Is helemaal goed Aquilegia ook van mijn kant Geniet van je zwangerschap! En iedereen hier die zwanger is lekker ervan genieten! Mis het zwanger zijn ookal heb ik mijn kleine wondertje al in de wieg liggen. Hier verder geen gekke reacties over mijn leeftijd en zwanger zijn. Het was meer dat ik mij zorgen maakte van ik ben al zoo oud dus.. Ik deed het mijzelf een beetje erg moeilijk maken terwijl iedereen juist heel erg positief was en het erg leuk vonden Mama40 geweldig zeg! Wat mooi om te lezen dat na 16 jaar wow!
Ik was ietsje jonger dan sommige mama's hier (36 toen ik moeder werd, 38 toen de jongste geboren werd) maar reageer toch even op de vraag van hellen1971. Ik heb er nooit rare reacties op gekregen. Ja, hier op het forum wordt er wel eens iets onaardigs gezegd tegen moeders-van-mijn-leeftijd, maar ik heb geleerd me daar niets van aan te trekken. Mijn familie reageerde super, juist omdat de meesten dachten dat wij helemaal geen kinderen wilden. Mijn moeder had ook nooit gedacht dat ik haar nog eens 2 kleinkinderen zou 'schenken'. Wisten zij veel, dat ik 5 jaar lang heb gewacht tot mijn partner zijn 'misschien, ooit' zou veranderen in 'ja, ik wil een kind met jou'. En dan was ik zo'n geluksvogel die twee keer heel snel zwanger raakte. Ik heb mezelf tot nu toe nooit echt 'oud' gevoeld als moeder, maar dat begint nu wel een beetje te komen. Misschien omdat mijn zoon aan iedereen met wie hij kletst gelijk vertelt dat zijn mama 41 is . En omdat ik bij zijn school veel jongere moeders tref. Op het kdv was dat anders, de meeste moeders die hun kind daar brachten waren ook wat ouder (tweede helft 30, zeg maar), maar op school kom je ook een heel andere categorie tegen. By the way: ik ben zelf kind van oudere ouders. Mijn moeder was 39 toen ik geboren werd, mijn vader 53. Dat vond ik niet leuk, en ik had het ook anders willen doen. Maar ja, het is gelopen zoals het gelopen is. Ik ben heel gelukkig met de uitkomst, al had het van mij ook wel een paar jaar eerder gemogen allemaal. Nu m'n best doen om heel erg lang fit te blijven, zodat we nog lang van elkaar kunnen genieten! En de tijd is heel anders; ik was een beetje een buitenbeentje met mijn oude ouders, tegenwoordig is dat toch een stuk normaler, en meer geaccepteerd.
Hier alleen maar positieve reacties gehad maar ook hier zal het te maken hebben dat we al 6jaar lang aan het tobbe waren de ene miskraam na de andere. Wij kregen alleen maar te horen dat het ons ontzettend gegund was en dat we er vol van moesten genieten wat natuurlijk een klein beetje moeilijk was. We hadden er graag meer gehad maar helaas zal dat er niet meer in zitten Hier is mijn moeder ook 67 en zie er nog jong uit dit heb ik gelukkig van haar over genomen daarbij komt dat ze het nog super doe met haar kleinzoon
Dag Allemaal, Wat boeiend om al jullie verhalen te lezen. Mooi ook hoe iedereen weer een andere mening heeft en dat kan uitleggen. Ik ben 42 en mama van zoon en dochter( 13 en 15) Op mijn veertigste opnieuw zwanger geworden.( toen pas liefde van mijn leven ontmoet) Geen testen gedaan. Maar bij de 20 weken echo was het flink mis. Ons meisje had triploidie( zeldzame chromosoomafwijking zonder levensverwachting) Na 6 maanden is zij geboren en was al overleden. In okt 2012 opnieuw zwanger, na 3 maanden klopte het hartje niet meer. Na veel verdriet hebben we ons neer moeten leggen dat er geen kindje meer komt van ons samen. Sterilisatie bij mijn partner staat gepland. Twee weken geleden heftige menstruatie gehad van 4 uur....... Dachten we..... Wat blijkt nu, Ik ben zwanger. Onze wereld staat op zijn kop en vooral om dat alles onzeker is. 4 positieve zwangerschapstesten..... maar op echo niks te zien. Wel een hoge hcg waarde ( 2500) Ik zou nu bijna 6 weken zijn. Morgen opnieuw prikken en kijken of hcg gedaald is of gestegen. Kan ook nog bbz zijn.... Sorry , even bij het onderwerp vandaan maar moest het even vertellen en misschien is iets herkenbaar. Groetjes Ellen
Wat een heftig verhaal, Ellen. Veel sterkte de komende tijd. Dat het nu een paar keer mis is gegaan, hoe verdrietig ook, wil niet zeggen dat het niet meer kan lukken.
