Oh ja! Ik vergeet er wel bij te zegegen: als ze dingen doet war je t echt niet mee eens bent (bijv. Het op iedere kick reageren) dan zou ik dat wel zeggen dat ze dat beter niet kan doen en uitleggen waarom. Je hoeft natuurlijk niet alles te "pikken" maar ik t meisje heeft vast geen kwaad in de zin dat bedoel ik meer...
Ik vraag me dan eigenlijk af hoe jouw band met je stiefdochter normaliter is? want ik denk eerlijk gezegd dat het je stoort omdat je geen "band" met haar hebt. ik weet niet hoe lang jullie bij elkaar zijn maar misschien heeft dat nog tijd nodig moet het groeien. mijn advies zou eerder zijn onderneem wat leuke dingen met je stiefdochter. misschien samen wat dingen halen voor je kleine meid en samen iets doen met je ukkie.. zodat jullie band samen groeit en de irritatie ook afneemt.
Stiefkinderen hebben zal natuurlijk ook heel anders zijn dan je eigen kinderen. Helemaal als je pas een eigen kind krijgt nadat je stiefkinderen in je huis hebt. Dan maak je het voor het eerst mee maar je hebt er wel steeds anderen omheen. En daarbij denk ik dat een nichtje in het weekend bij je hebben voor je drieling wel heel wat anders is. Maar goed, ieder mens is anders en hormonen zijn ook geen handige dingen. Het scheelt dat de oudere kinderen ook nog aardig veel op school zijn door de week. Misschien moet je daar ook maar van genieten..!
De oudere kinderen wonen niet bij ons, maar bij de moeder, naar school gaan is bij ons dus niet aan de orde. Ik heb 1 keer met mn stiefdochter een aantal boodschapjes gedaan in het centrum, en een gratis gekregen nagellakje aan haar gegeven... de jongens hebben dit nog dagen daarna aan moeten horen en hoe gezellig het wel niet was en hoe mooi haar nagels wel niet waren, daar begin ik niet nog een keer aan, echt niet leuk van haar! Net of we naar de efteling zijn geweest met zn 2en zo overdreven! En een band opbouwen... tja, ze hebben hun moeder ook nog, ik ga daar niet tussenin staan, wil het haar absoluut niet aandoen dat ze na elk weekend bij ons, tegen haar moeder gaat zeggen wat ze allemaal wel niet met mij heeft gedaan en hoe geweldig leuk dat was. Zou ik zelf misschien ook moeite mee hebben als mijn dochter het zo geweldig leuk heeft met de nieuwe vriendin van mn ex... Daar wil ik ook rekening mee houden. Ik maak het hier in huis zo gezellig mogelijk voor alledrie, en ze zijn hier ook graag. De jongens helpen ook wel met de baby, maar op een normale broer-manier die ik supergoed kan hebben... het gaat me echt om het overdreven moeder-gedrag van mn stiefdochter... Mn vriend is net even goed duidelijk geweest, ik wou opstaan omdat mn meisje hard huilde in de box, toen stond mn stiefdochter op "laat maar, ik ga al" Mn vriend zei "nu is het genoeg, jij bent niet de mama, je hoeft je er niet elke keer mee te bemoeien..." Ben dus echt niet de enige hier die het opvalt dat ze er elke keer zo op vliegt als er ook maar IETS met de baby is... pfff Oja, ben nu inmiddels iets meer dan 5 jaar bij mn vriend, en heb de kinderen de afgelopen 5 jaar dus mee op zien groeien. Opvoeden doen wij niet, ze zijn maar 2 van de 14 dagen bij ons en de helft van de schoolvakanties, dus het is hooguit een aantal regels die bij ons thuis gelden, maar de eigenlijke opvoeding ligt bij de moeder en haar nieuwe partner... Hoe de kinderen zich gedragen, is dus zoals dat bij de moeder gewend is, ik en mn vriend kunnen dat eigenlijk nauwelijks nog bijsturen of beinvloeden
Sorry dat ik het zeg.. maar een band opbouwen kan toch zonder een moederrol over te nemen? klinkt als een meisje die snakt om aandacht... (niet dat ze het niet genoeg krijgt) maar ik voel in je berichten ook dat je haar graag op afstand houd en misschien niet echt heel leuk vind. wellicht dat ze jouw non-verbale irritaties toch ook oppikt.... ik ben bang dat de komst van je kleine meid dit alleen verder zal op doen laaien.. en als je daar niet aan wil werken voor andere problemen zal zorgen. maar goed dit is mijn gedachte maar die ik uit een paar berichtjes op pik. dus ik kan er natuurlijk finaal naast zitten. ik hoop dat het zichzelf oplost.
