Mijn schoonvader is afgelopen woensdag heel plotseling overleden. Hij was niet ziek of iets dergelijks, echt totaal onverwachts!!! Onze dochter is 8 maanden en die krijgt er niets van mee, maar onze zoon van ruim 2 wel iets. Dat wil zeggen aan ons en aan de omgeving. Mijn schoonouders wonen namelijk in zeeuws vlaanderen en wij zelf in Nijmegen. Dus we zitten nu in zeeuws vlaanderen. Das voor de kinderen al een heel gedoe opzich zelf. Nu moet ik wel even erbij zeggen dat mijn schoonouders gescheiden waren en we dus nu bij mijn schoonmoeder zitten en de kinderen dus niet de hele dag met het vreselijke verdriet te maken hebben. Mijn man zit veel bij de vrouw van mijn schoonvader en ik hiero met de kids. Maar ja mijn dilemma is wat moet ik zeggen tegen onze zoon van 27 maanden? En moet ik uberhaupt wel iets tegen hem zeggen? En hoe hiermee om te gaan? Pffffff ik zit met zoveel vragen.........Krijgt hij het wel mee bijvoorbeeld als we iets tegen hem daarover zeggen? Hij zag zijn opa eens in de 3 maanden ofzo. Dus het is niet dat ze een hele innige band hadden. Was zeker wel een band maar niet dat ze elkaar iedere week zagen ofzo. Ik ben benieuwd of iemand hier mij een stukje verder kan helpen...zit er echt heel erg mee!
Allereerst gecondoleerd. Ik zou wel vertellen wat er aan de hand is. Wel op een kinderlijke manier, maar dan begrijpt hij wel waarom jullie nu niet thuis zijn maar in Zeeuws Vlaanderen. Ook ziet hij het verdriet bij zijn papa, dus dat er iets aan de hand is heeft hij echt wel door. Ik heb het zelf nog niet mee gemaakt met een opa of oma, dus daar kan ik je niets over vertellen. Wel hebben we ooit een dood vogeltje gevonden in onze tuin en samen 'begraven' Ik had haar verteld dat het hartje van het vogeltje niet meer klopte. Voor haar was het toen duidelijk en ze nam er genoegen mee. Ze was toen ongeveer net zo oud als jou zoontje nu. Veel sterkte.
Gecondoleerd! Gewoon zoals het is? Dat opa overleden is en dat hij nu een sterretje is ofzo.. Ik heb er geen ervaring mee, de moeder van mijn man is al heel lang geleden overleden en we vertellen onze dochter dat oma een sterretje is en iedere nacht kijkt of het goed met ons gaat. Oja ik heb het bij mijn neefje (toen 3) meegemaakt dat mijn oom en tante hadden gezegd dat oma sliep maar toen de kist dichtging raakte hij helemaal in paniek want misschien werd oma nog wakker en dan kon ze er niet uit..
Bedankt voor jullie reactie. Ja we moeten idd iets gaan vertellen. Pfffff ik denk ook dat de paniek bij mij ineens toe slaat hoor. Zoveel geregeld en gedaan natuurlijk de afgelopen dagen. En mijn man staat op "instorten". Tot nu toe geen traan gelaten. en ik ken hem en weet dat dit normaal is dat hij zo reageerd maar ineens......ineens is die klap daar. En als ik hem zie dan kan dat ieder moment gaan gebeuren. Dat speelt ook steeds door mijn hoofd. Dus denk dat ik vooral beetje bang ben hoor voor wat er komen gaat dan dat ik niet weet wat tegen mijn zoontje te zeggen. Kan ff niet goed helder denken zeg maar. Dus jullie tips zijn super handig en fijn!! Overigens wil mijn man niet de kinderen bij de crematie aanwezig laten zijn. Mijn schoonvader was nogal een publiekelijk persoon hier en er worden ruim 200 man verwacht. Dat leek mijn man geen goed idee met de kids.
Ten eerste gecondoleerd! Je zoontje zal vast voelen dat er iets is. Hij merkt ook wel het verdriet bij jullie. Ik zou hem vertellen dat opa overleden is en nu een sterretje aan de hemel is. Vertel niet dat opa nooit meer wakker wordt, kinderen kunnen dan angstig worden met slapen gaan.
