Hoi dames, Wij staan aan de vooravond van onze laatste IVF poging (betaalde IVF poging dan) in Duitsland. De laatste tijd heb ik een aantal discussies met mijn man hierover. Hij is er heilig van overtuigd dat het gaat lukken deze keer en dat wij ouders gaan worden uit deze poging. In gesprekken over dingen komt die telkens naar voren. Ik wordt daar momenteel een beetje kriegel van, ben namelijk veel behoudender daarin (misschien wel uit zelfbescherming). Het moet ook gewoon nog maar "even" lukken. En om er een kind uit te laten komen, moet er ook nog wel eerst wat in zeg maar, dat ook blijft zitten want daar is het de afgelopen keren altijd fout op gegaan (wel innesteling/geen doorgezette zwangerschap). Begrijp me niet verkeerd, het lijkt me heerlijk om er zo'n positief in te staan. Als ik dan vraag hoe hij zo zeker van zijn zaak is, dan geeft ie altijd aan dat we nu alles eraan gedaan hebben: cystes weghalen, afvallen, voorbereidende hormonenbehandeling (DHEA) en andere vitamine's, een arts die een protocol maakt op basis van onze persoonlijke situatie ipv van het standaard protocol dat in NL wordt aangehouden, testen die dingen hebben uitgesloten, maar ook zaken aan het licht hebben gebracht waar we rekening mee moeten houden etc., parodontitis behandelingen voor mijn gebit en ga zo maar door... Vanochtend in de auto weer zo'n discussie en hij werd gewoon een beetje kwaad op mij. Dat ik niet altijd zo pessimistisch moet zijn enzo. Dat ik voor de verandering niet eens alle beren op de weg moest benoemen, maar gewoon positief zijn over alles wat er nu anders is gedaan ipv altijd maar negatief zijn. Ik zelf zie dat niet als negatief/pessimistisch, maar gewoon realistisch. Maar goed, het zet me wel aan het denken. Ben ik dan idd zo'n muts die overal beren ziet? Misschien moet ik me idd meer positief opstellen en focussen op wat er nu allemaal wel is gedaan ipv van focussen op wat er altijd fout is gegaan in het verleden of fout kan gaan in de poging?! Ik heb even wat onpartijdige input nodig hier Wat denken jullie??
ik denk dat je hier een beetje een middenweg in moet vinden... je moet er natuurlijk positief over zijn maar je moet wel altijd in je achterhoofd houden dat het mis kan gaan.. en dus realistisch blijven. ik heb zelf ook wel de neiging om te negatief te denken en mezelf voor te houden dat het nooit gaat lukken... gelukkig is mijn vriend niet zo negatief en zo blijven we een beetje in evenwicht... maar ik snap je wel... het is soms heel moeilijk om positief te blijven. ik denk dat te negatief en te positief allebei niet goed is... dus ja een beetje een middenweg zien te vinden (vraag me alleen niet hoe dat moet, haha)
In mijn situatie ben ik degene die het meest positief is (vriendlief kon met ex geen kids krijgen) Ik begrijp het negatieve wel...Je bent bang voor (nog) een teleurstelling. Probeer een beetje positiever te worden (hoe lastig het ook is) en het is fijn als je vriend niet meer in discussie gaat...soms is het al lastig genoeg!
Ik denk dat het ook gewoon angst is om weer teleurgesteld te worden . Uitgaan van het ergste, kan alleen maar beter worden dan ... een beetje die instelling...
is denk zelfbescherming.. en dat is helemaal niet erg.. maar het geeft wel wat wrijvingen als je partner wel heel positief is... probeer wel een beetje positief te zijn.. je hebt er alles voor gedaan en je verdient het gewoon om moeder te zijn... ik ga hard voor je duimen meid!
Volgens de gyn, kon ik vanwege de endometriose hoogstwaarschijnlijk niet via de natuurlijke weg zwanger raken. Ik was dan ook overtuigd dat ik na twee jaar en drie ivf-pogingen niets zou hebben. De gyn gaf ons een half jaar en zei nog tja waarschijnlijk tot over een half jaar dan maar he? Ik semi-positief, hoop het toch van niet, maar in mijn achterhoofd had ik wel zoiets van ja dat zal dan wel... Wonder boven wonder drie maanden later zwanger....... Ik was negatief omdat ik niet teleurgesteld wilde worden, maar wilde dolgraag positief zijn, want tja de stress van al die negativiteit is volgens mij ook niet goed. Je moet de middenweg vinden. Alhoewel ik makkelijk praten heb. Het lijkt mij loodzwaar in jouw situatie, de allerlaatste kans, Tja ik kan me wel voorstellen dat je er negatief naar kijkt, maar een negatieveling ben je niet. Het is juist erg realistisch geziende situatie. Ik wens je heel veel succes en hoop heel erg voor je dat je man gewoon gelijk gaat krijgen!
