Icsi

Hey. En hoelang nu bezig met de tweede poging?
Ik krijg vrijdag eerste punctie voor icsi (wordt vrijdag 27). Hebben nog geen kindje. Maar proberen al26 maanden helaas dus zonder resultaat.
Ik vind al het nieuwe steeds spannend. Dus nu zenuwen voor de eerste punctie. Maar we zullen er wel weer door komen . Gezellig dat je hier kom praten! Altijd fijn ervaringen te delen.

 

Ja zie wel op tegen de punctie. Maar alle onderzoeken moeite gehad ivm verleden. Maar nu ff doorbijten ben er bijna bij volgende stap. En dan weet ik ook weer hoe ik dat beleef en hoe het voelt. Dus weet ik mocht volgende punctie komen wat beter wat ik kan verwachten. Is zeker ok beetje angst voor onbekende zeg maar..

 

Ik heb ook een dochter van 22 maanden uit de vierde icsi... Wij gaan in mei (of juni) weer beginnen. Eerst op vakantie en als we terugkomen en mijn menstruatie loopt 'goed', dan daarna gelijk de spuit er weer in.
Ik sta er persoonlijk veel relaxter in dan de vorige keren. Ben er nu nog weinig mee bezig en vind al dat ik gezegend ben met een kindje! Wij zullen ook niet meer zover gaan, want ik/wij vonden het behoorlijk heftig dat hele traject.

 

mijn zoontje van 21 maand komt voort uit 2e poging ICSI en mijn huidige zwangerschap is van poging 1

Maar ik vond het idd veeeeeel minder spannend en zwaar en ervaar ook de zwangerschap zo

 

hallo

mag ik me ook hier melden? ik heb afgelopen zondag de derde en laatste punctie gehad en a.s vrijdag de terugplaatsing.
ook ik ben 26 en heb al een kindje van 21 maanden.
onze zoon hebben we ook bij de derde poging (1 afgebroken dus eigenlijk 2) gekregen.
en waarschijnlijk klinkt het ondankbaar en gek voor jullie zoals ik lees.
IK BEN HEEEL DANKBAAR MET ONZE KLEINE VRIEND.
maar ik vind het eigenlijk heel spannend en heb alles als zwaar ervaren. heb ook 1 vroege miskraam gehad.
natuurlijk zou ik heel graag alles nog een keer mee willen maken. maar ik ben een persoon waarmee dat blijft.
Ik vind het vooral echt vreselijk voor onze zoon dat hij altijd alleen zou moeten blijven. het is echt een allemans vriend en vind het echt heel rot dat ik hem geen familie kan geven.

bloementje spannend die wachtweken. ik hoop op het beste, misschien kunnen we elkaar nog even steunen.
vorige tp ben ik er veel te veel mee bezig geweest. dat ik er grijs van geworden ben
nu niet meer van plan

violetta waar zijn jullie in behandeling?
echt de punctie valt echt mee!!! je moet jezelf gewoon realiseren dat het pijn doet zolang je je zelf daaraan over geeft. komt het allemaal goed!.succes hoor.

ik wens iedereen succes met alle.

 

@babycomp. Ja probeer ook zeker aan toe te geven hoor. Maar blijft even angst voor onbekende. En verleden met misbruik. Dus moeite met alles van onderen. Vrijen was vaak al moeilijk en deze dingen in zkh zijn niet "natuurlijk" dus m'n lijf protesteerd dan wat. Maar ik zie wel. Heb pilletjes voor donderdagavond en vrijdagochtend zodat ik wat relax dus we zien het wel. Wat ik al zeg is vooral angst voor onbekende. Ken inwendige echo's. Ken eendenbek. Maar bij punctie gaan ze prikken. En dat is dan hoe voelt dat?! Maar dat is ook per persoon verschillend dus moet toch gewoon even afwachten tot vrijdag. Dan weet ik het zelf.. Hoop dat ooit ga lukken. Bang altijd kinderloos blijf en die gedachten kan ik moeilijk "uitzetten". En weet ook dat nog makkelijk jaar of langer kan duren met deze icsi pogingen en wil wel geduld hebben. En heb ook nog wel. Maar merk voor m'n man erg moeilijk is en dat trek ik me ook aan natuurlijk. Ik loop in jbz in den Bosch. En jij?