Gecondoleerd!! Ik zou idd ook gewoon vertellen zoals het is... Hier overgrootoma waar we wekelijks komen is ook ziek...ben ook erg benieuwd hoe onze dochter hiermee om zal gaan..of teminste wat ze ervan mee zal krijgen.. Mijn schoonmoeder vroeg laats aan me of we Jade mee zouden nemen naar de kerk als t zover zou zijn...ik zei dat weet ik echt nog niet....toen zei ze dat ze het wel heel erg fijn zou vinden... Onze band is wel heel sterk hoor en we komen daar dus wekelijks maar vind t moeilijk weet niet wat voor een indruk dit zal geven.. Iig sterkte voor de komende tijd...liiefs
Hey, Vorige week is mijn opa overleden. mijn dochter is dan in jaren wat ouder als jouw kindje, maar in haar koppie is ze pas 2,5. dus komt overeen met jouw kindje. Wij zijn heel stellig in dit soort dingen, we laten haar kiezen. We hadden al verteld voorheen dat opa ziek was (iets anders als bij jullie) en dat hij een keer dood zou gaan. dat was op dat moment voldoende ze heeft niets meer gevraagd. We hebben met haar toen opa dood was gegaan ook in de kist gekeken..en dat wilde ze zelf, ze heeft er 3 keer naar gekeken! Ze vond het niet eng, ze wilde gewoon weten of die ech tniet wakker werd. Ze heeft hem zelfs aangeraakt. We hebben dan gezegd dat opa idd dood was, en dat het leek alsof die sliep maar dat dat niet zo was. Opa zou niet wakker worden meer, hij zou nu weg gaan en dan zou ze hem nooit meer zien. Dat was voldoende uitleg. Ze heeft nog 3 dagen over dood gesproken, toevallig kwam er een tekenfilm op ned3 over een vogel die dood was gegaan....en toen zei ze opa ook dood he...kom nie terug. Dag opa! nouw...dat was wel goed vond ik van haar. Ze leek het te snappen.... Echte uitleg komt later denk ik pas als kinderen er meer van snappen...er zijn nu ook nog geen vragen van de kids dus ik zou eht niet te moeilijk maken. Wel zou ik ze er niet bij doen bij de crematie zelf...teveel indrukken! Maar wel de kans geven om afscheid te nemen....behalve als je dat zelf niet denkt aan te kunnen. Ze moeten wel zien dat er verdriet is en dat dat mag...maar een ingestorte mama of papa is niet echt goed om te zien..... 3maand terug is ook mijn man zijn oma overleden plotseling, maar daar is ze overal bij geweest was maar een klein gezelschap dat afscheid nam bij de begrafenis...maar bij het in de grond gaan van de kist ging ze heel hard huilen...en achteraf had ze daar nachtmerries van.....dus dat was niet zo handig van ons. Is gelukkig goed gekomen na 3 dagen erover praten, bleek....ze was bang dat oma het koud zou hebben! en wilde dat niet, ze was ook steeds deken en brr aan het roepen...maar wij dachten dat zei het koud had.....) Daarom hebben we het bij mijn opa niet gedaan hoewel daar de kist niet in de grond zou gaan maar gewoon blijven staan.... sterkte en gecondoleerd nog.
Ik heb mijn zoontje (bijna 3) er ook gewoon bij betrokken toen mijn opa stierf begin dit jaar. Hij is ook gewoon mee geweest naar het mortuarium. Hij had er helemaal geen moeite mee en vond het ook niet eng. We hebben hem uitgelegd dat opa er nu niet meer was en niet meer wakker zou worden. Hij kreeg ook iedere dag een knuffeltje van de organisatie bij het mortuarium die liggen nu in zijn bed. Bij de crematie is hij niet geweest. Lijkt me ook niet goed te doen met een kindje van 3, je wil natuurlijk zelf ook echt afscheid nemen en dat lijkt me niet al te makkelijk als je steeds achter je kind aan moet en hem stil moet houden. Daarnaast vraag ik me dan af in hoeverre andere mensen dat op prijs zouden stellen. We zijn hem pas na de koffietafel gaan halen, zodat we zelf ook even iets voor ons zelf hadden.
Mja ook hier is ze overal bijgeweest... Tot letterlijk de laatste dag. Kinderen van die leeftijd denken anders dan wij... Minder definitief... Ze denken niet in termen van "nooit meer.." of "had ik maar.." Onze dochter merkte zelf op dat diegene nu geen pijn meer had en vond het dus juist positief zelfs.
lieve allemaal, bedankt voor jullie reacties. Ik kan er echt wat mee!! We hebben ons zoontje verteld dat opa er niet meer is en dat hij een sterretje bij de maan is. Vandaag is hij mee geweest naar het huis van opa en oma. Daar in de tuin gespeeld. Ineens plukte hij een bloemetje en die was voor oma. zo lieffffffff.