Och och och.. mijn vent heeft zo'n enorm ochtend humeur.. Daar hoef ik het eerste uur niks tegen te zeggen als hij wakker is. Zeker niet voor hij heeft gerookt, koffie gedronken, naar de wc geweest en gegeten heeft. Het is echt niet normaal hoe chagrijnig hij is. Trouwens niet alleen sochtens.s hoor. Ook als hij een dutje op de bank heeft gedaan. Heb het er al vaak met hem over gehad. En hij zegt achteraf altijd: ja sorry. En ja daar moet je niet op letten. Ik kan er sowieso slecht tegen want dat betekent dat ik altijd de gene ben die s ochtends en s nachts voor ons en straks kinderen er uit moet want hij is echt niet te genieten. Of stel ik me aan.. Het ook. Hij ligt op de ba k een dutje te doen. Ik vraag of hij even zijn voeten aan de kant wil doen dat ik ookkan zitten en hij wordt kwaad! Uit het niks.. Want ik niet hem schrikken. Ja sorry hoor. Maar ik ga niet op een stoel zitten omdat hij zonodig languit op de bank moet slapen. Dan gaat hij maar op bed liggen.. Iemand tips om dat irritante rot humeur af te leren.. de plantenspuit werkt helaas niet...
Gewoon zeggen dat ie zn eigen niet aan moet stellen, hij wou ook kinderen toch? Sorry, het is een volwassen vent die ziet wat de gevolgen van zijn gedrag zijn
Als hij eenmaal fatsoenlijk ontwaakt is is hij een perfecte vent hoor.. begrijp me niet verkeerd. Maar ik ga straks echt niet s nachts voor 2 kinderen opdraaien in mijn eentje. Ik werk zelf ook nog gewoon. Maar heb ook geen zin in straks elke nacht ruzie..
Stiekem moet ik wel een beetje lachen, ik ben het eerste uur ook echt niet te genieten, mijn man moet ook ‘s ochtends helemaal niks tegen mij zeggen totdat ik een glas cola gedronken heb en gedouchte heb. Naar mijn zoontje toe doe ik altijd in de ochtend alsof ik vrolijk ben. Hier is het geen discussie punt, het is gewoon wat het is. Mijn man is wel heel erg zoals jou man als hij op de bank in slaap valt of als onze zoon ‘s nachts wakker word. Tja, ook dat is zoals het is, ik zie het een beetje als geven en nemen.
Komt nu misschien ook omdat ik zelf zwanger ben en mijn emoties ook niet helemaal in de hand heb op het moment. Ik zit me rot te ergeren dat hij ligt te slapen op de bank.. Aan de andere kant denk ik: ach. Tv voor mezelf. Maar als hij straks gaat liggen mokken dat hij vannacht niet kan slapen dan krijgt hij wel een veeg uit de pan hoor... Denk dat het niet af te leren is. Geloof dat ik meer mijn eigen overhoop liggende hormonen even kwijt moet ofzo.. De horror...
Stoppen met roken. Dat hielp bij mijn vent. S nachts hoef k hem trouwens echt niet wakker te maken. Dan wordt ie heel boos en raar (maar weet dat s morgens niet meer). Dus de nachten neem ik voor mn rekening.
Wahaha. Ja een kwartje op mijn oog dan. Haha (nee grapje. Hij zou me nooit slaan en zo wel is dat direct de laatste keer. Want ik kan hem hebben. Plus hij maakt dan geen kindjes meer) Dan zou ik dat heel stiekem moeten doen. Maar dat kan hij echt niet waarderen.
Mijn vader is 71 en heeft er nog last van. Denk dat het lastig te veranderen is. Neemt niet weg dat hij evengoed bepaalde dingen toch gewoon zal moeten doen.
Ik heb het ook extreem. Maarja ik verzorg dan wel gewoon mijn zoontje. Maar mijn vent moet echt geen woord verkeerd zeggen sochtends!
Ik heb ook een ochtend humeur en ik zou het niet op prijs stellen dat iemand dat zou willen veranderen. Accepteren. Gewoon niet tegen hem praten dan. In de avond afspraken maken en dan hem in de ochtend gewoon laten. Ik zorg ook gewoon voor mijn kinderen. Daar doe ik gewoon tegen. Maar goed...mijn kinderen houden net als ik van stilte in de ochtend. Dus dat voelen we gewoon van elkaar aan.
Ermee leren leven i guess... Sommige dingen of gewoontes kun je helaas niet veranderen. Dat zie ik bij m'n eigen vent ook haha maar dat is oké. Ik accepteer en negeer Vind het wel een ander verhaal als hij constant zo is hoor.. dan zou ik het ook niet zomaar accepteren.
Zijn humeur is misschien niet af te leren. Maar dat jij alles s nachts en s ochtends moet doen zou ik dan niet accepteren! Ik zou duidelijke afspraken maken daarover. Succes..
Tja je hebt ochtendmensen en avondmensen. Hij is duidelijk geen ochtendmens. Hier m'n vriend ook, niet zo erg maar als hij wat te mekkeren heeft is dat s'ochtends. Gelukkig staat hij pas om 8u op en vertrek ik om 8.10u naar de school van ons zoontje. Soms blijf ik dan wat in de albert Heijn treuzelen tot 9 uur. Dan vertrekt hij naar het werk.
Ik kan s avonds afspraken maken wat ik wel. Maar geloof dat zijn brein alles weer vergeet als hij slaapt. Tot ik het echt zat ben. Dan trap ik hem letterlijk uit bed en rol in mezelf in de dekens tot hij heeft gedaan wat ik vraag. En dan negeer ik hem gewoon compleet. Dat werkt wel. Maar is ook het ultieme recept voor ruzie.
Dit heeft mijn schoonzusje eens gedaan toen haar man (mijn broertje) weer eens helemaal verkeerd wakker werd nadat hij op de bank had liggen slapen. Hij schaamde zich dood toen hij de beelden terug zag. Daarna riep ze elke keer als hij zo berig dreigde te gaan doen: “Ik ga je filmen hoor!”. Dat hielp wel. Maar ik geloof dat ‘s nachts bij hem niks werkt. Dus in de nacht komt het wel op haar neer als er iets is met 1 van de kinderen.
Heel herkenbaar! Ik trek me er niet veel van aan en hij moet ook gewoon uit voor de kinderen om dingen te doen Hij heeft geen keus doe het niet alleen
Zijn probleem.. Ik zou hem keihard negeren. Wij hebben trouwens destijds afgesproken dat hij er voor de oudste uit ging. En nee dit ging niet altijd zonder gemopper maar ik had 2 nachtvoedingen en ging er dan niet ook nog eens uit voor de oudste. Dus hij kreeg gewoon een zet het bed uit. En nu is de afspraak dat we beide 1 dag uitslapen in het weekend.