verhuisd) zij en haar man ( die inmiddels is overleden ) woonden altijd 2 straten bij haar dochter en kleinkinderen ( dus mijn schoonmoeder ) en konden de kinderen altijd bij hun opa en oma langs. Ik heb toen ook heel duidelijk gezegt dat ik en ook mijn zus en broertje het vervelend vinden dat we ver van onze opa's en oma's vandaan wonen, maar dat dat absoluut niet betekend dat ik een rotjeugd heb gehad. Verre van zelfs! Ik heb haar ook heel duidelijk gezegt dat ik er niet eens de behoefde aan had om verplicht elke zondag bij opa en oma langs te moeten ( wat haar kleinkinderen dus wel moesten ) en dat ze omdat mijn jeugd anders is geweest dan die van mijn man en schoonzusjes dat dat niet betekende dat ik gelijk een rotjeugd heb gehad. ( ik dacht zelfs nog bij mezelf: liever geen oma dan een oma als zij ) Hoe vaak ik heb gezegt dat ik het niet netjes of gepast vind hoe zij af en toe tegen me spreekt helpt het helemaal niks.. Ik heb al tegen manlief gezegd dat ik niet meer alleen met haar wil zitten omdat ze de opmerkingen juist geeft wanneer hij er niet bijzit.. Ze had zelfs een keer een opmerking gegeven over hoe mijn ouders ons hadden opgevoed.. ( En hoe ze reageerden op de ongeplande zwangerschap van mijn zus, die alleen staand is en toen de tijd best wat schulden had ) Toen ik dat tegen mijn vader vertelde heeft hij haar gelijk opgebeld en toen zei ze dat hij niet het recht had om voor zichzelf op te komen Het is echt een heelee rare familie ( en schoonoma, schoonmoeder en schoonzus hebben alle 3 hetzelfde karakter, mijn jongere schoonZusje en manlief lijken gelukkig op schoonvader)
Ik maak ook iets soortgelijks mee. Het belangrijkste is dat je je man echt duidelijk maakt hoe jij je voelt. En dat kan in het begin tot discussies leiden. Je moet maar denken dat hij gewoon is om zo door het leven te gaan, met de opmerkingen en de karakters van zijn moeder en oma en dat dus als normaal ziet. Waarschijnlijk zegt hij dat je moet doen zoals hij, je er niets van aan trekken! En dat kan jij natuurlijk niet, want je bent het niet gewoon zoals hij. Tenminste, dat is het geval in mijn situatie. Ik zou met je man praten en praten en praten. Jullie moeten elkaar begrijpen. Hij moet tot het besef komen dat het gedrag en de opmerkingen van zijn familie beledigend overkomen naar zijn vrouw. Ik weet dat velen hier zeggen dat je het moet duidelijk maken naar jouw schoonfamilie toe dat je hier niet mee gediend bent, maar ik zou er mee oppassen. Ik zou dat eerst aan je man overlaten. Want wat jij ook zegt, jij bent de boosdoener, degene die hen niet begrijpt, degene die niet de juiste opvoeding genoten heeft in hun ogen. In tegendeel, als je man er iets van zegt, zullen ze in het begin wel alles ontkennen maar als hij het 2x doet wel er mee rekening houden dat hij aan jouw kant staat en voor jou gekozen heeft.
Oefff, vervelend meis, doe waar je je goed bij voelt. En ga lekker met je man samen om babyspulen zoals kinderwagen, het moet jullie keus zijn. Die 300 is wel welkom maar kun je ook achteraf krijgen. Net wat al eerder gezegt is straks gaat ze roepen die heb ik voor ze gekocht. Herken aardig jou verhaal in mij zelf. Ik heb een schoonfamilie die je zwart maakt achter je rug om en soms ook zulke dingen zegt tegen mij. Nu heb ik sinds 2 maanden besloten contact te verbreken, laat me niet de grond in boren door die lui. Het bevalt mij prima! Mijn man nam het ook slecht voor me op maar die is nu ook om en dat is lekker hoor. Dus praat ook met hem. Jullie zijn een gezin en denk aan jullie baby.
