Ik heb nu één kindje van een jaar en waar ik eerst zoiets had van dat is voorlopig wel genoeg, krijg ik langzamerhand wel het idee dat ik toch wel een tweede zou willen, al hoeft dat niet per se morgen. Het lijkt me dat je van veel dingen bij een tweede meer kunt genieten, omdat je de spanning van het niet weten wat er gaat gebeuren niet zo hebt en ook weet dat ondanks dat het zwaar is, de tijd toch echt vliegt. En natuurlijk dingen die je achteraf misschien anders had gedaan bij de eerste, die je dan 'goed' kunt doen. Hoe is dat bij jullie gegaan die al een tweede hebben? Was je ervaring met de zwangerschap en de hele babytijd heel anders? Heb je ook veel dingen anders gedaan dan bij de eerste?
Nu zwanger van de tweede en dat is al zo anders! Ten eerste wat zwaarder omdat ik een peuter heb en niet even lekker kan rusten of slapen en veel met hem bezig ben(naast werken en huishouden etc) daarnaast gaat de tijd veel sneller, 'vergeet" ik vaak Hoelang ik zwanger ben, je leest minder, dagdroomt minder, weet wat er komen gaat, bent drukker. Ik vind het allemaal nog steeds bijzonder maar minder romantisch! Hoe het straks met een tweede erbij is laat ik je in Augustus weten
Qua zwangerschap precies zoals @Hopsatee zegt. Die tijd vloog voorbij. Ik ben veel makkelijker dan ik was bij de eerste. Toen was alles nog nieuw en wist je soms niet was je moest doen. Ik liet C bijv nooit huilen. Nou N moet soms echt even op zijn beurt wachten als ik met zijn zus bezig ben (luier verschonen of aankleden) N is wel heel anders als dat C was. Zij kwam elke 3 uur voor een voeding, sliep direct in der eigen bedje, overdag sliep ze heel makkelijk. N heeft de eerste 4 weken snachts op mij geslapen, kwam elk 1,5 uur voor een voeding, overdag slapen is een ramp en is gerust uren wakker. Ik moet daar wel aan wennen. Ik had verwacht dat ik het super druk gong krijgen en dat het een Moeilijk eerste jaar werd. Maar het is een stuk makkelijker dan ik dacht. Al heb ik denk ik wel het geluk dat mijn dreumes dochter heel gek is op der broertje, graag helpt en (soms met moeite) netjes op der beurt wacht.
Zwangerschap van de tweede (en derde en vierde) vind ik een stuk heftiger. Inderdaad om wat hierboven genoemd werd, je hebt minder rust, de tijd vliegt dus ik 'genoot' er niet zoveel van als bij de eerste. Na de geboorte was ik heel makkelijk. De tweede moest mee in het ritme van de eerste. Als er een huilde had de ander pech. Ik vond de overgang van 0 naar 1 kind best heftig. Die tweede 'doe je er gewoon bij'.
Qua zwangerschap was het totaal anders. Ik wist nauwelijks hoe ver ik was de tweede keer, terwijl ik de eerste alles las wat er te lezen viel over hoe mijn baby zich op dat moment aan het ontwikkelen was. De naderende bevalling gaf meer stress wegens hoe regel ik de opvang dan voor mijn dochter, en hoe zal zij ermee omgaan? De eerste weken waren zwaarder, omdat ik baby, bv en kleuter op elkaar moest zien af te stemmen. Baby wou constant bij mij zijn, kleuter was jaloers en wou ook alleen tijd... Globaal was het minder stress, omdat je alles al een keer gedaan hebt. Maar ook weer niet echt, want elke baby heeft anders issues en daarvoor kan je dan niet meteen terecht bij eerdere ervaringen. Maar ik vond het wel makkelijker, maar dan hoofdzakelijk omdat baby twee veel minder problemen had dan baby één. Ik vond de overgang van 0 naar 1 alleszins véél zwaarder dan van 1 naar 2.
Ik vond de zwangerschap ook zwaarder, vooral de laatste weken. Weinig tijd om te rusten met een drukke dreumes. De eerste weken waren hier heel relaxt omdat mijn man toen nog vrij had en we de taken goed konden verdelen. Onze jongste is echt een hele rustige baby en gaat prima in het ritme van de oudste mee, dus zwaar vind ik het nu niet. Wel gaat de tijd ontzettend snel, veel sneller als bij de eerste. Daardoor heb ik wel eens het gevoel minder te genieten van de jongste.
wat de andere dames al schrijven de zwangerschap vliegt voorbij! ik vond het bij de tweede niet perse zwaarder, omdat ik bij de eerste meer last had van kwaaltjes. je hebt wel minder rust omdat je er al 1 hebt rondlopen. nu ging de mijne gewoon naar het kdv tijdens mijn verlof dus had ik ook wel wat momenten om bij te komen. De tweede deed ik er niet even bij. het was voor het hele gezin wennen, aan de baby, aan het nieuwe ritme. het was en is nog steeds (jongste is 20 maanden) best wel heftig, je bent altijd met een kind bezig, je hebt nagenoeg altijd iets wat je moet doen. heeft de een gegeten dan heeft de ander weer net in zijn broek gepoept, moet verschoont worden en de ander wil dan precies ook je aandacht, iets drinken of whatever. Het kost dubbel zoveel energie bij ons. Ik heb wel extra genoten van het klein zijn, de baby tijd, ook de verlof periode, ik had veel dagen samen met de baby en dat was super. Ook omdat ik me meer bewust was dat het waarschijnlijk de laatste baby is die ik krijg (we hebben nu 2 kinderen en vinden dat ons gezin compleet is), en daar wilde ik wel extra mee knuffelen en extra schattige baby kleren aan doen. iedereen ervaart het anders. ik denk wel dat je zelf makkelijker bent, je weet wat er gaat komen, wat je kunt verwachten. maar het zal altijd anders zijn. geen een kind is namelijk hetzelfde, dus als nummer 1 heel makkelijk is hoeft dat bij nummer 2 niet zo te zijn. ze zijn allemaal uniek, het enige wat veranderd is hoe je zelf naar de kindjes kijkt. je hebt ervaring, schrikt minder snel van de fases waar ze doorheen gaan. etc.
