territoriale gevoelens...

De meeste hier lezen toch echt dat dat meisje een vader heeft die zich niet met de opvoeding bemoeit, een stiefmoeder die haar een dramaqueen vindt qua aandacht vragen, een zusje die haar misschien vervangt bij papa ( want papa gaat het zusje wel opvoeden?), en de bevestiging die ze zoekt door telkens te vragen of ze iets goed doet wordt gezien als overdreven?

ik zou toch echt met een andere bril naar je eigen reacties kijken, een kind van 10 zoekt haar eigen manier om liefde te vragen en te uiten, ze laat heel overdreven zien hoe geweldig ze iets vindt

 

Dit wilde ik ook schrijven...

Ik denk ook dat je de reacties die niet in je straatje passen even goed terug moet lezen, want volgens mij worden er heel wat tips gegeven over hoe je het evt. anders aan zou kunnen pakken zodat het voor iedereen wat meer leefbaar wordt in huis...

En meid, dit is een open forum, je vindt hier niet alleen gelijkgestemden...

 

Dit zijn idd de punten die mensen lezen en dan denken: hmmmm vreemd. Vooral ook over dat jullie hen niet opvoeden. Als er kideren bij je inm huis zijn ben je altijd een opvoeder op dat moment.

Ik persoonlijk denk als ik lees dat jij je ergert aan het feit dat ze overdreven blij is met een nagellakje ook van hmmm waarom erger jij je daar aan? Dat meisje laat (oke misschien wat overdreven maar toch) blijken dat ze blij is met de aandacht die je haar geeft omdat ze hoopt die dan vaker te krijgen. Daarom schreef ik eerder ook al dat ik denk dat het ook met hormonen te maken heeft dat je je daar zo aan ergert.

Ik denk dat het meisje geen kwaad in de zin heeft en het overdreven wat in haar karakter zit kan karakter zijn alleen maar ik denk dat dit versterkt wordt door de situatie waar ze in zit. Zoals andere al eerder schreven het is nbiet niks voor een meisje van 10 om dit allemaal mee te maken.

Het is niet dat jij kwaad bent of niet goed maar ik denk wel dat je wat kritischer mag kijken naar je ergernissen omtrent haar, je af vragen of het allemaal nou wel zo erg is wat ze doet en of je niet gewoon doort hormonen wat meer moeite er mee hebt.

 

Draai het ook eens om; het is voor haar ook echt een enorm indrukwekkende periode! Ze heeft een zusje! En ze realiseert zich ook dat het 'anders' is; haar zusje woont bij papa en zal ze dus niet dagelijks zien, zij wil net zo goed aandacht van papa, maar ja, hoe krijg je dat? Sommige kinderen gaan ruzie maken, tegendraads doen etc, zij gaat juist jullie helpen en doet erg haar best zichzelf te bewijzen. Als je dat afstraft, zeg je eigenlijk dat ze geen aandacht verdient. Betrek haar en haar broers er juist bij, geef ze taakjes bijvoorbeeld. Maar zéker ook 1 op 1 aandacht!!

 

sommige reacties zijn fel en dat begrijp ik.
Ook begrijp ik jou. Eerder gaf ik al aan dat we alleen wat kunnen halen uit jouw berichtjes. We kennen het meisje niet.

Ook snap ik dat je of je wilt of niet een kind irritant kan vinden. en ja.. dat is als volwassene moeilijk te verkroppen.

toch vond ik dat degene die ik gequote heeft goede tips had. waar je wat mee zou kunnen doen als je je eigen gevoelens zou willen verbeteren. idd misschien niet alleen wat voor je stiefdochter kopen maar dan ook voor je stiefzoons. dan voelt ze zich misschien niet zo in uitzonderingspositie geplaatst.

je hoeft je niet aangevallen te voelen. snap dat het rot is. maar het is niet helemaal "normaal" het kunnen je hormonen zijn maar ik denk dat het ook wel ligt aan de band met je stiefdochter.. (en jij bent als volwassene de enige die er wat aan kan verbeteren of je moet het accepteren)

 

Als ik het goed begrijp dat heeft dat meisje een scheiding meegemaakt. Was de relatie tussen pappa en mamma verre van optimaal. Ze ziet pappa weinig en heeft een zusje gekregen. Kinderen zijn onschuldig ook al gedragen ze zich niet zo. Denk je dat mijn oudste van 4 altijd een Engel is, dat ik hem af en toe ook niet achter het behang wil plakken? Kinderen denken niet na over hoe ze zich gedragen. Waarom doet ze dan zo als hij broers erbij zijn. Ik zou dat eens uitzoeken, in ieder geval de pappa, het is zijn dochter.

