Vorige week hadden we onze eerste echo (6-7 WKN), helaas was er geen vruchtje op te zien. Ik vermoedde als dat t niet goed liep maar onmiddellijk doorgestuurd naar de gyn worden ivm vermoeden bbz was grote schok. Vorige week meerdere echo's en bloedonderzoeken gehad. Uiteindelijk is donderdag gezegd dat kans op bbz blijft maar de gyn schatte de kans lager in dan ze maandag had gedaan. Donderdag naar huis gestuurd met boodschap even afwachten. Vanochtend opnieuw bloedprikken en morgen echo en gesprek. Heb me eigenlijk de hele vorige week redelijk rustig gevoeld (wel wat teneergeslagen) maar merk dat ik vandaag echt een slechte dag heb! Ben bang dat het morgen alsnog erg mis is (dus conclusie bbz), wil dat het voorbij is (ik weet dat het vruchtje niet goed zit dus ja), merk dat ik nu ook steeds banger ben dat het nog een keer mis zal gaan. Maar alles bovenalles: ik wou dat ik wel zwanger was gebleven. Dat gevoel lijkt nu pas boven te komen. Kortom, ik trek het even niet! Sorry, moest het even kwijt. Is het herkenbaar voor iemand dat de emoties pas later kwamen? Ik dacht dat het wel goed met me ging en ben normaal gesproken oko nuchter persoon maar twijfel nu ineens aan mezelf.
Allereerst heel veel sterkte meis, het is allemaal niet niks. Of het later kan komen kan natuurlijk, dat de ratio het eerst even over neemt he, en later de emoties. Ik was afgelopen dagen juist vrij emo, net mijn echo gehad en gehoord dat het vermoeden van een missed abortion is. Maar nu blijven de tranen just weg... Misschien omdat het mijn angstige vermoedens bevestigd... Mag nu iig naar de gyn, dus dat vind ik een prettige gedachte. Ik hoop voor je dat het alsnog meevalt voor je morgen!!
beste Humtum, Veel sterkte bij het verwerken hiervan! Lijkt me heel zwaar om zo lang in de onzekerheid te zitten. Bij ons kwam het slechte nieuws van een MA als donderslag bij heldere hemel toen we voor de nekplooimeting gingen, echter ik heb die eerste drie maanden van de zwangerschap alleen maar in de onzekerheid en stress geleefd dus ik snap goed wat je bedoelt. Na het bericht van de MA moest ik een week later terugkomen in het ziekenhuis en pas toen ik daar was geweest en het zeker was dat de foetus er uit was, kon ik pas het gevoel echt toelaten. En zelfs nu - een maand later - komen er soms weer nieuwe verdriet emoties bij. Voor mij voelt het alsof het zo een groot verdriet is dat ik het niet in een keer aan kan en dat het daarom in etappes komt. Ik heb de fout gemaakt om me heel sterk te houden en direct weer aan het werk te gaan, waardoor mijn omgeving zoiets heeft van 'oh het komt wel goed met haar'...daarom raad ik je aan om extra goed voor jezelf te (laten) zorgen en neem ook echt even de tijd om dit een plekje te kunnen geven. Hopelijk krijg je morgen meer duidelijkheid en is het geen bbz, want dan kan de nasleep wel nog even duren! dikke knuffel voor je!
Dank meiden voor jullie lieve reacties! Meiske80 ik vond de doorverwijzing naar de gyn eerst enorm schrikken maar heb me wel erg serieus genomen gevoeld. Heb goede uitleg gekregen en ook al is t traject niet leuk, het voelt wel alsof ze alles doen om t zo goed mogelijk te laten verlopen. Hoop voor jou dat t ondanks alle emoties en narigheid goed verloopt. Herken je emotie ook wel, heb ook in t begin heel hard gehuild maar daarna leken tranen niet meer te willen. Ettol, wat erg dat t voor jullie totaal onverwacht kwam, lijkt me nog erger! Kan me bij mij indenken dat de emoties ook later nog een keer komen. Merk dat ik me nu ook wel deels groothou dus ga eens goed nadenken hoe ik je advies vorm kan geven. Ik moet dit een plekje geven inderdaad. Fijn dat jullie de tijd hebben genomen om ff reageren!
Pff... sterkte met dit allemaal. Niet leuk dit... zo'n emotionele achtbaan zit je nu in. Ik zit momenteel wel met een bbz. Gelukkig lost het allemaal vanzelf op en wacht ik nu totdat mn hcg op 0 staat. Voor mij was het begin ook zo ontzettend slopend. Op de echos niets te zien en uit et bloedprikken bleek wel dat mn hcg bleef stegen maar nog steeds niets te zien op de echo een paar dagen later. Toch maar een kijkoperatie ondergaan en zelfs daar niets te zien. En nog steeds bleef het hcg stijgen... en toen moest ik maar aan de methotrexaat. Een milde chemokuur. Maar voordat ik daar aan moest toch nog maar even bloedprikken weer. En warempel het was opeens enorm gedaaald!! Dus nu afwachten want ik wil oh zo graag dit hoofdstuk sluiten... Ik ben ook een nuchter persoon. Bij mij kwam het met vlagen. Ene dag ging t prima.. andere dag was ik weer enorm down en veel huilbuien. Ik merk dat ik gewoon wil dat dit voorbij is en dat ik weer voor een nieuw kindje kan gaan. Ik probeer er ook niet te veel aan te denkne maar soms gaat het vanzelf. Ik hoop dat je morgen goed nieuws krijgt. Zekerheid is fijn... want vooral die onzekerheid maakte me gek. Ik duim voor je..
Aza wat vreselijk naar van de bbz! En wat een traject al gehad! Nu hopen dat alles toch natuurlijk opgelost kan worden in dit stadium! Ik herken je rollercoaster gevoel helemaal! Veel sterkte!!!!
Helaas hier nog steeds geen echt goed bericht. Nieuwste onderzoeken wezen toch weer ook in richting bbz. Gyn ging twijfelen over juistheid curretage. Weefselbiopt genomen (auwww), nu 2 dagen wachten op uitslag. Uitslag zal behandeling bepalen. Dus weer wachten, was er vanmiddag echt zo verdrietig van. Wil zo graag dat t eindigt! En maakte me ook wel zorgen over dat t misschien weer wel bbz is, met alle ingreepgevolgen van dien. Maar heb mezelf maar weer bijeengeraapt, als ik dit al 9 dagen kan, kan ik t ook 11! Er zijn mensen die veel langer op (nog) naardere dingen moeten wachten hou ik me dan maar voor!
Dank meiske80, na een rotdag gister gaat t vandaag (gezien de situatie) weer stuk beter. Hoe is t nu met jou? Veel sterkte iig! Liefs humtum
Vandaag een dagje thuis van het werk, morgen weer werken. Bloedverlies is al erg afgenomen, gister zag de gyn al dat het slijmvlies nog maar heel dun was (en eergister nog helemaal intact??) Ik was heel bang voor pijn en heel veel bloed maar dat viel me alles mee. Jij heel veel sterkte voor morgen en hopelijk eindelijk duidelijkheid!!