Thx girls voor jullie reacties T eerst wat we dus gaan doen is meer plezier proberen te beleven in de sex en er geen 'moetje' van maken. Overigens heb ik hier alleen last van, manlief vind het allemaal nog steeds prima. Dus ik moet daar vooral aan werken.... We gaan vol moed deze ronde in en dan zien we het wel...
Het blijft een lastige discussie waar nooit een sluitend antwoord op is... Tuurlijk moeten mensen zich niet "schuldig" gaan voelen als ze er teveel mee bezig zijn. Want als je beide vruchtbaar bent, zal van alleen stress echt een zwangerschap niet uit gaan blijven. Wel heb ik zelf ook de ervaring ( en in mijn omgeving ook meerdere keren meegemaakt) Bij mijn dochtertje bijna 2 jaar bezig geweest. Toen de MMM in ( geen bijzonderheden) en die maand zwanger. Terwijl ik in mijn hoofd al veel verder was in de molen. Nu zijn we sinds een half jaar bezig voor een tweede kindje. Wil het zooo graag dat ik er ook erg veel mee bezig was. In september een midweek weg met familie die ik jaren niet had gezien. Heel emotionele, indrukwekkende mooie week. Baalde vooraf dat hij precies in mijn vruchtbare week viel, maar daar totaaal niet mee bezig geweest. En ja hoor.....Zwanger!! Helaas is dat een miskraam geworden. Nu zit ik weer in mijn vruchtbare periode, maar denk maar niet dat het lukt om het weer los te laten Er zit immers geen knop in je hoofd! Succes voor iedereen! liefs, Yvonne
nouja het komt wel van 2 kanten. mijne vergeet soms dat ik niet gelijk op 'aan' sta. goed praten doet wonderen iig
Ja lastig he. Je kan het ook niet maar zo loslaten. Wat mij helpt is veel afleiding. Nu moet ik zeggen dat ik het de laatste tijd moeilijker heb. Maar dat is omdat we nu een jaar bezig zijn en we naar de dokter moeten. Probeer te genieten van het leven. En verder vind ik het ook lastig. Het is voor mij ook een nieuwe ervaring allemaal.
Eigenlijk is alles al gezegd, maar wil wel even mijn eigen ervaring tot nu toe toevoegen: Toen wij namelijk begonnen was ik er ook héél erg mee bezig, dus ik snap je vraag opzich wel. Helaas zijn we nu al weer een hele tijd verder, en aanbeland in het ICSI-traject. Nu kan ik met recht zeggen: wat zeurde ik toen! Zonde dat ik er vanaf het allereerste moment al zo mee bezig was, had me een hoop stress bespaard. Helaas kan ik er nu bijna niet meer onderuit er elke dag aan te denken, maar probeer er nu wel een stuk bewuster nuchter in te blijven staan. Dus alsjeblieft! Hou je agenda erbuiten, ga plezier beleven aan de seks, en laat het gewoon gebeuren! Als je een jaar verder bent, zie je dan wel weer!
Ach, als je zo graag een kind wil, dan wíl je het gewoon, en is het knap moeilijk om er gewoon een beetje op los te vrijen. Vond ik.
Tsja, maar als je in ronde 2 al 'zo graag' een kind wil.... Hoe doe je dat dan als het -pak'm beet- 4 jaar duurt?!?
Ik snap wat je wil zeggen, maar natuurlijk wil je in ronde 2 net zo graag een kindje. Op het moment dat je de ac de deur uit gooit is die wens net zo aanwezig natuurlijk .... Maar ja, lol in seks maakt het wel makkelijker. Dat het niet vanaf dag 1 een moetje wordt, maar dat heeft in die zin niks met de wens te maken. Tenminste, als ik naar mezelf kijk was en is de wens voor een kindje gewoon heel groot en denk dat het voor de meesten wel zo geld.
Die wens word wel steeds heviger naarmate de tijd verstrijkt. As ik voor mezelf mag spreken, na 13 maanden werd de drang groter. Na beide miskramen ben ik zowat ingestort en nu kan ik bijna niet meer aan baby's denken zonder of te huilen of chagrijnig te worden. En dan heb ik nog niet eens echt behandelingen meegemaakt. Natuurlijk is die wens er, anders begin je niet. Maar die gaat wel anders aanvoelen. Verder ben ik het met de meeste dames eens. Knikker die agenda in de prullenbak en relax nog ff. Voor jezelf veel beter.