Dit dus. Dat had ik ook ze kunnen me nu eens accepteren na 7 jaar of opzouten, ikzelf koos voor dat laatste en het was ook mijn schuld en zag het te somber in. Nou voor mij duidelijk dat er geen discussie mogelijkk was. Klaar dus.
Opzich wat jullie zeggen over dat ze dan gaan zeggen : die hebben wij voor ze gekocht. Zal wel meevallen 2 jaar geleden toen we samen gingen wonen hebben er van schoon opa en oma een wasmachine gehad en van schoonouders een tv. Ze zijn alleen heel erg van hun zin doordrijven, de wasmachine heb ik ook niks over te zeggen gehad net zo min over de tv. Begrijp me niet verkeerd, ik ben heel blij met de tv en de wasmachine maar daar heb ik ook niet zoveel verstand van ( de wasmachine wast en dat vind ik genoeg) Maar ik vind een kinderwagen ( of welke aankoop voor de baby dan ook) gewoon een beslissing die wij zelf moeten maken, en hun vinden dat omdat hun er geld voor geven ook zeggenschap moeten hebben in de aankoop, en dus ook mee moeten gaan als we de aankoop gaan doen. Voor onze bruiloft heeft schoonmoeder het pak van manlief gekocht. Ik heb toen om dezelfde reden met manlief eerst alleen de stad in geweest om te laten zien wat ik wil. Maar aangezien wij in Middelburg wonen en de baby-dump in Roosendaal zit is dat nogal een eind rijden.. @geen contact meer met schoonfamilie: dat kan ik absoluut niet van mijn man vragen, voor hem is zijn familie heilig. Als ik 1 keer slecht over iemand van z'n familie durf te praten is ons huis te klein, want dat recht heb ik volgend hem niet
Ik herken me helaas voor een deel in je verhaal Hier een schoonfamilie waar ik wel altijd mee overeenkwam. Helaas veranderde dit na geboorte zoontje. Manlief is oudste thuis en eerste die thuis wegging. Hij heeft altijd goeie band gehad met hen en ik had er ook geen problemen mee. Toen zoontje werd geboren (eerste kleinkind aan hun kant) begonnen ze zich meer en meer te moeien met alles. Volgens mij snappen ze niet echt dat ze 'maar' grootouders zijn en geen ouders. Vanaf het begin beslisten zij wat en hoe als zoontje daar was en wij erbij. Onze mening was van geen tel. Ik ergerde me er onmiddellijk aan, ben zelf meter van kindje van mijn zus en ik vroeg eigenlijk aan zus altijd toestemming om haar uit maxi cosi te halen of om ze eten te geven of mee naar buiten te gaan. Ik vond dat ik als tante en meter helemaal niets zelf te beslissen had wat nichtje betrof, haar ouders beslisten eerst en ik volgde hun beslissing. Bij schoonfamilie was dit dus van geen tel. Schoonmoeder had al drie kinderen opgevoed en wist dus alles veel beter. Omdat ik ook nog maar net moeder was en we zelf ook alles nog moesten ondervinden, liet ik me soms doen door schoonmoeder. Ik was wat onzeker op sommig vlak (zoontje kreeg borstvoeding en had reflux, was ook maar door dingen uit te proberen dat we een oplossing vonden gaandeweg) en ze maakte daar dan misbruik van want wat zij zei was waar en wat ik zei niet. En zij had het al allemaal meegemaakt dus was wat zij zei altijd waar (dat ze nooit borstvoeding heeft gegeven deed er niet toe) Tot overmaat van ramp zijn haar andere twee kinderen in korte tijd ook in de week niet meer thuis. Resultaat: schoonmoeder dit tot voor kort de spilfiguur was van haar gezin, kwam plots vooral alleen te zijn in de week. Schoonvader werkt veel en sluit zich dan thuis ook vooral op in zijn bureau. Schoonmoeder heeft geen hobby en verveelt zich dus dood. Laatste jaar begon ze zich meer en meer aan mijn man en ons zoontje vast te klampen. Op een gegeven moment moest manlief op de weinige vrije momenten constant naar haar reppen omdat ze bijna iedere dag wel iets moest zeggen, of meegeven of hij met iets moest helpen. Uiteindelijk grote ruzies gehad met man want zoals bij jou het geval is, is zijn familie nogal heilig en moet ik niet te veel commentaar geven. Nu ik heb doorgezet want op den duur moest ik wat ik voelde of me aan ergerde constant wegcijferen. Het was alsof mijn mening niet meer