Kort gezegd.. Wanneer noem jij iemand een vriend/vriendin, wanneer niet meer? Wat betekent vriendschap voor jou?
Er voor elkaar zijn. Zonder verwachtingen of verplichtingen. Genieten van elkaars aanwezigheid. Wanneer niet meer... Moeilijke vraag. Ik denk dat soms mensen uit je leven verdwijnen omdat je elkaar simpelweg niets meer te bieden hebt. Ik sta er dan neutraal tegenover.
Er voor elkaar zijn, gezelligheid, aan elkaar denken, alles kunnen zeggen, jezelf kunnen zijn. Dat zijn toch wel de meest belangrijke zaken. Wanneer dit niet het geval is, noem ik het geen vrienden. Meer oppervlakkige kennissen.
Er voor elkaar zijn in goede en in slechte tijden. Met elkaar kunnen praten, lol met elkaar kunnen hebben. En ookal zie je elkaar even niet, zodra je elkaar weer ziet/spreekt is het alsof je elkaar gisteren nog hebt gezien. En 100% eerlijk zijn. Wanneer ik iemand geen vriendin/vriend meer noem... Helaas meerdere keren meegemaakt, zeker toen ik in een hele moeilijke tijd zat. Voor mij houd het op als alles alleen van mijn kant komt. En als iemand er alleen is in de leuke, goede tijden.
Eigenlijk ben ik niet zo van het definiëren, in de ene fase heb je veel aan die, en op ander vlak weer veel aan die. Ik maak nooit zoveel onderscheid. Maar heb een paar waarmee ik echt goed kan praten en een aantal waarmee het altijd gezellig is.
- altijd leuk om elkaar te zien - elkaar geen verplichtingen opleggen of met verwachtingen belasten - eerlijk tegen elkaar kunnen zijn en respecteren dat je allemaal andere keuzes maakt of anders tegen dingen aan kijkt - er voor elkaar zijn
Interessant, vooral het vraagstuk wanneer iemand géén vriendin meer is. En hoe vaak moet je elkaar ongeveer zien om vrienden ipv kennissen te zijn...
Dat laatste is voor mij niet afhankelijk van hoe vaak je elkaar ziet. Een van mijn vriendinnen ken ik bijna 25 jaar en ik zie haar max 4x per jaar. Ik beschouw haar als een goede vriendin, als er iets is, deel ik dat met haar, we staan altijd voor elkaar klaar en we gunnen elkaar alles. Sommige kennissen zie ik vaker, maar zijn geen vriendinnen (moeders op school bijvoorbeeld, of de buurvrouw) Wat betreft je eerste punt, een vriendin van mij kon niet accepteren dat ik nog niet op kraamvisite kon komen na het overlijden van onze zoontjes (we waren rond dezelfde datum uitgerekend) en die ‘vriendschap’ heb ik heel snel beëindigd.
Vriendschap is voor mij, het samen met elkaar kunnen zijn zonder de verplichting te voelen om met elkaar te moeten praten. Ik heb 3 vriendinnen waarbij dat kan. Heerlijk om niet de verplichting te voelen om “gezellig” te doen en een gesprek op gang te houden. Terwijl de volgende keer als wij elkaar zien wij elkaar de oren van de kop af kletsen. Vriendschap is voor mij ook elkaar aan kunnen kijken en precies weten wat de ander denkt. Met 1 vriendin heb ik dat tot het bizarre aan toe, het had zo mijn zusje kunnen zijn.
Vriendschap is voor mij iemand in zijn/haar waarde laten, hem/haar accepteren zoals hij/zij is en er voor iemand zijn als dat nodig is (dus zowel in leuke als in minder leuke situaties). Dit inderdaad zonder verplichtingen en gedeeltelijk zonder verwachtingen. Gedeeltelijk, omdat ik dus wel verwacht dat ik bij iemand terecht kan als dat nodig is (nu doe ik dat zelden of nooit, maar stel dat ik het doe, dan verwacht ik wel dat iemand bv. een luisterend oor biedt).