ja hahaha.... aandacht krijgt ze echt genoeg hoor... pfff.... ze zet zichzelf wel in de spotlights. Wat ik soms wel denk is dat ze heel erg behoefte heeft om te horen dat ze het goed gedaan heeft "goed van mij he?" Haar broers krijgen er soms echt een sik van... "Je hoeft toch niet 6 keer te horen dat je je bordje goed op het aanrecht hebt gezet???" En nee, een moederrol neem ik ook niet over, ze is zo ook echt heel erg gek met mij, ze merkt mijn irritatie ook niet hoor, daar zorg ik wel voor. Ze krijgt voldoende ruimte hier, net als haar broers, maar zij eist soms gewoon veel en veel meer ruimte. En ik wil niet dat ze haar eigen moeder een naar gevoel geeft door "op te scheppen" over de leuke dingen hier. Dat zal ze ook heus weer niet bewust doen hoor, maar het is altijd zo vreselijk overdreven en aangedikt van haar.... Hoop dat dat er nog wel een keertje af gaat als ze ouder wordt en inderdaad, dat het zichzelf oplost... Mag ik tot die tijd mn frusties hier nog wel even kwijt?? Kan het beter naar jullie uiten, haha!!
Ja de tweeling allebei wel, erg druk en over-georganiseerd. Ik en mn vriend zijn heel rustig en laten dingen meer op hun beloop. Vooral haar stemmetje lijkt op die van haar moeder, haha, maar dat valt mijn vriend dan weer meer op...
dan zal ze het waarschijnlijk niet kwijt raken... sommig gedrag wordt overgenomen.. Misschien leer je de mooie dingen meer zien en kunnen die de mindere dingen overstemmen (heb dat ook wel gezien en dan weet je eigenlijk dat het een kind is en er niks aan kan doen.. maar omdat je iets ziet irriteert het mateloos!!) maar succes ermee.
Nou ik snap dus echt het probleem niet. Ze is 10 ! Is toch alleen maar leuk als ze zo reageren?! Zou het rot vinden als ze helemaal niks zou zeggen! Het is voor haar toch ook mooi, ze heeft een babyzusje en ze kan er van genieten!
Ik vind deze reactie wel heftig zeg! Meen je dit echt zo serieus als het overkomt of mis ik een knipoog?
Ik vind het ook heel vreemd dat je zegt dat jouw vriend niet betrokken is in de opvoeding van zijn eigen kinderen. Het maakt toch niet uit hoe vaak ze bij jullie zijn? Hij is hun vader.. en hij hoeft het gedrag niet bij te sturen, hij zou samen met de moeder van zijn kinderen 1 opvoeding moeten hanteren, en afspraken maken die in beide huizen worden gevolgd. Het kan best zijn dat dochter van je vriend snakt naar ECHTE aandacht. Ik vind je behoorlijk heftig praten over een kind van 10...
