September 2011 ben ik bevallen van een prachtige zoon, na mijn oudste te zijn verloren na een week door zware PE met 27 weken van mijn kant en een miskraam in Augustus 2010. Nu gaan wij in Augustus trouwen en de ''planning'' zou zijn om dan te beginnen voor een derde. Maar nu het punt. Na alles wat er gebeurd is (2 spoedks, de PE, het verlies van mijn zoontje, PND na de 2de zwangerschap, paniekstoornis met een lang hersteltraject e.d.) ben ik dus als de dood voor een derde zwangerschap, de derde keizersnede en alles wat erna komt. Iemand tips hoe ik hier mee om zou willen gaan? Tot nu toe heeft mijn angst mijn kinderwens nooit in de weg gestaan, maar ik merk dat ik toch eerder een knoop in mijn maag krijg als ik er nu aan denk.
Jeetje meid wat een heftige dingen hebben jullie moeten doorstaan! Tips van mijn kant zijn lastig te geven. Toch probeer ik het; als je het idee hebt dat je er weer helemaal klaar voor bent en het weer aankan, zal ik het weer gaan proberen. Ondanks dat jij zoveel tegenslagen hebt gehad, wil het natuurlijk niet zeggen dat je er geen 1 meer krijgt (sorry wil niet negatief overkomen, maar ik probeer realistisch te zijn). Het kan altijd mis gaan, maar het kan ook goed gaan! Daarom lijkt me het belangrijk dat je weer lekker in je vel zit, zodat je eventueel een tegenslag aan kan. Ik kan natuurlijk niet je angst wegnemen, ik denk dat ik ook nooit meer een onbezonnen zwangerschap zou hebben. Terwijl hetgeen wat ik heb meegemaakt op dit vlak waarschijnlijk peanuts is vergeleken met jouw verhaal. Maar er zijn ook heel veel goede verhalen van zwangerschappen en als je graag nog een kind wel, is dat het proberen waard toch? Misschien een idee om veel positieve verhalen te lezen zonder de realiteit te verliezen? Heel veel sterkte meid! En een goede zwangerschap gegund!!