Hier ook wel aan gedacht, maar niet bang. En over de film, het einde vond ik geniaal (Maar ik ben dol op tragische niet van die, en ze leefden nog lang en gelukkig eindes.)
Gelukkig ben ik niet de enige die er aan moest denken. En eigenlijk kan ik die films idd ook beter niet meer kijken, maar ik vind ze onweerstaanbaar. Mijn vriend irriteert zich ook groen en geel tijdens zo'n film. Omdat ik het eigenlijk te spannend vind (ja dus Blinky), zap ik op cruciale momenten steeds weg om daarna toch weer terug te gaan om te kijken hoe het afgelopen is. Ik zei al: erg sneu... Nog zo eentje waar ik nachtmerries van heb gehad: the ring!
HaHa wij zeiden zondagavond in de auto tegen elkaar...stel je voor dat er straks rare beesten uit de mist te voorschijn komen...ja zoals in die film. En een lol dat we er om hadden. Er was laatst ook zo'n film over klimplanten die mensen opaten bij een oude tempel in de jungle...wij hadden toen net een soort boontje in het raam staan dat zich razendsnel om het touwtje van het rolgordijn krulde...whaaaah straks begint ie aan ons...hups snel weg dat ding heerlijke films haha
Ik heb de mist ook gezien en gelezen. En om eerlijk te zijn wordt ik nog niet zo bang van de mist en de mosnter,maar juist van die zwaar gelovige vrouw Vooral omdat er helaas zulke mensen echt hier op de aarde lopen en je zal uitgerekend met zo eentje in tijden van nood ergens opgesloten mee zitten. Bbrrr
Oh ja die film! Nee ik heb daar geen last van, en vind de mist ook wel gezellig (ja ik ben niet helemaal normaal) Maar nu duurt het wel erg lang, en mag het van mij wel ergens anders naartoe gaan.
Haha ik heb ze alledrie ook gezien en herken je gevoel erbij zo goed! Ik ben gek op spannende films, maar dan ben ik wel zo'n mietje die een goed einde wil Helaas gebeurt dat dus niet altijd. De afloop van de mist vond ik het allerergst, ik kan die film ook echt niet meer zien, word al misselijk als ik aan dat einde denk
Hahaha de Ring ja, ik ook! Toen ik die film voor het eerst zag woonde ik alleen, had wel een vriend en keek het bij hem. Vanaf dat moment ben ik een hele week schijtensbenauwd geweest. Had constant visioenen dat m'n tv plotseling aansprong vanuit het niets en dat enge mens eruit kwam kruipen Precies een week later ben ik naar m'n toenmalige vriend gegaan, durfde die avond echt niet alleen te zijn. Stom eigenlijk, ik weet gewoon dat het nep is, en toch is er een gedeelte in me die er blijkbaar echt in gelooft ofzo En tegelijk vind ik dat soort films helemaal super. Al scherm ik me er de laatste tijd een beetje voor af, juist omdat ik me er zo gek door kan laten maken.