 

jeetje wat een ellende zeg. ik herken wel wat van jou verleden.
maar gelukkig heb ik er nu niet zoveel moeite meer mee. in begin ook wel. het went.
ik loop in gent.
mag ik vragen hoe oud je bent? Echt hou moed. wij hebben al een zoontje terwijl de arts ons op had gegeven, voor psychische redenen mochten we het nog 1 keer doen, zovan alles gedaan.
en kijk nou....
kom op,,, je moet de moed erin houden, altijd hoop houden.
tot je laatste poging!!!! dit is onze laatste poging (en natuurlijk zal ik wanneer dit niet lukt helemaal instorten, want ja ondanks onze zoon doe ik dit niet voor niks) ik blijf tot de laatste kans hoop houden.
als je de hoop verliest ga je er aan kapot. terwijl het traject al zo zwaar is.
zo even een oppepper van mij!!!!
succes vrijdag. en mocht het op dat moment moeilijk worden/zijn denk dan aan je 'fantasie'' baby dat is wat mij altijd helpt. daar doe ik het voor.

 

Het babycomp. En ja er komt nog bij dat ik wat jaartjes zwaar depressief ben geweest en nu natuurlijk als de dood ben dat ik er weer in schiet. Dus probeer positief te denken. Maar m'n man voelt zich schuldig. Vooral als ik dan beetje bijwerkingen heb ofzo. "Is het zijn schuld". Dus dan probeer maar zo weinig mogelijk te zeggen. Maar ook behoefte te praten. Gelukkig dit forum nu. En evt wel een vriendin maar die staat nog op heel ander punt in d'r leven. Dus soms voor haar ook moeilijk mij te begrijpen.. Ik ben nog 1 dagje 26, ben morgen jarig
En jij? Hoop voor je dat nu ook goed komt. En ook al heb je "al" 1 kind. Wil niet zeggen dat de wens er niet meer is. Mensen die spontaan zwanger raken houden het ook niet altijd bij 1. Dus snap je zeker wel! Alleen nu heb jij lekker afleiding van je kindje. Misschien ook wel fijn.

 

hoi violetta

we zijn dan bijna even oud. ik ben ook 26 in aug 27.
en dat schuldig herken ik ook wel in verleden. ik heb gelukkig mijn man voorzover ik weet wel kunnen overtuigen. (ik neem uit je verhaal aan dat de oorzaak bij je man ligt?) bij ons in elk geval wel. ik zie en denk totaal echt nooit aan de oorzaak. Het is gewoon ons probleem, hoort bij ons leven en klaar.
jeetje je heb ook wel een groot verleden achter de rug. ben je echt heel depressief geweest met medicijnen enzo? als ik vragen mag.
als je er niet op zit te wachten hoef je niks te antwoorden hoor.
ik heb ook verschillende dingen meegemaakt waar ik eigenlijk sinds een half jaar alleen met men man over heb gesproken en zou het best fijn vinden om hierover te praten misschien omdat er in ons leven overeenkomsten zitten.
ook ik ben (maar geen jaaaren) overspannen geweest.
maar nogmaals als jij daar niet op zit te wachten dan houden we het lekker bij onze kinderwens. waar ik inderdaad ook heel blij mee ben dat ik hierover op het forum kan praten.
inderdaad ik heb afleiding dat wil vooral zeggen: een dag ritme.
want wat je nu wel weer krijgt is een groot schuldgevoel.
je bent veel meer met jezelf bezig, sneller boos en chagerijnig.
uren in de auto voor ziekenhuis en alle mislukte pogingen.

maar kom op we gaan er voor en moet goed komen. succes ook jij hoor.

 

violetta;
mochten we zover komen om meer op prive niveau te praten dan kunnen we dit misschien beter via een pb bericht doen.