Ja volgende zwangerschappen lijken idd voorbij te vliegen. Al zorgde ik er zelf wel voor dat ik er even bewust mee bezig was als met de eerste. Sowieso was er nu al een grote zus die erg bezig was met de baby in de buik, dus dat is al een heel verschil. En ja met 2 kinderen is het uiteraard wat drukker. Maar wij hebben er daarom ook bewust voor gekozen om een wat groter leeftijdsverschil er tussen te laten. Maar zwaar heb ik niet ervaren. Niet van 0 naar 1 en ook niet van 1 naar 2.
Iedere zwangerschap voelde wel wat zwaarder aan, vooral de laatste, Ook bij de vierde was het de eerste maanden anders en zwaarder maar dit kwam puur door ziekenhuis in en uit, ic beademing behandelingen onderzoeken operatie weken lang in het Ronald mcdonald huis verblijven etc etc, eenmaal thuis met de vierde was het gewoon zoals altijd, het loopt soepeltjes , en ja vier is drukker dan 1, maar ik denk dat doordat wij ze 1 voor 1 kregen wij de overgang niet als zwaar hebben ervaren. Iemand die ik ken had een kindje van 2 en kreeg er toen een drieling bij en die vond de eerste paar jaar echt zwaar, en ik denk ook wel dat dat een stuk heftiger is om opeens naar 4 te gaan
Mijn 2e zwangerschap ging ook veel sneller, ongelofelijk alles vliegt voorbij. Toen onze dochter geboren was, wist ik wel inderdaad nog veel dingen waardoor alles wel vanzelf ging qua verzorging/sprongetjes etc. Een 2e is veel makkelijker Ik vond juist dat ik minder kon genieten, je kan nu niet heel de dag op de bank gaan zitten en lekker knuffelen. En de tijd gaat zo snel dat je bewust even tijd moet nemen. Maar Ik heb ook nog een 3jr rondlopen en die wil(de) ook aandacht. Maar ik vind het heerlijk, 2 kindjes
Mijn tweede zwangerschap vond ik wel lang duren, maar vooral omdat k veel klachten had een weinig kon. En dan met peuter erbij wel pittig. Ook twee kids vind ik pittig. Waarschijnlijk omdat onze eerste heel makkelijk was en de tweede echt wel 'moeilijker' ( meer huilen, medische klachten, moeilijker slapen, gebroken nachten). Ik vond van nul naar één echt makkelijker. Natuurlijk geniet ik van m'n kids! En k ben wel over bepaalde situaties relaxer.
Mijn oudsten schelen 2 jr. De tweede zwangerschap vloog voorbij, en was pittiger omdat ik al een dreumes had. Maar ik heb het niet als zwaar ervaren. Mijn oudste was een super makkelijke baby/dreumes/peuter dus dat scheelt dan ook wel. Ik heb mijn tweede zwangerschap wel minder bewust ervaren. Het hebben van twee ipv één kind vond ik juist heel gezellig. De meiden speelden al vanaf het eerst mogelijke moment met elkaar en konden elkaar goed vermaken. Alleen was het wat meer luiers verschonen of meer boterhammen smeren, maar dat is het werk niet. De komst van de derde was een stuk pittiger, met veel meer impact. Een peuter van 2,5 jr die met een voorbereidingstijd van twee dagen opeens bij je woont, heeft nogal wat invloed op een gezin En de laatste is een nakomertje. Zwangerschap was lichamelijk pittig en ik moet er niet aan denken dat ik nog een dreumes of peuter had gehad. Dus hele grote meiden die goed kunnen helpen en snappen waarom mama weer op de bank ligt, was wel ideaal. Deze zwangerschap heb ik het meest bewust meegemaakt. Niet de nieuwigheid van een eerste, niet de zorg voor een dreumes bij de tweede, maar vooral genieten. En 4 kinderen is druk, maar vooral op het gebied van sporten, ortho-afspraken, schooldingen regelen etc. Voor de rest is het alleen maar gezellig (grotendeels dan )
Mijn oudste was 14 maanden toen ik zwanger raakte van zijn zusje. Ik vond tweede zwangerschap heel anders. Je kunt niet meer uitslapen, ik hobbelde misselijk achter een rennende dreumes aan en moest hem de trap op en af zeulen met een dikke buik en mijn zoon begon pas echt door te slapen een maand of twee voor zn zusje kwam. De zwangerschap vloog voorbij maar ik heb er toch wel van genoten. Mijn jongste is nu bijna een jaar dus ik heb een jaar met peuter en baby overleefd het is heel leuk om ze nu samen te zien, ze zijn echt gezellig samen. Zusje kijkt naar alles wat haar grote broer vond. Maar ik vond (en vind) het wel zwaar. Mijn zoon is een hele pittige peuterpuber en mn dochtertje is net als haar broer destijds geen slaapwonder. Ik ben altijd moe en vind de drukte wel heftig. Als ik soms op stap ben met maar 1 van mn kinderen vind ik dat toch wel erg relaxt en merk ik hoeveel makkelijker dat is. Maarrr zou ze nooit willen missen uiteraard