Hoi dames, ik woon in de omgeving van Veghel en onder tussen ben ik al vanaf 2009 bezig en beginnen we binnenkort met iui, maar nu zijn er in mijn vriendenkring zoveel meiden zwanger, of net bevallen en het doet me zón pijn, telkens weer zo'n steek, vandaag nu net, weer gehoord via sms dat er een vriendin al 17weken zwanger is BOEM weer een steek (zo ervaar ik het) ik zie het écht even niet meer zitten, en ben er echt kapot van.. hun wel, ik niet.. en ik weet dat er hier mensen zitten die al veel langer en ook verder zijn en bij wie het niet lukt, en ik wil niet egocentrisch zijn maar ik heb ook gevoel.. en ik zie het nu even niet meer zo zitten... weer 3maanden wachten, weer zolang moeten wachten voor een begin.. pffffff
tjee zeg dat ik zo ontzettend balen. Ik zit andersom in dezelfde situatie. Mijn beste vriendin is ook al 3 jaar bezig om zwanger te worden. Destijds tegelijk met mij, onze zoon is ondertussen bijna 2.5! Zij krijgt vandaag de eerte ivf behandeling en ben plaatselijk zo zenuwachtig voor haar. Ik hoop het zo voor haar, maar kan haar niet helpen. alleen bij ons is het wel bespreekbaar gelukkig, misschien helpt het om er een beetje openbaarheid aan te geven. Heb ook gezegd tegen haar dat wij nu voor een 2e kindje gaan, want wil ook niet liegen ofzo. We hebben met oud en nieuw getoast dat we samen zwanger zijn in 2012!!! en dit hoop ik ontzettend. Ik gun het jou ook van harte meis, en geloof heel goed dat je vind dat daarin soms alles oneerlijk is verdeeld!!! heel veel succes, en weet verder ook niet wat ik tegen je moet zeggen om je op te vrolijken. BLIJF POSITIEF, OOK AL IS HET MOEILIJK...
ik kan me voorstellen dat je je rot voelt en dat het je steekt wanneer er weer iemand in je omgeving zwanger is. Dat is toch logisch, je hebt zelf ook een wens en die is helaas nog niet in vervulling gegaan. Ikzelf ben trotse moeder van een dochtertje en binnenkort gaan we voor een 2de, dus heb geen ervaring met jouw pijn. Wel een miskraam gehad en kort daarna raakte mijn schoonzus zwanger. Toen heb ik het ook erg moeilijk gehad. Dus ik begrijp absoluut hoe je je voelt. Probeer positief te blijven, stuur al je positiviteit naar je baarmoeder. Praat erover, met vriendinnen, je ouders, een vertrouwenspersoon. Je mag mij ook pb-en als je wilt praten. Maar ga niet bij de pakken neerzitten. Ik wil je heel veel succes wensen en ik hoop echt voor je dat het snel raak mag zijn. Knuffels!
Veel mensen staan er niet bij stil en zijn zo ontzettend blij dat ze niet in de gaten hebben hoe erg je iemand kan kwetsen met hun goede nieuws over een zwangerschap. Een ander zou toch alleen maar blij voor jouw kunnen zijn ? Maar zo werkt het dus niet. Ik kan me heel goed voorstellen hoe moeilijk het voor je moet zijn en ik vind je helemaal niet egocentrisch als je je verdriet hierover wilt uiten. Dat er anderen zijn die nog langer dan jullie bezig zijn wil niet zeggen dat jij er geen verdriet over mag hebben. Zelf heb ik net als Rensje aan de andere kant gestaan en dat is natuurlijk heel anders, maar ook niet makkelijk. Een goede vriendin en ik startten tegelijk met het krijgen van een kindje, leuk op een NOD forum, erover kletsen en dromen. Ik werd na 3 maanden zwanger, zij was nog geen enkele keer ongi geworden. Om een lang verhaal kort te maken, ik heb inmiddels 2 kindjes gekregen die zijn nu 6 en 4 en zij heeft dit eind vorige jaar haar 1e kindje gekregen. Je hebt geen idee hoe moeilijk het is geweest om haar te vertellen dat ik zwanger was van de 2e. Heel dubbel qua emoties. Je loopt over van geluk, maar je wilt niet blij zijn omdat je verdrietig bent voor een ander. Het is en blijft gewoon moeilijk dus gooi het er maar lekker uit als je er behoefte aan hebt en hou je taai meid.
