Ik ben verdrietig. Na alles op alles te hebben gezet de borstvoeding dit maal te laten slagen moet ik nu, na een week, toch al weer stoppen. In de zwangerschap al gekolfd om het op gang te helpen. Lactatiekundige kijkt mee. Maar helaas ben ik één van de vijf procent die zulke gevoelige tepels heeft dat er bij het minste of geringste gigantische kloven in komen. Tel daar borstontsteking en terugloop van de voeding bij op en het feest is voor mij over en uit. Baby moest al bijgevoed worden want hij groeide niet om mijn melk... Vandaag geprobeerd met kolven de productie weer omhoog te schroeven maar het gaat niet. Ik heb er ook nog twee rond lopen die aandacht nodig hebben. En toch... ik had het zooo graag gewild. Het voelt als falen. Terwijl iedereen zegt dat het juist dapper was dat ik het voor de derde keer probeerde voel ik me een mislukkeling. Ik hoor ook altijd verhalen over andere meiden die ook kloven hadden en doorgingen. Maar ter mijn verdediging: zelfs de lactatiekundige had het nog nooit zo snel zo ernstig gezien... Waarom schrijf ik dit. Misschien een beetje begrip? Misschien de erkenning dat ik me niet aanstel? Ik weet het niet.
Wat dapper idd van je om het weer te proberen. Petje af! Neem je zelf niets kwalijk, probeer trots te zijn op je zelf en je doorzettingsvermogen. Ik hoop dat het grote genieten toch lukt, want wat een rijkdom is het om 3 kindjes te mogen krijgen
Ik vind het echt super dapper dat je het toch weer hebt geprobeerd. En je kan jezelf echt recht in de spiegel aankijken want je hebt echt alles geprobeerd. Natuurlijk zal het voor jezelf als falen voelen maar dat is het echt niet. Uiteindelijk zal je door de beslissing niet meer door te gaan een gelukkigere moeder zijn en dat voelen je kinderen ook! Trots op jezelf zijn! Je hebt 3 mooie kinderen op de wereld gezet. En natuurlijk een knuffel voor je
Voel je niet schuldig, je hebt je best gedaan, soms is het alleen nog niet voldoende. Ik heb er zelf bij de eerste ook veel moeite voor gedaan, maar na een aantal dagen gestopt. Nu bij de tweede ook, maar daar had ik na een aantal dagen spijt van, dus lk ingeschakeld. Ik kreeg tips waardoor het nu pijnloos is. Maar, mocht dat niet zo zijn geweest, dan was kv ook goed. Hier ook een peuter die aandacht wil, dus begrijp het helemaal!
Joh als zelfs de lk het nog nooit zo heeft gezien dan stel je je toch zeker niet aan! Dan heb je gewoon heel veel pech! Heel vervelend voor je, maar aan jouw inzet ligt het zeker niet!
Wat verdrietig! Maar toch 3x geprobeerd, zelfs met hulp van een lactatiekundige. Je hebt er alles aan gedaan. En 3 onder de 3 lijkt mij heel pittig. Dus alle respect!
Wauw, hier alleen maar bewondering dat je het weer hebt geprobeerd. Geef jezelf een flinke schouderklop, die heb je verdiend.