Hoi meiden, Mijn vriendin heeft een kinderwens, maar twijfelt met vlagen heel erg of ze er wel klaar voor is. Ze is daarom inmiddels weer aan een nieuwe pilstrip begonnen. Ze weet niet goed waarom ze twijfelt. Waarschijnlijk het onbekende en de vrijheid die beperkt gaat worden na de komst van een kind. Zij is zelf niet lid van zp, dus vandaar dat ik de vraag namens haar stel; Twijfelden jullie ook of je wel klaar was voor een kind? en wat heeft jullie doen besluiten er toch voor te gaan, of juist niet voor te gaan? Misschien kunnen jullie reacties haar wat twijfels doen wegnemen. wat niet wil zeggen dat ze overgehaald moet worden! Maar misschien krijgt ze wat meer rust in haar eventuele beslissing. ze is er namelijk wel heel veel mee bezig. Ik hoop op veel reacties, alvast bedankt! Liefs Vlinderr
kan ze precies uitleggen waarom ze twijfeld, ik denk dat ze daar eerst naar moet kijken, ik persoonlijk zeg bij twijfel niet doen, je kan namelijk niet meer terug, zijn er misschien nog dingen die ze zou willen doen, is ze ergens bang voor het is een beetje lastig antwoorden zo want denk dat iedereen die aan kinderen begint zo nu en dan weleens twijfeld de normale twijfels kan ik het aan, financieel, geestelijk, lichamelijk, wat voor impact heeft het op mijn leven, ben ik een uitgaansmens of een huismus misschien kun je haar wat meer informatie vragen
Ik heb geen moment getwijfeld. Toen mijn vriend en ik nog geen maand samen waren vroeg hij of ik de moeder wilde worden van zijn kinderen, pil á la minute weggedaan!! Het onbekende snap ik... Maar de vrijheid? Als ze daarvoor bang is, is zij er absoluut niet klaar voor. Naar mijn inziens verrijkt een kindje je je leven. Dus sorry, ik kan jou/haar niet helpen.
Ze kan niet goed aangeven waarom ze twijfelt. Grotendeels het onbekende. Ze gaf zelf aan dat als ze twee jaar wacht, ze nog steeds zal twijfelen.
ik heb in het begin ook getwijfelt. ik heb toen een gesprek met me moeder gehad over wanneer zij wist wanneer ze er klaar voor was. me moeder zei toen. meid je weet nooit wanneer je er echt klaar voor ben. maar je moet wel alles uit het leven hebben gehaald en een goeie stabiele relatie hebben als je er aan begint. en finacieel ( goed ) zitten. vaste baan ect. zodoende heb ik me keuze gemaakt. ik ga niet meer uit woon al 5 jaar samen en ben er echt echt nu aan toe om een stap verder te zetten. ik wil natuurlijk ook graag reizen nog met me mannetje en alles. maar ik ben nog jong en reken uit dat ik rond de 50 ben als me kinderen op eigen benen kunnen staan ( bijwijzen van) dus dan kan ik alle tijd nemen om nog te reizen plus als me gezondheid het toelaat is dat nog mogelijk jetju heel verhaal maar dat is zo'n beetje wat mijn reden was/ is dat ik zwanger wil worden
ik hoop het meid!! volgens mij moet je er ook niet zo veel bij stil staan op de belangrijke dingen na dan! IK ZEG DOEN!!!! hahhaha ik hoop dat ze snel wat zekerder word!!
Ik zeg hetzelfde,.. ik heb bij de eerste ook getwijfeld. toch het idee; kan ik het wel, wil ik het wel etc.. en je hebt tenslotte nog 9 maanden om aan het idee te wennen. Het is ook wel spannend allemaal, het onbekende. Ze wil zelf ook wel heel graag, maar toch houdt haar nog iets tegen, de twijfel die dan toe slaat.
Hier ook getwijfeld hoor. Ik wilde het vreselijk graag, droomde erover, was er bewust mee bezig (drie jaar ovutesten/tempen en gyn). En toch, sloeg af en toe twijfel toe. Ow jee kan ik het wel aan? Een nieuw leven om voor te zorgen, zorgen om te maken, etc. Het is ook zo'n enorme, werelveranderende stap! Maar omdat ik er zoveel over droomde en altijd zielgelukkig was (en dus denk ik onbewust eigenlijk niet twijfelde) heb ik de twijfels genegeerd. En ik had geen betere keuze kunnen maken! Let wel, dit waren geen twijfels op basis van relatie, financien etc. dat zijn namelijk heel relevante en objectieve dingen. Mijn twijfels waren subjectief en niet de vinger op te leggen. Ik denk een stukje onzekerheid ..
