Hoi meiden, Op 16 december 2011 is onze tweeling Tristan* en Kyra* na een zwangerschap van 18+5 geboren. Ik vraag me al een langere tijd af wat gebruikelijk is wanneer ik weer aan het werk zal gaan. Wanneer zijn jullie weer gaan werken na de geboorte en het overlijden van jullie kindje(s)? Liefs, MissQ.
Ik ben ongeveer twee maanden later weer gaan werken. Achteraf heb ik daar spijt van, ik had best wat langer vrij willen hebben om de boel op een rijtje te zetten en te verwerken. Bovendien was ik gastouder, helemaal het verkeerde beroep voor mij bleek een aantal maanden later. Het werd te confronterend allemaal waardoor ik iets anders ben gaan doen. Ik heb nu alleen maar spijt waarom ik niet direct iets anders ben gaan doen. Maargoed, twee maanden later dus. Het zal in het begin niet makkelijk zijn. Ik voelde echt weer die leegte. Het leven draait gewoon weer verder en dan zonder kindje. Het viel me niet mee.... Wat heb je zelf eigenlijk in gedachten? Gewoon doen wat goed voelt... Sterkte!
ik denk dat je heel erg naar je eigen gevoel moet luisteren en kijken ! ben jij al klaar om te werken en geconfronteerd te worden met bepaalde gevoelens ? mensen zullen gaan vragen hoe het met je gaat ect ect. mischien een idee om eerst is een kopje koffie of thee te gaan drinken om te kijken hoe het voelt en of je ht aan kan .
Ik ben op 23 december (samen met manlief) en vorige week op het werk geweest (voor het eerst alleen). Moet zeggen dat het wel heel erg confronterend is..
Ik ben na 2,5 maand weer gaan werken. Moest natuurlijk ook bij de arbo-arts komen en die heeft het eigenlijk aan mij overgelaten. Toen ik aangaf weer te willen gaan werken vond hij het eigenlijk te snel. Maar het is bij mij goed gegaan, heb van te voren wel bij mijn afdelingshoofd aangegeven dat ik niet constant mijn verhaal wilde doen en als ik erover wilde praten ik dat zelf aan zou geven. Het is me eigenlijk wel meegevallen maar ik denk dat dat voor iedereen anders is. Je voelt het zelf het best. Sterkte!!!
en wat deed dat gevoel met je ? ik denk dat je daar aan heel erg kan aflezen of je er al aan toe bent of niet ! ik weet hellemaal niet waar je werkt en wat voor band je hebt met je collega,s maar mischien lukt het je om een mailtje te schrijven , met je verhaal hoe je voelt en wat je van ze verwacht. ( klinkt heel stom wat je verwacht maar hier in kan je aangeven of je er juist wel over wilt praten of niet ect.) mischien op die manier kunnen hun rekening houden met jouw gevoel en beetje inschatten wat jij wel en niet nodig hebt .
Dat mailtje sturen naar je collega's lijkt me wel een goed idee. Dan kunnen ze rekening houden met je gevoelens etc... wanneer je weer komt werken.
inderdaad wij hebben 2 miskramen gehad ( staat niet gelijk aan wat jullie mee hebben moeten maken ) en mijn vriend had het ook al op zijn werk verteld vooral de eerste keer , uiteindelijk toen het fout ging heeft hij ook een mailtje gestuurd naar directe collega,s zodat hij niet alles 100keer zou moeten uitleggen. want dat maakt het vooral pijnlijk elke keer weer moeten vertellen hoe je voelt en wat het met jouw doet als persoon en hoe nu verder ect . ik denk dat je met een mailtje dat allemaal de kop indrukt !
