Hallo dames, Ik ben benieuwd naar jullie mening over het volgende: Mijn man loopt al een tijd met vage klachten rond. Hij is eerder moe dan normaal, hij heeft zeurende rugpijn, af en toe heeft hij steken in zijn lies en sinds een paar weken een onprettig gevoel in zijn kruis. Ik heb hem al een paar keer gezegd dat hij naar de huisarts moet gaan maar hij wuift het weg en vindt mij overbezorgd. Het moe zijn komt door meer werken, de rugpijn door een verkeerde houding, de steken in zijn lies en kruis zijn maar af en toe en gaan vanzelf wel over. Hij vindt het gênant om met deze klachten naar de huisarts te gaan. Twee keer heeft hij gezegd een afspraak te maken maar dat heeft hij vervolgens niet gedaan. Ondertussen klaagt hij wel over zijn klachten. Tegen beter weten in heb ik op google gekeken en dan word je niet vrolijk. Nu weet ik dat je volgens google altijd ernstig ziek bent maar toch. Misschien een stomme vraag maar ben ik dan echt overbezorgd? Ik kan hem niet dwingen om naar de huisarts te gaan maar ik vind het niet prettig dat hij met deze klachten door blijft lopen. Ik weet niet hoe ik tot hem doordring dat het toch echt verstandiger is om naar de huisarts te gaan. Moet ik het maar accepteren dat hij ermee door blijft lopen omdat het zijn lichaam is? Ik weet dat het uiteindelijk aan mijn man zelf is maar ik merk dat ik me zorgen begin te maken om hem en me erger aan zijn lakse houding. Als of mijn gevoel hier in niet belangrijk is….. Moest het even kwijt… en vraag me dus af of ik echt zo’n overbezorgde vrouw ben.
Nee ik vind je niet overbezorgd. Je kunt je man niet dwingen, maar ik had dit min of meer wel gedaan. Kun jij geen afspraak voor hem maken? Beter een dag een zuur gezicht omdat hij het niet zo fijn vind dat je een afspraak hebt gemaakt dan bijvoorbeeld langer wachten mocht het wel iets ergs zijn.
Ik weet niet hoe het met jou man is, maar mijn man is nooit ziek ed dus als hij ineens zou klagen over pijn zou ik die zeker serieus nemen. En ik ben dan in staat hem te dwingen door voor hem een afspraak te maken als hij eigenwijs blijft.
Ik vind je niet over bezorgd. De klachten houden blijkbaar aan. Ik had streng gekeken en hem een telefoon in de hand gegeven. Afspraak laten maken waar ik bij was haha. Je kunt hem niet dwingen. Maar wat nou als jij klachten zou hebben? Zou hij accepteren dat je niet naar een dokter zou gaan, of zou hij ook aandringen omdat hij zich zorgen maakt om jou… Soms is het heel spannend om naar de dokter te gaan, maar ze zijn er niet voor niets. En al zou het dan maar doen voor jou! Sterkte met je man. Hopelijk durft hij toch te gaan.
Hier hield er eentje zn kaken stijf dicht maar liep ook met klachten...huisarts..neeeeeejoh stel je voor. Compleet andere leeftijdsgroep maar dat liep dan niet zo best af. Of hij belt voor een afspraak, of ik maak m terplekke. Even je bigboy pants aantrekken jongen. Ongeacht wat t is, t wordt er niet beter van door t maar te ontwijken of t nou vitamine D tekort is (speelt bij mij nu en kan je ook dit soort grappen van krijgen) of wat anders.
Alles behalve overbezorgd hoor, zou echt goed boos worden dat die jouw gevoel niet serieus neemt en hem hopelijk zo over de streep trekt. En anders gewoon zelf bellen en dit voorleggen. Liever dat die dan een dag boos is dan dat er straks wel iets is. Mijn vriend is ook geen klager en is dus net zo. Toen die heel ziek uit zijn werk kwam wou die ook niet bellen. Toen heb ik toch stiekem de spoed gebeld en toen bleek die echt heel veel geluk gehad te hebben dat ik gebeld had anders was die er misschien niet meer geweest. bleek bacteriële hersenvliesontsteking te hebben opgelopen. hij was zo boos dat ik gebeld had en heeft echt zitten mopperen op me. maar toen die doorkreeg hoe ziek die dus was was die boosheid ook meteen weg. dus vertrouw altijd op je eigen gevoel en misschien is het niks maar dan liever dat het nagekeken wordt.
Je bent nooit overbezorgd als je je oprecht zorgen maakt. Ik snap je, mijn man loopt ook altijd met alles door tot het echt niet meer kan. Ik zou met hem afspreken dat hij het nog een x tijd aan mag kijken maar als het dan niet weg is hij naar de huisarts moet omdat jij je serieus zorgen maakt. Als hij het niet voor zichzelf wil doen, dan voor jou, om jouw zorgen weg te nemen.
