Ik wilde even van me af schrijven.. Oktober 2012 zijn wij voor ons eerste kindje gegaan, hoe groot was de verrassing toen ik 2 maanden later in december al een positieve test had. augustus 2013 is onze dochter geboren, maar wisten we ook dat ons gezin nog niet compleet was. Toen E. een jaar oud was begon het bij mij al flink te kriebelen, maar manlief wilde nog even wachten, kort daarna kochten we een huis waar vrij veel aan moest gebeuren. We wilden ons dus volledig op de verbouwing storten, dit zo gedaan. In december 2015 ben ik uiteindelijk weer gestopt met de pil, we gingen (eindelijk) voor de 2e waar die wens al zo lang voor was. Ergens onbewust was ik er stiekem toch van uit gegaan dat die 2e ook zo snel zou komen. maar maand 2 ging voorbij, toen maand 6 en nog steeds geen resultaat. Tot vorige maand ronde 9 ik heb die maand alles uit de kast getrokken, ik hield mijn voeten warm en deed yoga om de doorbloeding te bevorderen. hoe blij waren we toen ik 29 augustus positief testte, later nog 3 keer getest met andere merken en allen waren positief maar nog geen week later sloeg het noodlot toe, zaterdags moest ik vroeg op voor mijn werk toen ik naar de wc ging zag ik bloed in mijn onderbroek. bruin werd rood en ik kreeg wat menstruatieachtige krampen. in een week tijd was ik keihard van die roze wolk afgetrapt. een week na dit testte ik weer negatief. een kindje, die zo welkom was, die we zoveel liefde te geven hebben. weg, letterlijk door de wc gespoeld. Afgelopen zaterdag heb ik een positieve ovulatietest in handen gehad, ik wilde er eerst niks mee doen, maar de zin in was er, dus we hebben het dit weekend flink gezellig gehad. Nu is m'n ei weer geweest, en ik weet gewoon niet hoe ik me moet voelen. ik ben er zo klaar mee, de onzekerheid dat stomme wachtbankje, het alles voelen, mijn lichaam, het klussen en uiteindelijk die teleurstelling. Om me heen lijkt iedereen zwanger te raken, en klagen de zwangeren zich een slag in de rondte. ik word er zo boos en gefrustreerd van.. ik ben er echt helemaal klaar mee, ik wil zo graag zwanger zijn, nog een kindje hebben. We hebben nog zo veel te bieden, zo veel liefde te geven, en zo'n grote ruimte in ons hart die gevuld moet worden. Ik weet dat er dames zijn die al langer bezig zijn, en dames die überhaupt nog nooit zwanger zijn geweest.. Maar ik wilde mijn frustratie even kwijt.. "hoe wil je je eitje?" "bevrucht graag" Zoiets..
Lijkt me ook erg frustrerend als het de eerste keer zo snel lukt en dan nu zo lang op zich laat wachten! Zeker als het dan ook nog eens mis gaat! Wij zijn pas 5 maanden bezig voor de eerste, maar je gevoel van willen weten waar je aan tie bent heb ik vaak ook heel sterk. Net zoals dat iedereen zwanger lijkt te worden en iedere vrouw die je tegenkomt een dikke buik van zwangerschap heeft. Probeer alleen jezelf wel weer op te rapen en ervoor te gaan. Je hebt al zo'n prachtig wondertje, geniet daar ook van. Wie weet is het deze ronde wel raak! Ik duim voor je!
Ik weet helemaal wat je bedoelt met die frustratie. Wij zijn vorig jaar augustus gestopt met pil. Na 5 maanden was ik zwanger. Eerste echo was goed, tweede helaas niet, missed abortion met 11 week. Veel verdriet om gehad want het was al helemaal ons kindje en zo gewenst. Nu zijn we 6 maand verder en is het helaasnog niet weer gelukt. Maar zie inderdaad overal zwangere vrouwen of met baby! Zo frustrerend! En natuurlijk weet je dat er meer zijn die nog meer moeite hebben of langer bezig zijn, maar de wens is zo groot! Geniet van je dochter en ik hoop dat je snel weer een positieve test mag hebben.
