Helemaal overrompelt...

Ja ik was stomverbaasd een jongetje te krijgen maar de echoscopiste was zó overtuigd dat ik het wel moest geloven. Ik was er helemaal ondersteboven van haha. Na een paar dagen was ik helemaal aan het idee gewend

 

Ik wist ook zeker dat ik een zoon ging krijgen bij de tweede.
Andere zwangerschap en het voelde gewoon zo maar, het bleek een meid. Moest echt even wennen hadden al een jongens naam nog geen meiden naam en had al zitten fantaseren over stoere gympen en blousejes.
Het grappige is dat ik mijn eerste dochter altijd roze kleding aan deed en echt als een meisje strikje in het haar.
Maar bij mijn tweede dochter allemaal stoere kleding haha ben wel dolgelukkig hoor met mijn meiden maar, een jongen lijkt mij ook geweldig!

 

Klinkt me heel bekend in de oren. Alleen was ik er voor de volle 100% van overtuigd weer een meisje te krijgen...en wat bleek bij de 16 weken geslacht bepaling toch echt wel een echte jongen! Ik barstte in huilen uit.....van de schrik! Ik ben nu bijna 20 weken en ga steeds meer aan het idee wennen en ga het steeds leuker vinden. Meer smaken zijn er niet en dat is toch wel heel bijzonder....

 

Zelf heb ik het niet gehad. Als je al zo lang dacht dat je een jongetje zou krijgen en je heb jezelf helemaal ingesteld, en je krijgt toch een meisje. Moet je toch "afscheid" nemen van een jongetje. Ik denk dat je gewoon eventjes moet wennen aan het feit dat je een mooie meid krijgt

 

Heel herkenbaar. Ik dacht echt weer zwanger te zijn van een jongetje, in gedachten zocht ik de kleren van mijn zoon al uit wat nog voor de 2e kon. Bij de geslachtsbepaling bleek het een meisje te zijn. Ik heb heel lang gehuild van blijdschap, jochie was net zo welkom maar een meisje erbij is wel een droom. Kan het nog moeilijk geloven hoop vanavond weer de bevestiging te krijgen dat het echt zo is.

 

whahaha leuk he...was er zelf helemaal van overtuigd dat de 2de een meisje zou zijn..echt compleet overrompeld toen de echografiste zei...hmm ja een meisje! (was zoo blij!) en toen..oh nee....euhm...ik twijfel...nee toch, ja ik zie een piemeltje! Het is een jochie......

Waaaattt...euh...huh....euh..ja leuk...een jochie....

Zegt ze ook nog mooi erachter aan, weet het niet 100% hoor....whahaha heb toen bij een ander nog een echo geboekt....en die zij, 1 seconden echo bezig..ooh ja hoor..tis een echte kijkdoos....daar mooi piemeltje hoor, en flink zakje ook ghehehe.

Nou, toen moest ik echt ff bij komen helemaal...heeft toch wel een paar dagen geduurd hahahaha.

 

Hier precies hetzelfde.. Ik dacht echt een jongen.. Mijn vriend bleef zeggen dat het een meisje was.. Vanaf het begin al.. En ik dacht "zou het dan toch..??? Nee het is een jongen"... De nacht voor de 20wkn echo... Gedroomd dat het een jongen was.. Ik was er heilig van overtuigd.. Bij de 20wkn echo toch echt duidelijk een meid!!!!!!

Ik vind het super leuk... Maar ik moet zo wennen en geloof het nog steeds niet haha.. Als ik shop moet ik wennen dat ik nu alleen naar meisjes kleding moet kijken hahahaha.. Maar ik vind het super!!!

 

Hier andersom, iedereen om mij heen was zo overtuigd dat ik een meid zou krijgen, ze konden het aan alles zien. Zo onervaren als ik ben, 1e zwangerschap, dacht ik ze zullen wel gelijk hebben en was ik helemaal gaan geloven dat ik een meisje zou krijgen.
Nou niet dus, er zit een piemeltje aan. Haha ik was helemaal verbaasd want letterlijk IEDEREEN had meisje gezegd.

Na een nachtje slapen was ik helemaal aan het idee gewend! Heb daarna bij elke echo die ik daarna gekregen heb gevraagd of t wel echt een jongen is, ben er nu zo op ingesteld dat ik even zou 'balen' als het nu toch ineens een meisje zou zijn. Heb er de wildste dromen over gehad, het bleek toch een meid in mijn dromen en dat terwijl ik hier een echte jongenskamer heb en zijn hele kast al volhangt met echte jongenskleding en stoere jongens sneakers.