 

Hey babycomp. Mag altijd pb"en hoor.
En we doen icsi omdat bij mij alles okay is mar bij m'n man zwemt er niets... Was dus ok schrikken te horen vooral omdat Ha zei alles okay was en ik in zkh Bij VP achter kwam HA niet goede uitslag had gegeven. Ik heb geen moment mijn man verweten of wat dan ook. IK zeg ook is ons probleem. Wij willen kinderen en ONS lukt het niet maar hij ziet nog wel zo. En kan / wil ook niet over praten met niemand. (Met mij beetje) dus de prikjes en spanningen als ik ze uit zeg hij sorry. En voel ik me nog rotter. Dus zeg nu maar minder..maar liefst wil alles delen heb geleerd mezelf ge uitten. Maar wil niet steeds excuses om niks.

 

ik stuur je binnenkort een pb.
maar echt mag ik je 1 tip geven., jullie moeten gaan praten. want op deze manier gaan jullie er niet komen. jullie kunnen (en dat hoop ik niet) nog een hele lange weg te gaan hebben, en veel verdriet samen moeten hebben.
praat met je man, ik weet niet hoelang hij het al weet van het zaad, bij mijn man is het zelfde probleem. geef hem de tijd om aan het idee te wennen. heeft mijn man ook moeten doen.
ook met niemand erover gesproken. het is ook echt heel moeilijk voor hun. ze zijn in hun man zijn aangetast, ze voelen zich ook echt heel schuldig.
maar echt praat met je man. leg hem uit dat hij jou en jullie relatie zo geen goed doet. dat hij je pijn doet, door te insuineren dat jij het hem kwalijk neemt. het is hier fijn op het forum, maar je zult ook op sommige momenten bij je man terecht moeten kunnen.
dat ga je nodig hebben en anders zeker op relationeel gebied.
leg hem uit hoe jij jezelf onder het schuldig voelen van hem voelt.
en als je zeker bent da hij dat begrijpt zeg hem dan een keer duidelijk dat hij niet alleen het slachtoffer is en dus ook niet altijd in de slachtoffer rol hoeft te hangen. jij moet niet hem gaan sparen door jou verdriet niet te uiten of je pijn. want dat kom je zeker weer in je depressie. dit traject is niet gemaakt om alleen te moeten doen. alles alleen en met alleen een forum kom je er niet.
jij mag ook gewoon verdriet hebben, en ik vind dat hij jou dan ook gewoon kan troosten of naar je pijn of gevoel kan luisteren. vraag ook hem naar zijn pijn.
maar het moet niet zo zijn dat een man zodra jij komt met een pijntje of naar gevoel dat hij dan in zijn slachtoffer rol kruipt en zegt sorry zodat jou verhaal van tafel is. snapje??
of zie ik alles nou verkeerd?
succes morgen hoor! je weet waarvoor je het doet zet hem op.

 

We hebben eind januari definitief uitslag gekregen. Ik praat wel met vriendin van me. Is niet dat met niemand kan praten. En tegen mijn man zeg ik wel. Maar merk dat ik dit eigelijk langer uitstel dan dat ik anders zou doen. Heb hem al dingen gezegd ook ja. En is idd zijn mannelijkheid en begrijp ik ook weer. En niet alles staat bij mij in verband met medicijngebruik. Ben zo geregeld misselijk maar spanning slaat op m'n maag. Ligt niet aan bijwerking ofzo en dat zeg ik dan maar niet zo snel bv. Maat ga al wat beter hoor eerste maand kon echt niets tegen hem zeggen. Gister zag ik op tegen pregnyl hoorde dat gevoeliger was en rode dikke plek op buik kon krijgen en naaldjes langer. Heb dit toen gezegd dat ik spannend vond en toen is hij bij me blijven zitten toen ik spoot en gaf kusje erop daarna en verder geen excuus gemaakt. Dus wie weet gaat goede kant op. Want vorige week weer vrij duidelijk gemaakt niet schuld bij zichzelf moet leggen omdat dit mij idd ook rotgevoel geef. Hij heeft van huis uit zoiezo nooit geleerd gevoelens te praten en is een man. Dus is flink wennen maar zie kleine stapjes vooruitgang..en beetjes praat hij. Troosten doet hij wel maar soms dan met een excuus waar ik niks aan heb en niet nodig vind.hij heeft hier niet voor gekozen. IS Ook niet duidelijk waar het door komt. Hij rookt,drinkt niet en nooit drugs gebruikt dus in die zin heeft hij zelf niks "expres" gedaan.
Welk zkh loop jij?

