Bedankt voor je steun Marjolein Ik heb vannochtend een afspraak gemaakt bij de HA voor aankomende maandag. Vandaag kon ik helaas niet meer terecht. Ik ben benieuwd wat hij gaat zeggen...
WannaBmum, dan hoop ik echt voor je dat het snel doorzet! Kan me voorstellen dat je hier helemaal gek en onrustig van wordt. Hopelijk mag je snel weer door!!! En wat je zegt is waar hoor, je zoekt naar vergelijkbare verhalen met een goede afloop, tegen beter weten in eigenlijk... Pindakoek, mijn huisarts wilde geen bloedprikken. Een streep is een streep zei hij Ik wist wel beter! Ik hoop dat je meer duidelijkheid krijgt bij de huisarts! Sterkte, deze onzekerheid is om gek van te worden!
Tja, 1 enkele HCG bloed waarde is ook lastig, omdat ze dan steeds zeggen dat je misschien toch korter zwanger was en je HCG daarom nog laag is. Maar Pinda had 9 juni al een positieve test. Helaas kun je denk ik niet zoveel anders doen dan wachten tot 6 weken (dan kunnen ze met vaginale echo kijken) of proberen je huisarts te overtuigen van meerdere HCG metingen met bv 4-5 dagen interval. Als het dan niet stijgt, of juist daalt, is dat wel een indicatie dat het mis is.
Ja dat klopt, maar ik hoopte toen op 2 keer prikken om te kijken of HCG uberhaupt wel steeg... En anders zit er idd niks anders op dan te wachten tot ongeveer 6 weken, als je dat haalt...
Dankjewel MelMel! Al die miskramen hier op het forum benadrukken toch wel wat een uniek wonder het is om een kindje te mogen krijgen!
WannaBmum Het maakt je nog dankbaarder als alles "zomaar" goed gaat. Er moeten zoveel dingen op het juiste moment goed gaan. Maar tegelijkertijd zie je hier ook zoveel meiden die het zo lastig hebben waarbij het niet lukt of idd miskramen dat je je bijna schuldig voelt dat bij jou wel alles goed gaat. Is best een beetje raar dubbel. Hoop voor jou dat het doorzet en dat je snel weer door kunt. Mag ik vragen waarom je eigenlijk zo overtuigd bent dat het fout zit? Vanwege de testen die niet donkrrder werden. Pinda Hoop da je maandag meer weet meid, dit is ook niks zo. Hoop echt voor jou dat je gewoon een beetje een trage starter bent. Marjolein Jij ook weer snel zwanger hoor!
Bedankt voor jullie lieve woorden meiden! Ben vandaag echt moe en misselijk geweest. In de middag heb ik licht roze bloed gehad bij het afvegen alleen. het duurde een paar uurtjes en het is nu weer over..heel vaag heb geen krampen gehad ofzo..toen niet en nu ook niet. Ik leg maandag gewoon mijn verhaal uit en zal idd de huisarts wel vragen om een bloedtest/urinetest.
Pinda: wat een spanning zeg! Zo moeilijk om er dan niet de hele dag aan te denken. Heel veel succes bij de huisats maandag! Hou je ons op de hoogte?! Collo: Kan je vraag heel goed begrijpen, heb al van meerdere mensen die vraag gehad. Waarom weet je zo zeker dat het mis is als je A) een positieve zwangerschapstest hebt en B) niet vloeit of een ander teken hebt van miskraam (afgezien van die testen dan) Ik kan het niet uitleggen, maar na 1 goeie zwangerschap en 3 miskramen, voel ik dat gewoon. Natuurlijk hoop je dat je gewoon een onzekere miep bent en je jezelf uit onzekerheid wat aanpraat. Maar ik denk dat je in feite vaak zelf best goed aanvoelt hoe het zit. Mijn gevoel heeft me dan ook niet in de steek gelaten... Vanochtend is het vloeien begonnen. Nog niet veel, maar al wel wat stolseltjes. Mijn temp is flink gezakt. Mijn laatste test gister was nog heeeeel vaag positief. (Ik plaats hem niet, want op een foto zou je het tweede streepje al niet meer zien) Ik wil iedereen bedanken voor alle lieve woorden en steun!
WannaBmum Misschien is het idd zo dat je het aanvoelt. Maar omdat natuurlijk iedereen die onzekere gevoelens heeft....ik denk ik vraag het toch even. Vind het erg voor je dat deze weer niet is blijven plakken en gun jou ook snel een mooie plakbeeb. Hoop dat je gevoel dan ook in 1 keer duidelijk is en dat je niet in onzekerheid hoeft te zitten. Dikke knuffel!