bestond. Manlief vroeg zelfs niet meer of het ok was dat hij dan naar zijn ouders ging, neen, hij ging gewoon naar hen zonder iets te zeggen. Hier heeft het wel wat opgeleverd, hij gaat nu maar twee keer in de week niet meer met zoontje en hij reageert nu ook als zijn ma iets wil doen dat we niet ok vinden. Ervoor zei hij nooit iets en liet ze maar doen. Ik was dan de boevrouw die constant negatief deed tov schoonfamilie. We hebben dus eerst ruzies gehad en dan erna kon ik hem duidelijk maken dat ik het echt niet meer trok en ik op aan het raken was. Kwam er nog probleem bij dat schoonzus nu plots sinds een jaar in de psychiatrie zit en de ene stommiteit na de andere beging waarbij manlief dan alles mocht gaan oplossen. Nog een extra belasting dus. Nu, ik heb beseft dat ik even veel recht heb op mijn mening als mijn man en als mijn schoonouders. Als me nu echt nog iets stoort, zeg ik het hem onmiddellijk. En als hij daar dan boos op reageert, dan is dat zo. Ik zweeg ook vaak om hem niet boos te maken of te ergeren maar zo werkt het niet! Uiteindelijk ontplofte de bom toch en vloog alles er in één keer uit, kreeg hij een hele lading op zijn dak met allemaal negatieve zaken ivm schoonfamilie en ja dat was ook niet bevordelijk voor onze relatie. Goeie raad: probeer echt zoveel mogelijk dingen te bespreken met je man. Ook al heeft hij daarover een andere mening! Je hebt evenveel recht jouw idee te zeggen en te verdedigen als hij. Uiteraard moet je soms ook denken ivm schoonfamilie, ah, ja, ik ga er nu ook niet altijd op reageren. Zal er het mijne van denken en ze maar laten zeggen en doe dan toch lekker wat ik zelf wil. Maar je moet zorgen dat er onderling tussen jou en je man een 'verbond' is waarbij je aan het zelfde touw trekt. Op de duur kom je anders in vicieuze cirkel terecht. Je stoort je aan iets en wil het aankaarten bij man. Maar je weet dat hij het weer als aanval op zijn familie zal zien of zo dus ben je al zenuwachtig om er over te beginnen. Hij voelt dat mss aan of reageert bij je eerste zin al verkeerd. Jij kruipt terug in je schulp en besluit maar verder te zwijgen. Volgende keer erger je je weer aan iets en durf je eigenlijk al niets meer zeggen. Maar je begint er dan constant over te piekeren en je reageert dat onbewust ook af op hem. Feit is dat je als koppel ook niet altijd overeen moet komen over alles, kan ook niet. Je mag best meningsverschillen hebben en dat betekent ook dat je beiden moet kunnen zeggen wat er op je lever ligt. Ook al is de andere partij er niet mee akkoord in eerste instantie! Bespreek het dan gewoon en probeer een soort gulden middenweg te vinden. Jij geeft dan eens toe en hij ook eens. Dus probeer bij jezelf te denken, ok, ik vrees dat ik zelf niets te zeggen zal hebben ivm kinderwagen. Het stoort me echt en ik zal uiteindelijk dan opgezadeld zitten met iets dat we niet willen. Het is leuk dat ze die 300 euro willen geven maar dat betekent niet dat ze alles moeten beslissen ivm de kinderwagen. (is zo een handig omkooptrucje vind ik, omdat wij iets betalen, zijn jullie ons iets verschuldigd en hebben wij dan automatisch het recht om mee te beslissen!) Bespreek dit dan ook op voorhand met je man van, ik vind het super dat ze 300 euro willen geven voor de wagen, maar ik zou toch liefst hebben dat we zelf beslissen welke het wordt. Misschien willen ze dan één die niet in onze auto past of die te laag is voor jou (weet niet of je man groot is of niet ) en dan gaan we dat erna beklagen en dat is toch zonde van het geld dat ze erin gestoken hebben. Wat hier ook heeft geholpen om tot manlief door te dringen, is de eeuwenoude truc van de traantjes was eigenlijk geen truc want zat er zo door dat het echt gemeende tranen waren maar hij schrok er wel erg van want ik huil niet zo vlug. Heeft ook te maken nu dat ik zwanger ben van tweede kindje en de hormonen hier voor nogal last zorgden Hopelijk was mijn uitleg wat duidelijk en heb je er iets aan. Veel succes alvast!