Aan de ene kant heel lief dat ze zo druk is met haar zusje aan de andere kant is het inderdaad wel ook een manier om zelf steeds in de spotlight te staan. Ik zou gewoon de grenzen aangeven op een vriendelijke manier: dus waardering uitspreken dat ze zo lief is met haar zusje maar ook zeggen dat ze haar af en toe even met rust moet laten omdat dat beter is. Verder zou ik niet vergeten dat ze er maar af en toe zijn, de rest van de tijd heb je je dochtertje voor je alleen! Misschien vinden jullie wel een mooie balans. En nu is je meisje nog heel klein, maar over een aantal maanden zal je dochtertje ook echt kunnen gaan genieten van de extra aandacht en daarmee zal het voor jou ook makkelijker worden denk ik (zo is het hier in ieder geval gegaan)
Je hebt het hier over een meisje van 10... Ik word serieus behoorlijk verdrietig van al je negatieve berichtjes over zo'n klein meiske... De houding die je hier aanneemt tov haar is echt niet gezond, en dan kan je zeggen: 'ik zorg wel dat ze niks van mijn irritatie meekrijgt' maar dat lukt je niet... Kinderen zijn meester in het oppikken van non-verbale communicatie en ik kan me niet voorstellen dat jij je ergenis zo goed kan verbergen dat ze het niet voelt! Is het niet bij je opgekomen dat ze heel erg jouw bevestiging zoekt? Dat ze jou als rolmodel ziet, zich aan je wil spiegelen en heel erg naar je opkijkt? Dat ze jou het einde vindt en zich daarom precies zo wil opstellen als jij? Vergeet niet, naast het feit dat jij voor het eerst 'echt' mama bent geworden, is zij voor het eerst in haar leven (denk ik) grote ZUS geworden... Zij zal ook tijd nodig hebben om zich in het nieuwe leventje te schikken, alles draait nu om de kleine en dat is wennen... Ieder kind reageert hier anders op, dat haar broers wel op een (volgens jullie) normale manier op die kleine reageren wil niet zeggen dat haar manier minder goed / overdreven / fout is, het is anders... Jullie zijn ervoor om dat in goede banen te leiden! Je zegt: de opvoeding ligt bij de moeder want ze zijn hier alleen om het weekend en halve vakanties, nee... De opvoeding ligt OOK bij jullie! Jullie huis, jullie regels, maar ook: samen leven, samen delen, samen een weg vinden in een samengesteld gezin, dat is voor niemand makkelijk maar je zal merken dat dat na verloop van tijd steeds beter gaat... Maar daar moeten jullie je voor inzetten, omarm haar liefde voor je dochter en probeer haar daarbij te helpen! En ja, ik weet waar ik het over heb, ik heb een stiefzoon van nu 14 jaar en een zoontje van 15 maanden... Ik krijg nog regelmatig tranen in mijn ogen als ik die 2 samen zie dollen... Als grote broer er is besta ik niet meer voor die kleine, dan is het D. voor en D. na, ik geniet ervan, en dat deed ik vanaf het begin... Ik snap dat dat niet voor iedereen hetzelfde zal zijn, maar probeer het in perspectief te zien, het meisje is 10, geen irritante volwassene...
Bij alle berichten denk ik;'Ze is TIEN!!' Ik heb echt het idee dat je niet doorhebt dat ze een kind is. En vrij bizar dat je vriend niets met de opvoeding van zijn kinderen te maken heeft, wat voor band heeft hij dan met ze? Zijn het 'gewoon' logees af en toe? Waar je maar geen nagellakjes meer voor koopt omdat ze dan té blij is? Neem die jongens ook eens mee en geef hen ook een kleinigheidje ipv niemand meer ists te geven. Bouw een band met ze op. Doe je best. Je kan wel wíllen dat ze er niet zijn, maar feit is dat jij hun stiefmoeder bent, dus doe alsjeblieft ook echt je best... Mja, ik snap het gewoon niet.