Hoi Querido, Dan kennen we misschien wel dezelfde zwangeren of moeders! Ik kom namelijk oorspronkelijk uit Uden en heb een tijdje in Veghel gewoond. Ik zit op precies hetzelfde plekje als jij, inmiddels al twee jaar bezig en op dit moment zijn er drie vriendinnen die nu voor de tweede keer zwanger zijn sinds wij bezig zijn. Daarnaast zijn er nog veel meer zwangeren en nieuwe moeders en af en toe word ik gewoon gek als ik 's ochtends Facebook open en mijn hele overzicht bol staat van de updates van zwangerschappen en bevallingen. Ik kan niet eens meer op een "Like" knopje drukken, omdat ik er gewoon niet meer vrolijk van word! Iets wat ik wel steeds voor ogen probeer te houden is, dat het niet is dat ik het hen niet gun of dat ik niet blij ben voor hen, maar dat het mijn eigen verdriet is waar ik mee geconfronteerd word, zeker na mijn mk, en dat is in elk geval niet raar! Dit maakt het voor mij mogelijk om toch nog enige vorm van contact te hebben met hen, zonder bot of zonder respect naar hen toe over te komen. Ik hoop dat jij, net als ik, binnenkort ook heel Facebook vol kunt schrijven totdat iedereen er ziek van wordt!
He meid wat naar en wat herkenbaar. Neem de tijd om verdrietig te zijn, om te huilen en boos te zijn. Weet dat het normaal is om je zo te voelen, dat je verdriet er ook mag zijn. En daarna komt vanzelf weer het gevoel om er voor te gaan Wat bedoel je trouwens met 3 maanden wachten, begint dan de iui? En hopelijk komt gauw de dag dat het jouw beurt is en dat je ook blije smsjes verstuurt
Hoi meid, T geeft helemaal niets en het is zeker niet egocentrisch!!!!!! Het is goed om je gevoel te uiten!!!!! En jaar er zijn er genoeg die al veel langer bezig zijn dan jij maar die nemen je t echt niet kwalijk dat jij je zo voelt, ik denk dat ze t juist heel goed begrijpen! Mijn vriend en ik zijn bijna twee jaar bezig geweest, mk gehad en bbz in vijf maanden tijd. Toen werd ik gek als ik hoorde dat er weer iemand zwanger of bevallen was. In september vertelde een vriendin dat ze ongewenst zwanger was van de derde nou toen was ik er helemaal klaar mee!!!! Ik was ook als de dood dat ze voor abortus zou kiezen want ze was echt niet blij, gelukkig heeft ze gekozen t kindje te houden. Ze begreep alleen niet waarom ik het zo moeilijk vond om met haar te praten over haar zwangerschap, ik heb geen contact meer met haar. Eind die maand hoorde ik dat een oud collega zwanger was eindelijk na vijf jaar!!! Toen heb ik zo gehuild maar vooral omdat ik blij voor haar was. Ik gunde het haar omdat ze al zolang bezig was... Dit maakte dat ik mijn wens even kon los laten en opeens werd ik in november niet ongesteld!!! Sorry je hebt er niks aan om te weten dat ook ik zwanger ben. En ik schrijf dit alles niet om mijn gevoel te uiten, maar om te laten zien dat jij je echt rot mag voelen. Ik hoop dat je de moed niet helemaal verliest en dat je sterk blijft!!! Jouw dag gaat er komen dat weet ik zeker meis. Ik weet dat ik niets kan zeggen om een glimlach op je gezicht te toveren, ik wou dat ik dat kon! echt lieve meid jouw dat komt en misschien sneller dat je denkt, wat n dooddoener hè! Ik ben zo op zoek naar woorden die je leed verzachten, woorden die je de hoop doen teruggeven. Ik vind ze niet, woorden zijn maar woorden. Ze veranderen niets, en toch wil ik je zeggen het komt goed!
Hoi, Ik weet hoe je je voelt. Zit helaas in hetzelfde schuitje.. Al sinds september 2008 bezig voor een geweldig, mooi wondertje. Het is zwaar, heel zwaar en ook moeilijk om moed en hoop te blijven houden. Het doet zoveel pijn, is niet te beschrijven. Keer op keer weer die klap als je hoort dat iemand zwanger is. Ik hoop dat ik dat ooit mag meemaken en gun dit jou ook met heel mijn hart!