Ik heb hier helaas geen ervaring mee.. Mijn schoonouders zijn op vroege leeftijd overleden helaas.. Maar mijn zwager en schoonzus zijn geweldig.. Mijn eigen daar in tegen kunnen wel bemoeial zijn vooral mijn moeder..ik kap haar gewoon af maja das me eigen moeder.. Nou ben ik zelf kraamverzorgster en kom ik dit soort situatie verschrikkelijk veel tegen.. Ik vraag altijd aan de kraamvrouw ( apart van de man ) wat haar relatie is met de schoonouders.. Als ze zegt dat ze er allemaal geen zin in heb enz..dan zorg k ervoor dat hele zooitje lekker beneden blijft en niet naar boven gaat.. Zal me een worst wezen wat die familie van mij vind.. Mijn vak is om mijn kraamvrouw te beschermen, laatste wat ze wilt en nodig heeft is gestress om haar bed als ze met bevallen is.. Dus tip.. Bespreek dit goed met de kraamzorg en/of kraamverzorgster..
Mijn advies is: ga met je man een kinderwagen kopen dus je graag wil, daar hoeft schoonfamilie niets van te weten. Ik zou hun geld ook niet eens willen op deze manier.
Die actie van de babydump is bijna doorlopend. Daarvoor zou ik nu nog geen wagen aanschaffen. Wat ik zou doen is samen met je partner een wagen uitzoeken en een week later met de schoonfamilie op pad om de wagen te kopen. Bedenk van te voren goed alle redenen waarom je deze wagen wil en blijf dit tijdens het winkelen goed beargumenteren. Zorg dat jij en je vriend op dezelfde lijn zitten, laat hun meegaan voor het idee maar beslis zelf en wees daar duidelijk in. De rotopmerkingen vind ik lastig. Misschien eens zeggen dat jij dit ervaart als een rotopmerking en wat ze ermee willen bereiken? En er inderdaad voor zorgen dat je niet alleen bent met schoonoma. Over de geboorte zou ik me nog niet te druk maken. Je moet nog een tijd en je weet niet hoe het tegen die tijd gaat. Het argument van je vriend dat zijn moeder toch wel doet wat ze zelf wil zou ik eens goed bespreken met je vriend. Omdat zij vind dat iets mag betekend niet dat jullie daar in mee moeten gaan. Zeker als je zo een kindje hebt zal schoonmoeder er aan moeten wennen dat jullie beslissen wat goed is voor het kind. Soms mee gaan in dingen is niet erg, maar stel op belangrijke momenten wel je grenzen.
Er zitten er altijd wel een paar in de schoon familie die lekker min achtig kunnen doen of je denken te laten voelen zo ondsettend veel meer volwassen te zijn dan jij en 'oud' genoeg te zijn voor alles.. Echt kots.. Meh.. Ik ben 11 jaar jonger dan mijn vriend, en kreeg de opmerking van familie die ik werkelijkwaar nog nooit had gezien op 2e kerstdag bij zijn oma.. Nee jij moet wel 't vriendinnetje zijn van zijn jongere broertje want jij ziet eruit als 16! UHUHU en bedankt, ik keek maar een beetje vreemd liet hem weten de 16 al wel een paar jaar gepasseerd te zijn en dat ik in verwachting was van zijn 2e kind.. En liet mijn vriend ook wel even weten dat ik dit een vreemde opmerking vond van iemand die mij als persoon helemaal niet kent.. Je gewoon er niks van aantrekken, je hoeft jezelf niet te bewijzen tegenover mensen die zelf nog wel wat dingen in het leven kunnen leren! En geniet gewoon lekker van je zwangerschap! x
Euhhmmm waar werk jij? Ik wil jou als mijn kraamverzorgster!! Ik heb iemand nodig die tegen mijn schoonfam op kan.!