Ik vind het nu juist fijn dat ik keer op keer mijn verhaal kan doen. Heel anders dan toen ik 2 keer een miskraam had gehad in 2008. Toen wilde ik er niet over praten, nu doet het me juist goed. En vooral om er met lotgenoten over te praten. Ik bedoel, nu heb ik wel een bevalling gehad en zijn er twee mini kindjes geboren. Destijds was het ook super erg (ik wil het absoluut niet minder erg maken), vooral omdat het 2 keer achter elkaar gebeurde, maar het was toch voor mijn gevoel heel anders. Tristan en Kyra hebben ons voor de 2de en 3de keer tot papa en mama gemaakt. Daarom vind ik de stap om weer te gaan werken (en vooral wanneer...) zo onwijs moeilijk. Ik wil inderdaad op ons intranet een stukje laten plaatsen. Als eerste om te bedanken voor de vele lieve kaartjes, mailtjes en smsjes die we hebben ontvangen, en daarnaast mijn eigen verhaal te doen. Mijn collega's te laten weten wat er gebeurd is. Ik werk in een bedrijf met een kleine 1000 collega's, stuk of 35 directe en heb ons geboorte/overlijdenskaartje ook op intranet laten plaatsen.
Ik ben met 38 en een halve week bevallen en ons kindje is 12 uur later overleden. Ik heb mijn zwangerschapsverlof nog helemaal uitgezeten en ben toen in de ziektewet gegaan. Vandaag voor de 2e keer naar de bedrijfsarts gegaan en daar besproken dat ik volgende week 1 dag ga werken en dan maar een uur of 2 a 3. De week daarna weer zo iets en dan rustig verder kijken om uit te breiden of nog niet. Er zin duidelijke afspraken gemaakt wat ik wel en niet zie zitten en er wordt een concreet werkpakket gemaakt. Zoals ik wil bijvoorbeeld nog geen contact met de klanten, ik wil geen eindverantwoording, geen stressvolle situaties en iemand die mij controleert, dit omdat ik mij echt nog niet kan concentreren. Ik ben nu 2 x een kopje koffie wezen doen en heb daar mijn verhaal kunnen doen. Ik zie er heel erg tegenop om weer te gaan werken, en ben er zelfs een beetje bang voor, maar ik weet dat het een keer moet, en het zal alleen maar moeilijker worden. Maar gelukkig krijg ik geen druk van de werkgever,en als het toch te vroeg blijkt te zijn ga ik gewoon weer minder werken. Ik denk dat het heel belangrijk is dat je duidelijke afspraken maakt, en 1 vertrouwenspersoon hebt waar je tegen kan zeggen hoe je gevoelens zijn en dat die dan je collegas op de hoogte stelt en afspraken met hun maakt hoe met jou en je werk om te gaan. Heel veel succes meid, en als het nog niet goed voelt, duidelijk wezen he.
en als je nou is begint met een dag in de week boventallig zodat als he tniet gaat je kan gaan . en dit dan heel langzam uitbouwen naar het aantal uur dat je werkt . en wie weet gaat dit wel sneller dan dat je verwacht ik wil je in iedergeval veel sterkte wensen met alles een mooie plekje in je leven te geven en weer langzaam te gaan werken . maar jij bent altijd het belangrijkste
Jeetje lara, wat heftig..... tranen in mijn ogen. Gefeliciteerd en gecondoleerd met jullie zoontje. Thx voor je lieve woorden missymaaike. Ik denk dat ik na de carnavalsvakantie weer langzaamaan aan de slag wil gaan. Hebben mijn mannen en ik toch weer een beetje wat tijd samen voor ik aan de slag ga. Dus dat zou vanaf nu betekenen dat ik nog 4 weken in de ziektewet zit. Of zou dit te lang zijn??? Damn, ik weet helemaal niet hoe of wat, ben normaal zo precies en wil overal mijn vinger op kunnen leggen..... vind het allemaal zo ontzettend moeilijk.