Dikke knuf... Ken je gevoel! Hier ook al vanaf 2009 bezig. De hele IUI molen al doorlopen, verschillende operaties aan mn baarmoeder/eierstokken gehad en nu een eerste mislukte ICSI poging... Heb in mijn omgeving al meerdere mensen zwanger zien worden eniet eens voor 1x nee al 2x... erg lastig allemaal en je af wat jij verkeerd hebt gedaan in je leven dat je dit verdient... Wat die anderen doen waarom het hun wel gegund word en jou niet... Nou meis ik duim voor je dat het snel WEL raak mag zijn... Liefs
tranen met tuiten, heb ik het gelezen, ik ben blij dat ik iets van herkenning zie, het is ook voor mij zo lastig om dat vriendlief niet wil dat iemand het weet ... gister dan langs een meisje geweest en dan die opmerkingen : Goh zou je ook niet eens beginnen, en dan hoor je dat niet een nee hele familie begint dan... ik schreeuw dan van binnen en la,h naar ze met de woorden : Tja zal het er eens over hebben om tebeginnen, tis en.blijft een wonder en niets in vanzelfsprekend... mja dat lijken ze dan niet te willen snappen oid.. en idd dat stjkje van FB. ik walg van die teksten als AH zat je nog maar in mamas buik" het gaat alweer zo snel, nu al zn eerste tandje!" grrr... DISLIKE
Het is vreselijk moeilijk. Voel je niet schuldig om je gevoelens. Sinds 2009 is een lange lange tijd, natuurlijk dat doet pijn ! Ondertussen lijkt iedereen maar gewoon door te gaan met leven en staat die van jou op pauze. Vervolgens krijg je de nare opmerkingen en de ondoordachtzaamheid. Als laatste krijg je heel leuk het sociale isolement...je kan niet meepraten omdat je geen kinderen hebt en de rest ondertussen wel. Dit traject moet je gewoon niet onderschatten. Vaak heeft het ziekenhuis voor vrouwen in deze positie wel iets in de vorm van psychologische hulp en begeleiding. Je kunt hier natuurlijk ook je hart luchten ! Mag ik vragen waarom je 3 maanden moet wachten voor IUI? Ik wens je snel een mooie plakbeeb toe ! We weten hoe het voelt meid !
bij ons hier in het behandel centrum hebben ze een wachttijd, maar in een ander topic had ik gevraagd hoe de ervaringen waren in Amsterdam, omdat ik geregeld voor me werk in Amstelveen ben.
Ik lees dat je vriend niet wilt dat iemand het weet. Wat ontzettend moeilijk moet dat zijn zeg. Is natuurlijk jullie keuze maar wil je laten weten dat het ontzettend fijn kan zijn als je omgeving ervan weet. Vooral als je al zolang bezig bent. Hier weten onze naasten het en we krijgen van alle kanten steun en ze houden er rekening mee. Ik kan mijn hart luchten en ze zorgen voor afleiding wanneer dit nodig is. Knuffel!
Hoi allereerst ik ken je gevoel en had net zoals jij alleen maar zwangeren om me heen en iedereen heeft er inmiddels al 2 of 3 . maar onze vrienden vonden het heel fijn om te weten dat het bij ons niet wou lukken en ze er rekening mee hielden . Ook wij zijn weleens weggelopen op een kinderverjaardag en mijn vriendin kreeg te horen die zijn gauw weg en ze zei ze waren hier al een poos en ze hebben nog een feestje dus je vrienden kunnen je ook beschermen hierin. Ik hoop dat jullie snel zwanger mogen zijn.
ik vind je gevoel heel begrijpelijk. moeder worden is toch wel een heel wezenlijk iets voor een vrouw. ik begrijp ook je enthousiaste vriendinnen, omdat ze niet weten dat jullie al zolang bezig zijn, en zij gewoon erg gelukkig zijn met hun zwangerschap/kindjes. ik heb zelf geen problemen met zwanger raken, maar bij de 2e duurde het toch wat langer dan we hadden verwacht (cyclus 7 - ik snap dat dat voor jou niet lang klinkt). ik vond het wachten moeilijk, en ondertussen werd een vriendin en een schoonzus zwanger in de eerste cyclus. dat vertelden ze heel blij met argumenten als: ja, we zijn ook wel jong natuurlijk... dat ben ik ook en ik vond dat toen al pijnlijk en even slikken, dus ik kan me voorstellen dat jij het af en toe uitschreeuwt! ik schrijf dit niet om een potje zielig te doen, maar om aan jou begrip te tonen dat je gevoel er mag zijn! onthoud ook: je bent niks minder waard zonder zwangere buik!!
