Lief dat je vraagt Helaas zoals ik dacht, er zit nog restweefsel... ik heb drie opties: afwachten, weer cytotec gebruiken, deze keer in combinatie met mifegyne, een progesteronblokker, ofwen curretage. Omdat we gisteren erg twijfelde, worden we na het weekend teruggebeld, om meer tijd te hebbennom na te denken. Elke optie heeft voor en nadelen natuurlijk, de gynaecoloog had geen voorkeur of advies, het is echt mijn keuze... Echt zo zo zo stom dat dit zo moet gaan...
Dat mifegyne is gek, want in mijn ziekehuis geven ze dat dus niet mee, gyn zei dat hij niet wist of het verschil maakte (ik dacht te begrijpen, tussen de regels door, dat het voor abortussen bedoeld was? Waarbij je een oplopend proces afbreekt, maar bij een miskraam een aflopende zaak is dus dan helpt het niet?! Maar dat zei hij niet zo hoor) ik had er iig ondertussen over gelezen, ook gelezen dat het in sommige ziekenhuizen gewoon standaard is, dus ik heb er naar gevraagd, en dat mocht ik proberen. Maar goed, ik moet het allemaal laten bezinken... met de kinderen thuis nu vind ik het ook lastig om de medecijnen te gebruiken, want dan komen er vragen (ik kon door het vele bloedverlies echt niet gewoon op de bank zitten...)
Ja ik heb wel begrepen dat de mifegyne niet overal standaard was. Bij mij had mijn lichaam nog niet door dat het mis was zeg maar. Bij mij hielpen de pillen gelukkig goed en was ik bij de controle echo schoon. Ik heb 1 dag veel gebloed maar was te doen met kraamverband. In totaal 8 dagen gebloed. Een heftige menstruatie zeg maar. Alleen de dag van de 1e dosis cytotec krampen gehad. Geen stolsels. Dus al met al is het bij mij snel verlopen. Hopelijk helpt de laatste dosis medicatie goed.
Nou, zoals het bij jou ging, daar teken ik voor! Het was bij mij inderdaad ook zo dat mijn lijf niks doorhad, en kennelijk nog steeds jiet. Ik was 10 weken bij de echo, maar het vruchtje was al zeker drie weken gestopt met groeien... ik hoop ook dat we nu vooruitgang gaan zien, ik ben zo zat nu... Ik hoop voor je dat je snel weer zwanger bent!
Update: Vorige week woensdag mifegyne genomen, op vrijdag cytotec. Helaas vrij weinig effect... vrijwel geen bloedverlies, wel buikkrampen, maar dan vooral darmkrampen eigenlijk. sinsdien bloedverlies maar weinig. Vandaag toch nog een test gedaan omdat dat afwachten zonder niks te weten echt moeilijk is, en zie, het is nu toch echt lichter. Ruim twee weken na de laatste, dus heel spectaculair is het niet, maar toch, er gebeurt iets. Woensdag as weer een echo (heb ikecht om moeten smeken, ze wilde 4 weken wachten...)
Volgens mij lees niemand meer mijn berichten maar misschien dat iemand het ooit wel fijn te lezen hoe het ook kan gaan Gisteren controle echo in het ziekenhuis, en zoals verwacht, het zit er nog. Ik begrijp nig steeds niet wat wát het is, volgens mij weten ze het ook niet goed, maar iig een rest. 3x4x2 cm, best een groot stuk ‘iets’ dus. Er is nu afgesproken dat ik over twee weken een hysteroscopie krijg waar ze dat rest weg kunnen halen. Dat gebeurt onder sedatie (dus geen narcose maar een roesje). En dan moet het klaar zijn. Dat hoop ik zo! Ik ben ergens opgelucht dat er eindelijk iets van een eindpunt in zicht is, maar ik vind de ingreep ook wel spannend. 11 februari moet het plaatsvinden, dat is 11 weken nadat ik voor het eerste cytotec had gebruikt. Ze wachten altijd 10 tot 12 weken namelijk, omdat het dan ‘rustig’ is en niet zo erg bloedt, schijnt.
Jeetje, heb net alles gelezen, heb zelf een curretage en een "gewone" miskraam gehad. Maar niks vergeleken met wat jij nu allemaal mee maakt. Ik denk dat de operatie ook de beste oplossing is. Heel veel sterkte en hoop dat je spoedig hersteld.
Dank je je hebt een heel traject achter de rug zie ik in je onderschrift, dat is ook heel heftig, ik hoop dat je toch nu snel zwanger wordt!
@anoniemenonzeker; dit heb ik ook gehad. Eerst een echo zonder kloppend hartje (groei gestopt met zo'n 5 weken), vervolgens een gigantische bloeding, maar met restje wat mn lichaam niet lukte om op te ruimen. Uiteindelijk tot 12 weken gewacht. Uiteindelijk met een ruggenprik verwijderd. En toen pas stopte de zwangerschap symptomen..
Op 5 februari deed ik mijn laatse zwangerschapstest (zie foto), eigenlijk niet echt een verschil met van 23 januari, dus er gebeurde inderdaad weinig in mijn lijf. Gisteren was de ingreep, en die verliep goed, gynaecoloog gaf aan dat alles weg was nu, en dat ik nu binnen 6 weken ongesteld moet worden, en als dat niet zo is, moet ik terugbellen. Ik wil nu de afloop van hcg nu een beetje volgen dus ik heb nieuwe zwangerschapstesten besteld. Weet iemand vanaf wanneer je eisprong kan verwachten? Moet de zwstest helemaal wit zijn? Of kan het al eerder op gang komen? we willen iig niet wachten met proberen zwanger te worden totdat ik ongesteld ben geweest, dat vond de gynaecoloog ook niet nodig. Ik heb nu ook minimaal bloedverlies dus dat stelt me enigzins gerust dat het inderdaad echt klaar is nu...
Vandaag een zwangerschapstest gedaan en die waa negatief! Ik geloof hrt bijna niet, na zolang in de miskraam blijven hangen!
Zo een na sleep zit eraan. Dit klinkt raar maar ben blij voor je dat deze negatief is. Ga je nog ovulatietesten gebruiken of sla je over en wacht je je menstruatie af? Hou er wel rekening mee dat je er nog wel een klap van kan krijgen. Drijfveer is begrijpelijk maar gun jezelf wel wat tijd ♥
Ik ben ook blij ik werd moedeloos van al de positieve testen... We willen niet wachten tot een menstruatie voordat we weer proberen. Ovulatietesten ga ik proberen, maar het wordt lastig denk ik. Ik zou het wel prettig vinden om niet ‘out of the blue’ ongesteld te worden, fijn om te weten wanneer het ongeveer komt en voorbereid te zijn. We hebben twee jaar geleden een kindje verloren. Ook al begrijp ik voor velen een miskraam emotioneel erg zwaar is, na wat we meegemaakt hebben is dit niet vergelijkbaar. Verdrietig, ja, maar ik ben er best wel rustig onder. Die fysieke nasleep vond ik echt heel vervelend, maar het lijkt nu eindelijk de goede kant op te gaan! We hebben andere gezonde kinderen, dat zal ook wel meespelen natuurlijk, ik sta niet met lege handen... Ik hoop dat je snel wel het geluk mag ervaren van je kindje in je armen vast houden @Asil <3