Syndroom van Raynaud en zwanger worden

Hallo dames,

Ik zou graag even mijn verhaal met jullie willen delen en ben benieuwd of er mensen zijn die hetzelfde hebben meegemaakt en wat jullie advies is.

Mijn man en ik proberen sinds augustus vorig jaar een kindje te krijgen. Afgelopen twee cyclussen ben ik beide keren zwanger geraakt. Beide keren had ik op m’n NOD een positieve test. De eerste keer, werd het streepje op de zwangerschapstest in de dagen daarna steeds lichter. Uiteindelijk toen toch het vruchtje verloren. Ik kreeg toen 7 dagen na NOD een bloeding. De bloeding heeft toen uiteindelijk meer dan 10 dagen geduurd.

Deze cyclus had ik afgelopen maandag (op NOD) een positieve zwangerschapstest. Ook in de dagen daarna, iedere dag positieve testen. Ik kon het niet laten, door de onzekerheid van de vorige keer, en ben door blijven testen. Gisterochtend ineens negatief en bij het naar de wc gaan een veeg bloed. In de loop van de dag gister heeft zich dat verder doorgezet. Ik denk dat ik ook nu weer het vruchtje ben verloren.

Ik weet dat het nog allemaal erg pril is en dat er super veel mis kan gaan. Alleen begin ik me nu toch zorgen te maken dat er mogelijk iets mis is met me. Kennelijk lukt het ons wel om zwanger te worden, maar gaat het iedere keer na de innesteling verkeerd. Ik ben er gister heel emotioneel van geweest en ook nu voel ik me heel rot. Niet eens per se omdat ik dit vruchtje ben verloren, maar meer de onzekerheid en de achtbaan waar je in zit. Twee keer van ontzettend blij – je denkt al helemaal na over de zwangerschap en daarna – naar ontzettend verdrietig en de droom weer in duigen.

Gisteravond ben ik het internet op gedoken. Ik heb namelijk last van het Syndroom van Raynaud waarbij mijn handen en voeten niet altijd goed doorbloed zijn en daardoor vaak rood/paars zijn. Een aantal wetenschappelijke artikelen gaf aan dat er mogelijk ook een link ligt tussen Raynaud en vroege miskramen of complicaties tijdens de zwangerschap ivm de bemoeilijkte doorbloeding.

Ik heb morgen een afspraak gemaakt bij de huisarts om e.e.a. te bespreken. Ik ben heel bang dat hij misschien vindt dat ik me aanstel, omdat het natuurlijk beide keren nog heel pril was, maar ik maak me zo’n zorgen. Ik zou heel graag een keer met een gynaecoloog hierover willen praten om te kijken of er mogelijk iets mis is.

Wat denken jullie? Kan ik daar een beetje op aandringen bij de huisarts of stel ik me echt gewoon een beetje aan en moet ik geduld hebben en in ieder geval nog een derde zwangerschap afwachten