Hier ook zo'n soort situatie..man lief is uber negatief en ik uber positief dus ken de situaties wel die wrijving opleveren... Het is een instelling en een mind set meid en daar is op zich niets mis mee...dat stukje zelfbescherming is ook volkomen logisch Maar je mag best heeeeel trots zijn op wat jullie samen hebben bereikt!!!! Maar natuurlijk is ook de angst gegrond...blijft een 3e IVF Het blijft lastig zulke situaties en ik denk dat je gewoon moet doen en zijn waar jij je lekker bij voelt.... Al geloof ik heilig in positive thinking..... Succes meid en ik hoop op een goede innesteling en een hele goede plakbeeb voor je!!! Succes mijn duimen draaien!!
Wat goed dat het jullie gelukt is . het dikgedrukte is iets waar ik me een beetje druk over maak. Ik denk dat je daar wel een beetje gelijk hebt, dat het een self fulfilling prophecy wordt . Zucht ... af en toe ben ik echt zo'n muts daarin. Normaal ben ik zo anders ... maar met dit wordt ik gewoon zo'n zacht ei ...
Ik denk dat hoe negatiever jij bent, hoe positiever hij wordt. Om jou op te beuren, als het ware. En hoe positiever hij is, hoe negaiever jij wordt. Om hem te temperen en om jezelf en hem bescherming te nemen tegen teleurstelling. Maar misschien fantaseer ik maar.
Ik herken het wel hoor meid, en dan zijn wij nog lang niet zo ver als jullie. Als ik zeg dat elke maand de kans statistisch gezien kleiner wordt dat het op eigen kracht lukt, zegt mijn lief steevast: maar niet onmogelijk. Ik denk dat het verschil ook zit in de beleving omdat je als vrouw misschien toch meer voelt dat jouw lichaam niet doet wat je wil? Zo ervaar ik het tenminste, bij mijn lief lijkt alles goed te gaan alleen ik werk niet mee. Zo voelt het voor mij. Ik kan niets voor je doen behalve aan je denken en vurig hopen en wensen dat het deze keer helemaal goed mag gaan! Liefs
Strijkkraal@ Lieverd hoe herkenbaar aan z'n spannende vooravond als deze. Alleen wij waren andersom negatief en positief bij nummer twee alle bij . Ik stuur je mijn positie energie toe [ heb het toch niet meer nodig] Idd meis je hebt alles gedaan wat julli konden meer kun je niet. Ja nog 1 keer postief er in staan!! en er juist nu voor elkaar zijn. Mocht het mis gaan hebben jullie me kaar nog veel meer nodig. Maar daar gaan we nu niet aan denken zeg ik je jij gaat even luisteren naar marnat . Jij gaat lekker even douchen en dan lekker tegen je geweldige man aan kruipen . Genieten van een film of wandeling buiten. Weet ik het maak het gezellig , want morgen gaat er een roze wolk voor jullie open en 9 maand in jou voorverwarmd buikje groeien. Duimen rollen kaarsen branden morgen. Dikke knuffel voor jullie mee .
Ik vind het wel herkenbaar. M'n man zegt ook steeds "het komt ooit wel goed en we hebben er zoveel aan gedaan" en dan denk ik "maar wanneer dan? en hoe lang nog?" Ik heb het idee dat dat gedeeltelijk ligt aan dat het mijn lichaam is waarmee het zeg maar niet lukt.. en gedeeltelijk aan waar ik in m'n cyclus zit: net ongesteld dan is alles donkergrijs en net na m'n eisprong is het jaaaa misschien toch! Misschien heb jij ook wat last van hormoonstemming? En zelfbescherming... Ik denk niet dat de negatieve gedachte een zwangerschap zal uitsluiten, maar ik denk wel dat je met een positieve mindset meer kans hebt Hoe moeilijk het ook is.. en ik hoop voor je dat dit hem gaat worden
Meis hoe gaat het met je? Wanneer is de grote dag dat je beginnen mag? Duim en kaarsen gaan weer vol op aan .