Hey, Mijn eitje is maar op dag 5 ingevroren,dus halen ze dat ook pas op die dag eruit en geven het een dagje op het aan te kijken of het verder gaat delen vandaar pas de dag na het ontdooien dat het teruggeplaatst word. Wanneer had jij je cryo geplaatst gekregen?
Achzo hier vriezen ze enkel in vanaf dag 5. Gisteren nog een echo gehad en vanavond om 20u mag ik pregnyl gaan zetten. Volgende week zondag zal ik dan opgebeld worden of de terugplaatsing door kan gaan. Ik hoop het zo!! Snoopy,heb je je nog kunnen bedwingen of heb je er al een testje tegenaan gegooid? Ben echt benieuwd naar je resultaat. Ik moet na de tp een extra spuit pregnyl zetten ipv de utrogestan op te steken. Wat hadden jullie?
@ Tachake: wat spannend meid! Ik lees nu pas goed je onderschrift. Heb je IVF door een slechte curretage? Wat betreft je vraag: ik doe alles in een natuurlijke cyclus, dus weet weinig van Pregnyl/Utrogestan in cryocyclus. @Blondje: balen! Blijft moeilijk. Maar wie weet is het de volgende poging raak! Ik las ooit eens iets van iemand die schreef: elke poging kom ik dichterbij het moment dat het wel gaat lukken. Vond ik een mooie uitspraak. Ego: hier ook slecht nieuws. Bruin verlies en wat buikpijn Ik mag morgen pas testen, maar is niet meer nodig denk ik. Ik heb nooit zo'n testdrang, bang voor een negatief resultaat. Dus ik wacht altijd maar braaf af of ik ongesteld word.
Bij mij wordt enkel de eisprong geforceerd,zodat ze zeker zijn wanneer deze heeft plaatsgevonden. Maar eitje moet ook zelf groeien En de utro of pregnyl na tp geven ze hier standaard als extra ondersteuning. Misschien moet je daar ook eens naar vragen moest deze poging echt over en uit zijn, wat ik natuurlijk niet hoop! Bruin bloed is oud bloed hé,dus zolang je geen rood bloed hebt kan het nog alle kanten uit. En je leest wel vaker dat er dames ook echt buikpijn hadden maar toch zwanger waren. Ik brand nog altijd m'n kaarsje verder voor jou! Moet je na de huistest ook nog een bloedafname doen? En ik,ja de medische wereld heeft voor mij de kans afgenomen om ooit nog zelf zwanger te kunnen worden. Ik zal het eens kort proberen situeren. Vorig jaar ontdekten we dat we ongepland zwanger waren maar dit is helaas niet goed gegaan. Op 9weken kreeg ik dus mijn curretage, dit was 12juni! Op 15juni ben ik terug gegaan naar de gynaecoloog omdat ik echt ontzettend veel pijn had,ik had mega hoge koorts en voelde ijskoud aan. Elke arts zou dit moeten weten dat dit echt niet goed was. Maar hij stuurde me gewoon naar huis met wat extra pilletjes. Zijn verklaring was een bloedpropje dat de uitgang blokkeerde Die nacht ben ik nog met mijn ouders naar de spoed gegaan. Mijn man bleef thuis met de kindjes. Mijn bloeddruk was zodanig laag dat ze hem amper konden meten,ze vonden hierdoor geen aders om infuus te steken ook. Ze zijn gestart met de lichtste pijnstilling omdat dat verplicht is en hebben op één uur tijd 5 keer moeten veranderen en verzwaren tot we aan morfine zaten. Toen werd het wat draaglijker. Nadat ze eindelijk alles hadden kunnen doen en een scan hadden genomen kreeg ik een kamer. Ik weet ook niet meer alle details want ik was er vreselijk aan toe. 17juni hebben ze me moeten overplaatsen naar intensieve zorgen omdat ik zeer snel achteruit ging. Ik zag zelf vreselijk grauw en was voortdurend weg van de wereld. De dag erna hebben ze extra scans genomen met contrastvloeistof en gezien dat er iets serieus mis was in mijn buik. Meteen naar het OK gebracht en daaruit bleek dat de gynaecoloog mijn baarmoeder en mijn darmen had geperforeerd! Daardoor had ik een bloedvergiftiging opgelopen (sepsis) waardoor