Hey meid, Ook ik herken je gevoel, jaja zul je zeggen als je naar mijn banner kijkt. Terecht. Waarom schrijf ik hier dan? Ik hoop dat ik jou een beetje hoop, vertrouwen en steun kan geven. Ook hier een poos bezig geweest om zwanger te raken. Eerst tel je je cyclussen en voel je je iedere maand zwanger. Dit sloeg bij mij snel om in frustratie. Wéér die (gevreesde) negatieve test. En de eerste vriendinnen zwanger die tegelijkertijd waren begonnen met kindjes! Op een gegeven moment toch maar naar de huisarts. Kortste klap was een zaadtest bij Jo-man. Resultaat bijna geen zwemmers... Klap in ons gezicht, want we willen zo graag en gaat het nu ooit wel lukken? Hup ons boeltje weer bijeengeraapt en naar de fertiliteitsarts (schat van een mens). Ik de beruchte temp. curven bij houden, in de weer met ovulatietesten; perfecte cyclus was de conclusie. Maar ja, dat zaad van Jo-man... We konden wel starten met ICSI, maar dan moesten we nogmaals zaad testen. Dus toch maar weer sperma in een potje deponeren en met angst en beven wachten op de uitslag. Wonder boven wonder was deze keer goed! Zéér goed zelfs!!! Compleet flabergasted, hoe kán dat nou? Dit was nog nooit gebeurd. Na drie maanden maar weer een test, ook deze was zeer goed! Al die zenuwen en al op de wachtlijst voor ICSI voor niets! Maar goed, al met al een poos bezig met nul resultaat. Dan bij mij maar een kijkoperatie om te kijken of de boel bij mij wel goed zat (gelukkig wel!). Conclusie, we zijn beiden gezond en we mogen het zelf weer even proberen. Na ruim een half jaar zijn we dat zelf proberen ook weer helemaal zat en stappen we weer naar de fertiliteitsarts. Deze vind het ook welletjes geweest en laat ons starten met IVF in de eigen cyclus. Dit was mei/juni vorig jaar. Juli/augustus zou onze IVF maand worden. Ik schrijf zou, want ik bleek zwanger! Ongelovelijk, het kán dus gewoon. Helaas eindigde deze zwangerschap in een miskraam. Hoe oneerlijk is het, wij hebben al zo lang moeten wachten en dan gaat het ook nog mis! In deze tijd werden mijn vriendinnen zwanger van de tweede!!! Hoe confronterend en gemeen. Waarom zij wel en waarom gaat het bij hun wel goed en bij mij niet? 6 september was de miskraam. Ik was ruim 6 weken zwanger. Me ingesteld op weer lang wachten voordat het weer 'raak' zou zijn. Had hier op een gekke manier vrede mee omdat ik nu wist dat het kón. Na de miskraam ben ik 1 keer ongesteld geweest en het resultaat zie je onderaan (banner!) Meid, ik herken je gevoel! Ik hoop dat het snel raak mag zijn voor je. Het gevoel van het hopen en iedere keer weer de teleurstelling sloopt je! Sterkte!!
Ik kan me heel heel heel goed voorstellen hoe je je voelt Wij zijn ook alweer een flinke tijd bezig en heb al een jaar geen eisprong gehad. In het zkh was bij de echo te zien dat ik wel 2 eitjes aan het maken was! Ik hoop ook dat ze springen. Maar je gevoel herken ik zó goed. Ik wilde als eerste van mijn vriendengroep al kinderen maar vriend wilde niet. 2,5 jaar moeten wachten voordat hij zover was,word ik ernstig ziek en ben nog niet hersteld. Meid,ik hoop dat er een wondertje voor jullie komt. Het is soms zo oneerlijk verdeeld.
ik snap wat je bedoel, ik woon in de buurt bij jou. zie ik een ooienvaar kom ik hem tegen geef ik hem een tom tom,naar jou! kop op meis komt goed.
Ohh meis zooooo herkenbaar!! Wij zijn 8jr bezig geweest voor een wonder.........ja echt 8jr bijna op de dag af. In jan 2001 gestopt met de pil en in jan 2009 hadden we eindelijk na onze eerste IVF poging een positieve test. Nu 2jr later hebben we 2 prachtige dochters. Al mijn vriendinnen gingen mij voor, nichten, vage bekende, rokende, ongezonde.........iedereen leek zomaar zwanger te worden. Als je zelf ook zo graag wil is het zo moeilijk om te zien dat een ander wel zwanger word en jij niet.........soms zelfs meerdere keren zwanger worden. Schrijf het van je af! Je bent niet de enige. Ik hoop dat je snel zwanger mag zijn!