Ik ben 37, was nog net 36 toen mijn dochter geboren werd en ik heb geen combinatietest of punctie laten doen, omdat ik 1. veel te bang was daarmee een miskraam te veroorzaken en 2. een kind met Down welkom zou zijn. Ik heb alleen een 20 weken echo laten doen. Ik sta nog steeds achter deze keuze en mijn man ook! Geen spijt dus! En een oudere moeder, tja, mijn dochter heeft het ermee te doen, we hadden graag eerder een kind gehad maar soms lopen dingen anders...Ik heb nog niemand gehoord die er opmerkingen over had.
Jeetje wat heftig allemaal wat ik hier lees. EllenHelena ik duim voor jou, hopelijk komt alles goed. Ik ben overigens een jonge moeder, dus zo zie je maar dat dat ook niet altijd wat zegt.
Wat betreft spijt; nee hoor ik heb geen spijt dat ik in beide zwangerschappen een uitgebreide screening heb gehad. Ik wilde graag, voor zover dat mogelijk is natuurlijk, zekerheid wat betreft kansen op een afwijking ed. Bij mij waren de kansen iedere keer gelukkig nihil en dat stelde mij gerust. Het heeft wel degelijk ernstige invloed op de gezin, een kindje met een (zware) afwijking, ook al willen sommige dat niet horen. En zeker bij een 2e kindje, want je andere kinderen dragen later ook zorg. Wij wilden dat zoveel mogelijk uitsluiten. En het is ons gelukkig gegeven twee gezonde kinderen te krijgen. Nogmaals, ik vind het een zeer persoonlijk besluit want ik heb alle respect voor ouders die ervoor kiezen niets te laten testen en het risico te nemen. Ieder zijn/haar keuze!
Hoi Laris, Jouw overweging is ook de mijne, het bepaalt je leven in grote mate, een kindje met beperkingen (welke dan ook) vraagt hoe dan ook iets anders en meestal meer dan een gemiddeld gezond kind. Ook wij kiezen daar in eerste instantie niet voor. Respect voor diegenen die gewoon de sprong wagen overigens. En ik weet voldoende van beperkingen dat er ook heel veel goeie/mooie kanten zijn en we het wel zouden redden maar als ik eerlijk ben, liever een gezond kind. Vandaar dat we alles willen weten. groet
Gelukkig is iedereeen vrij een eigen keuze te maken en een eigen mening te hebben. Ik vind dat je een keuze in de zwangerschap kunt maken maar dat als je kindje er eenmaal is en in het hele leven allerlei dingen kunnen voordoen waardoor je toch een handicap/beperking oploopt en dat er na je geboorte er in je hele leven nog allerlei ernstige en mindere ernstige aandoeningen op je pad kunnen komen. En dat kunnen kleine beperkingen zijn maar ook hele grote die met prenatale screening niet naar voren kunnen komen maar het leven van ouder)(s) en kind ernstig kunnen beinvloeden.
Dat is helemaal waar, niemand weet wat er na de geboorte (of tijdens) kan gebeuren. En daar heb je dan op dat moment mee te dealen, helemaal mee eens. Alleen dat is de discussie/vraag niet, het gaat erom of je vóór de geboorte wilt laten screenen op afwijkingen ja/nee. En voor zover mogelijk kan je daar wel een keuze in maken.
Ik heb totaal geen spijt van mijn beslissing om geen vwp oid te doen. Wij zijn stapelgek op onze kleine met Down. Hij is een verrijking voor ons gezin. Natuurlijk is er de schrik in het begin , maar je leert er zo anders van naar het leven te kijken . Er zullen vast nog moeilijke momenten komen maar ook hele leuke. Iedere stap vooruit beleef je zo intens en dankbaar.