ik denk dat je gewoon voor na de carnavalsvakantie moet gaan lekker nog even uitrusten en alles een plekje geven ..... en daarna rustig aan weer beginnen ik denk dat , dat het beste is
Hee meis, het is voor iedereen anders natuurlijk, maar ik denk dat er wel wat nuttige tips in dit topic staan. Ik ben met 31 weken bevallen en heb "gewoon" mijn verlof uitgezeten en ben daarna halve dagen gaan werken. Voor de bevalling heb ik 12 weken bedrust gehad, dus ik was ook fysiek echt nog niet in orde. Jij zegt dat je er juist graag over praat ik had en heb dit ook. Mijn manager heeft van tevoren met mij overlegd wat ik wilde, of mensen me juist wel of niet ernaar moesten vragen en ik heb toen aangegeven dat ik het wel waardeerde. Zij heeft dit toen gemaild naar al mijn collega's met de uitleg dat mensen gerust een praatje met mij konden maken. Ik merkte dat dat hielp om de drempel te verlagen (sommige mensen zullen het nu eenmaal spannend vinden en niet weten wat te zeggen en daarom misschien anders maar niets zeggen). Het advies om boventallig te beginnen daar kan ik me ook bij aansluiten, zo heb je nog geen druk om bepaalde dingen af te maken enzo. De eerste keer terug op je werk is inderdaad vaak heel heftig, mijn ervaring is dat het de tweede keer al minder was en daarna al weer redelijk snel wende. Heel veel sterkte gewenst, luister naar jezelf en je gevoel en zorg dat je goed blijft overleggen met je leidinggevende.
Ik zit er ook over te denken binnekort weer te gaan beginnen. 13 februari (op mn verjaardag) heb ik weer een gesprek bij de bedrijfsarts. Vorige keer vond ze het belachelijk dat ik toen al op gesprek moest komen, was veel te vroeg. Ook had ze wel door dat ik erg hard ben voor mezelf. Ik denk dan ook niet dat ze me te snel weer aan de gang laat gaan. In deze week wil ik ook even mijn gezicht laten zien op de afdeling en ik stuur er inderdaad ook even een email uit met wat er is gebeurd. Wel vind ik het fijn als men er naar vraagt, maar ik wil niet steeds het hele verhaal uit moeten leggen. 17 februari is er een personeelsfeestje en ik heb besloten daar heen te gaan. Wel met eigen auto, dat ik altijd zo weg kan gaan. Maar dat zie ik iedereen even in een gezellige sfeer en is niet alle aandacht op mij gevestigd! Die week erna (21e) krijgen we de uitslagen van de obductie, dus dan lig ik er waarschijnlijk weer even 2 dagen af...Misschien eind van die week een middagje heen ofzo? Ik laat het ook een beetje aan de bedrijfsarts over, die zal hier wel verstand van hebben. Misschien kan ik het zelf wel willen, maar ik heb geen zin om over 3 maanden daar nog een klap van te krijgen omdat ik te vroeg ben begonnen! Ga dat ook gewoon zo aangeven....ik zie het allemaal wel.
Heeft het ziekenhuis je er geen advies over gegeven? Hier werd geadviseerd echt minstens 6 weken thuis te blijven, maar na sepsis is het belangrijk om nog wat langer rust te houden. Omdat dat ook een flinke aanslag op je lijf is. Ik ben precies 4 weken na de bevalling 1x op kantoor geweest bij de arbo en dat was eigenlijk wel heel snel, maar was toen ook snel weer weg. 4 weken later weer een keertje. Ben uiteindelijk op 2 januari weer begonnen met langzaam gaan werken. Nu werk ik een paar uurtjes per week. Meer lukt nog niet. Ik heb telkens huilbuien voor ik naar de trein ga en als ik in de trein zit, ik kán niet meer dan dit. Hoewel ik alweer snel volledig moest gaan werken van de arbo ga ik dat niet doen omdat ik naar mijn lichaam en emotionele gesteldheid luister! Hier trouwens bijna niemand die er naar heeft gevraagd, zelfs nog wat mensen van andere afdeling die zeiden 'hee jij was toch zwanger? hoe is het met je baby?' tsja kan het ze moeilijk kwalijk nemen in een bedrijf met meer dan 10.000 medewerkers.. Meestal is het wel handig om te beginnen met een keertje per week langskomen en te kijken hoe dat gaat. Gewoon eventjes koffie drinken en kletsen. Rustig aan opbouwen. Even kijken hoe het zich ontwikkelt en dan merk je het wel. Probeer niet te snel te veel, ook al is de druk hoog, ik heb gemerkt dat dat echt niet werkt.. Succes en sterkte ermee!