 

hoi violetta,

fijn dat je al verbetering ziet, zoals ik al zei geef hem en jezelf ook de tijd om het te verwerken. wij weten het al vier bijna vijf jaar. en hebben het er samen zonder ziekenhuis (bewust toen stil gelegd) moeten verwerken. bij man is het precies hetzelfde rookt drinkt niet nooit geen drugs aangeraakt. sommige dingen zijn geen reden voor. het is er en blijft zo.
hoe is je punctie gegaan ik ben heel erg benieuwd??

bloementje: ik heb inderdaad de terugplaatsing gehad vandaag van een super mooie en goede blasto dus hoop hoop hoop.
hoe ver ben jij nu want dat kan ik nu even niet terug lezen.
ik heb op de morgen van de pucntie mijn zoontje weg gebracht. maar gelijk weer opgehaald en alle keren meegenomen naar het ziekenhuis ook vanmorgen.
zonder hem ben ik niks. voelde me wel vaak schuldig tegenover hem want hij vraagt er niet om om elke keer zolang in de auto te zitten. niet dat hij er veel last van lijkt te hebben maar toch.
ik hou hem lekker bij me, kom op als alles via normale manier zou gebeuren breng je je kind toch ook niet weg??
na de punctie kan ik me nog voorstellen.
ik hou me wel rustig hoor de afgelopen week en ook de komende weken nog. probeer zoveel mogelijk leuke dingen te doen, mezelf af te leiden.
en zoonlief helpt daar heel erg mee.
succes allemaal. hou ons op de hoogte!!!!! vind het echt reuze fijn dat ik mijn verhaal en mening hier kan uiten.

 

Hey babycomp. Punctie is gelukkig meegevallen. Links was wat gevoelig maar daar kunnen ze eileider niet zo goed bij dus dan drukt vp op m'n buik dan zien ze beter in beeld maar is gevoelige kant daar zaten gelukkig maar 2follikels. Rechts had ik er veel meer.
Had gisteravond en vanochtend tabletje oxazepam en vanochtend zetpil dicloginac in zkh nog via infuus medicijn voelde het wel maar het scherpe was er af. Weet niet hoeveel ze aangeprikt hebben. Maar zijn 9eitjes zeiden ze in zkh. Als we niks horen voor zondag 12 dan is maandag 12u terugplaatsing. M'n man vond denk ook moeilijk hoe hij me moet steunen. In zkh ging m'n hartslag flink omhoog. Hij stond meter van me af te kijken heb hem toen zelf gewenkt en hij heeft toen hand op m'n schouder gelegd. Meer hoefde ik niet alleen ff die hand. Daar à moest hij na ander zkh de eitjes wegbrengen en potje inleveren omdat ik me goed voelde mocht ik mee alleen daar moeste we ook weer half uur wachten. Dus toen thuis kwam werd ineens zo moe dat ff 2uurtjes geslapen heb. En daarna lekker samen bosche bol gegeten om m'n verjaardag beetje te vieren ben verder moe en beetje slapjes dus helaas niet uit eten deze keer..

 

Bijna vijf jaar is ook al lang zeg! Wij zijn pas 3 jaar een stel en al 2jaar zelf bezig geweest. Omdat we jong waren moesten we nog ff zo doorgaan van HA. M'n man is 24. Maar gelukkig na ruim 1,5jaar wel doorverwijzing gehad..