Ik ben inmiddels 37, word in mei 38 jaar. Ben op mijn 35ste bevallen van een zoon. GEzond, maar wel met een traagwerkende schildklier en verschil in beenlengte. Heeft waarschijnlijk gewoon met een toevalstreffer te maken. Onze uitslag van 1 op 436 ergens in die geest. We hebben getwijfeld en getwijfeld over een tweede, maar ik vind mijn gezond (heb een pacem.aker en veel ingeleverd) bepalend. De tweede komt er (toch helaas) definitief niet. Als we desondanks hadden besloten tot het proberen voor een tweede, had ik wel graag een vwp gewild. Maar voornamelijk omdat ik zelf medisch beperkt ben en dus een lagere inspanningstolerantie heb dan gezonde mensen en wellicht een kindje met een GROTE beperking niet goed aan zou kunnen. Het blijft een lastig verhaal, maar ik had het wel gedaan (evenals de combinatietest) om te weten WAAR we aan toe zouden zijn geweest.
Hallo mama's, Ik ben een oudere (39) mama. Bij mijn eerst zoontje was ik 36 tijdens de bevalling en bij de tweede net geen 38. Bij beide hebben we een combinatie test gedaan en de uitslagen waren gunstig dus niet verder getest. Bij onze derde weer een combinaietest laten doen en de uitslag was niet goed. Kans op trimosie 21 was 1 op 29 en kans op trimosie 18 was 1 op 69. Kans op trimose 13 was 1 op 179 Wij hebben toen gekozen voor de vlokkentest. Deze gaf aan dat onze dochter trimosie 18 en 21 had. We hebben de zwangerschap af laten breken. Nu weer 12 weken zwanger en vanwege een verhoogd risico ivm leeftijd en een kindje dat trimosieen had hebben wij weer gekozen voor een vlokkentest. Deze heef gisteren plaats gevonden dus nu is het wachten op de uitslag. Bij ons waren de reacties op eerste twee zwangerschappen positief. Bij de derde zwangerschap hoorde we een aantal maal waarom we niet tevreden waren met twee gezonde kinderen en waarom we zo'n risico namen. Toen bleek dat het kindje niet vereenigbaar was met het leven werd er gezegd zie je nou wel. Wees nu maar tevreden met twee gezonde kinderen. Nu ben ik dus weer zwanger. Ik heb er nog niet echt van kunnen genieten. Bijna niemand weet het en we zijn toch huiverig dat het weer mis kan zijn. Wel heel fijn dat er hier zo open over gesproken wordt en dat er meerdere "oudere" mama's zijn.
Wat een spannende tijd Kamay. Hopelijk krijg je een goede uitslag. Ik herken het wel dat de derde niet gegund wordt. Ik heb van twee mensen in mijn naaste omgeving gehoord na de tweede : zo nu is het gezin compleet. Volgens mij zijn dat toch keuzes die je zelf mag maken.nogmaals Ik hoop dat je een goede uitslag krijgt en vol trots kan vertellen dat je weer zwanger bent!
Wat een spannende tijd Kamay. Hopelijk krijg je een goede uitslag. Ik herken het wel dat de derde niet gegund wordt. Ik heb van twee mensen in mijn naaste omgeving gehoord na de tweede : zo nu is het gezin compleet. Volgens mij zijn dat toch keuzes die je zelf mag maken.nogmaals Ik hoop dat je een goede uitslag krijgt en vol trots kan vertellen dat je weer zwanger bent!
Kamay, wat een ongevoelige opmerkingen zijn er tegen jou gemaakt. Ik snap heel goed dat je huiverig bent, zowel voor wat er kan gebeuren als voor verdere reacties. Hoe kun je nou je zorgen delen met mensen die lijken te denken dat je het over jezelf afroept door op deze leeftijd nog aan een zwangerschap te willen beginnen... Deel je zorgen hier, en dan hopen we met je mee op een goede uitslag. nina3: sommige gezinnen zijn compleet met 1 of 2 kinderen, veel andere niet. Hoe dan ook heb je gelijk: die keuze maak je zelf!
Dank je wel dames. Wij hebben gisteren de uitslagen ontvangen en ons kindje is zover men kan zien gezond. Wat een enorme last die van onze schouders is gevallen. Nu genieten van de zwangerschap en mensen vertellen dat er een wondertje onderweg is.
Ben ook blij voor je! En ik sluit me helemaal aan bij hellen1971: laat de mensen maar kletsen! Er zullen er vast ook genoeg zijn die wel oprecht blij voor jullie zijn. Hellen, jij gaat ook lekker, nu al ruim 12 weken! Voel je je goed? Ik zie nu je uitgerekende datum, die had ook wel een beetje in mijn rijtje gepast, en past ook mooi bij de geboortedag van je dochter.