Ik snap heus dat het moeilijk is om te relativeren als je gewoon graag zwanger wilt worden en het lukt niet. Maar laten we eerlijk zijn: het duurt gemiddeld toch zeker een maand of 6. Dus als je 'pas' in ronde 2 zit, dan moet je toch echt proberen om jezelf een beetje beet te pakken. Want ronde 2 is gewoon nog helemaal niks. Persoonlijk is mijn kinderwens altijd groot geweest. En ik ben ook ooit 'gewoon' begonnen door te stoppen met de pil. Maar het werd echt wel anders toen na een jaar vruchteloos proberen duidelijk werd dat mijn eileiders verkleefd waren en natuurlijk zwanger worden er niet -nooit- in zou zitten. Want dan donder je van ±10 rondes (kansen) per jaar, naar 3 rondes met als je mazzel hebt nog ergens een cryo. En dat is dan waar het mee moet gebeuren. Die pogingen duren ook nog eens alles bij elkaar veeeeeel langer dan een 'gewone' ronde. Je moet je lijf vol spuiten met allemaal hormonen waar je met een beetje pech nog last van hebt ook. En jouw kindje zal 'gemaakt' worden in een laboratorium in plaats van in je eigen bed, samen met je man. Dus met die kennis in mijn achterhoofd zou ik elke vrouw met een kinderwens op het hart willen drukken: zolang het allemaal nog 'normaal' is; doe relaxed, geniet ervan, hou het leuk! Het kan namelijk nog zoveel moeilijker en erger.. Als iemand er nu al mee omgaat alsof 'ie al maaaanden aan het proberen is, dan is dat toch echt niet goed voor diegene... Edit: en ik hou niet van vergelijken op dit soort vlakken, maar ik vind iemand die in ronde 36 zit en er bovenop zit met kruisjes in de agenda echt iets anders dan iemand die in ronde 2 zit en dat doet.
Dat het verlangen groter wordt kan ik me ook wel voorstellen, maar het noemen van 'als je zo graag een kindje wil in ronde 2' vind ik persoonlijk een beetje dooddoener. Natuurlijk is je wens voor een kindje in ronde 2 ook groot. Daarom zei ik ook, ik snap wat je probeert te zeggen, maar de wens op zich heb je natuurlijk gewoon op het moment dat je ervoor gaat. Dat het steeds moeilijker word naar mate je er langer mee bezig zul je me niet horen ontkennen. Heb een vriendin in de mmm dus hoor ook van haar de verhalen en het verdriet, dat kan ik niet vergelijken met hoe het voor ons is na een half jaar. Maar de wens voor een kindje hebben we echt wel beiden.
Ik schreef 'zo graag' tussen aanhalingstekens, omdat ik daarmee doelde op de manier waarop TS ermee bezig is. 'Zo graag' dat je in ronde 2 al kruisjes in je agenda zet en dergelijke. Dat bedoel ik ermee. Niet de kinderwens an sich.
Euhm, volgens mij bedoelen we gewoon precies hetzelfde. Het enige wat ik zei is dat je de wens voor een kindje gewoon hebt. Ook in ronde 2. En natuurlijk is het goed om er zeker in het begin zo relaxed mogelijk mee om te gaan. Dat is wat ik in mijn eerste reactie hier ook zelf aan gaf hoor.
Oh en ik denk niet dat het 'verlangen' groter wordt. Bij mij werd de stress groter en de angst dat het misschien wel nooit zou lukken... Na 4 terugplaatsingen en 4 miskramen ga je toch nadenken over zaken als adoptie of eiceldonatie, terwijl je dat hopelijk nog niet doet (of hoeft te doen) als je pas net gestopt bent met de pil. Tenminste, ik had dat niet. Ik wilde ook graag een kindje en ik baalde ook van elke menstruatie. Maar ik was niet bang dat het 'nooit' zou lukken. Dat had ik na mn 4e miskraam wel hoor.
Ja, ik snap nu wat je bedoelt. Maar ik had op mijn beurt niet de bedoeling om de kinderwens op zichzelf te beoordelen. Want die is er, die wordt niet groter of kleiner. Dat ben ik helemaal met jou eens.
Ik snap je, en denk dat we echt hetzelfde bedoelen. Maar ik merk dat je hier op het forum bijna nooit iets mag zeggen als je pas net bezig bent en dat vind ik gewoon jammer. Want ook als je net bezig bent heb je een wens en een droom. En nee, het is niet goed om daar in te blijven hangen oid, of te geforceerd mee om te gaan. Denk dat daar iedereen mee eens is. En ook dat het heel anders en veel moeilijker is voor iemand die al jaren aan het proberen is, miskramen etc heeft gehad. Maar dat neemt toch niet weg dat je je wens niet mag uitspreken als je pas in ronde 2 zit.
Van mij mag je die wens absoluut uitspreken! Ik ga er overigens vanuit dat je die wens hebt, want waarom zou je anders stoppen met die AC? Maar als je die wens uitspreekt, bijvoorbeeld in een vorm als "ik wil het zo graag en wat duurt het toch lang", dan vind ik het niet verrassend dat je dan reacties krijgt van "joh, doe ff relaxed, je bent pas net bezig". Ik heb persoonlijk nooit enige moeite met berichten van meiden die zich aanmelden en zeggen: "nou, ik ben gestopt met de pil en ik heb er onwijs veel zin in en ik hoop dat ik snel zwanger ben". En ik zou het raar vinden als iemand daar wel rare reacties op krijgt...
Ik heb er elf jaar over gedaan om nu voor het eerst zwanger te zijn. In de afgelopen jaren ben ik er afwisselend veel tot bijna niet tot helemaal niet mee bezig geweest. Dat ik nu toch zwanger ben geraakt is een toevalstreffer...