Het lijkt soms ook of je op facebook word doodgegooid met babyfoto's.. Ik mijd facebook momenteel dus zo veel mogelijk Ik heb ook wel het idee dat mijn lichaam nog niet helemaal hetzelfde is.. Heb sinds vrijdag elke keer na seks/orgasme last van menstruatie-achtige krampen. gister de hele dag krampen en vandaag tot nu toe ook hetzelfde, alsof ik ongesteld moet worden.. Maar lijkt me sterk als ik 3 dagen geleden een positieve ovulatietest heb gehad.. Ik heb gewoon soms nog wat klachten dat ik dan denk, goh misschien ben ik toch nog.. Nee dat kan niet, ik heb al negatief getest.. Ik hoop dat ik het snel een plekje kan geven.. maar met het hele zwanger worden gedoe elke keer ben ik echt klaar
Wat ontzettend herkenbaar. Ik herken je verdriet, frustratie en onzekerheid. De realiteit van weer in het wachtbankje zitten vond ik vorige maand erg pijnlijk. De hele "poppenkast" begint gewoon weer opnieuw, terwijl het zo anders had moeten/kunnen zijn.. En dan inderdaad de zwangeren die zich klagend door de zwangerschap schuifelen. Het zal vast zwaar zijn denk ik dan, maar ik zou er alles voor over hebben! Succes de komende weken.
mijn eerste zwangerschap was geen makkie, zeker niet zelfs. maar ik heb nooit geklaagd.. Ik zou er nu inderdaad alles, echt alles, voor over hebben om (blijvend) zwanger te mogen zijn
Ohw wat naar voor je! Echt super balen als het zolang duurt. En ik herken het heel goed. Van mijn 1e kindje was ik meteen de 1e ronde zwanger. We deden er toen niks voor qua temperaturen, ovulatietesten etc. We deden toen maar wat zeg maar. Ik deed toen een test om even zeker te weten dat ik kon drinken en BAM daar was een positieve test. OMG Nu wil ik weer zwanger worden en 1e ronde lukte het niet... 2e niet en nu in ronde 3 vraag ik me af of het nog wel gaat lukken. Terwijl we nog maar in ronde 3 zitten. Wat klaag ik eigenlijk er zijn tig vrouwen die helemaal niet zwanger kunnen worden of zoals jij al een jaar bezig zijn. Maar hee, als die wens zo groot is, en die is bij mij dus ook megagroot, dan wil je het nu en niet morgen pas. Frustrerend allemaal. Maar geef de moed niet op. Het komt vast nog wel een keer!
Het is zeker balen en ik herken het zeer zeker. Ik werd ondanks voobehoedsmiddelen zwanger van mijn zoon. Ik was nog jong en de relatie met de vader hield geen stand. Nu al lange tijd gelukkig met mijn vriend en vorig jaar besloten we voor een broertje of zusje te gaan.. Ondanks dat ik ongepland zwanger was van de eerste, wil de tweede niet lukken. Ronde 10 is het weer niet gelukt, menstruatie is nu net weer begonnen. Zoon wordt volgende maand 13, het leeftijdsverschil word dus alleen naar groter. Het vertrouwen om nog een keer zwanger te worden wordt met de maand kleiner.. Nu dus op naar ronde 11... Januari indien nodig naar de huisarts. Hopelijk is het niet nodig... Heel veel sterkte..
Wat balen he... Ik zit ongeveer in het zelfde schuitje. Wij zijn ook in 2013 papa en mama geworden van ons eerste kindje, ivm keizersnede mocht ik eerst een jaar niet zwanger worden, daarna kwam ik zonder werk en hebben wij ons 2e kindje even uitgesteld nu ook sinds vorig jaar er helemaal voor gegaan, februari dit jaar zwanger helaas werd dat een ma na 11 weken, veel verdriet maar toch gelijk weer voor gegaan en bleek in juli weer in verwachting helaas met 5 weken bloedverlies en dus weer een miskraam.. Vandaag is mijn menstruatie weer doorgebroken en kunnen we weer na de volgende ronde.. Om moedeloos van te worden. hopelijk mag het voor jou deze ronde raak zijn..!
