Huilen

Je dochter is 2 maanden en huilen is heel normaal. Ze moet nog wennen aan haar nieuwe omgeving. Misschien heeft ze mama honger, teveel prikkels of voelt ze jouw spanning. Ik zou haar niet zo lang laten huilen. Als ze na een paar minuten nog huilt ipv slaapt, zou ik haar bijv in een draagdoek houden. Dat hielp hier echt fantastisch. Dan had ik ook geen stress Nu slaapt mijn dochter zelden nog in de draagdoek, maar gewoon in haar eigen bedje en huilt ook bijna niet meer. Dus nog even volhouden en er zijn voor je dochter, dat is het beste wat je kan doen. Het wordt echt wel beter!

 

Je zou ook eens even kunnen kijken of inbakeren wat voor je is. Dat heeft ons goed geholpen destijds, we kregen er een minder huilerige baby van.

Kijk anders eens naar het boek van Ria Blom.

Voordat ik nu iedereen over me heen krijg hier, dit boek heeft ons destijds goed geholpen.

 

Ria blom vind ik dan weer niet zo'n goed boek. Zij is juist van het laten huilen.
Ik vind het boek baby in een droomritme van Stephanie Lampe veel fijner.
Draagzak/doek zou ik ook doen, heb ik mijn zoon uren in gedragen en mijn dochter zit er ook al in. Laten huilen is voor mij geen optie. Ze zijn nog zo klein. Je kan ze echt nog niet verwennen op deze leeftijd.

 

Hier ook, ze heeft echt een huilmoment op een dag. Onze oudste had dat weer helemaal niet...
Ik laat haar alleen jengelen, laten huilen doe ik niet. Dat heeft gewoon geen zin, dan raakt ze overstuur. Ze huilen, omdat ze een probleem hebben dat ze zelf niet opgelost krijgen. En dus roepen ze om hulp.

Wat hier bij toeval ontdekt is.... zachte klopjes op de rug, dan is ze in enkele seconden stil. Dus in zijligkussen, achterste kussen wat naar achter, klopjes geven en ze slaapt snel.
Zo zal er voor jou kindje wellicht ook iets zijn. En anders hielp het hier om even rond te lopen. Of ik ga even op de bank liggen, met de kleine op een kussen, iets schuin tegen de leuning. Als ze bedaard was ging ze weer naar bed.

Maar accepteer het huilen en help je kindje. Je zult merken dat als je accepteert dat je tijd moet steken in het leren slapen, dat je dat dan ook graag voor je kleine gaat doen. Onze oudste had het met perioden en dat is nu een geweldige slaapster geworden die het erg fijn vindt om weer naar bed te gaan. Het geeft echt bijna nooit problemen. Heerlijk, de erin gestoken tijd loont echt!

 

Inbakeren voor het niet in slaap kunnen vallen heeft bij ons ook goed geholpen. Verder had ons mannetje veel onrust in zijn lijfje, veel huilen en kon zich maar niet ontspannen. Nadat we medische oorzaken als (verborgen) reflux konden uitsluiten zijn we naar een osteopaat gegaan. We hebben slechts drie behandelingen nodig gehad en hij is er een heel ander kindje door geworden! Rustig, ontspannen en tevreden. Het is geen garantie, maar ik vond het de moeite waard want was op een gegeven moment de wanhoop nabij!

 

Inderdaad, ze is veel te jong om haar te laten huilen en ik zou daar ook echt mee oppassen. Misschien is ze al wat te oud om met inbakeren te beginnen want als ze begint met omrollen kun je weer gaan afbouwen.

Huilen is een teken dat ze iets nodig heeft: vind uit wat dat is. En soms is er gewoon niets en kun je haar lekker bij je houden. Met 2 maanden kan ze dat nog niet goed duidelijk maken, maar 1 ding: ze heeft jou nodig. Probeer een draagdoek, dan is ze tenminste dichtbij je en veel baby's hebben daar gewoon behoefte aan. Accepteer het en laat het los. En wees blij dat je nu zoveel voor haar kan doen.

 

Ik denk dat ze ook nog gewoon nood heeft aan mama. Ze is nog zo klein . Hier heeft onze meid (ook ivm reflux) de eerste 3 maanden bijna altijd overdag bij mij geslapen. Ze sliep wel even in de box, maar was meestal na 15min. ofzo weer wakker. Bij mij sliep ze sneller in en sliep dan gemakkelijk 2 à 3 uren aan één stuk. Heb er ook nooit over nagedacht dat ik haar zou kunnen verwennen. Was ervan overtuigd dat ze het wel een keertje zou leren om lekker alleen in bedje te slapen. En ja hoor. Van zodra ik terug moest gaan werken moesten we het wel afleren. Bij de opvang enz. heeft ze moeten leren op haarzelf te slapen, want ik was er niet meer , en dit is eigenlijk héél gemakkelijk gegaan. Dus neem ze voorlopig lekker bij je. De nood gaat wel weg (of wordt toch véél minder ) en dan slaapt ze lekker op haarzelf.

Wat hier hielp om haar te leren slapen in bed was ALTIJD hetzelfde ritueel te volgen. Zodat ze wist dat het bedtijd was. En hier hebben we ook wel eens momenten dat ze er geen zin in heeft, maar dat heb je nu eenmaal met kleintjes. Ze zijn zo onvoorspelbaar .

Succes!!

 

Heel normaal hoor, de 1e maanden. Hier ook een dame(nu 9 maand) die snel huilde. Ze is onze 1e, dus moesten alles nog uitvinden. Soms doodvermoeiend, maar wat heb ik er veel van geleerd! Hier hielp rust en regelmaat erg goed. Ik kwam er bv achter dat ik haar savonds beter eerst in bad kon doen en dan de fles, want oh wat had ze hekel aan aankleden na het badje! De fles moest ze toch hebben dus was meteen een troostmiddel. Daarna sliep ze als een roos!
Het zijn allemaal van die kleine dingetjes, maar het werkt vaak wel. Accepteer dat de 1e maanden alles om je kindje draait, je moet jouw leven plannen rondom haar slaap-eet-en wakkermomenten. Dit veranderd in de loop vd tijd wel, het word steeds makkelijker. Ons leven en dat van onze dochter werd na 3 maanden een stuk relaxter!

 

Een ergonomische draagdoek/draagzak is goed, ik weet niet welke zak je precies hebt? In een ergonomische zak zitten haar knieeën goed opgetrokken in de zogeheten kikkerhouding, en bungelen de beentjes niet naar beneden (zoals bij die Baby Bjorn dingen).

 

Ze is nog zo klein, 9 maanden heeft ze lekker warm en veilig bij jou gezeten en nu is ze opeens op de wereld, die groot en nieuw is. Wij hebben onze dochter in die tijd nooit laten huilen, dat heeft helemaal geen nut en waarschijnlijk raken jullie er allebei meer overstuur van. Lekker bij je houden, proberen te wiegen, knuffelen, in de wagen wandelen, laten voelen dat je er bent. Luister naar je gevoel!