Op pagina één schrijf je dat je vriend zegt: haha ze heeft twee moeders. Op pagina drie schrijf je dat je vriend boos wordt op zn dochter omdat de kleine 'niet twee moeder heeft'. Tegenstrijdige berichten dus naar grote zus! 1. Zus is zus, geen mama. 2. Duidelijke afspraken maken over wat zij mag doen met zusje, maar geef haar ook de ruimte om te tutten met haar zusje en benader dit positief, zeker voor de 2 (!!!) dagen in de 2 weken. 3. Verplaats je eens in je stiefdochter. Ouders zijn uit elkaar (een ramp voor een kind: de twee mensen waar je het meest van houdt, houden niet meer van elkaar!). Ouders hebben nieuwe partner. Nu is er een nieuwe dochter. Dat is sowieso al een heftige situatie voor een ouder kind, maar in dit geval nog meer. Je stiefdochter probeert (eigenlijk op positieve wijze) te delen in de aandacht voor de baby. 4. Wellicht dus (ook) een schreeuw om aandacht. Ga dus vooral met je stiefdochter een nagellakje kopen (en met je stiefzoons ook iets dergelijks). Gaat je vriend wel eens iets leuks doen met alleen dochter? 5. Werk aan jouw negatieve gevoelens over je stiefdochter. Ze pikt dit echt wel op.
De aap kwam ergens anders uit de mouwen dat kind is onzeker en probeert zekerheid van jullie te krijgen dat ze het wel goed doet. Betrek haar echt bij het helpen nu doet ze wat ze denkt wat goed is. Persoonlijk vind ik het heel erg om te lezen dat jij en je man jaloers reageren naar het zusje toe. Ze zoekt die aandacht dus wel bij haar vader en die en jij denken ach ze zijn maar twee dagen per veertien dagen bij ons we hoeven ons niet te bemoeien met de opvoeding. Bingo dat is dus het probleem. Jou vriend haar papa moet haar laten zien dat ZIJ net zo belangrijk is dan het nieuwe zusje wat ze via jou gekregen heeft. Arme schaap. In plaats de nadelen alleen maar te laten zien zul je ooit ook de voordelen zien van een bezorgsame zus. Niet alleen jullie hebben en kindje gekregen de oudste drie hebben er ook een zusje bij. En vooral het meisje lijkt dus zekerheid te zoeken dat ze het goed doet. Dat doet ze. Nu lijkt het als of je alles fout doet maar zo bedoel ik het niet je mag best als moeder zeggen van het zusje dat ze wat minder hoeft te zorgen en dat ze het goed doet en dat je blij bent met haar hulp. En haar vader moet niet zo tegen haar te keer gaan.
???? Zit met stijgende verbazing alle reacties te lezen... Jullie pikken er wel heel erg veel negateit op uit zeg... Waar ik in eerste instantie mee Zat waren mijn gevoelens, die ik NIET ge-uit heb! Ik weet wel dat ze 10 is hoor, maar zo schattig en onschuldig als jullie haar voor ogen hebben is ze gewoon niet altijd. Is dat zo erg om te zeggen? Ikk bedoel er namelijk niks mee... Het is gewoon hoe het hier gaat, en zo als het hier ervaren wordt, niet alleen door mij. En als mijn vriend en zn ex op 1 lijn zaten met elkaar qua opvoeden waren ze misschien nog wel bij elkaar geweest, wie weet... Het lijkt wel of jullie heel erg op zoek zijn om mijn berichten zo ver mogelijk uit zn verband te rukken... Mn vriend heeft haar helemaal geen uitbrander gegeven, hij zei het gewoon, net of hij het geschreeuwd heeft naar haar KOM OP ZEG... Ik kan me boos maken om jullie reacties! Ik uit gewoon eerlijk mn gevoel hier, met de vraag of ik de enige ben die zich wat territoriaal begin te voelen over mn babytje, omdat ik me er ook rot over voel, zo rot dat ik er al om heb zitten huilen. En jullie vallen me alleen maar aan omdat jullie vinden dat ik mn stiefdochter ook nog eens tekort doe?? Jullie zitten duidelijk niet in mijn situatie, die helemaal niet zo vreselijk is als jullie doen overkomen!! Er wordt hier heel wat afgeknuffeld, met alle kinderen, ik schrijf toch dat ze hier graag zijn en ook heel gek met mij zijn?? Jammer dat jullie mijn schrijven op zo'n rare manier interpreteren, heb alles teruggelezen en dat haal ik niet uit mijn berichten hoor....