Vriendschap is voor mij dat wanneer ik een vriend of vriendin al een hele poos niet gezien heb en je elkaar omarmt en het voelt alsof je elkaar gisteren nog gesproken/gezien hebt. Als vanouds zeg maar.. Direct vertrouwd. Bij vriendschap hoort ook: een luisterend oor zijn, je mening kunnen delen, elkaar ruimte geven, en samen leuke dingen doen (niet het allerbelangrijkste, maar wel erg leuk!)
Ik zie iemand als een vriend(in) als het altijd gezellig en fijn samen is ook al heb je elkaar maanden niet gezien of gesproken. Als het een niet-geforceerde samenkomst is. Als je over alles kan kletsen zonder schaamte of uitgelachen te worden en je diepste geheimen kunt vertellen. En dat het ook leuk kan zijn als je gewoon samen op de bank zit met huiskloffie aan onopgemaakt, met een theetje of wijntje erbij en netflix op de achtergrond Wanneer het voor mij geen vriendschap meer is... als ik me ongemakkelijk ga voelen bij iemand of denk dat iemand achter mijn rug om slecht over mij praat (9 van de 10x zit ik dan helaas ook bij het goede eind) of zonder mij dingen gaat plannen en zorgen dat ik niet meer overal bij kan zijn. Of helemaal nergens meer op reageert terwijl ze dan bij anderen wel reageren.. of als we ruzie krijgen om lompe kleine dingetjes die echt nergens op slaan. Maar dan is het ook prima want zolang ik mijn echte vrienden behoudt maakt het mij niet uit als ik elke keer nieuwe vrienden maak en andere verlies. Heb momenteel 2 beste vriendinnen en 1 beste vriend die ik al jaaaaaren ken en gelukkig is het contact nog steeds super ook al ben ik nu 3 jaar geëmigreerd. Dat maakt me soms ook wel eens bang hoor, dat ze geen interesse meer in mij hebben, maar tot nu toe altijd veel contact en ik kom ook regelmatig langs in NL
Hier ben ik het deels mee eens. Wat ik wel lastig vind.... ik heb heel weinig vrienden. Een van de weinige vriendinnen die ik heb, is de laatste jaren erg veranderd en staat nu heel anders in het leven dan ik. Aan de ene kant weet ik dat we nog steeds vriendinnen zijn, maar ik begrijp haar vaak niet meer. Ben het ook vaak niet eens met wat zij zegt of vindt en ze maakt me soms erg onrustig met haar meningen die zo volslagen veranderd zijn. Ik ben minder mondig en kan het allemaal niet zo goed onder woorden brengen, waardoor ze me vaak 'onder de tafel lult', bot gezegd. Hierdoor heb ik haar de laatste maanden een beetje ontlopen, maar daar word ik dan weer verdrietig van. Ik mis haar. Denk ook wel dat dat het gevolg van echte vriendschap is, dat het als je elkaar niet zoveel meer te bieden heeft, pijn doet. Ik kan daar niet neutraal tegenover staan, want ik vind het erg.
Wanneer je een aantal maanden of langer geen contact hebt maar het meteen als vanouds is! 24/7 bij iemand terecht kunnen
Eigenlijk sluit ik me aan bij veel bovenstaande reacties wat betreft de betekenis van vriendschap voor mij. Ik heb 1 beste vriendin die ik vaak maanden niet spreek. Zodra we praten of elkaar zien is het meteen veilig/thuis/als vanouds. Deze vriendin is er alleen totaal niet voor mij zoals ik iemand nodig zou hebben. En dat is helemaal prima. Ze hoeft niet van alle markten thuis te zijn. Andersom ben ik er op momenten wel voor haar. Als het nodig is laat ik "alles" voor haar vallen. We denken alleen heel anders over dingen waardoor we van elkaar niet de eerste persoon zijn die gebeld wordt. Wanneer een vriendschap echt over is, is wanneer het niet meer goed voelt voor mij. Dus niet persé bij bepaalde gebeurtenissen.