Wij wonen in een appartement en onze slaapkamer grenst aan de woonkamer, dus dat gaat niet Ik heb in ieder geval met manlief afgesproken dat we onze ouders (mijne en de zijne) pas bellen als we een uur thuis zijn, zo hebben we in ieder geval even de tijd voor ons 3en. Het mannetje is best snel op z'n p*k getrapt, dus over de kinderwagen hou ik maar even m'n mond. Ik heb op het moment best last van de zwangerschapshormonen en kan best bot uit de hoek komen zo nu en dan, en dat trekt hij zich heel persoonlijk aan.. Ik heb geen zin om elke dag ruzie te maken.. Ik heb bij hem aangegeven wat ik graag wil in een wagen, en aangezien je geen wagens voor 300 euro kan krijgen moeten we zelf ook een deel betalen dus is het niet volledig hun aankoop.. Als ze toch gaan zeggen dat ik een ander moet nemen dan ik wil ga ik gewoon op mijn strepen staan, zijn ze het er niet mee eens dan betaal ik de volledige wagen zelf wel, dan kunnen ze die 300 euro ergens steken waar het licht niet komen kan Super bedankt allemaal voor de tips, wat betreft de rotopmerkingen.. Ik ga nog erg weinig mee naar zijn oma, om dit en dat weet manlief ook en accepteert hij gelukkig ook..
Twee dingen: laat niet over je heen lopen door je schoonfamilie. Zegt of doet iemand iets waarvan jin vindt dat het niet kan of het is kwetsend blijf dat vooral zeggen, maar wel op een normale manier. Het tweede punt is dat je echt met je man moet praten. Schrijf van te voren op waar je tegen aan loopt en wat je wel en niet zint. Schrijf op hoe je het anders wil met je argumenten erbij, dat helpt echt. Probeer het gesprek op een positieve manier aan te pakken, zo van: Ik wil graag een goede band met jouw familie opbouwen maar daar heb ik jouw hulp bij nodig. Laat hem vooral vertellen hoe hij de dingen ziet (bijvoorbeeld na de bevalling) en daarna hoe jij het ziet en waar je bang voor bent. Dat je met hem even wil genieten van de kleine zodra die er is zonder dat de hele familie op de stoep staat. Uiteraard is de oma welkom maar JULLIE zijn net ouders geworden en niet zij. Laat hem desnoods een paar topics lezen hier over 'familie en rust na de bevalling'. Hetzelfde geldt voor de kinderwagen: spreek met hem af dat ze mee gaan om te KIJKEN. Aan het einde zeggen jullie: we hebben zoveel gezien en gehoord nu dat we even alles laten bezinken. Vervolgens kiezen jullie samen de kinderwagen uit. Jullie moeten het meeste achter die wagen lopen. Als je op een normale, rustige manier erover praat dan lijkt me dat je er samen uit gaat komen. Bot uit de hoek komen of gelijk beschulidigen werkt vaak niet, dan schieten de meesten in de verdediging. Ik neem aan dat je vent oud en wijs genoeg is nu om het op een volwassen manier te bespreken en dan er ook naar te handelen. Als hij het weer zoiets zegt als: je weet zelf wel beter en oma is nu eenmaal zo dan kan je erop reageren net: dat kan wel zo zijn dat ze zo is maar daarom kan ze nog wel fatsoenlijk doen. Ik ben nu ook familie en ik wil er graag bijhoren maar dat gevoel krijg ik niet als ze zo doet. Ik ben JOUW vrouw en ik wil graag je steun hierin. Mijn man was (is soms nog) net zo: wat schoonmoeder zegt zal wel zo zijn. Als wij A zeggen en schoonouders zeggen B dan gaat mijn man automatisch ook naar B. Dan leg ik hem rustig uit waarom wij voor A hebben gekozen en dan herhaal ik mijn argumenten. Dat helpt vaak. Ik merk dat mijn man nu al wat vaker uit zichzelf voor mij opkomt. Zo zat mijn schoonmoeder van de week weer te mekkeren over wat ik wel of niet moest doen met sollicitatiebrieven. Mijn man ertegenin: Dat weet ze zelf ook wel en dat moet ze allemaal zelf weten. Toen was ik stiekem een klein beetje trots op hem Het helpt dus echt wel, al kost het wat 'training' *proest*