Op tlc kwam een programma, I didnt know I was pregnant, over vrouwen die opeens bevallen zonder te weten dat ze zwanger waren. Er is nu een nieuw programma, over vrouwen bij wie het TWEE keer gebeurd! Heeft iemand het gezien, en wat vinden jullie er van? Zou dit écht waar zijn? Ik kan het me al niet voorstellen dat het 1 keer gebeurd, laat staan 2?!
Ik vind 1x al bizar.. Ik kan me gewoon niet voorstellen dat je niks merkt en ook niks voelt! Zo raar..
Ongelofelijk hé! Vraag me elke keer weer af hoe het ze dat nou kan overkomen.. Overigens heb ik nu nachtdienst en vaak zijn zulke programma's er 's nachts op dus zal zo eens kijken of het er ook op is
Ik kan me er gewoon niks bij voorstellen. Zou het gewoon echt kunnen dat je niks door hebt, en met 40 weken bevalt? En dan twee keer? Nee dat kan er bij mij niet in.
Ja 1x kan ik me wel voorstellen. Maar als je dan de 2e keer weer elke keer niet menstrueert oid dan zou ik zeker gezien de voorgeschiedenis een test doen en uit voorzorg een echo.
En bij de eerste aflevering waren de vrouwen ook lichamelijk echt heel verschillend. Een dame was flink, en de andere heel slank en gespierd. Trouwens de flinkere dame had de eerste keer niks gemerkt. Toen had ze vier (!) zwangerschappen die ze wel merkte en die je ook goed zag, en nummer zes was weer ongemerkt!
Ik ken iemand die het niet wist, ze ging maar de dokter omdat ze aldoor hoofdpijn had. Bleek het zwangerschapsvergiftiging te zijn. Ze was toen al 32 weken zwanger.. Dus, ik geloof het wel, al kan ik het mij niet voorstellen. Deze nog niet gezien, ga kijken de volgende aflevering. Ben benieuwd
ik kan het me bij mijn beste wil niet voorstellen dat het 1x gebeurd... echt niet... laat staan 2x.... ok, ik zag er met 20 weken al uit alsof ik elk moment kon bevallen (vroegen zelfs mensen die ik niet kende toen ik op vakantie was waarom ik zo onverantwoord op de laatste loodjes nog zo nodig op vakantie moest... meerdere zelfs) en dan te zwijgen van alles trappen die je makkelijk vanaf buiten ziet.... ik geloof eerder dat het gewoon sensatiezoekers zijn...
Als het echt zo is, weet ik niet of ik het rot voor ze vindt of dat ik jaloers op ze ben... Een zwangerschap die blijkbaar zo klachtvrij is, daar teken ik voor. Al is het natuurlijk wel heel sneu dat ze er niet van hebben kunnen genieten of er zelfs misschien helemaal niet op zaten te wachten.
Vind ook moeilijk te geloven. Twee levendige kinderen in mijn buik die zag ik alle kanten op gaan plus regelmatig op einde harde buiken. Dus ja raar. Oudste had vaak de hik. Ik ben zelf volslanke echt zien dat ik zwanger was niet maar ik voelde het toch echt wel.
Nou bij mijn eerste kon je ook niet goed zien tot aan 38 weken toen ontplofte ik. Maar mijn tweede was ik mega! Mijn kindjes waren ook rustig in de buik...maar had enorm veel kwalen.... Het lijkt me mogelijk maar idd wel vreemd 😳
Zeg dat niet! Het kunnen plannen van je zwangerschap maakt enorm verschil voor het leven van je kind. Zelfs bij ongeplande zwangerschap zijn die paar maanden een heel belangrijke voorbereiding.
Bovendien, wat is er zo erg aan wat fysieke klachten? Ik kortste elke dag toen ik zwanger was. Daar kon ik om lachen.
Ik was er zelf pas bij 8weken achter dat ik zwanger was, maar wist ook dat die kans erin zat. Het waren allemaal symptomen die ik ook aan andere dingen kon afschrijven, maar na een week of 20 ga je het toch echt wel merken, al is het aan die broeken die niet meer zo goed passen. Ik denk dat het ook een heel groot deel ontkenning is en het dus diep van binnen wel weten. Aan de andere kant, een test is bij zo'n termijn vaak ook negatief, dus bij een vermoeden kan een negatieve zwangerschapstest er wel voor zorgen dat je denkt dat er wat anders aan de hand is
Euhh?? Waar ga je ervan uit dat ik dat niet weet? En wat is er zo erg aan fysieke klachten?! Dat jij erom kon lachen voor jezelf, betekent niet dat iedereen het zo ervaart. Dat ik elke dag, 9 maanden lang meerdere keren moest overgeven was tot daaraan toe. Lachen heb ik er niet om gekund hoor. Maar dat ik per zwangerschap ongeveer 1 jaar in een rolstoel heb doorgebracht omdat ik letterlijk mijn benen niet meer kon bewegen en het werd weggezet als 'bekkenpijn' terwijl ik later reuma bleek te hebben, was nog minder lachwekkend. Oh en dan heb ik ook nog eens meerdere zwangerschappen voor de kat z'n k** kunnen doen omdat die mis liepen. Ik zeg in mijn berichtje dat ik niet weet of ik jaloers moet zijn of medelijden moet hebben, want het is heel dubbel als dit je overkomt. Maar ga er niets anders van maken aub en als jij om jezelf kon lachen, ga je goddelijke gang. Maar ik kan er helemaal niet om lachen hoe mijn zwangerschappen verliepen en hoe zwangerschappen van sommige andere vrouwen verlopen. Daar heb ik teveel ellende voor meegemaakt en om me heen gezien. Dus ja, op dit moment zou ik tekenen voor een plotsklapse bevalling met als eindresultaat een gezonde baby. Dat dit voor veel mensen niet geldt, snap ik ook. Oh en dan vergeet ik nog te vermelden dat ik mezelf elke dag moest prikken met bloedverdunners, omdat zonder die prikken de baby's en ik het gewoon niet zouden redden. Maar door die prikken ging ik bloeden, kreeg ik blauwe plekken met dikke, harde schijven. Was ik altijd bang om weer een kindje te verliezen en dan waren er altijd van die opgewekte positivo's die vonden dat zwangerschap geen ziekte is. Ze hadden geluk dat ik toch niet kon opstaan anders had ik ze waarschijnlijk een trap verkocht :x
Wow.. Fijn voor jou. Ik heb twee helse zwangerschappen gehad en daarin nauwelijks gelachen: de godganse dag spugen tot bloedens toe, 10kg afvallen in 4 maanden die ik alleen maar op bed lag in het donker omdat ik niets kon, bekkeninstabiliteit zodat ik vanaf week 12 moeilijk liep en uiteindelijk helemaal niet meer kon lopen. En dan nog maar niet te spreken over het herstel en sommige klachten die ik nu nog heb. Kortom, ik snap de reactie van Vlinder84 heel goed.
Ik ben er drie uur geleden achter gekomen dat ik zwanger ben en ik heb nog de meeste angst voor de komende 8 maanden. Ik heb me bij de andere twee zo vreselijk gevoeld dat ik echt bang ben. Ik ben zo vaak op idiote momenten in huilen uitgebarsten van ellende, daar kon ik toch echt niet om lachen.