Hier eenzelfde verhaal, alleen heb ik niet eenmaal een positieve test in handen gehad. Ik ben ook in december 2015 gestopt met de pil. En ik krijg constant te horen dat als je er niet mee bezig bent, je zo zwanger bent... Tja, de eerste drie maanden was ik er ook niet mee bezig. Ik hield alleen de lengte van mijn cyclus bij, en verder niks, geen ovulatietesten, geen temperaturen. En nu gaan we alweer richting oktober en niet een keer raak geweest. Op Facebook wordt ik doodgegooid met baby foto's en foto's van echo's van zwangeren. En wat ik het ergste vind? Ik heb alles goed voor elkaar. Mooi huis, goede baan, lieve man, maar zwanger worden lijkt niet voor me weggelegd. Elke maand weer die teleurstelling. En mensen die de zaken niet voor elkaar hebben (uit mijn omgeving) zijn op impuls zo zwanger. Eentje zei zelfs tegen me dat ze er eigenlijk spijt van heeft dat ze zo hals over kop voor een kindje is gegaan terwijl nog zij en haar man een baan hebben. Maar nu is het te laat om zich te bedenken.Ik word dan zo boos. Zij was meteen in ronde 1 zwanger! En geen extra hulpmiddelen, nee, gewoon elke dag seks. Fijn zo'n mensen. Ik weet het een hele riedel, maar het zit mij ook erg hoog. Ik ben jong, gezond, maar zwanger worden lijkt maar niet te willen lukken. Ik hoef niet eens veel kinderen. Op dit moment ben ik al blij als ik 1 kindje zou kunnen krijgen. Ik ben er gewoon verdrietig om dat het iedereen zo makkelijk zwanger lijkt te worden, en ik nu al in ronde 10 zit. En dan valt me ook nog eens bij dat mij altijd gezegd werd voorzichtig te zijn met seks, want je bent zo zwanger.... Nou ik kennelijk niet, had dus zo voorzichtig hoeven te zijn.
@Jenneke: Zo voel ik me inderdaad ook precies. toevallig een collega al geruime tijd geleden dat ze zwanger is van nummer 2. Ze is nog maar 18 jaar, en heeft een zoontje van febr 2015. Beide kids door de pil heen en alleen maar zeuren over alles.. (ben blij dat ze met verlof is) Mijn zus, idem, 3 maanden een relatie hops door de pil heen zwanger (zonder baan etc) en ze besteed nu bijna 4 jaar later, nagenoeg geen aandacht aan de opvoeding van haar dochter (naar mijn idee dan) een andere collega "ja ik ben echt blij dat ik zwanger ben hoor, heeft wel lang geduurd" hoe lang dan? 3 maanden! En wij, wij zijn gezond en jong, we roken beiden niet, en drinken nauwelijks alcohol. We eten bijna geen zout, en zijn gaan minderen met suiker en dat al bijna een jaar zonder het gewenste resultaat. Ik bid en ik huil. ik laat het los, we vrijen elke 2 dagen, vrijen elke dag. Toch maar weer ovulatietesten (onzin want ik ben altijd heel stipt) dan weer loslaten, leuke dingen doen. En niks maar dan ook niks lijkt te helpen.
Ik ben gestopt met elke twee dagen seks sinds deze ronde. Het heeft toch geen zin en na 10 rondes is het leuke hier nu echt wel vanaf. We hebben gewoon seks als we zin hebben. Ik wacht wel tot het jaar om is en ga dan naar het ziekenhuis. Sinds mijn moeder er lang over gedaan heeft en ik al een eerste onderzoek heb gehad weet ik dat ik dan snel geholpen word. Ik heb de hoop zowat opgegeven. Elke maand weer hopen tot de menstruatie niet komt opzetten en dan alsnog ongesteld worden. Ik heb er geen zin meer in. Ik ben gestopt met ovulatietesten, met temperaturen en met koekeloeren naar slijm. Net als mijn moeder zal het bij mij ook lang gaan duren...
