Ff klagen hoor..sorry!! Heb vandaag voor de eerste keer om 05:00 100mg clomid genomen, merk wel dat me lichaam er op reageert ik heb een dof gevoel in me hoofd/lichaam en vreselijk chagrijnig.. hoofdpijn en kan amper me hoofd draaien van de pijn in me nek.. Maar het is voor een goed doel!
Natuurlijk mag je klagen. Je bent toentertijd begonnen met zwanger worden en je staat bijna twee jaar later nog met lege handen. Ik zeg: klaag maar gewoon eens lekker. Wie het niet wilt lezen, moet het topic maar wegklikken.
Ahw wat lief..op me partner na ben jij de eerste die zegt dat ik mag klagen,me familie blijft telkens maar herhalen dat ik hier zelf voor kies en dat ik het allemaal maar voor lief moet nemen..tuurlijk hebben ze een beetje gelijk maar ik heb niet gekozen voor een verminderde vruchtbaarheid..ik heb al die tijd gedacht dat het gewoon pech hebben was dat het niet lukte maar dat komt dus door dat 1 eileider dicht zit,ik ga met een dubbel gevoel het traject in,zo bang dat het niet gaat lukken maar ik moet positief blijven denken!
Oh ik had het ook heel erg met Clomid. Vreselijk.... Ik zou het echt op tijd aankaarten in het ziekenhuis. Ik had (volgens de arts) veel eerder moeten stoppen.. ben over gegaan op spuiten van Gonal F. 100x beter. Succes ermee
Ik slik nu voor de tweede maand Clomid 50mg en ik merk het ook zeker. Vanmorgen hoofdpijn, sneller geïrriteerd zijn, hartkloppingen, opvliegers, korter lontje.. gewoon sneller opgefokt. Klagen mag zeker! Hier kiezen we niet voor hè. Vind het erg flauw en kort door de bocht van je familie door te zeggen dat je er zelf voor kiest. We hadden ook liever gewoon netjes binnen het jaar zwanger geraakt. Zonder deze ellende en al die rot hormonen. Sterkte meis!
Natuurlijk mag je klagen. Mensen die zeggen tot dat niet mag weten niet wat t is om elke maand weer die teleurstelling weer te moeten doorlopen. Ik heb ook een tijd gedacht dat er wel wat mis moest zijn. Maand in maand uit niet zwanger. Ik heb er 15 maanden over gedaan en toen ik na een jaar nog niet zwanger was, kon ik maar op heel weinig begrip rekenen. Een enkeling (met name collega's) die het wel begrepen, en degene die het niet begrepen spuwden geen onzin maar boden me gewoon een luisterend oor. En zo hoort t ook te zijn. Niemand vraagt erom dat t niet lukt om zwanger te raken. Het doet pijn, op meerdere vlakken. Ik voelde me niet "vrouw" genoeg. Dat ik ergens gewoon ontzettend tekort schoot. Uiteindelijk de onderzoeken doorlopen en ze hebben niks kunnen vinden. "Domme pech" noemde de gyn t. En hoewel er niks mis was, bleef me vanalles door mijn hoofd spoken. Gewoon iemand hebben waarmee je die gevoelens kan delen, die het begrijpt of probeert te begrijpen, helpt ontzettend veel. Dus klaag maar gewoon, want na bijna 2 jaar wil jij ook een keer die tweede streep hebben.
Ja erg he..al die teleurstellingen en huil buien enz er omheen, maar ik ben heel erg blij met het forum hier en alle lieve woorden van jullie, ik waardeer het heel erg bedankt.
Hooo..daar ga ik weer tranen rollen over me wangen bij het lezen van dit lieve berichtje,we houden hoop en geven zeker niet op bedankt xx