Natuurlijk heeft iedereen die onzekere gevoelens! Die heb ik ook gehad tijdens mijn "goeie" zwangerschap. Maar toch wist ik toen op de één of andere manier dat het toen wèl goed zat. Vind het zelf ook wel gek dat je dat kennelijk zo goed kunt voelen. Ik heb nu duidelijkheid. Vloei niet veel, maar liep ook al bij de gyn ivm dun baarmoederslijmvlies en nauwelijks menstrueren. Maar vloei voldoende om te weten dat het over is. Hoop dat mijn cyclus weer snel hersteld en dan gaan we er weer voor.
Ik herken dit ook wel hoor, dat voorgevoel. Bij mijn eerste miskraam niet, maar bij mijn eerste dochtertje (geboren met 23 weken) en ook bij miin 2e miskraam voelde ik, wist ik gewoon dat het niet goed zat. En reken maar dat ik bij mijn 2e dochtertje angsten heb gehad en toch zei ik in de 7e week al dat het anders voelde... Dikke knuffel voor jou, ik hoop dat het nu dan maar snel doorzet, dan kan je misschien weer naar de toekomst kijken!
Oh Marjolein, het lijkt me zo verschrikkelijk om bij 23 weken afscheid te moeten nemen van je kindje.... Gelukkig is bij mij alles weer snel op orde en ik geloof dat ik afgelopen weekend zelfs alwer een ovulatie heb gehad. Niet te actief mee bezig geweest dit keer, want heb ook een beetje rust in mijn hoofd nodig. (Al zou het natuurlijk errug welkom zijn als het raak was )
Ja dat is inderdaad verschrikkelijk. Nu er een tijd overheen is gegaan heb ik er nog steeds heel veel verdriet van, maar kan ik gelukkig ook de mooie dingen ervan inzien... Het zou toch mooi zijn he als het deze maand gelijk weer raak is!!! Je hoort wel he, dat je juist zwanger wordt als je er net iets minder mee bezig bent, dus wie weet...!?
Wie weet! Zou mooi zijn! Knap dat je überhaupt kunt praten over wat jullie is overkomen zonder volledig door emoties overmand te worden. Lijkt me verschrikkelijk traumatisch om mee te maken! Wat bijzonder dat je bij deze zwangerschap ook aanvoelde dat er iets mis was. Was het een voorgevoel of voelde je je lichamelijk ook anders? Ik hoop dat het voor jullie ook snel weer raak is!
Ja het was allemaal ontzettend heftig. De eerste weken kon ik echt helemaal niks, niet eens een boodschap doen of effe naar buiten. Langzaam heb ik alles weer opgebouwd. En gaat het voornamelijk weer goed. Tuurlijk zijn er momenten dat ik overspoeld wordt met verdriet en dat ik het niet droog hou, maar de meeste keren gaat het best goed en kan ik juist vol trots over mijn dochtertje vertellen. Want trots ben ik zeker, ook op haar!! Het was bij deze zwangerschap meer een voorgevoel. En ook in combinatie met de testen die niet echt heel donker werden... Maar ik geloof echt in het gevoel dat je kan hebben en ik probeer er ook echt naar te luisteren...! Hoe voel jij je nu?
Vind het zo knap dat je het op kunt brengen om te vragen hoe het met iemand anders is, nadat je zelf zoiets heftigs hebt meegemaakt. Met mij gaat het goed, dank je! Voor de bevalling van mijn zoontje heb ik een MA gehad bij 3 maanden. Die is toen met misoprostol op gang gebracht. Naast het verdriet vond ik dat ook lichamelijk erg pijnlijk. Ik zag een klein mensje met armpjes, beentjes, oogjes. En daarvan afscheid moeten nemen, ook al was het maar zo klein, vond ik best zwaar (moet er niet aan denken hoeveel zwaarder het zou zijn geweest als ik nog 3 maanden verder was geweest, zoals jij) Hoewel ik mijn miskramen niet wil bagatelliseren, realiseer ik me ook wel dat het erg pril was. Bovendien kwam het spontaan, geen nacurettage zoals toen, maakt het allemaal wel een stuk minder heftig. Maar omdat ik bij de gyn loop ivm een oplopend FSH, wat mogelijk bij vervroegde overgang past, was ik met deze zwangerschappen wel heeeel erg blij dat het ons toch nog gegund was. Ik voel de tijd tikken en kan daardoor niet zo gerust wachten tot het wel een keertje komt (al zit er niks anders op natuurlijk) jij hebt nog een dochtertje lees ik in je onderschrift, hoe oud is ze? Nogmaals dank voor je lieve reactie. Hou je taai!
