Inmiddels ben ik alweer 3,5 maand aan het werk maar ik heb er steeds minder zin in. Nu ons kindje steeds groter wordt, vind ik het steeds leuker worden om tijd met hem door te brengen. Ik had verwacht dat het steeds makkelijker zou worden om te gaan werken maar niet dus. Ik kan het niet uitstaan van mezelf dat ik, die 2 dagen dat ik werk (na mijn ouderschapsverlof weer 3 dagen), hem niet uit mijn hoofd kan zetten. Het liefst zou ik gewoon helemaal stoppen met werken. Ik heb nu werk waarin wordt verwacht dat ik ga doorgroeien. Eigenlijk zou ik stom zijn om deze baan te laten schieten want het is een goede baan met veel cursussen, fijne werktijden en een goed salaris. Maar ik kan de motivatie niet vinden! Het liefst zou ik gewoon iets van thuiswerk willen doen en misschien 1 dagje in de week gaan werken als het papadag is en dan gewoon in een winkel waar niet van je wordt verwacht dat je projecten gaat leiden. Misschien zonde van mijn opleiding maar ik voel mij nu gewoon helemaal niet gelukkig. Herkenbaar voor iemand??!
Het is best herkenbaar, maar tegelijk vind ik ook heel veel voldoening in mijn werk en ben ik blij een paar dagen per week weer "mijzelf te zijn" en onder andere volwassenen. Misschien moet je het nog wat tijd geven?! Maar denk er wel serieus over na, als je echt helemaal niet (meer) wilt doorgroeien of projecten leiden, is het wel belangrijk dat aan te geven natuurlijk.
Ik hoor wel meer moeders dat zeggen. Even jezelf zijn en helemaal uit de luiers. Maar ik geniet van elke minuut die ik met hem doorbreng. En in de avond of in de weekenden spreek ik af en toe met vriendinnen af en dan zorgt mijn vriend gewoon dat hij thuis is. Dus ik breng ook tijd door met andere volwassenen . Maar ik ga het inderdaad wel tijdig aangeven als ik het niet zie zitten om door te groeien. Beetje lullig om al die cursussen te volgen en dan na een half jaar opeens te zeggen dat ik er niks mee wil doen! Maar ik snap gewoon niet van mezelf dat mijn hele motivatie weg is! Ik had nog verwacht dat ik zo'n ubermoeder zou worden die de hele dag met haar kind bezig wil zijn !
Wel herkenbaar hoor! Ik ben nog niet aan het werk, over 3 weken, maar ik zie er wel tegenop. Ik ga dan ook 4 dagen werken, dus best veel. Misschien dat ik het straks wel heel leuk vind, maar ik kan me het nu nog niet goed voorstellen. Ook ik had niet verwacht zo'n mama-mama te zijn, maar mijn prioriteiten zijn toch wel heel erg veranderd sinds Robin er is! Werk is ineens niet belangrijk meer, ja, alleen om de hypotheek van te betalen haha
Ik herken het helemaal. Ik heb dan ook een topic geopend omdat ik na mn verlof mn werk-modus niet kan vinden, als ike r eenmaal ben gaat het wel, maar de spirit is weg, op een of andere manier voelt het nog zo zinloos om op mijn werk te zijn, eerst alle rompeslomp om sochtends de deur uit te komen met 2 kids en naar mn werk te gaan, en hetzelfde weer na werktijd, om dan te haasten om te eten en de kids op bed te krijgen. En dan weer voorbereiden op de dag erna die hetzelfde gaat verlopen. Zoveel liever zou ik meer tijd met mijn kindjes doorbrengen, ik mis ze ontzettend, mn oudste is al heel zelfstandig, maar mn baby'tje vind ik wel erg lstig om achter te laten en weg te brengen omdat ik zo nodig 'moet en wil'werken. Ik zou graag een dag minder willen werkenm, ik werk nu 4+ en trek het erg slecht. De afleiding is welkom dat zeker, ik wil niet fullime thuiszitten, maar het moet wel in balans zijn, en nu is het in deze volgorde: werk- kinderen-partner-mezelf. Het rare is dat ik voor mijn verlof, en voordat ik een tweede kindje kreeg mn werk wel erg leuk en uitdagend vond. Nu leef ik echt toe naar mn weekend. Wil je na je ZV wel weer een dag meer gaan werken? Gek is dat he wat het krijgen van een kindje met je kan doen. sterkte!
Ik ben dus niet de enige Ik voel dat precies zo, nu is dit mijn tweede kindje, en dan lijkt alles helemaal dubbel zo zwaar, en ik weet dat de tijd zo snel gaat met kids, ik wil zo min mogelijk missen. ZV zou ook echt minstens 9 maanden moeten zijn vind ik.
Ik vind het ook steeds moeilijker, mijn kindje wordt ook steeds 'leuker' (niet dat hij dat eerst niet was natuurlijk). Toch denk ik dat het ook komt omdat ik meer geniet omdat we minder tijd samen hebben. Ik geniet waanzinnig van het zorgen voor mijn zoontje, dat deed ik minder tijdens mijn verlof.