Vorige maand was de eerste maand dat we echt netjes elke 2 dagen deden en toen was het raak.. nu hebben we 3 dagen achter elkaar seks gehad gewoon omdat we (lees ik) heel veel zin had(den)
Och ik weet precies hoe je je voelt😔 2x een miskraam gehad en daarna niet meer zwanger geweest Ben nu na de laatste miskraam al 37 maanden verder Indd het lijkt net of iedereen om je heen zwanger wordt en is En dan kijk ik hier weleens bij topics waar meiden positief testen, en eerlijk hoor vind echt leuk voor iedereen maar soms wordt ik er erg verdrietig van gewoon omdat ik/wij ook zo graag een kindje zouden willen krijgen
Here another one die jouw gevoel helemaal kan plaatsen. Ik heb in juli een miskraam gehad. Was mijn eerste zwangerschap na 2 jaar proberen en iui. Ik was in die tijd tegelijkertijd zwanger met een vriendin en nog een stuk of 4 collega's. Ik vind het juist moeilijk om te zien dat zij nu al 'zoveel' weken zijn, terwijl ik dat eigenlijk ook moest zijn, en ik nu met een platte buik rondloop. Het lijkt ook of er steeds meer zwangere om mij heen zijn maar ik denk dat dit vooral ook komt doordat je er onbewust toch veel mee bezig bent. Heel normaal ook. Ik probeer wel continu mijn gedachte om te zetten in positieve gedachten. Ik probeer dan vooral te denken voor mijn collega's "Hopelijk hoeven zij niet mee te maken wat ik mee maakte, en ik ben blij dat tot nu toe alles goed gaat." Daarnaast probeer ik mijzelf ook echt te focussen op de gedachte: "Als het deze maand niet raak is, dan wel een volgende maand". Ik moet eerlijk zeggen dat ik na die miskraam echt helemaal van mijn stuk was. Toen ik me steeds afvroeg: "Waarom ik?", antwoordde iemand toen: "Er is vast een reden waarom jou dit nu moet overkomen". Toen had ik echt zoiets van: "Ja zal wel." En het klinkt heel raar misschien, maar na JAREN proberen om promotie te krijgen in mijn baan, heb ik nu eindelijk die promotie gekregen! Ik ben er daardoor wel een beetje van overtuigd, dat een baby'tje komt wanneer je er echt mentaal HELEMAAL klaar voor bent (ondanks dat je wellicht denkt dat je dat bent, is er misschien toch iets wat maakt dat het niet zo is). Ik weet dat dit een beetje zweverig klinkt. Ik ben zelf eigenlijk nooit zo zweverig, maar deze gedachte helpt me wel een beetje op de been te blijven. Hopelijk helpt het delen van mijn ervaring jou of een ander ook een beetje.
Kan me echt vinden in jouw verhaal. Zo herkenbaar. Hier momenteel in ronde 8 en volgende week eerste gesprekken bij de gynaecoloog. Wegens omstandigheden (ernstige complicaties bij vorige zwangerschap) worden we nu eerder doorgestuurd door mijn vorige gyn. Ik kan er ook zo slecht tegen. Meiden die zeggen dat 3, 4 maanden ofzo al lang is. Hier ook een bekende meteen zwanger terwijl ze wel rookte en pas stopte na positieve test. En zie vaker rokende zwangere vrouwen. En dat voelt zo oneerlijk. Wij leven ook gezond, roken en drinken niet maar hier is het ook nog niet raak. Of vrouwen die per ongeluk zwanger blijken maar bijvoorbeeld al drie kinderen hebben en eigenlijk niet op nog een baby zitten te wachten. Voelt zo wrang! Hopelijk snel mooie positieve testen voor ons allen
Herkenbaar die frustratie! Wat heftig dat je in eerste instantie dan pos test en het uiteindelijk toch mis gaat!! Ik vind het wachten op je ei en de periode daarna ook erg slopend en maak mezeld iedere maand gek met kwaaltjes en veel te vroeg testen etc. Ik hoop nog een manier te vinden om er relaxter mee om te gaan maar tot nu toe lukt het me niet..
Dat is het he.. ik probeer er nu niet meer te veel aan te denken en dat gaat me tot nu toe wel redelijk af. Ik hoop dat ik tegen de tijd dat m'n nod ik denk Oh ja dat is ook zo ik moet ongesteld worden ofzo
Hallo Wij zijn ondertussen meer dan 9 jaar bezig om zwanger te geraken van ons eerste kindje. Helaas ben ik nog nooit zwanger geweest Het is inderdaad frustrerend dat iedereen rondom jou zwanger wordt, sommigen ondertussen al voor de derde keer. Maar ja, het leven gaat door. En hoe groot je verdriet elke maand ook is, je omgeving staat er niet bij stil. Ze denken dat het wel zal komen als je er niet meer mee bezig bent. Tja, wat een dom rund ben ik blijkbaar , er zo mee bezig zijn dat het niet lukt