Een miskraam van 3 maanden is inderdaad ook heel heftig hoor! Het zijn al zulke kleine, zulke volmaakte mensjes he... Kan me goed voorstellen dat je hier veel verdriet (en pijn) van hebt gehad! Wel mooi dat je nog zo afscheid hebt kunnen nemen van je kindje. Wat heb je met hem/haar gedaan? En kon je al zien of het een jongetje of een meisje was? Hoe ben je erachter gekomen dat je mogelijk vervroegd in de overgang bent? Nadat ze er bij mij zijn achtergekomen dat ik een afwijking heb aan mijn baarmoeder, maar 1 eierstok, 1 eileider (en 1 nier) hebben ze mij ook geprikt of ik eventueel vervroegd in de overgang zou kunnen komen. Daar kwam toen uit dat er geen aanwijzingen voor waren. ik weet eigenlijk niet precies wat ze geprikt hebben, misschien een of ander hormoon? Dat je de tijd voelt tikken kan ik me heel goed voorstellen. Die kans op een vervroegde overgang zit natuurlijk constant in je achterhoofd... Kunnen ze dit niet defintief uitzoeken? Misschien zijn het allemaal zorgen om niks, dat zou toch heel jammer zijn... En ik kan me voorstellen dat je extra blij was met deze zwangerschappen. Wat oneerlijk dan he, dat het toch niet zo mag zijn... Ik hoop dat het je toch snel mag lukken meid en dat het dan helemaal goed mag komen!!! Mijn 2e dochtertje is geboren op 28 december 2008. Ze was uitgerekend op de geboorte -en sterfdatum van Luna*. Dat vond ik wel heel bijzonder! ik heb ook echt het gevoel gehad dat ze over mijn kindje waakte!
Jeetje, dat is inderdaad wel heel bijzonder. Je zou haast denken dat dat inderdaad geen toeval kan zijn dat je op die speciale dag uitgerekend was! Bij mijn MA in 2008 was het kindje al wel een aantal weken overleden. Het geslacht kon je echt niet zien. Ik weet niet waarom, maar ik had destijds heel sterk het gevoel dat het een meisje was. Zal nooit weten of dat zo was. Wij hebben het begraven op een speciale plek (waar de as van mijn vader is uitgestrooid, zodat ik het gevoel heb dat ik het aan hem heb toevertrouwd). Ik vond het heel prettig dat ik vóór de uitgerekende datum weer zwanger was. Maakt het gemis een stuk draaglijker. Vanaf het begin heel sterk het gevoel dat het een jongetje zou worden en dat klopte (maart 2009). Ik heb een zwangerschapsvergiftiging gehad met een spoedkeizersnede. Nadien kwam mijn menstruatie niet meer op gang (ondanks dat ik de pil gebruikte gebeurde er niks in de stopweken van de eerste 4 strips) Ze dachten toen aan verklevingen. Die waren er ook wel, maar na het doornemen, kwam er nog steeds niks. Na een half jaar is er toen hormoononderzoek gedaan en dat wees door die hoge FSH waarde op vervroegde overgang. Maar andere waarden waren gelukkig iets geruststellender. Gelukkig heb ik ook nog wel een regelmatige cyclus met eisprong, maar ik heb zulke lage oestrogeenwaarden dat ik nauwelijks baarmoederslijmvlies opbouw en dus ook vrijwel niet menstrueer. Mogelijk komt het daardoor dat de vorige twee zwangerschappen al zo vroeg mis gingen (onvoldoende innesteling). De gyn zegt dat ze het gewoon niet zeker kunnen zeggen (snap ik) en dat het ook nog toeval/domme pech kan zijn (hoop ik maar) en dat er geen wetenschappelijk bewijs is dat het ook echt zou helpen om met hormonen mijn slijmvlies dikker te maken. Daarom wachten we dus maar af of het op de normale manier gaat lukken en mag blijven plakken. Is de afwijking in je baarmoeder ook de reden dat het met Luna mis is gegaan en ze verder onderzoek hebben gedaan?
Ik heb je stukje gelezen, maar zit nu op mn werk. Wil even rustig kunnen schrijven, dus ik zal snel reageren.