Eerlijk, ik zou hem echt niet dwingen. Maar als hij klachten ervaart en er niets mee doet. Dan hoeft hij ook niet aan mijn hoofd te zeuren. Dus of hij gaat naar de huisarts, of hij gaat maar in stilte zitten lijden.
Nee, ik vind niet dat je overbezorgd bent. En zou toch echt wel het gesprek met hem aangaan. Dwingen kun ie natuurlijk niet, hij is en blijft een volwassen man. Maar dit zijn nu niet echt klachten waarmee je moet blijven rondlopen hoor
Ik heb het gehad met mijn vader inmiddels 9 of 10 jaar terug alweer. Ik kwam daar aan uit mijn werk zoon ophalen en mijn moeder vertelde dat hij niet lekker was geworden, pijn/druk op zijn borst, pijn aan zijn arm en kaak. Hij had een paracetamol genomen was in bed gaan liggen en werd boos als ze het woord huisarts / spoedpost noemde. Ik ben naar boven gestormd, super boos geworden, hem gedwongen in mijn auto te stappen en ben richting EHBO gereden. Begin van de route was hij nog boos en zette ik hem voor schut en mocht ik de dokter vertellen dat het mijn idee was) en op de helft zakte hij weg, kreeg een hartinfarct naast me in de auto (en had achteraf daarvoor thuis al een kleine gehad), en heb ik al rijdende 112 gebeld waardoor het team van artsen klaar stonden toen ik daar aankwam. Achteraf had ik beter 112 daar thuis al kunnen bellen maar ik heb zijn leven wel gered met hem uit bed te sleuren en boos te worden. Moet er niet aan denken wat er was gebeurd als ik niet daar was dat moment om zoon te halen want moeder luistert altijd naar zijn wensen en had echt geen dokter gebeld voor hij out was gegaan (en wanneer ze daar was achter gekomen als hij alleen boven in bed lag was de vraag).
super heftig om mee te maken, soms zijn de karakters zo sterk dat ze gewoon super eigenwijs blijven en denken dat het allemaal wel meevalt. Deel je gevoel wat als ik niet zo eigenwijs was wat dan. In mijn geval was ik dan alleen komen te zitten met onze 1 jarige op dat moment. Want als het aan hem lag had die niet gebeld en had die gewoon migraine.
Ik zeg dan tegen mijn man: als je nog 1 keer klaagt, bel ik de dokter voor je. Volgens mij zijn ze gewoon bangig voor de dokter/medische handelingen en gaan daardoor liever door dan ernaar laten kijken.... Mijn man is ook zo'n ramp, mijn moeder ook trouwens. Mijn vader juist weer niet,
Klinkt niet overbezorgd. Hier moet hij wel iets mee doen lijkt me. Sterkte trouwens. laat hem voor de zekerheid even over een zwangerschapstest plassen. Als die positief is moet je zeker geen dag wachten.
Nee je bent zeker niet overbezorgd! Ik ben zelf helemaal niet snel bezorgd, en loop niet snel naar de huisarts, maar bij klachten in het kruis bij een man gaan bij mij alle alarmbellen af. Dan ga je onmiddelijk naar een huisarts! Ik zou hem persoonlijk dwingen om te gaan, desnoods zelf die afspraak voor hem maken. Hopelijk luistert hij naar je en neemt hij dit serieus.
Herkenbaar. Mijn man werd begin dit jaar plotseling ziek. Hij kroop in bed met koorts en ik had er helemaal geen gerust gevoel bij. Ik heb hem 5 minuten later op zijn sokken in de auto gezet, direct naar de huisarts gebracht, even later meteen door naar de SEH en hij heeft daarna weken in het ziekenhuis gelegen met een bacteriele infectie. Onlangs kreeg hij last van vermoeidheid en rugklachten, en nu blijkt hij na allerlei onderzoek zwaar nierpatient te zijn. Ik heb hem jaren geleden toen zijn vader een zwaar hartinfarct kreeg al eens gezegd, als jij niet naar een dokter wil bij ernstige gezondheidsklachten is dat prima, mits je vrijgezel bent. Dan doe je maar lekker wat je wil en steek je je kop maar in het zand. Maar zolang je een relatie en kids hebt ben je er ook verantwoordelijk voor dat ik niet plotseling weduwe ben omdat jij niet naar een dokter durft. Dat hielp echt prima, bij klachten gaat hij naar de huisarts.
Je bent zeker niet overbezorgd. Mijn vader ging ook niet snel naar de huisarts, alles zou wel vanzelf overgaan. Helaas is dat z'n dood geworden. Zo triest voor de nabestaanden...
helemaal eens met je, dat is wat er vergeten wordt dat je ook een gezin hebt. Tegenwoordig luistert die wel beter maar me gelukkig. Maar vond de hersenvliesontsteking wel echt doodeng.