Op alle echo's na de geslachtsbepaling is het nog steeds een jongen dus mijn dromen zijn gelukkig niet waar

 

Wij waren ook overtuigd van een meisje...ook omdat erbij de 12 wkn echo een kans van 85% was op een meisje...maar met de pretecho was het toch echt een jongen. Ik heb ook even de tijd nodig gehad om te wennen...die kon ik ook nemen omdat ik die alleen met een vriendin gedaan heb en niemand verder wist dat ik die echo liet maken. Pas na de 20 wkn echo kon ik het met trots vertellen. We voelen ons nu al erg gelukkig met een dochter en (dalijk) een zoon erbij =)

 

Heel herkenbaar... Ik ga er van het begin al van uit dat we (weer) een meisje krijgen. Vorige keer wisten we het geslacht niet, deze keer willen we het wel graag weten. Bij de 12/13 weken echo vroeg de verloskundige of we het wilden weten, en of ze al een gok mocht doen. Ja natuurlijk! Nou, zegt ze, ik denk een jongen! (ovb natuurlijk...) Mijn eerste reactie was ook; Huhh? Echt? Klinkt zo stom! Alsof een jongetje niet welkom zou zijn.

Maar toch, ik ben er nog steeds niet van overtuigd dat het een jongen is. Gek hé, mijn gevoel blijft een meisje zeggen. Maandag zullen we (hopelijk) zeker weten wat het wordt... Spannend!

 

Ooh maar ik ben ook helemaal geen roze-mama hoor! Dochter heeft altijd heel veel (donker)blauw gedragen, of blauw in combinatie met wit. Of je moet eens zoeken op Bomba of Moodstreet. Wel met roze, maar zo mooi...

 

Hihi het is heel herkenbaar ook hier.

Bij de eerste zwangerschap had ik geen idee wat het zou gaan worden, we wisten het ook niet. Dolblij met onze zoon, want dat past toch wel echt bij mij.

Bij de tweede zwangerschap dacht ik dat het een meid zou worden, ik was er heel erg onrustig over, verloskundige dacht ook een meid, met 28 weken bleek toch een jochie. Toen kwam alle rust en had ik het idee ja dit klopt.

Derde zwangerschap meende ik zeker te weten dat het een jongen zou worden, hier ging ook mijn voorkeur naar uit.
In het begin dacht Vk ook dat het een jongen zou worden.
Voor partner was dit het eerste kindje en die wou zooooo graag een dochter en had dat gevoel ook.

Toen tijdens een latere echo bleek dat het een meid was kon ik niet reageren. Dat ze het goed deed was voor mij veel belangrijker.
Maar het idee dat ik een dochter zou krijgen kon ik nog niet bevatten.

Drang om kleertjes te kopen heb ik nooit gehad. Ook kon ik me niet voorstellen hoe de familie foto's eruit gingen zien. Nog een beetje in de ontkenningsfase.

Eigenlijk was ik ook wel bang voor het onbekende en had ik het gevoel :
HELP EEN DOCHTER!

Nu is ze een weekje oud en zoek ik tot mijn grote verbazing uit de kast een lief jurkje met een roze broekje voor na haar badje

Ik ben nu ook pas aan het idee gewend.
Ik kon gewoon niet aan het idee wennen omdat ik me er geen voorstelling bij kon maken!

 

Stom he dat je zo heilig overtuigd kan zijn.
Ik wist al vanaf het begin zeker dat het een jongen zou zijn en inderdaad.
Ik denk dat het bij mij ook wel even had geduurd voordat ik had geaccepteerd dat het een meid zou zijn (mocht het zo zijn).
Maar het belangrijkste is dat het kindje gezond is!

 

Herkenbaar hoor

Vanaf het moment dat ik wist dat ik later kids wilde, wist ik zeker dat het een jochie zou worden. In september vorig jaar zwanger geraakt en vanaf toen toch het idee, dat het inderdaad 50/50 was, maar toch meer neiging naar een meisje. Niet qua voorkeur, maar meer dat ik daarvan overtuigd was. Ikzelf ben echt meer een jochies moeder. Toen we de pretecho dan ook kregen, moest ik wel even slikken zeg. Ik was superblij, maar het idee dat we nu geen 50/50 kans meer hadden, was het denk ik. Toen ik eenmaal in de winkel stond en de stoere broekies en sneakers zag, was ik verliefd! Dus al met al heeft dat "gekke" gevoel 2 dagen geduurd, toen was ik helemaal om haha..

Ik had overigens ook het gevoel dat ik niet zo goed wist wat ik met een jochie moest doen, als hij groter werd. Zou hij me dan net zo hard nodig hebben? Nou met meerdere ervaringsdeskundigen gekletst en die zorgen zijn helemaal weggehaald! Overigens was manlief, vanaf het moment dat hij wist dat hij een zoon kreeg, helemaal trots dat hij dat kon, jochies maken! hihi..