Ik snap dat het nu je hormonen zijn, volkomen normaal ja maar ik lees overal uit dat het daarvoor niet anders was. Denk dat daarom iedereen ook zo fel reageert.

 

jullie? ik heb je naar mijn mening niet aangevallen. en er zijn er meer die opbouwend kritiek willen geven.

Nogmaals ik kan me er wat bij voorstellen en vind het erg dat je je schuldig voelt (al kan ik me daar ook weer wat bij voorstellen) maar het is wel een goed gevoel in de zin dat je dan weet dat het iets is om aan te werken. je geeft nu wat meer info. Hier uit haal ik dat je het eigenlijk meer rot vind dat ze haar broers hier mee een minder waardig gevoel geeft.

Ook al "mag" je je niet met de opvoeding bemoeien.. misschien is het toch eens wijs om luchtig dit met haar te bespreken. of haar tips geven over hoe ze zoiets op een "andere" wijze kan brengen.

ik begrijp nu gewoon eigenlijk dat je geen teritoriale gevoelens hebt maar dat dit meisje onbewust haar omgeving naar beneden haalt door zichzelf zo op de voorgrond te zetten.

ik denk dat het misschien wijs is om te kijken (hoe weet ik nog niet.. ga nadenken) hoe dit wat terug gehaald kan worden.

ik denk dat je je gevoel dus verkeerd interpreteer.. waarschijnlijk had je dit ook gehad als ze het op een ander onderwerp had gedaan (bijv schoonmaken..)

 

Natuurlijk mag je je onzeker voelen, helemaal niet gek. En ja het is voor jou ook een lastige situatie: drie kinderen die niet de jouwe zijn, een ex die een ander idee heeft over opvoeden etc.

Maar een kind is een kind, ook als ze tien is en niet schattig en onschuldig . Misschien heeft ze sowieso het gevoel dat ze aandacht tekort komt en doet ze daarom zo tegen haar broers.

Wat betreft het opvoeden: in jullie huis gelden jullie regels. Klaar. Dat is al opvoeden. Jammer als dat in een ander huis op een andere manier gaat, maar dat betekent niet dat jullie niet opvoeden ... Maar goed, misschien bedoel je ook dat anders dan je het hebt opgeschreven ...

 

Nee hoor. Natuurlijk niet. Soms krijgt M wat. T en S hebben dan niet op eens recht om ook wat te krijgen. De volgende keer is de ander weer aan de beurt. En dat gebeurt ook niet op schema of zo. Dus dat kun je best uitleggen aan kinderen (zeker als ze 10+ zijn ...).

 

Vervelend dat deze situatie je zo onzeker maakt. Mijn advies is dat je gaat nadenken over een manier die bij jullie allemaal werkt. Bijvoorbeeld afspraken maken met haar over de baby, waardoor jij meer ruimte hebt en zij zich ook op haar zusje kan richten. (Zie vorige tips). Dat is ook opvoeden en wat de regels binnenshuis en mbt tot jouw dochter betreft staat los van de moeder van jouw stiefkinderen.

Anderen hebben het al gezegd, maar ik wil toch even noemen dat dit meisje pas tien is en dit niet doet om je te kwetsen, maar waarschijnlijk op zoek is naar wat aandacht en tegen jouw moederrol opkijkt. Probeer een middenweg te vinden die voor iedereen prettig is en geniet van die twee van de veertien dagen dat ze er zijn. Ze zijn graag bij jullie zoals je zelf zegt en het zou fijn zijn als niemand daar nare onderbuikgevoelens bij krijgt.

Succes