Het is een bepaald gevoel wat ik niet kan omschrijven. Dat ik ooit graag kinderen wilde wist ik maar in 2010 was ik er klaar voor ik had zo'n groot verlangen en als ik een baby op schoot had kon ik alleen maar denken: "dat wil ik ook!!!" en ergens in april 2010 was mijn vriend er klaar voor. We waren op de zoveelste kraamvisite geweest en hij zei uit het niets dat het hij,het graag zou willen. Daar heb ik op gewacht want je moet er samen klaar voor zijn.
ja ik wist sinds me geboorte volgend mij al dat ik moeder wou worden en naarmate ik ouder werd nam dat gevoel alleen maar toe. maar ja dan word je idd ouder en heb je rekening te betalen ect. ect. en dan blijkt het allemaal nog niet zo makkelijk te zijn!! je vriendin moet lekker de tijd er voor nemen om ook met zich zelf er uit te komen wat haar dwars zit. pas dan kan ze een goeie keuze maken!! ik hoop dat ze zich snel toevoegt aan dit forum en dat ze lekker gaat klussen eer je zwanger bent ben je ook weer een tijdje verder ( meestal)
Hahah, mee eens! ze gaat binnenkort es een kijkje nemen op zp. ik zal haar nog wel overhalen een profiel aan te maken..
Als ik zou wachten tot ik niet meer zou twijfelen dan zou ik NOOIT kinderen krijgen. Ik weet nu zeker dat ik het wil (alleen NU nog niet vanwege geld, man is er nog niet klaar voor, enz) Maar... de twijfel is er nog steeds... kan ik het wel aan, hoe gaat het dan met geld, zal ik wel een goede mama zijn, gebroken nachten, enz. Bij mij werd de wens sterker dan de twijfel... Ik denk dat je vriendin zichzelf nog even de tijd moet geven om aan het idee te wennen en bij zichzelf na te gaan of ze bereid is om zichzelf weg te cijferen voor iemand die totaal afhankleijk van haar is. Het is ook niet een kleine stap die je neemt als je ervoor gaat! Twijfel zie ik in dit geval juist als iets goeds, dat betekent dat je erover nadenkt en je niet onbezonnen in het volgende avontuur stort. Ouder ben je voor de rest van je leven.
@Emma, bedankt voor je reactie. Succes met je kinderwens. Hopelijk gaat je mannetje ook snel over stag!
ik heb ook getwijfelod, over mn werk, mn vrijheid..volgens mij zijn dat twijfels die veel hebben. Nu past dat ook heel erg bij mijn persoonlijkheid, ik denk veelste veel na, zie vaak hobbels in de weg terwijl dat niet nodig is. Mn vriend zegt altijd, ach kom allemaal wel goed hoor, kijk om je heen. Dus ach...als het gezonde twijfels zijn dan komt dat wel goed hoor!
Ik was al vanaf mijn 24e klaar voor een kindje haha, maar helaas had ik toen nog geen relatie. Die kwam 2 jaar later en hoewel mijn eierstokken al te keer gingen moest ik nog wachten tot vriendlief met het pappa virus besmet werdt. Dankzij een heel klein nichtje ging dat alsnog vlotter dan ik gedacht had en in mei vertelde hij me dat ik maar eens moest stoppen met de pil.. Nou, ik hing nog net niet aan de kerkklok Maar je snapt waarschijnlijk wel dat hier ook geen twijfels zijn/waren. Het onbekende daar ben ik juist zo gretig naar, het lange wachten.. pfff dat is een minpunt
Misschien is het net zoiets als bindingsangst?? Ik durfde nooit relaties aan te gaan, omdat ik bang was, het eng vond... Voelde me snel geclaimd.. Tot ik mijn lieffie tegenkwam.. Alles was bijna gelijk over... Misschien vind ze het gewoon eng... Maar als ze al 2 jaar aan 't denken is.. Ik weet niet hoe oud zij is, het kan ook nog een jaar duren voordat alles weer op de regel is na het stoppen met de pil he?? Maar ze moet er wel goed over nadenken... Ik weet het verder ook niet... Ik vind het ook spannend... Mijn vriend en ik zijn bijna nog maar 1 jaar bij elkaar... Maar wat ik hierboven beschreef... Ik had bij iedereen bindingsangst behalve bij hem... Plus het feit dat hij al een leeftijd heeft waarvan ik zeg, er moet wel snel aan kinderen gedacht worden.. Ondanks dat wij samen niet heel veel uit zijn geweest en zo, hebben wij apart van elkaar heel veel leuke dingen mogen doen... Je kunt met een kindje ook leuke dingen doen, alleen is het dan niet 's avonds... Maar overdag Wens je vriendin succes!!!
Ik denk dat als je een kindje wil, je op een bepaald moment in je leven moet zijn waar je echt aan een gezinnetje wil beginnen. Als je een baby ziet als vrijheidsbeperking, denk ik dat het beter is om nog even te wachten. Persoonlijk zie ik dat niet zo, maar ik kan me wel inbeelden dat ik dat een aantal jaren geleden wel zo zag. Afhankelijk van de leeftijd van je vriendin zou ik nog wachten dan. Je moet er wel helemaal voor gaan (ook al jaagt het soms schrik aan omwille van de vele twijfels "ga ik het wel aankunnen"?).
Ik heb in mijn hoofd redenen op een rij willen zetten waarom wel en waarom niet. Alle praktische redenen zijn tegen en alle gevoelsredenen zijn voor. Want ik voel met heel mijn lijf en leden dat ik een kindje wil. Noem het instinct. Maar logisch? Nee. Ze kosten geld, je slaap gaat eraan, je vrijheid enz. Maar je krijgt er zoveel liefde voor terug! Dat maakt alle nadelen goed. Nou moet ik wel zeggen dat wij een goede stabieke basis hebben. Financiele en in de relatie.