mijn longen,darmen en maag begonnen te falen en nog een volledige buikvliesontsteking! En alsof het nog niet genoeg was, was er daardoor trombose ontstaan op mijn rechter eierstok waardoor ik die ben kwijt geraakt. En door die operaties in mijn buik zijn er dan aan de overkant verklevingen ontstaan hé. Dus als we nog eentje willen moet het echt via ivf,want ik heb maar 1% kans om zelf zwanger te worden en zelfs dat is al te straf uitgedrukt die 1%. Dus nu is het niet mijn lichaam dat faalde,maar iemand anders die het heeft laten falen. Ik ben wel de spoed van een ander ziekenhuis binnengegaan om de gynaecoloog die dit veroorzaakt had niet te moeten zien en te riskeren dat ik het loodje zou leggen door hem!! Ik heb een weekje gevochten op de intensieve,enkele dage op de midcare en na 3dagen gewone kamer mocht ik naar huis op voorwaarde dat ik ergens terecht kon,dus niet alleen thuis met de kids en niks van huishouden gedurende 4weken. Nogal een lang verhaal precies,lukt me niet om het kort te omschrijven Sorry hiervoor dames,is misschien wat misplaatst ook in dit topic,maar soit
Jeetje Tachake, wat heb jij veel meegemaakt in een korte tijd! Hoe heeft dat zo kunnen gebeuren? Hoe kan een arts je nu met een pilletje naar huis sturen en denken dat er een propje zit, terwijl je megakoorts hebt? Dat krijg je alleen als er ergens iets aan de hand is. Dat weet ík nog wel! Ik ben vorig jaar in het ziekenuis beland met een dikke infectie na de IVF punctie. Ik kreeg ook ineens mega koorts. Werd naar huis gestuurd met antibiotica. Na 3 dagen terug. Geen verbetering. Bleken de AB niet aan te slaan. Ben toen ook opgenomen geweest om de AB (2 soorten) via het infuus te krijgen. Ook dit werkte niet. Over geschakeld op 2 andere soorten. Deze werkten gelukkig wel. Wat heb ik afgezien. De onzekerheid of de AB wel aan zouden slaan. Dan duren de dagen erg lang! Maar dit valt wel een beetje in het niets met wat jij hebt mee gemaakt. Ik lees wel dat je al 2 dochters hebt. Wat super! Dus nu een 3e via IVF? Liefs
Hey snoopy, jij hebt precies ook wel wat achter de rug. Ja die onzekerheid herken ik wel in zekere zin,al heb ik dat niet bewust meegemaakt,maar wel mijn familie. Ook telkens op zoek gaan naar de beste AB en elke dag de bloedwaarden afwachten hoe het met de infectiewaarden staat. En dat is toch eigenlijk wel wreed hé,van zo 2 simpele ingrepen,bij mij curretage en bij jou een gewone punctie! Het zijn de routine procedures die vaak nog het gevaarlijkst zijn. Gelukkig is bij jou ook alles goed gekomen. Heb je daar nu een schrik van overgehouden dat dat weer gaat gebeuren bij de punctie? En ja elke dokter zou idd moeten weten dat hoge koorts na een chirurgische ingreep niet veel goeds betekent. Het enige wat hij nog zij als hij me naar huis stuurde was dat als het de dag erna niet beter was ik terug moest gaan en ze opnieuw een curretage zouden doen. Had ik dat gedaan dan was ik er dus nu waarschijnlijk wel niet meer! Ik ben nog één keer bij hem terug geweest om te luisteren wat hij te zeggen had en hij zei dat zwanger zijn niet altijd evident is!!! Maar het is wel niet dat zwanger zijn dat me bijna het leven had gekost hé,dat was wel zijn fout!! Hoe gaat het ondertussen bij jou? Heeft het bloeden zich doorgezet of is het gestopt? Of heb je ondertussen al een testje gedaan?
Oh en ja ik heb idd al 2 dochtertjes soms engeltjes en soms bengeltjes. Moest het hier nooit meer lukken zou dat dus nog meevallen. Het zou ook wel even een klap zijn dat ik nooit meer zwanger zal zijn maar dat gaat over,ik kan me optrekken aan m'n 2 meisjes. Hier is het meer echt een kinderwens vervullen