Hier ook herkenning maar toch de stap durven zetten voor een tweede kindje. De wens groter dan de angst en je vergeet of het vervaagd toch een beetje hoe je je daadwerkelijk hebt gevoeld vond ik. Helaas heb ik het nu weer, en alles komt in een dejavu terug. De geuren, de zetpillen en hoe ik me geestelijk en fysiek voel. Alleen nu vind ik het nog een stapje heftiger omdat ik weet dat dit wrsch niet na 12 of 16 weken over zal zijn.
Dapper van je Floortje! Heel veel sterkte!!! Hier net bevallen van een prachtig jongetje, na 7maanden vol met HG en een nog dramatischere bevalling... Ik zei in de zwangerschap "dit doe ik nooit meer"... Maar een van de eerste dingen die ik uitbracht toen hij op mn borst lag was "dit doe ik nog een keer als het moet". Die roze wolk waar zwangeren het over hebben, die ik nooit gehad heb, die is inmiddels gearriveerd 2u na de bevalling voelde ik me al beter dan de 7 maanden ervoor! Ik ging vandeweek ff naar buiten en voor het eerst in al die tijd kon ik me druk maken of mn schoenen wel bij mn broek matchte zo vreemd maar wel echt een overwinning dat ik weer over onzinnige dingen kon nadenken. Ik laat het wel of niet beginnen aan een tweede kindje nu niet meer afhangen van de dramatische zwangerschap, maar van of we 1 of 2 kindjes willen. Eerst van deze genieten!
ook ik heb hg gehad. mijn vraag is Hoe voelen jullie je nu? ik blijf me echt snel moe voelen, slaap smiddags vaak nog een paar uur om de avond Door te komen. heb wel een keizersnede gehad maar onze gezonde zoon is nu al bijna 3 maanden. . herkennen jullie dit?tips? groetjes jet
Ja herkenbaar! En ook heel logisch, een zwangerschap neemt sowieso al heel veel van je lichaam, laat staan een zwangerschap met HG. Je lichaam moet herstellen, spieren weer opbouwen, voorraden aanvullen etc. En dan heb je ook nog een baby die misschien in de nacht ook nog voeding nodig heeft.
Wij zijn na de bevalling zo druk geweest met de kleine dat ik er heel lang niet meer aan gedacht heb. Ja ik vond het een vreselijke en zware tijd, maar het ligt wel achter me. Het steekt me wel dat mijn man nu vrij makkelijk over een tweede zwangerschap denkt, terwijl ik me wel nog levendig voor de geest kan halen hoe ik me voelde met tig keer spugen op een dag. Maar aan de andere kant denk ik, het hoort er voor mij nou eenmaal bij, niemand verandert daar iets aan, en uiteindelijk gaat het ook weer over, hoe zwaar het ook is.