Mmm... wat balen dat je ernstige rugklachten hebt. En dat verklaart ook meer je frustratie. Beterschap voor jou! Heb je buren/vrienden/familie in de buurt die hem even kunnen 'uitlaten' ? En wat voor mezelf wel helpt: Ik bepaal wat echt niet wil en wat ik niet zo erg vindt. Aan de televisie zitten is bijvoorbeeld een 'Nee'. Krantenbak doornemen vind ik geen groot probleem. Dus af en toe zie ik niets . Succes met je (b)engel!
Maak het jezelf gemakkelijker door zo veel mogelijk spullen weg te halen, scheelt je heel veel frustratie en "nee" zeggen. Verder aanvaarden dat het normaal is, ook al is jou zoon misschien iets feller dan gemiddeld, hij klinkt me echt heel gewoon in de oren (of ik heb ook een terror geval en die kon met ruim 10 maand al los lopen en goed klimmen ). Als je het aanvaard dat het zo is en nog een tijdje zo zal blijven, verandert je houding en dat zal, waarschijnlijk, ook zijn gedrag al ten goede komen. Wel heel vervelend van je rugklachten, dat maakt het er zeker niet makkelijker op!
Ik zou idd de spullen weghalen waar hij aan blijft zitten. Scheelt je zelf veel frustraties. En als iets niet mag, een alternatief geven. Zo mag ze hier niet aan de prullenbak komen maar de oud papier bak wel die er naast staat. Qua keukenkastjes mag ze in de la met plastic komen. Bij de gastouder is ook 1 keukenkastje waar ze mee mogen spelen.
Ik heb ook een kereltje die het woord boef met hoofdletters op zijn voorhoofd heeft staan. En ik wil je absoluut niet bang maken maar zodra ie er ook nog bij gaat rennen. maak je borst maar vast nat. Nu begint ie een beeeeeeeeeeeeeetje te luisteren (als ie in een goede bui is). Hij is nu 18 maanden. Maar ik merk wel dat als ik hem even uitlaat buiten dat hij wel een klein beetje energie kwijt is een dan gaat het wat beter. Die van mij kan ook alleen maar rennen (met of zonder spullen van ons) Wees eerlijk als hij wat pakt wat ie niet mag en zijn moeder geeft hem dan ook nog aandacht is toch ook prachtig. Voorbeeld ik kom na zijn slaapje met hem beneden dan kijkt hij al of er iest wat ie niet mag achter is gebleven of nog op de bankt ligt gaat dan eerst grijnzen en rent er vervolgens vol gas naar toe kijkt vervolgens met een enorm boeven gezicht naar zijn moeder of ik het al gezien heb. en dan mag ik het komen halen zooo leuk groetjes kim
Jays begint nu ook met rennen, hij is nu 16 maanden... Ik merk inderdaad wel als ik meer met hem doen, bijv. fietsen, naar de speeltuin, kinderboerderij dat hij wel wat vermoeider is en dan ook niet zo heel snel meer boos wordt. Mijn kind gaat alleen niet naar de crèche. Dus wat andere van mijn kind vinden, als ze hem zien zeggen ze allemaal wat een lief kindjeee dan kan ik alleen maar denken, Ja hier nu in de winkel maar thuis pfffff Maar dat hieperdepiep struisvogel wat ... ben je naam even kwijt zei vind ik wel een goed plan, dat ga ik morgen proberen toe te passen.
Mijn dochter is net 25 maanden en doet identiek hetzelfde. Ik word er gek van, mijn oudste is nooit zo erg geweest en ik heb nog een dochter van 6 maanden, dus erg vermoeiend. Dus geen tips, maar weet dat je niet alleen bent
Het grappige is ook dat hij eignelijk heel erg vrolijk is en grapjes uithaalt etc maar dan ineens zo;n bui krijgt en niet meer te harden is. Is hij dan misschien moe? Ik herken het terror gedeelte, ik heb het idee dat ons mannetje het vooral doet als hij moe is. En omdat hij weinig slaapt overdag begint bij ons rond 18.15 / 18.30 uur het bed ritueel. Als hij soms onverhoopt wat langer op is is hij niet te genieten, ipv lekker op schoot zitten gaat hij dan op ondeugd uit. Verder ben ik het helemaal eens met de meiden die het hebben over vooral het positieve benadrukken, dat probeer ik ook, soms corrigeer ik wel, als mijn bril weer eens door de kamer slingert, maar als hij vervolgens ook maar iets goed doet krijgt hij daarvoor direct een compliment en dan doe ik inderdaad hieperdepiep.
Ik snap het wel hoor, op gegeven moment trek je het niet meer. En hij is nog erg jong natuurlijk. Vanaf ong 20mnd ben ik emoties gaan benoemen: - ben je boos omdat mama niet wil dat je spullen naar de tv gooit? Ik snap dat je boos bent, en dat is prima.' En dan liep ik even weg. Kind keek vaak op uit zijn driftbui met een blik van 'HUH?' En was de boosheid meteen over
Ik snap iets niet... als je alles zo goed beveiligd hebt.. hoe kan hij dan - bij de WII controlers komen? - bij de trap komen? - als de keukenkastjes dicht zitten.. wat is het probleem? - waarom kan hij bij de afstandsbediening? Ik had ook zo'n boender en daar hebben we gewoon maatregelen op getroffen en sommige dingen vond ik gewoon niet erg (papier door de kamer.. dat ruim je toch zo weer op?) Dan hoef je niet zoveel 'nee' te zeggen.. helpt een boel Je kindje is 1 jaar... ik krijg het idee dat je een beetje overvraagt. Eén heel makkelijke oplossing voor een beetje rust: de box. Zorg dat hij zijn energie kwijt kan.. naar buiten! Maak een parcours door je huis, geef hem dingen te doen