Ik vind het bijzonder dat er hier echt mensen zijn die denken dat ze deze kinderen kunnen helpen. Ook al geef je ze jaren van therapie, deze kinderen zijn verknipt en niet meer te redden. Die hebben daar zulke afschuwelijke dingen meegemaakt en gedaan, die zijn getekend voor de rest van hun leven en dat gaan wij in onze jeugdzorg echt niet redden. Er is veelste weinig geld beschikbaar om überhaupt de kinderen in de jeugdzorg allemaal de juiste hulp te bieden. Voor de moeders vind ik dat er gekeken moet worden of ze vrijwillig daar heen zijn gegaan en of het niet allemaal hersenspoeling en of dwang is. Maar ook wat feitelijk bewezen kan worden.
Eerlijk gezegd weet ik daar gewoon niet echt een antwoord op. Mijn moeder hart zegt kom allemaal maar hier want tot slot zijn dit "onschuldige" kinderen die de dupe geworden zijn van de situatie maar aan de andere kant is daar ook mijn jeugdzorg begeleiders hart die weet dat wij in de Nederland niet de middelen hebben om nu al alle kinderen te helpen laat staan de kinderen die dit soort trauma hebben. En het is niet zo dat ik niet weet waar ik over praat mbt oorlogskinderen. Ik heb gewerkt met een jongen die zijn eigen broer in de brand gestoken heeft, een meisje met zo'n hechtingsstoornis dat ze niet eens een normaal gesprek aan kan gaan met begeleiding die letterlijk en figuurlijk je afstoot om enkele voorbeelden te noemen. Mensen die niet in de jeugdzorg werken of hebben gewerkt zien het allemaal heel rooskleurig (is mijn mening)
Ik werk als jeugdzorgwerker en denk er toch echt anders over. Niet rooskleurig maar wel hoopvol. Ik ben dit werk ooit gaan doen omdat ik in ieder geval wilde proberen een verschil te maken. Bij voorbaat al stellen dat iets gedoemd is te mislukken vind ik vrij heftig. Deze kinderen hebben net zo goed recht op hulp.
Ik zeg niet dat ze geen hulp mogen hebben. Ik denk dat de meeste wel.met die instelling werken anders is het werk niet vol te houden denk ik.
Maar hoe moet die hulp dan geleverd worden volgens jou als hun land van herkomst zijn verantwoordelijkheid niet neemt ? Ja dan zijn ze inderdaad gedoemd te mislukken en is er weinig hoop voor ze.
Hoezo moeten wij verantwoordelijkheid nemen over kinderen die niet "van ons" zijn. Mochten ze wel hier komen, hoe zie jij het voor je dat we deze kinderen gaan helpen terwijl we bedden te kort komen voor de kinderen die hier al in de jeugdzorg zitten. Er is nu al te weinig geld in de (jeugd)zorg. Ik heb ook geen kant en klare oplossing, ik denk dat de kinderen daar tussen wal en schip vallen en echt de dupe zijn van de situatie.
Daarom ook de ons tussen twee haakjes. De kinderen zullen de NL nationaliteit hebben (al vraag ik me ook af of dat nog klopt als moeder deze nationaliteit niet meer mag dragen) Maar ze zijn daar geboren/opgegroeid, maakt het voor mij persoonlijk niet dat je een Nederlander bent. Net zo min dat ik Duitser bent omdat ik een Duitse vader heb, daardoor ben ik op papier ook een Duitser. Feit blijft dat die kinderen hulp nodig hebben, zij het hier of zij het daar. Maar als we kinderen hier heen gaan halen hebben de moeders ook terug kom recht en dat moet niet de bedoeling zijn.
Maar hoe zie je dat anders voor je dan? Als die kinderen daar blijven met de ouders in kampen of een gevangenis, wat komt er dan van terecht? Als wij als welvarend land al niet eens de beste hulp kunnen bieden, wat denk je dan van daar. Die kunnen al helemaal niks bieden. Feit blijft dat het nederlandse kinderen zijn. Die horen we niet aan hun lot over te laten. Je zal maar zo’n ouder zijn waarvan de kinderen zijn meegenomen door een ex. En juist als ze hier zijn hebben ‘we’ toch veel beter zicht op die mensen dan als ze daar blijven of zich ergens anders gaan vestigen. Ik neem aan dat ze hier wel geregistreerd zullen worden.